เทพเซียนเจ้านครวิญญาณ - ตอนที่ 31 ปลาซากศพ

บทที่ 31 ปลาซากศพ

 

ดวงตาของลู่หยุนหรี่ลง พวกเขาทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจและไม่แปลกใจที่ฉิงฮั่นอยู่ที่นี่ บ่งบอกได้เลยว่าภาพลวงตาที่ตามลู่หยุนมาตั้งแต่ห้องหินนั่นคือเยว่เฉินจริง ๆ เพราะในตอนนี้ภาพลวงตาที่ทางเข้าเองก็ได้หายไปแล้ว

 

สิ่งที่ทำให้เขาไม่ทันระวังคืออีกเจ็ดคนที่ติดตามฉิงฮั่นมา

 

หนึ่งในนั้นมีขุนนางเจ็ดคนจากเขตวารีทมิฬ โม่วยี่อยู่ข้างนอกและสองคนเสียชีวิตค่ายกลมังกรและเสือ มีเพียงสองคนเท่านั้นที่อยู่ข้าง ๆ ฉิงฮั่น อีกห้าคนในกลุ่มมีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและพวกเขาทั้งหมดเป็นเซียน

 

“ ประตูเคลื่อนย้ายสินะ?” ลู่หยุนเข้าใจอย่างถ่องแท้

 

ตราคำสั่งของเจ้าเมืองเองก็คือหนึ่งในประตูดังกล่าว เขาสามารถเรียกทหารทมิฬได้ทันทีในระยะหลายพันไมล์ ดังนั้นเขาจึงเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกขุนนางเหล่านี้ถึงได้ปรากฏตัวออกมา

 

อย่างไรก็ตามประตูดังกล่าวเองก็มีข้อจำกัดที่เข้มงวด เฉพาะผู้ที่ถูกทำเครื่องหมายเท่านั้นจึงสามารถข้ามผ่านได้ ตัวอย่างเช่นลู่หยุนที่สามารถเรียนหยินฉวนเทียนและทหารของเขาด้วยตราคำสั่งจากของเขาเท่านั้น

 

ฉิงฮั่นและผู้ติดตามของเขาดูยุ่งเหยิงวุ่นวาย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพบเข้ากับอันตรายที่ยิ่งใหญ่ก่อนหน้านี้ ดวงตาของทูตแห่งจักรวรรดิส่งประกายด้วยความโมโหเมื่อพวกเขามองมายังลู่หยุนและหลี่ยูวไฉ

 

“ท่านชาย นายอำเภอ ไม่เจอกันนานเลยนะ!” เขาถ่มน้ำลายใส่ชายสองคน

 

มันเป็นการทรยศของลู่หยุน ที่ทำให้หลี่ยูวไฉตามเขาเข้าไปและส่งผลให้ฉิงฮั่นตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย

 

“ข้าควรจะจัดการพวกเขาหรือเปล่าเจ้าคะนายท่าน?” เยว่เฉินถามเบา ๆ เมื่อนางรู้สึกถึงความเป็นศัตรูของพวกเขา

 

ลู่หยุนส่ายหัว “ไม่จำเป็น”

 

“เจ้ากำลังคุยอยู่กับใคร?” ฉิงฮั่นโพล่งถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

 

“ไม่มีใครหรอก” ลู่หยุนส่ายหัว “เจ้าเดาผิดแล้วล่ะ”

 

คัมภีร์เป็นตายทำให้ชายหนุ่มสามารถควบคุมการเวียนว่ายตายเกิดและอนุญาตให้ลู่หยุนมองเห็นสิ่งมีชีวิตในอีกโลกหนึ่งเช่นดวงวิญญาณ พวกครึ่งเทพ ผีและผีสาง ไม่มีใครอื่นหรือแม้แต่เซียนที่สามารถมองเห็นเยว่เฉินได้จนกว่าผีสาวอยากจะปรากฏตัวขึ้นมาเอง

 

“หยุดพูดเล่นได้แล้ว!” ฉิงฮั่นตะโกนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เสียงของเขาสั่นเล็กน้อยด้วยความหวาดกลัวจากจิตใจ

 

“เจ้าวิ่งไปเจอผีดิบมาสินะ?” ลู่หยุนกล่าว

 

ในขณะนี้เสียงที่เศร้าสลดเหลือเกินได้ดังขึ้นมาจากข้างหลังพวกเขา “ท่านฉิงฮั่น ท่านทูต ข้าสาบานว่าจะรับใช้ท่าน แต่ทำไมท่านถึงได้ทิ้งข้าไปแบบนี้?”

