เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 454 เห็นแต่ปราณกระบี่ไม่เห็นคน
ฮิคาวะมองคฤหาสถ์เบื้องหน้า เผยรอยยิ้มโหดเหี้ยมออกมาที่มุมปาก เบื้องหลังเขามียอดฝีมือของสำนักโฮคุชินอิตโตริวยืนอยู่สองคน ซึ่งเป็นคนที่เขาพามาจากยอดฝีมือทั้ง 30 คน เขาเชื่อมั่นว่ามีพวกตนสามคน ต่อให้เย่เทียนเฉินจะร้ายกาจขนาดไหนก็ต้องสามารถฆ่าได้แน่
การที่ฮิคาวะมีความเชื่อมั่นเช่นนี้ทั้งๆ ที่ผู้อาวุโสซาโต้ก็ถูกฆ่าไปแล้ว กระทั่งคาเมดะอิจิโร่ก็เตือนเขาว่าเย่เทียนเฉินแข็งแกร่งมาก แต่ฮิคาวะก็ยังคงไม่เห็นอยู่ในสายตา นั่นเป็นเพราะประการแรก เดิมทีเขาก็เป็นคนที่ยโสโอหังมากอยู่แล้ว ประการที่สองเป็นเพราะเขามีความสามารถจริงๆ อายุเพียง 30 ปีก็สามารถฝึกเพลงดาบของสำนักโฮคุชินอิตโตริวไปจนถึงขอบเขตขั้นกลางและกลายเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นใหม่ของสำนักโฮคุชินอิตโตริว ส่วนศิษย์น้องสองคนที่อยู่ด้านหลังเขาก็เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นหัวกะทิของสำนักโฮคุชินอิตโตริว ทั้งสามเคยทำภารกิจร่วมกันมาไม่น้อยและไม่เคยล้มเหลวมาก่อน ครั้งนี้ฮิคาวะคิดว่าขอเพียงหาตัวเย่เทียนเฉินเจอก็จะสามารถฆ่าเขาได้สำเร็จ
“พวกแกทั้งสองคนไปฆ่าทุกคนที่อยู่ในคฤหาสน์ให้หมด ไม่จำเป็นต้องให้ฉันลงมือ!” ฮิคาวะพูดอย่างเย็นชา
“ท่านฮิคาวะ ถ้าเย่เทียนเฉินอยู่ด้านในจะทำยังไงครับ?” หนึ่งในนั้นถาม
ถึงอย่างไรเย่เทียนเฉินก็สามารถฆ่าซาโต้ได้ ในสำนักโฮคุชินอิตโตริว ซาโต้เป็นยอดฝีมือที่มีความสามารถการบ่มเพาะอยู่ในสิบอันดับแรก ยังคงทำให้ผู้คนหวาดกลัวอยู่บ้าง อีกทั้งคาเมดะอิจิโร่ก็เตือนพวกเขามาหลายครั้งแล้วว่าต้องระวังให้ดี เย่เทียนเฉินไม่ใช่คนที่รับมือง่ายๆ จะมากจะน้อยก็ทำให้คนของสำนักโฮคุชินอิตโตริวกลุ่มนี้รู้สึกกลัวอยู่บ้าง
“หึ ไม่ต้องพูดเรื่องที่ว่ามันจะไม่ปรากฏตัวหรอก ถ้ามันกล้าปรากฏตัว ดาบเดียวของฉันก็ฆ่ามันได้แล้ว เมื่ออยู่ต่อหน้าฉันคนนี้ ไอ้ชาวจีนนั่นก็คงโจมตีไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว ซาโต้แก่แล้ว ใช้การไม่ได้ ตายก็สมควร!” ฮิคาวะแค่นเสียงเย็นแล้วพูดขึ้น
“หึ!”
