เทพเซียนเจ้านครวิญญาณ - ตอนที่ 18 ทหารเม็ดถั่ว

บทที่ 18 ทหารเม็ดถั่ว

 

“พิธีสาบานตนที่ริมแม่น้ำสนธยา?” ลู่หยุนมองเก้อหลงด้วยความสับสนอย่างมาก เขาหันไปหายู่อิง แต่หญิงสาวก็ไม่รู้เหมือนกับเขา

 

“เจ้ารู้เกี่ยวกับพิธีกรรมนี้ไหมว่านเฟิง?” เขาถามสาวใช้ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือส่ายหัว

 

“พิธีนี้เริ่มขึ้นเมื่อพันปีที่แล้ว” เก้อหลงอธิบาย “ทุกศตวรรษ เจ้าเมืองในแต่ละเขตจะต้องมารวมตัวกันที่ริมแม่น้ำสนธยาเพื่อทำพิธีบวงสรวงเทพเจ้า โดยมันจะเริ่มขึ้นในเดือนหน้า และท่านก็จะต้องเดินทางไปยังเขตวารีทมิฬ สถานที่ที่ซึ่งแม่น้ำนั่นตั้งอยู่”

 

ลูหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วค่อยผ่อนคลายเมื่อเขาเข้าใจว่าศัตรูวางแผนอะไร “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงเงียบสงบเมื่อเร็ว ๆ นี้ ที่แท้คนพวกนั้นกำลังวางแผนรอข้าอยู่ที่นั่น!”

 

ค่ายกลมังกรทองในเมืองสนธยาสามารถรับประกันว่าเขาจะปลอดภัยจากทุกสรรพสิ่งแม้แต่เซียนก็ตาม แต่ถ้าหากชายหนุ่มไม่มีมันละก็ เขาได้ตายแน่!

 

“เมื่อ 2 หมื่นปีก่อนไม่มีพิธีแบบนั้นหรอก” ยู่อิงขมวดคิ้ว “แม่น้ำสนธยาไหลมาจากสุสานโบราณในเขตสนธยาไปจนถึงทะเลเหนือ ข้าไม่เคยได้ยินว่ามันเกี่ยวข้องกับเทพองค์ไหนเลยนะ” หญิงสาวมองไปที่เก้อหลง “พิธีกรรม…นี้ จะต้องมีการบูชายัญงั้นเหรอ? แล้วใช้อะไรล่ะ?”

 

“ มนุษย์เป็น ๆ ยังไงล่ะ” ชายแก่ถอนหายใจออกมา “1 พันปีก่อนมีภัยพิบัติข้างในสุสานโบราณ จิตปีศาจมากมายเข้ามาสู่โลกนี้ผ่านทางแม่น้ำสนธยาไปจนถึงทะเลเหนือ พวกมันฝ่าแนวป้องกันของทหารหอกทมิฬไปได้ ในตอนนั้นอสุรกายทะเลเหนือได้รวมเข้ากับจิตปีศาจนี้แล้วสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับที่นี่“

 

“ราชสำนักได้สนใจเรื่องในมณฑลหลางเซียเทียนไหม?” ลู่หยุนทำหน้าบึ้ง

 

เก้อหลงส่ายหัวของเขา “มีการส่งเซียนทองคำ 36 นายมาที่นี่ด้วยคำสั่งจากองค์จักรพรรดิ แต่พวกเขาก็ถูกจัดการจนหมดสิ้น มีเพียงแค่เทพเจ้าแห่งลุ่มน้ำสนธยาเท่านั้นที่ปรากฏตัวขึ้นปกป้องที่นี่จากการถูกทำลาย”

 

ยู่อิงเงียบเหมือนกับลู่หยุน มีเหตุการณ์แปลก ๆ หลายประการเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนั้น เซียนทองคำจากราชสำนักก็ยังถูกจัดการทำให้เทพเจ้าแห่งลุ่มน้ำต้องปรากฏตัวออกมาจัดการพวกมันแทน

 

“หลังจากจัดการผนึกสุสาน พร้อมกับจัดการปีศาจพวกนั้นหมดสิ้น เทพเจ้าตนนั้นก็ได้ตายลงจากความเหนื่อยล้า แต่ก่อนที่จะจากไปเขาได้ทิ้งวิธีการบูชายัญเอาไว้ นั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมพิธีสาบานตนที่ริมน้ำถึงได้ถูกปฏิบัติมาจนถึงบัดนี้“ เก้อหลงกล่าว

 

“เทพเจ้าแห่งแม่น้ำองค์นี้ดูเหมือนจะเป็นคนดีนะ” ลู่หยุนขบริมฝีปาก

 

“สุสานโบราณถูกผนึกไว้อย่างสมบูรณ์แล้วหรือ” ยู่อิงถามอย่างโหดเหี้ยม

 

“ไม่เลย มันยังเชื่อมกับแม่น้ำสนธยาอยู่ และยังคงก่อความวุ่นวายมาจนถึงตอนนี้“ เก้อหลงส่ายหัว

 

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกองทหารทมิฬถึงได้อ่อนแอแบบนี้ พวกเขาถูกตัดกำลังจากทั้งอสุรกายทั้งพวกผีไปแล้วนี่เอง” ยู่อิงพึมพำ

 

ลู่หยุนใช้โอกาสนี้ในการเปลี่ยนหัวเรื่อง “เจ้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อบอกเรื่องนี้กับข้าใช่ไหม?”

