เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส - ตอนที่ 153

 

หมายความว่ายังไงที่ว่ามีของส่งถึงเจี่ยนอีหลิงทางอินเตอร์เนต

 

“ดี” เจี่ยนอีหลิงตอบ

 

บรรดาคนในชุดสูทเหล่านี้ไม่ได้อยู่นาน หลังจากที่พูดคุยแลกเปลี่ยนกับเจี่ยนอีหลิงเพียงสองสามคำพวกเขาก็จากไป

 

แต่พวกเขาก็ทิ้งของขวัญมีค่าไว้มากมาย

 

ของขวัญเหล่านี้สำหรับตระกูลเจี่ยนแล้วไม่มีปัญหาอะไร เวินน่วนเองก็คุ้นเคยกับบรรดาคนดังมาตั้งแต่เด็ก

 

เพียงแต่ว่าเจี่ยนอีหลิงนั้นเป็นเพียงไข้หวัดธรรมดา ดังนั้นภาพพจน์ที่อีกฝ่ายใจกว้างส่งของขวัญมีค่ามาให้นั้น จึงทำให้ตัวตนของพวกเขาอดเป็นที่น่าสงสัยไม่ได้

 

สามารถจัดส่งของแบบนี้ได้ เบื้องหลังของพวกเขานั้นก็คงจะไม่เบา

 

เวินน่วนเกิดความงุนงงสงสัย มองไปยังลูกสาวที่ยังไม่โตเป็นสาวกับใบหน้าที่ดูอ่อนแอของตัวเองแล้ว เวินน่วนก็เกิดความกังวลว่าลูกสาวของเธอนั้นจะถูกหลอก

 

ดังนั้นเธอจึงส่งข้อความไปหาสามีและลูกชายคนโตของเธอทางโทรศัพท์มือถือ อธิบายถึงสถานการณ์สั้นๆ หวังว่าพวกเขาจะให้ความสนใจที่จะสืบสวนความเป็นมาของคนเหล่านี้เพื่อให้มั่นใจว่าลูกสาวของพวกเขานั้นจะไม่ได้รับอันตราย

 

เจี่ยนอีหลิงรับอีเมลจากคนเหล่านี้อย่างรวดเร็ว

 

มันเป็นวิดีโอ

 

เป็นวิดีโอฉากที่ห้องทำงานของเหอเยี่ยน

 

มันถูกแอบถ่ายจากกล้องซ่อน

 

สิ่งนี้มาจากตอนที่คนเหล่านี้ได้เข้าไปในบ้านของเหอเยี่ยนเพื่อขโมยวิดีโอ

 

ไม่เพียงแค่ติดตั้งกล้องไว้ในห้องทำงาน แต่ที่อื่นๆอีกหลายที่ก็ถูกติดตั้งไว้

 

วิดีโอมีเพียงภาพไม่มีเสียง

 

แต่แค่ภาพก็เพียงพอสำหรับเจี่ยนอีหลิงในการทำความเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่ห้องทำงานของเหอเยี่ยน

 

เจี่ยนอีหลิงรีบส่งข้อความไปหาเจี่ยนหยู่เจี๋ย

 

แต่หลังจากคลิกไปที่กล่องข้อความ เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

 

เจี่ยนอีหลิงไม่มีประสบการณ์ในการจัดการกับสถานการณ์แบบนี้

 

หลังจากคิดอยู่เนิ่นนาน เจี่ยนอีหลิงก็ส่งข้อความไปประโยคหนึ่ง

 

[นายเป็นยังไงบ้างตอนนี้]

 

มันต้องใช้เวลาสักพักหนึ่ง เจี่ยนหยู่เจี๋ยจึงตอบกลับมาด้วยประโยคง่ายๆ ประโยคหนึ่ง

 

[ฉันสบายดี เธอต้องรักษาตัวเธอให้ดี]

 

ถ้าเป็นเจี่ยนหยู่เจี๋ยในอดีต เนื้อหาที่ตอบกลับจะไม่เคยเป็นอย่างนี้

 

หลังจากเวลาผ่านไปชั่วขณะ เจี่ยนหยู่เจี๋ยก็ส่งมาอีกประโยค

 

[ขอโทษนะ]

 

มีเพียงแค่คำสามพยางค์ ไม่แสดงเหตุผลใดๆ

 

ตัวอักษรบรรทัดหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของเจี่ยนอีหลิง

 

เด็กวัยรุ่นอายุสิบเก้าปีฆ่าตัวตายโดยการกระโดดลงมาจากตึกด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบชัด

 

ในนิยายต้นฉบับ เจี่ยนหยู่เจี๋ยตายเมื่อเขาอายุได้สิบเก้าปี ตายก่อนเจี่ยนอีหลิง

 

เจี่ยนอีหลิงพลันเลิกผ้าห่มและลุกขึ้นจากเตียง

 

“เซี่ยวหลิง มีอะไรผิดไปหรือเปล่า ลูกต้องการไปห้องน้ำเหรอ” เวินน่วนรีบถามเธอ

 

“ออกข้างนอก”

 

เจี่ยนอีหลิงสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

 

“ลูกยังไม่หายดี หมอบอกว่าลูกต้องอยู่ต่ออีกอย่างน้อยสองวันเพื่อให้มั่นใจว่าปลอดภัย”

 

เวินน่วนรีบตามไปยับยั้งเจี่ยนอีหลิง

 

เจี่ยนอีหลิงไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

 

“หนูต้องออกโรงพยาบาล” ดวงตาและน้ำเสียงของเจี่ยนอีหลิงมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งการกระทำของเธอก็เด็ดขาด

 

“เซี่ยวหลิง เกิดอะไรขึ้นกับลูกกันแน่ พอจะบอกแม่หน่อยได้ไหม”

 

เวินน่วนค่อนข้างจะตกตะลึงกับปฏิกิริยาของเจี่ยนอีหลิง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“ไม่มีอะไร ออกจากโรงพยาบาล”

 

เจี่ยนอีหลิงตอบเวินน่วนในขณะที่เก็บของใส่เป้เล็กๆของเธอ

 

จากนั้นเธอก็ส่งข้อความไปยังคนที่เธอเพิ่งติดต่อ

 

[ยืมคน]

 

[ได้เลย พวกคนเมื่อกี้นี้ยังไม่ได้ออกไปพ้นประตูโรงพยาบาล ผมจะให้พวกเขารอเธอ]

 

การตอบกลับของอีกฝ่ายนั้นเฉียบขาดและชัดเจน

 

“หนูต้องไปข้างนอก แม่กลับบ้านก่อน” เจี่ยนอีหลิงกล่าวกับเวินน่วน

 

หลังจากพูดจบแล้ว เธอก็วิ่งออกไปด้านนอกโรงพยาบาล

 

“เซี่ยวหลิง เซี่ยวหลิง ลูกยังไม่หายดี ลูกยังวิ่งไม่ได้”

 

เวินน่วนรีบไล่ตาม

 

เจี่ยนอีหลิงวิ่งไปจนถึงประตูโรงพยาบาลและไปขึ้นรถยนต์ของชายในชุดสูทสีดำที่เพิ่งมาเยี่ยมเจี่ยนอีหลิงที่หอผู้ป่วย

 

ชายคนหนึ่งในนั้นเปิดประตูให้เจี่ยนอีหลิงอย่างสุภาพ

 

เวินน่วนรีบรุดติดตามมา แต่เมื่อเธอเข้ามาถึง รถก็ได้เคลื่อนตัวออกไปแล้ว