เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 219 พ่อหนิงตกหน้าผา โลกของเย่หลินพังทลาย

ด้านนอกประตู แม่หนิงมองหนิงเชี่ยนและเอามือปิดปากตัวเอง เธอตัวสั่นไปทั้งตัว

เธอและพ่อหนิงนั้นหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก ต่อมา ก็เข้าสู่ช่วงความรักในวันใสด้วยกัน เรียนรู้และเติบโตมาด้วยกัน ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาโดยตลอด

พ่อหนิงทะนุถนอมเธออย่างมาก

จนกระทั่งเกิดเรื่องของหนิงเสี่ยวซีขึ้น จู่ๆพ่อหนิงก็พาเธอไปต่างประเทศอย่างกะทันหัน

แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ในการทำเช่นนี้ของพ่อหนิง แต่เธอก็เชื่อใจสามีตัวเอง

แต่ วินาทีนี้เธอพึ่งรู้ว่าผู้ชายที่เธอเชื่อใจมากที่สุดกลับมีความลับอันใหญ่หลวงเช่นนี้ซ่อนอยู่ภายในใจ

เธออยากจะผลักประตูเข้าไปในห้อง แต่หนิงเชี่ยนก็ดึงมือเธอไว้พร้อมกับส่ายหน้าให้เธอ

" ต่อมา ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องนี้ไปเข้าหูพ่อของเธอได้ยังไง มีคนบอกเขาว่าฉันย่ำยีแม่ของหนู พ่อของหนูจึงรีบกลับมาทันที เขาเอาปืนจ่อหัวฉัน ฉันอธิบายกับเขาว่าฉันโดนคนใส่ร้าย แต่เธอกลับปฏิเสธ เธอบอกว่าฉันยั่วยวนและ จากนั้นก็บังคับฝืนใจเธอ "

เย่หลินรู้สึกเพียงแค่ปวดหัวจนแทบระเบิด เธอหายใจเข้าออกเฮือกใหญ่

" ในวันนั้นตอนที่พ่อของหนูเอาปืนจ่อหัวฉันอยู่ จู่ๆไฟในห้องก็ดับจนมืดสนิท ฉันได้ยินเพียงเสียงปืนดังลั่น " เมื่อพูดถึงตรงนี้พ่อหนิงก็ถึงกับมือสั่น " หลังจากนั้น เขาก็ไม่หายใจแล้ว ส่วนปืนนั้นก็มาอยู่ในมือฉัน หนูน้อย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าปัญหามันเกิดขึ้นตรงไหน ฉันเองก็ยากที่จะอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ และทุกคนต่างก็ไม่เชื่อฉันเลยแม้แต่คนเดียว "

" ไม่ มันไม่ใช่เรื่องจริง " เย่หลินส่ายหน้า เธอเดินถอยหลังจนชิดกำแพง

เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

" เย่หลิน ลูกต้องเชื่อพ่อนะ พ่อไม่ได้ทำอะไรแม่หนูจริงๆ และก็ไม่มีความจำเป็นต้องฆ่าพ่อของหนูด้วย และแน่นอนว่าพ่อรู้ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะพ่อ แต่…….ลูกต้องเชื่อพ่อนะ พ่อ พ่อไม่ได้……"

พ่อหนิงพูดพร้อมกับเดินเข้ามาจับไหล่เย่หลินไว้ " ลูก ลูกต้องเชื่อพ่อนะ ตั้งแต่รู้เรื่องว่าหนูและเส่าเฉินเป็นแฟนกัน พ่อก็อยู่กับความทุกข์ทรมานมาตลอด พ่อเอาแต่คิดว่าควรบอกความจริงกับลูกดีไหม พ่อ……"

" พ่อต้องการจะบอกว่า พ่อเการู้เรื่องนี้ก็เลยเอาเรื่องนี้มาบีบบังคับพ่อใช่ไหมคะ? แสดงว่าครั้งที่แล้วที่พ่อไม่เห็นด้วยที่หนูบีบบังคับให้เส่าเฉินและเกาเหวินหย่าร้างกันก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหมคะ? "