 

“อะแฮ่ม!” เก้อหลงล้างคอของเขาก่อนดำเนินการต่อ “ นายท่าน มีวิญญาณบางตนเข้าไปสิงร่างปรมาจารย์เก้อ ไม่มีใครรู้ตัวเลยตอนนี้ แต่ข้าคนนี้สัมผัสได้ถึงมัน”

 

“ขโมยร่างของเขาไปเหรอ?” ลู่หยุนมองหน้ายู่อิง “ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตาแก่นั่นถึงไม่โผล่ออกมาตอนที่ลูกชายเขาตาย”

 

“นายท่าน ข้าเองก็มาที่นี่เพื่อสังหารท่านตามคำสั่งของเขา เขาใส่พิษเข้าไปในร่างของข้าแล้วบอกว่าจะให้ยาแก้ก็ต่อเมื่อสังหารท่านเสร็จสิ้น” เก้อหลงเผยรอยยิ้มที่คดเคี้ยว

 

ไม่ว่าเขาจะประสบความสำเร็จหรือไม่ เขาก็ไม่น่าจะได้รับยาแก้พิษ เหนือสิ่งอื่นใดตระกูลเก้อยังมีไพ่ตายอีกมากมายที่เขาไม่รู้

 

“เจ้ากลัวตายงั้นเหรอ?” ลู่หยุนทุบชายชราโดยบังเอิญ ส่งผลศีรษะจองราชเลขาเก้อหลุดออกมา

 

กลุก กลุก

 

“ถ้าเจ้ามีชีวิตอยู่ได้โดยที่ไม่มีหัว แล้วเจ้าจะต้องกังวลกับยาพิษไปทำไมกันล่ะ? ” เจ้าเมืองหนุ่มทำหน้าทำตา

 

เก้อหลงหยิบหัวของเขาขึ้นแล้วพักกลับบนไหล่ของเขา เขายืนอยู่ข้าง ๆ ดูกลัวเล็กน้อยที่จะพูดเล็กน้อย

 

“ถึงกระนั้นข้าก็รู้ดีว่าเจ้าคิดอะไรอยู่” ชายหนุ่มกล่าวเสริม “ถ้าเจ้าล่วงเกินว่านเฟิงอีกครั้ง ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะ”

 

“ไม่แน่นอนนายท่าน!” ริมฝีปากของเก้อหลงสั่นไหวและส่ายหัวอย่างแรง

 

จริง ๆ แล้วมันก็ดูจะแรงเกินไปล่ะนะ

 

กลุก กลุก

 

ว่านเฟิงค่อนข้างชินกับอารมณ์ขันของตาแก่นี่แล้ว จึงไม่ทำให้นางตะลึงเท่าไหร่

 

“นายท่าน แล้วเราจะทำยังไงในวันพิธีดีละเจ้าคะ?” ยู่อิงขบริมฝีปากของนางเอง

 

“ไม่เป็นไร เราจะต้องจัดการกับมันเมื่อมันมาถึง” ลู่หยุนยิ้มอย่างมั่นใจ “อย่างแย่ที่สุดก็คือข้าอาจจะพากองทหารทมิฬไปด้วย”

 

เจ้าเมืองหนุ่มกำลังเล่นอยู่กับยานพคุณที่เขาได้มา ในขณะที่กำลังคิดถึงปัญหา ยู่อิงก็ตรวจพบว่ามีวิชาควบคุมอยู่ในนั้น ใครก็ตามที่กินเข้าไปจะต้องกลายเป็นหุ่นเชิด

 

เมื่อเห็นว่านางมีความสามารถขนาดนี้ มันก็ทำให้เขาดีใจ ทูตคนนี้มีความสามารถในการหลอมยาทุกชนิด แม้แต่ยาเซียนก็เช่นกัน ทุกทักษะของหญิงสาวอยู่ถูกเก็บอยู่ในทัศนียภาพแห่งความเด่นชัดที่สามารถจัดเก็บอุปกรณ์เซียนไว้ได้มากมาย มันสามารถเก็บยาเซียนเอาไว้ให้คงสภาพอย่างนี้ได้อีกหลายพันปี

 

