เทพศึกมังกรหวนคืน - ตอนที่ 171 ใครให้ความกล้ากับฆาตกร แล้วมายุ่งกับคนของกู

ละครน้ำเน่าจริงๆ

ในความเป็นจริงนั้น เช่นเขา จะไม่มีทางให้โอกาสกับคนพวกนี้หรอก

“เจ้าบาดแผลต้าตาว ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเราสองคนต่อสู้กันมาตลอด เผชิญหน้ากันมาตลอด ทำไมล่ะ ตอนนี้สู้ไม่ได้ ก็จะเอาคนอื่นมาช่วยงั้นหรือ? ไม่เคารพกฎกติกาแล้วสิ?”

ต้าตาวก็ทำท่าเคาะบุหรี่ แล้วมองเจ้าบาดแผลต้าตาวด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

“……”

เจ้าบาดแผลต้าตาวที่เดิมทีควรจะกำเริบเสิบสาน ตอนนี้กลับนิ่งไป ในสังคมแบบนี้ เน้นเรื่องคุณธรรม เคารพกราบไหว้เทพเจ้ากวนอู เดิมทีนั้นเป็นข้อขัดแย้งของเขากับต้าตาว

ก็สมควรที่จะให้เขาและต้าตาวเป็นคนจัดการ ตัวต่อตัว ลูกน้องก็ส่วนลูกน้องไป

มันถึงจะเป็นไปตามกฏ

แต่ว่า ตอนนี้เป็นแบบนี้ จางว่านคิดร้ายต่อต้าตาว ทำให้เขาเอาคนมากมายมาล้อมต้าตาวไว้ บนเส้นทางในสังคมนี้ การกระทำแบบนี้มันดูต่ำช้าไป

“เจ้าบาดแผลต้าตาว นี่คือคำสั่งของท่านสาม”

จางว่านมองขวางใส่เจ้าบาดแผลต้าตาว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขรึมๆ

เขารู้ว่า คนอย่างเจ้าบาดแผลต้าตาวค่อนข้างให้ความสำคัญกับคุณธรรม ปกติแล้วก็ไม่ค่อยจะชอบคนที่ใช้แผนต่ำช้าอะไรเท่าไรนัก แต่ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ เขาก็ได้แต่ต้องเอาท่านสามออกโรงมา

ไม่ต้องไปสนใจว่าท่านสามจะสั่งมาหรือเปล่า เพราะไงเขาก็พูดออกไปแล้ว ก็ถือว่าสั่งแล้วก็แล้วกัน

ครั้งก่อนต้าตาวก็ได้ตบหน้าเขาไปฉาดหนึ่ง ตอนนี้เขายังจำมันได้

“ได้”

ตัวใหญ่ๆ ของเจ้าบาดแผลต้าตาวก็เริ่มขยับ

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เมื่อเอาคำสั่งของท่านสามออกมาแล้ว เขาก็ต้องทำตาม

“เหอะ”

ต้าตาวสูบบุหรี่ แล้วก็เบะปากอย่างไม่พอใจ จริงๆ แล้วในใจของเขารู้ว่าแย่แล้ว เจ้าบาดแผลต้าตาวเอาคนมา200คน จางว่านเอาคนมา100คน

เล่นเอาพับนิพพานแน่นขนัดเต็มไปหมด

หลังจากตะลุมบอน

แผลบนตัวของต้าตาวก็มากขึ้น สายตาเผยความเหนื่อยล้าออกมา ท่าทางก็เชื่องช้าลง เขาจะทนไม่ไหวแล้ว สุดท้ายมี3คนมาล้อมไว้ เขามองไปที่ดาบทีละเล่ม แล้วพูดเสียงต่ำว่าว่า “พี่ใหญ่ ขอโทษทีนะ”

สุดท้ายเขาก็แพ้

สำหรับฉินเฟิงแล้ว เขาสับสนมาก ดูถูกก่อน แล้วก็ตกใจ ต่อจากนั้นก็ได้ให้โอกาสการเป็นคนกับเขาอีกครั้ง และต่อจากนั้นก็เลือกที่จะติดตามด้วย

ประโยคสุดท้าย เขาก็ยอมที่จะเรียกคำว่า “พี่ใหญ่” ออกมา

เพียงแต่

เวลานี้

ด้านนอกประตูมีประโยคหนึ่งดังเข้ามา “ใครให้ความกล้ากับมึง มายุ่งกับคนของกูวะ！”

“เสียงนี้ เป็นเสียงของฉินเฟิงงั้นหรือ? เหอะ มีคนกล้ามาจริงๆ ว่ะ แต่ไอ้ฉินเฟิงมันมาแล้วจะมีประโยชน์อะไร ก็แค่ยามคนหนึ่ง จะเก่งแค่ไหนกันวะ”

จางว่านหัวเราะอย่างไม่พอใจ แล้วสั่งการไปว่า “ไปขวางมันไว้”

“ครับ”

แล้วก็มีลูกน้องกลุ่มหนึ่งเตรียมจะเข้าไปขวางฉินเฟิงไว้

ส่วนต้าตาวที่เดิมทีได้อ่อนแรงมากแล้ว พอได้ยินดังนั้น ก็มีแรงขึ้นมาเหมือนกับเสือ เดิมทีนั้นมีอีกหลายมีดที่จะฟันลงบนตัวเขาได้ แต่ว่าเขากลับหลบหลีกออกไปได้

“แรงฮึดสู้ครั้งสุดท้ายก่อนตายงั้นหรือ? ”

ลูกน้องสามคนนั้นก็มองหน้ากัน อย่างไม่เชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“ไม่ กำลังเสริมมาแล้วเว้ย”

ต้าตาวหัวเราะลั่น

ในตอนนี้เอง ทางประตูก็มีเสียงร้องโอดโอยดังขึ้น ทำให้ทุกคนอึ้งไป รวมทั้งจางว่านและเจ้าบาดแผลต้าตาวด้วย ต้องหันหัวมามองทางประตู

เห็นเป็นคนนอนร้องโอดโอยที่พื้นเต็มไปหมด

และในตอนนั้น มีชายคนหนึ่งที่มีท่าทางไม่ธรรมดา ราวกลับเป็นนายทหารนกรบเลือด เดินจูงเด็กน้อยเข้ามาจากประตู สายตาเอาชนะได้ทุกคน

ด้านซ้ายมีชายขาเป๋อีกคน แต่งตัวเป็นกรรมกรชาวนา แต่ไม่รู้ว่าทำไม บนตัวของเขา ทำให้ทุกคนมองไปแล้วเหมือนเป็นเสือร้ายตัวหนึ่ง และจากนั้นก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมา เหมือนมีมาดมาพาดที่ลำคอของพวกเขาแล้ว

ส่วนด้านขวานั้นคือ ชายรูปร่างใหญ่บึกบึน แต่ทำให้คนรู้สึกว่ามันดูบ้าคลั่งมาก เป็นความบ้าคลั่งที่กลั้นไว้ไม่อยู่ ราวกับเป็นสัตว์ยักษ์ใหญ่ในร่างคน ที่พร้อมจะฉีกศัตรูออกเป็นชิ้นๆ ได้เลย

และพวกเขา ทั้งซ้ายทั้งขวา ล้วนกำลังป้องกันให้กับชายที่อยู่ตรงกลาง