พ่อหนิงพยักหน้า

เย่หลินขมวดคิ้ว เธอไม่ได้พูดอะไร เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็ใช้สายตาที่เย็นชามองหน้าพ่อหนิง " หนูเองก็ไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครดี? " พอเธอพูดจบเธอก็สะบัดมือคู่นั้นของพ่อหนิงออก เธอหันหลังไปเปิดประตู ทันทีที่เห็นแม่หนิงและหนิงเชี่ยนยืนอยู่นอกประตูเธอชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็รีบวิ่งไปที่สวนหลังบ้าน

พ่อหนิงรีบวิ่งตามเธอไป

แม่หนิงพยายามจะลุกขึ้น แต่จู่ๆก็มึนหัวและเป็นลมไป

สวนหลังบ้านของคฤหาสน์ตระกูลหนิงตั้งอยู่ในตำแหน่งที่เป็นเนินเขา ตอนที่พ่อหนิงตามไปถึง เย่หลินก็ยืนอยู่ที่ก้อนหินก้อนใหญ่บริเวณหน้าผาแล้ว

ทั้งสองอยู่ในตำแหน่งที่ห่างกันโดยเว้นระยะห่างกันไกลพอสมควร คนหนึ่งยืนอยู่ส่วนอีกคนนั่งอยู่

ทั้งคู่ต่างก็ไม่มีใครพูดอะไร

เวลาล่วงเลยไปอย่างยาวนาน

พ่อหนิงเปล่งเสียงขึ้น " ลูกมาตรงนี้ก่อนเร็ว ตรงนั้นมันอันตราย "

เมื่อเย่หลินได้ยินแบบนั้น เธอก็เบี่ยงเบนสายตาไปทางอื่น เธอเม้มปากโดยไม่ได้พูดอะไร

อันที่จริงในช่วงเวลานี้ เธอคิดเรื่องต่างๆมากมายในหัว

นี่คือพ่อของหนิงเส่าเฉิน และยังเป็นคุณปู่ของหนิงเสี่ยวซีและเย่เสี่ยวโม่อีกด้วย

แม้ว่าเธอจะไม่ได้เข้าใจอย่างโจ่งแจ้งว่าตอนนั้นมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ส่วนลึกในใจของเธอ เธอก็เชื่อใจชายชราที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

ถ้าเขาต้องการฆ่าพ่อของเธอจริงๆ เขาคงไม่ยอมให้เธอคลอดหนิงเสี่ยวซี และไม่ยอมให้เธอใช้ชีวิตร่วมกับหนิงเส่าเฉินแน่ ทั้งๆที่เขาก็รู้ชาติกำเนิดของเธออย่างดี

" ลูก พ่อรู้นะว่าหนูยากที่จะทำใจยอมรับในตอนนี้ พ่อเองก็คิดพิจารณาเรื่องนี้อยู่นานมากว่าจะบอกหนูดีหรือไม่ แต่ พ่อขอพูดกับหนูหนึ่งอย่างนะ ไม่ว่าหนูจะเกลียดพ่อมากขนาดไหน แต่ขออย่าให้เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของหนูและเส่าเฉินเลยนะ พ่อดูออกว่าว่าเขารักหนูด้วยใจจริง ก่อนหน้านี้ที่พ่อไม่กล้าบอกหนูก็เพราะพ่อกลัวและกังวล "

" พ่อเห็นลูกทั้งสองรักกันมาก พ่อเองก็กลัวว่าจะทำให้ลูกทั้งสองคนต้องแยกจากกันเพราะเรื่องนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ในชีวิตนี้พ่อคงจะให้อภัยตัวเองไม่ได้ แต่ลูกต้องเชื่อพ่อนะ เรื่องตอนนั้นพ่อไม่ได้ทำจริงๆ พ่อของหนูเป็นคนที่กล้าหาญมาก พ่อเองก็รู้เรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมาของพ่อและแม่ของหนู พ่อไม่มีทางทำเรื่องเลวๆพวกนั้นได้ลงแน่นอน "

" อีกทั้งในตอนนั้นแม่ของหนูตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว ถึงจะเลวแค่ไหนพ่อก็คงไม่ทำเรื่องต่ำช้าแบบนั้นอย่างแน่นอน……"

เย่หลินตกใจมาก? ตั้งครรภ์? เธอยกมือเช็ดน้ำตา " พ่อหมายความว่า ตอนนั้นหนูยังไม่เกิดงั้นหรอ? "

พ่อหนิงพยักหน้า " ใช่ ยัง "