“โอ้ มีอีกหนึ่งอย่างที่ข้าต้องบอกพวกเจ้าทุกคน ต่อไปนี้ช่วยเรียกข้าคุณชาย หรือไม่ก็ นายน้อย เช่นเดียวกับว่านเฟิงได้ไหม? ” ลู่หยุนสนุกกับการแต่งตั้งในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่มันเริ่มทำให้เขากลัว

 

“ตามที่ท่านบัญชา” แสงแปลกแวววาวในตาของยู่อิง

 

อย่างไรก็ตาม ยานพคุณที่ส่งมาให้นั้นเป็นเหตุผลที่แสดงให้เห็นว่าลู่หยุนไม่ต้องปกปิดสถานะการฝึกฝนของเขาอีกต่อไป ด้วยยาที่ยู่อิงมอบให้กับเขา มันสามารถเพิ่มระดับความสามารถของชายหนุ่มให้สูงขึ้นได้อย่างรวดเร็ว

 

ใน 15 วันต่อจากนั้น เขาได้เพิ่มระดับจากขั้นแรกเริ่มไปจนถึงขั้นสูงสุดได้ในพริบตา ตอนนี้เจ้าเมืองหนุ่มอยู่ในระดับปราณรวมตัวแล้ว

 

ความจริงที่ว่าลู่หยุนต้องพึ่งพายาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งไม่ได้ขัดขวางเขาไว้แต่อย่างใด เนื่องจากตำราแห่งความเป็นความตายช่วยเพิ่มพลังปราณในร่างของเขาได้เป็นอย่างดี

 

ยานพคุณของยู่อิงช่วยให้ร่างของลู่หยุนดีขึ้นมาก มันช่วยเพิ่มพลังในเส้นลมปราณของเขา ยาที่ช่วยเสริมสร้างให้ร่างของเขาที่เคยถูกกัดกินจากพลังปราณลบค่อย ๆ ฟื้นตัวขึ้นมา และยังช่วยเพิ่มความเป็นชายให้ชายหนุ่มอีกด้วย

 

“หลังจากที่ข้ากินยานั่นไป ข้าก็สามารถรวบรววมพลังปราณได้ และเมื่อเข้าสู่ระดับปราณรวมตัว ข้าก็ได้วิชาจากคัมภีร์นั่น แถมยังได้ข้ารับใช้เพิ่มอีก”

 

ข้ารับใช้ของลู่หยุนแต่ละคนจะให้พลังและความรู้กับเขาทุกอย่าง ยู่อิงคือยอดนักปรุงยา นั่นหมายความว่าเจ้าเมืองหนุ่มเองก็ได้รับความสามารถนั้นด้วยเช่นกัน อย่างน้อยก็ภาคทฤษฎีล่ะนะ ยังไงเขาก็ไม่สนใจวิธีการปรุงยาอยู่แล้ว

 

สำหรับข้ารับใช้คนต่อไป ชายหนุ่มอยากจะได้คนที่รู้เรื่องค่ายกล ถ้าหากเขาได้คนที่มีความสามารถนี้มา ลู่หยุนจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญค่ายกล เขาจะรับรู้ได้ถึงความสัมพันธ์ของค่ายกลและฮวงจุ้ย

 

เม็ดยาทองคำจาง ๆ เปลี่ยนเป็นพลังงานหมุนเวียนที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของลู่หยุน

 

ตู้ม!

 

ชายหนุ่มตัวสั่นขณะที่พลังของเขาเข้าสู่ระดับขั้นต่อไป ปราณรวมตัว!

 

ชีวิตและความตาย ทหารเม็ดถั่ว ? ลู่หยุนลืมตาขึ้นทันทีแล้วพูดถึงคำที่เขาได้ยินออกมา ขว้างถั่วลงไปบนพื้นให้มันกลายเป็นทหาร? บนโลกของเขาเองก็มีความเชื่อราว ๆ นี้เหมือนกัน ประมาณแจ็คกับถั่ววิเศษที่ได้จากพ่อมดล่ะมั้ง? ตกลงมันมีจริง ๆ สินะ

 

ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือนี่เป็นวิธีการเรียกวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ให้กลายเป็นถั่ว ด้วยการเปลี่ยนพวกมันให้เป็นนักรบทองคำ นักรบพวกนี้แข็งแกร่งเทียบเท่าเจ้านายของมันและอยู่ได้ประมาณ 4 ชั่วโมง สามารถเรียกได้พร้อมกัน 36 ร่าง

 

“เอ่อ…” ลู่หยุนบ่น “นี่มันเท่ากับว่าถ้าข้าได้กลายเป็นเซียนในตำนาน ข้าก็สามารถเรียกทหารระดับเซียนในตำนานออกมาได้เหมือนกันล่ะสิเนี่ย?”

 

นี่มันเหนือกว่าระดับหยินหยางเสียอีก!