 

ร่างที่สั่นเทาวิ่งเข้ามาหาพวกเขาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง แขนสองข้างอ้าออกกว้าง พยายามที่จะเอาชีวิตฉิงฮั่น หากเดาจากชุดล่ะก็ ผีดิบตัวนี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งในขุนนางที่มากับพวกเขา

 

“ข้ารู้สึกแย่มาก นายท่านช่วยข้าด้วย!”

 

“ท่านฉิงฮั่น!”

 

“ช่วยด้วยนายท่าน!” ผีดิบประมาณหนึ่งโหลเดินออกจากอุโมงค์

 

พวกเขาล้วนแล้วแต่สวมเสื้อผ้าคล้ายกับเสื้อคลุมของเซียนห้าคนของฉิงฮั่น  นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเดินทางที่มาที่นี่ แน่นอนว่าพวกเขาเกือบทั้งหมดได้พบกับจุดจบอันแสนเศร้า

 

ใบหน้าที่หม่นหมองของฉิงฮั่นเปลี่ยนเป็นสีขาวเหมือนผ้าปูที่นอน เขาถอยห่างและเรียกร้องเสียงดัง “จะ เจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือ?!”

 

ผีดิบยังคงพูดซ้ำวลีเดิม คำสุดท้ายที่พวกเขาพูดก่อนตาย

 

“วิ่ง!” ขุนนางที่รอดชีวิตมาได้ต่างมองหน้ากัน ในทันใดนั้นดาบก็ปรากฏขึ้นที่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาก่อนจะวิ่งลงไปยังทะเลสาบ

 

ซ่า

 

มีบางอย่างทะลุพื้นผิวน้ำที่เคยสงบสุข แขนสีซีด ๆ โผล่ออกมาจากทะเลสาบและคว้าขุนนางทั้งสองในขณะที่พวกเขากำลังบินผ่านและลากพวกเขาลงไปในน้ำ เสียงกรีดร้องที่ทรมานของพวกเขาดังขึ้นและดังก้องอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ

 

“นั่นมัน อะไรน่ะ?” ฉิงฮั่นร้องตะลึง

 

“พรายน้ำ” ลู่หยุนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น มันเป็นรูปแบบฮวงจุ้ยที่ชั่วร้ายที่มีจุดประสงค์เพื่อฆ่าคน บนโลกของเขามีนักว่ายน้ำเก่ง ๆ หลายคนจมน้ำโดยไม่ทราบสาเหตุมานักต่อนักแล้ว พวกเขาแล้วแล้วแต่เป็นเหยื่อของพรายน้ำทั้งนั้น

 

เจ้าเมืองหนุ่มไม่ได้คาดหวังว่ารูปแบบฮวงจุ้ยที่น่ากลัวนี่จะซ่อนอยู่ในทะเลสาบเล็ก ๆ แห่งนี้ ตำแหน่งที่เขารู้สามารถสร้างกระแสน้ำให้กับคนที่จมน้ำตายเท่านั้น อย่างไรก็ตามที่นี่ดันมีการเปลี่ยนแปลงถึงตัวตนอีกด้วย

 

ด้วยความรู้เกี่ยวกับค่ายกลที่เขามี บอกได้เลยว่าฮวงจุ้ยแบบนี้คือกับดัก แขนซีดเซียวได้ก่อร่างเป็นกับดักเพื่อรอให้พวกนั้นมาถึง และทำการกักขังพวกเขาเอาไว้ ไม่งั้นแล้วคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก

 

“พรายน้ำ?” เซียนที่ตัวแดงถามอย่างตื่นตระหนก “หัวที่อยู่ก้นทะเลสาบคือของพวกมันงั้นเหรอ?”