" แล้วพ่อของหนูเสียชีวิตเมื่อไหร่? "

พ่อหนิงครุ่นคิดอยู่สักพัก " น่าจะเป็นตอนที่แม่ของหนูท้องได้หกถึงเจ็ดเดือน ตอนนั้น พ่อของหนูเอาแต่คิดว่าเด็กที่อยู่ในท้องแม่ของหนูนั้นเป็นลูกของฉัน ก็เลยบุกมาหาฉันด้วยอารมณ์โกรธ แต่ไม่คิดเลยว่า……"

เย่หลินขมวดคิ้วแน่น ทันใดนั้น เธอก็จำรูปถ่ายในโทรศัพท์รูปนั้นได้ หากผู้ชายในรูปนั้นเป็นพ่อของเธอจริง หากนับตามระยะเวลาตอนนั้นเธอเองก็อายุสองขวบแล้ว

ถ้าตอนนั้นพ่อของเธอตายแล้วจริงๆแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? หรือว่าจะเป็นพ่อเกาจริงๆ?

แม่ของเธอและพ่อเกามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันงั้นหรอ? ก็เลยจัดฉากให้พ่อหนิงเป็นคนฆ่าพ่อแท้ๆของเธอ

เธอถึงกับตกใจกับความคิดเช่นนี้ของตัวเอง

ในตอนนั้นเองเธอก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อกี้ฝนพึ่งตกพื้นจึงลื่น เธอออกแรงในการลุกขึ้นยืนมากเกินไปเลยทำให้เธอลื่นจนตัวเอนไปด้านหลัง เธอมองไปก็เห็นว่าเธอกำลังจะตกหน้าผาแล้ว

เมื่อเห็นแบบนั้น พ่อหนิงก็รีบเข้าไปดึงตัวเย่หลินให้ขึ้นมา

เย่หลินรู้สึกเพียงว่าตัวเองลอยอยู่ในอากาศ จากนั้นก็กระแทกลงบนพื้นหญ้า เธอยังไม่ทันได้ดึงสติกลับมา เธอก็เห็นร่างของพ่อหนิงตกหน้าผาไปแล้ว

เธอเบิกตากว้าง เธอสติเตลิดเปิดเปิง อึ้งอยู่กับที่

" พ่อ……." ทันใดนั้น ลมกระโชกพัดผ่านเธออย่างแรง เป็นเสียงของหนิงเชี่ยน

ทันทีที่เย่หลินดึงสติกลับมาได้ เธอก็รีบคลานไปที่ริมหน้าผาก และตะโกนเรียกตามหนิงเชี่ยน " พ่อ……พ่อ……"

หน้าผาที่นี่ไม่ได้ลึกมาก แต่ก็สูงไม่ต่ำกว่าสิบเมตร……ถ้าตกลงไปจากตรงนี้ เย่หลินไม่กล้าจินตนาการเลย หัวสมองเธอว่างเปล่า

หนิงเชี่ยนรีบลุกขึ้นและวิ่งตรงไปที่คฤหาสน์ เธอตะโกนและร้องไห้ไปด้วย " ช่วยด้วย ใครก็ได้…… ช่วยพ่อฉันด้วย……"

เย่หลินที่คลานอยู่บนพื้น เธอรู้สึกเพียงว่าเสียงของผู้คนรอบข้างมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงของหนิงเสี่ยวซีพูดขึ้น " แม่ แม่ไม่ได้เป็นคนผลักคุณปู่ตกลงไปใช่ไหม? อาตาฝาดไปใช่ไหมครับ? "

เย่หลินเงยหน้าขึ้น เธอเห็นใบหน้าของหนิงเสี่ยวซีเต็มไปด้วยความสงสัย เธอส่ายหน้าและเอื้อมมือไปจับมือน้อยๆของหนิงเสี่ยวซี " เสี่ยวซี ไม่ใช่แม่นะ แม่ไม่ได้ทำจริงๆ คือ……คือว่าคุณปู่ต้องการจะช่วยแม่ หลังจากนั้น หลังจากนั้นเขาก็ตกลงไป "

หนิงเสี่ยวซีขมวดคิ้ว และไม่ได้พูดอะไรแต่กลับสะบัดเธอออก

โลกของเย่หลินพังทลายลงนับบัดนั้น