ยอดฝีมือสำนักโฮคุชินอิตโตริวสองคนที่ยืนอยู่หลังฮิคาวะไม่ได้พูดอะไรอีก ทำเพียงใช้ความเร็วสูงสุดพุ่งทะยานไปยังคฤหาสน์ ภายในคฤหาสน์มีเพียงเสี้ยวหยาผู้เดียว เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ไม่มีแรงแม้แต่จะฆ่าไก่ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกสารเลวที่มีพลังแข็งแกร่งทั้งสามคนนี้จะต้องตายโดยไม่ต้องสงสัยเลย
ฮิคาวะมองลูกน้องทั้งสองของตนทะยานไปยังคฤหาสน์ด้วยความเร็วสูง ส่วนตัวเขายังคงยืนอยู่บนกิ่งไม้ของต้นไม้ที่อยู่บริเวณไม่ไกล คอยจับตาดูทุกสิ่งทุกอย่างด้วยท่าทีเรียบเฉย ยโสโอหังและไม่เห็นใครอยู่ในสายตา เขามีความมั่นใจมากว่าต่อให้เย่เทียนเฉินปรากฏตัวตอนนี้เขาก็สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ด้วยดาบเดียว
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
เพียงไม่นานยอดฝีมือของสำนักโฮคุชินอิตโตริวก็มาถึงชั้นล่างของคฤหาสน์ พวกเขาพลิกตัวทะยานขึ้นมา เนื่องจากไม่รู้สถานการณ์ภายในคฤหาสน์จึงกระทำการอย่างระมัดระวัง มือสังหารสองคนส่งสัญญาณมือให้กัน จากนั้นจึงพยักหน้า คนหนึ่งพลิกตัวทะยานไปยังชั้นหนึ่งของคฤหาสน์ ส่วนอีกคนเข้าไปสำรวจในชั้นที่สอง ซึ่งชั้นสองก็คือส่วนที่มีห้องนอนของเสี้ยวหยาอยู่นั่นเอง
สำหรับยอดฝีมือเช่นนี้แล้ว ต่อให้เป็นคฤหาสน์ที่ปิดสนิทก็สามารถลอบเข้าไปได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องเสียแรงเลยแม้แต่น้อย มือสังหารที่เข้าไปยังชั้นที่สองสะพายดาบสไตล์ชิบะเล่มหนึ่งอยู่ที่หลัง สำรวจไปทีละห้อง พบว่าไม่มีใครอยู่จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว จากนั้นยิ่งเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น จะอย่างไรนี่ก็ดูไม่ปกติ กลัวว่าจะเป็นกับดัก
ในตอนที่มือสังหารคนนี้สำรวจไปถึงห้องนอนของเสี้ยวหยา ดาบสไตล์ชิบะด้านหลังก็ถูกชักออกมา เกิดประกายดาบส่องสว่าง สร้างรูเล็กๆ ที่ประตูห้องรูหนึ่งอย่างไร้ซุ่มไร้เสียง ไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวใดๆ เลย ไม่กล่าวไม่ได้ว่าพวกสารเลวของประเทศชิบะเหล่านี้มีความสามารถในเรื่องลักลอบดีจริงๆ
มือสังหารมองเข้าไปในห้องโดยอาศัยแสงจันทร์ เขาเห็นผู้หญิงสวยงามบริสุทธิ์คนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง หลับด้วยท่าทีสบายใจเป็นอย่างมาก อดไม่ได้ที่จะชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาทั้งสองเกิดประกายหื่นกระหาย เลียริมฝีปากอย่างกระตือรือร้น คิดว่าโชคดีจริงๆ ที่ตนมาตรวจสอบบริเวณคฤหาสน์ชั้นสองนี้ มีสาวงามนอนเสนอกายให้ตนเสพสุข ไม่ต้องคิดอะไรมากมายขนาดนั้นแล้ว เสพสุขก่อนค่อยว่ากัน
เมื่อคิดถึงตรงนี้จึงมองไปยังท่าทีบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเสี้ยวหยาอีกครั้ง มือสังหารผู้นั้นรู้สึกทนไม่ไหว พริบตาเดียวก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง เดินไปหาเสี้ยวหยาช้าๆ ในระหว่างที่เคลื่อนไหวยังต้องกลืนน้ำลายลงไปหลายอึก สวยจริงๆ ผู้หญิงสวยแบบนี้เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ดีกว่าผู้หญิงของประเทศชิบะมากนัก
“สาวน้อยวันนี้เธอเป็นของฉันแล้ว ฉันนี่โชคดีจริงๆ!” มือสังหารผู้นั้นพูดจบก็โถมตัวเข้าใส่เสี้ยวหยาอย่างอดรนทนไม่ไหว
วิ้ง!