 

“หัว?” หลังจากเงียบไปสักครู่ ลู่หยุนที่ก้มลงไปมองที่ก้นทะเลสาบก็พลันขนหัวลุกชูชัน

 

หัวมนุษย์สีขาวหลายร้อยหัวลอยอยู่ในคลื่นทะเลสาบ ดวงตาสีแดงเข้มของพวกมันจ้องมองที่ผู้บุกรุกบนฝั่ง แขนที่ลากขุนนางในเมืองลงมาคือผมของพวกมันนี่เอง!

 

“ปลาซากศพ!” ลู่หยุนร้องออกมา “คนที่ตายในน้ำอย่างน่าสมเพชจะไม่อาจเวียนว่ายตายเกิดได้ ร่างของเขาไม่ย่อยสลายและเมื่อมันถูกปลากินเข้าไป ปลาเหล่านั้นก็จะมีใบหน้ามนุษย์ขึ้นมา ทำให้พวกมันแค้นและเสาะหาตัวตายตัวแทน”

 

ว่ากันว่าปลาดังกล่าวมีส่วนร่วมที่เกี่ยวข้องกับพรายทะเลด้วย

 

“มีอย่างน้อยหลายร้อยคนที่ตายในทะเลสาบนี้!”

 

พวกเขามีความแค้นมากมายที่ร่างของตัวเองไม่ย่อยสลายและไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ แถมยังไม่ได้รับแสงสว่างแห่งหยางอีก ตอนนี้วิญญาณของพวกเขาโหดเหี้ยมยิ่งกว่าสิ่งใดเสียอีก

 

ปลาทุกตัวในบ่อนี้ได้กัดกินความรู้สึกทุกอย่างของซากศพเข้าจนมีใบหน้าของมนุษย์

 

ซ่า!

 

หนึ่งในนั้นว่ายมาจนถึงฝั่งและเอื้อมแขนไปจับลู่หยุนกับคนอื่น ๆ ก่อนที่มันจะหวาดกลัวจนถอยกลับมา

 

“นายน้อย!” พวกผีดิบเองก็เข้ามาใกล้มากขึ้น พวกมันทำท่าจะคว้าฉิงฮั่น

 

“เราควรทำยังไงดี?!” เซียนคนหนึ่งตะโกน สติของเขาเตลิดไปแล้ว

 

ฉิงฮั่นขบฟันแล้วก็คำราม “ โยนพวกผีดิบลงไปในทะเลสาบ!”

 

“ใช่แล้ว! พวกผีดิบน่าขยะแขยงก็จริง แต่มันก็ไม่ได้เก่งกาจ โยนมันลงไปในน้ำ!” เซียนทั้งหลายที่กำลังสติแตกได้วิ่งเข้าไปใกล้ผีดิบและโยนมันลงไปในทะเล อย่างก็ตามทันทีที่เขาสัมผัสกับร่างของผีดิบ ทั้งตัวของเขาก็เริ่มเน่าเปื่อยและกลายเป็นผีดิบก่อนร่วงหล่นสู่พื้น

 

หัวใจแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

 

ใบหน้าของฉิงฮั่นและลู่หยุนแทบจะไร้สี พร้อมด้วยความรู้สึกจุกที่หน้าท้อง ใครก็ตามที่แตะตัวผีดิบจะกลายเป็นพวกเดียวกับมันงั้นเหรอ?!

 

“ขออนุญาตเจ้าค่ะนายท่าน” เสียงโทนต่ำดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวในชุดขาว ผมของนางยาวพร้อมด้วยสีหน้าที่เย็นชา

 

หวือ!

 

ไฟมรกตเปล่งประกายแผดเผาผีดิบให้กลายเป็นจุณ

 

ยู่อิงลงจอดข้าง ๆ ลู่หยุนและโค้งคำนับเล็กน้อย “คุณชาย”

 

ลู่หยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ปรากฏว่าไฟเผาพวกผีดิบได้ดีทีเดียว เจ้าทำได้ดีมาก”

 

“ขอบคุณสำหรับคำชมเจ้าค่ะ” ริมฝีปากของยู่อิงโค้งไปสู่รอยยิ้มที่สนุกสนาน มันช่วยขับไล่บรรยากาศอันหนักหน่วงของสถานที่อันแสนน่ากลัวนี้

 

“นั่นมัน เพลิงหมอกมรกต” ฉิงฮั่นพึมพำ