เสียงกระบี่กรีดร้อง ในตอนที่มือสังหารคนนั้นกำลังโถมตัวเข้าใส่เสี้ยวหยา ประกายกระบี่สายหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจากมุมหนึ่งของห้องนอน โจมตีเข้าไปที่ศีรษะของมือสังหารคนนั้นโดยตรง
มือสังหารคนนั้นตื่นตะลึงจนหน้าถอดสี คิดไม่ถึงว่าจะมีการลอบโจมตีอยู่ด้วย เขารีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ไม่ทันแล้ว เสียงฉัวะดังขึ้น แม้กระบี่นั้นจะเอาชีวิตเขาไม่ได้ แต่พริบตาเดียวก็ตัดแขนซ้ายของเขาจนขาดกระเด็นทั้งท่อน เลือดสดๆ พุ่งกระฉูดออกมา
มือสังหารผู้นั้นยังไม่ทันได้กรีดร้อง กระบี่ที่สองก็โจมตีเข้ามามุ่งสังหาร เขาทำได้เพียงใช้มือขวาชักดาบทหารด้านหลังออกมา ในขณะเดียวกันก็ถอยหลังไปด้วยความรวดเร็ว พุ่งออกไปยังหน้าต่างด้านข้าง ไม่สนใจแล้วว่าจะทำให้คนอื่นๆ ในคฤหาสน์นี้ตกใจ คิดเพียงแต่จะรักษาชีวิตของตน ไหนเลยจะกล้าปรารถนาในตัวเสี้ยวหยาอีก
สิ่งที่แปลกก็คือ เสียงดังสนั่นขนาดนี้แต่เสี้ยวหยาก็ยังคงหลับใหล ไม่ได้ตื่นขึ้นมา หากตื่นมาเห็นภาพนองเลือดเช่นนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะตกใจจนสลบไปอีกก็เป็นได้
“หืม?”
ฮิคาวะได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คิดในใจว่าหรือจะมียอดฝีมืออยู่ในคฤหาสน์? หรือเย่เทียนเฉินจะอยู่ด้านในจริงๆ? เขายังไม่ทันได้เคลื่อนไหวก็เห็นลูกน้องคนหนึ่งของตนพุ่งออกมาจากหน้าต่างชั้นสองของคฤหาสน์
ฉูด!
เลือดสายหนึ่งพุ่งกระฉูดกลางอากาศ ฮิคาวะมองจนตื่นตะลึง เห็นมือสังหารที่ต้องการสร้างความอัปยศให้เสี้ยวหยาเพราะความสวยงามของเธอถูกกระบี่ฟันแขนซ้ายขาดแล้วจึงคิดจะหนีโดยไม่สนใจสิ่งใด พุ่งออกมาที่หน้าต่างจนกระจกแตก เดิมทีคิดว่าจะหนีพ้น ไหนเลยจะรู้ว่าจะถูกประกายกระบี่โจมตีมาจากในห้องอีกครั้ง พลังอำนาจมากมายจนไม่อาจต่อต้าน ผ่ากลางตัวเขาจนขาดสะบั้น
ฮิคาวะชักดาบทหารสไตล์ชิบะจากด้านหลังออกมาในพริบตา ในใจรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก กระบี่เมื่อครู่นี้ทำให้เขารู้สึกสั่นสะท้านจริงๆ แข็งแกร่งเกินไปแล้ว ไม่แน่ว่าต่อให้เป็นเขาก็ไม่สามารถต่อต้านได้ ท่าทางเย่เทียนเฉินคนนี้จะมีความสามารถจริงๆ จากนั้นเขาจึงพุ่งเข้าไปยังตัวคฤหาสน์
ตอนนี้เอง ฮิคาวะเพิ่งจะพุ่งไปถึงใต้หน้าต่างห้องนอนของเสี้ยวหยา ยังไม่ทันได้ลงมือ มือสังหารที่เขาพามาด้วยอีกคนหนึ่งก็ตามมาถึง สะกิดเท้าซ้ายบนกำแพงโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง คิดจะเข้าไปดูให้แน่ชัด
“อย่า…”
ฉูด!
เลือดสายหนึ่งพุ่งกระฉูด คำพูดของฮิคาวะยังไม่ทันพูดจบ มือสังหารคนที่เหลือก็ถูกประกายกระบี่ฟันจนศีรษะขาดกระเด็น เขารีบหลบเลือดที่พุ่งเข้ามา กำดาบทหารในมือแน่น ดวงตาทั้งสองแดงก่ำจนถึงขีดสุด ไอสังหารฟุ้งกระจาย
เดิมทีฮิคาวะมีความหยิ่งทนงในตัวเองเป็นอย่างมาก คิดว่าการจะฆ่าเย่เทียนเฉินเป็นเรื่องง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ คิดกระทั่งว่าการที่สำนักส่งยอดฝีมือออกมามากมายขนาดนี้เป็นเรื่องสิ้นเปลือง ให้ลูกน้องทั้งสองของตนไปลอบสังหารในคฤหาสน์ก็เพียงพอแล้ว หากเย่เทียนเฉินอยู่ด้านใน ด้วยความสามารถของลูกน้องสองคนนี้ก็คงสกัดไว้ได้ชั่วครู่ เมื่อตนตามไปถึงก็จะสังหารเย่เทียนเฉินได้ทันที ไหนเลยจะรู้ว่าลูกน้องของตนที่มีฝีมือแข็งแกร่งขนาดนี้ เพิ่งจะเข้าไปในคฤหาสน์ก็ถูกฆ่าแล้ว ต้องพบจุดจบที่ตัวกับหัวแยกขาดจากกัน ส่วนตัวเขาฮิคาวะล่ะ? กระทั่งใครเป็นผู้ลงมือก็ยังมองไม่เห็น จะไม่โกรธได้อย่างไร ศักดิ์ศรีที่แผ่ขยายจนถึงขีดสุดของตนถูกทำร้ายอย่างลึกล้ำ
“เย่เทียนเฉิน ฉันอยากจะเห็นจริงๆ ว่าแกจะร้ายกาจขนาดไหน!”
ฮิคาวะตะโกน ดาบทหารในมือขวาฟาดฟันออกไปสองครั้ง ต่างพุ่งโจมตีไปยังหน้าต่างห้องนอนของเสี้ยวหยา ในขณะเดียวกันเขาก็กระโดดตามขึ้นไปโดยไม่กลัวว่าจะถูกประกายกระบี่โจมตีเข้ามาสังหารอย่างกะทันหัน
ฉัวะ!
ประกายกระบี่พุ่งเข้ามาสายหนึ่ง โจมตีปราณดาบทั้งสองสายของฮิคาวะจนสลายไป ในขณะเดียวกันพลังของประกายกระบี่ที่เหลือก็พุ่งโจมตีไปยังฮิคาวะ ฮิคาวะตื่นตะลึงจนหน้าถอดสี ทว่าไม่เสียทีที่เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นใหม่ของสำนักโฮคุชินอิตโตริว มีปฏิกิริยาตอบรับอย่างรวดเร็ว ดาบทหารในมือขวายกขึ้นในแนวขวางเบื้องหน้าหน้าอก ตะโกนเสียงดังว่า “ประกายดาบตัดกระแส!”
ตู้ม!
เสียงหนึ่งดังสนั่น ปราณกระบี่ที่พุ่งออกมาจากห้องนอนของเสี้ยวหยาถูกขวางเอาไว้ได้ ส่วนฮิคาวะก็ยืนอยู่บนขอบหน้าต่าง กัดฟันของตนแน่น โกรธแค้นจนถึงขีดสุด พริบตาเดียวก็เสียลูกน้องที่มีความสามารถแข็งแกร่งไปแล้วสองคน กระทั่งตัวเขาก็ต้องฟันดาบออกไปสามกระบวนถึงจะหยุดปราณกระบี่ที่พุ่งออกมาจากห้องนอนนั้นได้ จะไม่ให้โกรธได้อย่างไรไหว เขาไม่เคยได้รับความอัปยศถึงเพียงนี้มาก่อน
ถึงแม้ฮิคาวะจะโกรธมากจนอยากจะพุ่งเข้าไปในห้องให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น เมื่อคิดถึงจุดจบของลูกน้องทั้งสองของตนก็จำเป็นต้องอดทนไม่ทะยานตัวเข้าไป เขารอให้ผ่านไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพุ่งเข้าไปในห้องนอนพลางกระตุ้นขอบเขตความสามารถของตนจนถึงขีดสุดเพื่อป้องกันปราณกระบี่อันเผด็จการที่อาจจะโจมตีมา
เพียงแต่ในตอนที่ฮิคาวะกระโดดไปถึงห้องนอนที่เสี้ยวหยาหลับอยู่กลับไม่เห็นคนอื่น ในใจอดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง พบว่าเสี้ยวหยาหลับอยู่บนเตียงโดยไม่มีความเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย ในใจของเขายิ่งรู้สึกแปลกใจและเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น คิดไม่ถึงว่าห้องนอนจะมีแค่ผู้หญิงสวยนอนอยู่คนหนึ่ง ปราณกระบี่ที่แข็งแกร่งเผด็จการขนาดนั้นถูกโจมตีออกมาจากที่ไหนกันแน่?
ฮิคาวะขมวดคิ้ว แม้จะเกิดความโลภในตัวเสี้ยวหยา แต่ตอนนี้ลูกน้องของตนตายไปแล้วสองคนทำให้ฮิคาวะมีสติอยู่มาก ไม่กล้าเคลื่อนไหวบุ่มบ่าม ในตอนที่เขากำลังจะยืนขึ้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงหนึ่งสั่นสะเทือนจากมุมห้องอันมืดมิดคล้ายกับเสียงกระบี่ฟาดฟัน ฮิคาวะตื่นตกใจไปทั้งร่าง กลิ้งไปด้านข้างโดยไม่รู้ตัว ปราณกระบี่สายหนึ่งพลันโจมตีมาที่ศีรษะของเขา…
……………………
YOU MAY ALSO LIKE
