เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 153 ความจริงที่น่าอาย
ลุกขึ้น ก็เห็นหนิงเส่าเฉินใส่เสื้อโปโลสีขาวกับกางเกงสีดำเจ็ดส่วน มีผ้าแขวนอยู่บนคอ ผมเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เดินเข้ามาจากข้างนอก
เขาเห็นเธอตื่นแล้ว ก็ยิ้ม เดินเข้าไปใกล้ แล้วจูบตรงหน้าผากเธอ
เย่หลินไม่ได้กลิ่นเหงื่อแบบที่คิด แต่กลับได้กลิ่นของผู้ชายที่มีเอกลักษณ์ เธออดไม่ได้ กลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก
เมื่อเขาละจูบออกไป ตัวก็แทบจะไร้เรี่ยวแรง
“ถ้ายังมองอีก ผมจะกินคุณ”ผู้ชายพูดขึ้นเสียงแหบข้างหูเธอ
เฉินเป้ยอีดึงผ้าห่มขึ้น คลุมหัวไว้
“โอ้ย รีบไปล้างไป”
ไม่นานนัก ก็ได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องน้ำ ต่อมา เสียงเปิดประตู……
แล้วก็ เสียงฝีเท้าของหนิงเส่าเฉิน
เย่หลินกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ ได้ยินเสียง เธอก็หันไปมองโดยไม่รู้ตัว จากนั้น ก็นิ่งอึ้งไปเลย
“คุณ……ทำไมคุณถึงไม่ใส่เสื้อผ้า?”
ต่อหน้าอาการเขินอายของเธอ หนิงเส่าเฉินทำหน้านิ่งๆ “ก็ออกมาหาเสื้อผ้านี่ไง?”
เย่หลินรีบหันไปอีกทาง เอาผ้าห่มออก ลงเตียง ไม่หันไปมองหนิงเส่าเฉิน เพียงแต่ ยังไม่ทันจะเดินออกไป ก็ถูกหนิงเส่าเฉินเอื้อมแขนไปดึงกลับมา
“หนิงเส่าเฉิน บอกไว้ก่อนนะ ว่าฉันไม่เอา เดี๋ยวฉันต้องไปหาคุณน้า”หัวเธอมุดอยู่ที่อก มองขึ้นไปก็ไม่ใช่ จะมองลงไปก็ไม่ได้อีก
ที่จริงหนิงเส่าเฉินแค่อยากจะกอดเธอ พอเธอพูดขึ้นแบบนี้ สัมผัสบนมือก็เกิดความรู้สึกขึ้น ทำให้มีความคิดที่ลึกไปมากกว่านั้น
แต่ว่า พอมองดูเวลา เช้าวันนี้ยังมีประชุมอีก ไม่มีทางเลือก จึงจูบไปครั้งหนึ่ง แล้วปล่อยเธอไป
เย่หลินจัดการตัวเองแบบง่ายๆ แล้วออกบ้านพร้อมกับหนิงเส่าเฉิน
ตอนเที่ยง เย่หลินเพิ่งแยกกับเหอเฟย หนิงเส่าเฉินก็โทรมาพอดี
“หาที่กินข้าวกัน มีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“เกี่ยวกับเขาหรอ?”เย่หลินรีบถามขึ้น
“มาเจอกันก่อน！”
หนิงเส่าเฉินนัดเธอที่ร้านน้ำชา
ในห้องพิเศษ
สีหน้าหนิงเส่าเฉินดูนิ่งขรึม เห็นเธอเดินเข้ามา ก็เข้าไปรับกระเป๋าในมือเธอ ให้เธอไปนั่งลงตรงโซฟา “เย่หลิน ไม่ว่าเรื่องที่คุณจะได้ยินต่อจากนี้จะน่าตกใจแค่ไหน แต่อย่าตื่นเต้นมากเกินไป โอเคไหม?”
การแสดงออกของเขาทำให้เย่หลินรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย
“พ่อของคุณเป็นประธานบริษัทอันเหนิง มีภรรยา มีลูกชายสองคน และลูกสาวอีกหนึ่งคน และลูกสาวของเขา ก็คือภรรยาของเซี่ยอวี่ตอนนี้ นามสกุลเดียวกับแม่ชื่อโอวหยางมินมิน”
เย่หลินเบิกตากว้าง มองไปที่หนิงเส่าเฉินอย่างไม่เชื่อ
เธอนั่งตัวตรง มือทั้งสองข้างเริ่มสั่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศที่ต่ำไปหรือเป็นเพราะใจของเธอเย็นยะเยือก ฟันเธอกระทบกันไปมา
“ดื่มอะไรสักหน่อยเถอะ……”
หนิงเส่าเฉินพูดแล้วหยิบชาที่มีไอร้อนอยู่บนโต๊ะขึ้นมาถือไปไว้หน้าเธอ
เย่หลินรับมันไว้ จิบคำหนึ่ง ความอุ่นค่อยๆไหลเข้ามากลางใจ แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายความเย็นนั้นได้
เธอหันไปมองหนิงเส่าเฉิน สายตาดูสับสน
เรื่องที่ผ่านมาก็เหมือนกับละคร ที่แสดงอยู่ในหัวของเธอเป็นฉากฉาก
“เขา เขามีลูกชายและลูกสาวได้ยังไง อีกอย่าง……ภรรยาของเขา ก็คือแม่ของ……ฉัน”เธอพูดจบ ก็เอามือปิดหน้า บังคับให้ตัวเองใจเย็นลง
“ลูกชายทั้งสองคนของเขา อายุมากกว่าคุณหลายปี ส่วนลูกสาว อายุเท่าคุณ”หนิงเส่าเฉินลูบหัวเธอ นั่งลงข้างๆเธอ กอดเธอไว้ในอ้อมแขน แล้วพูดต่อ
เย่หลินเงยหน้าออกจากอ้อมกอดของหนิงเส่าเฉิน กัดปากไว้ พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง ถามขึ้นเสียงเบา“เส่าเฉิน คุณ……คุณโกหกฉัน ใช่ไหม?”
เขามีลูกชายสองคน อายุมากกว่าเธอ?
นั่นก็แสดงว่า เขาแต่งงาน มีลูกแล้ว แล้วมาอยู่กับแม่ของเธอ? จากนั้นตอนอยู่กับแม่ ก็อยู่กับผู้หญิงคนอื่นไปด้วย แล้วยังมีลูกกันอีก?
แล้ว……แล้วแม่……
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงภาพนั้นขึ้นมา และแม่ของเธอก็มีผู้ชายคนอื่น……
“ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแม่ของคุณไม่ได้ถูกต้องตามกฎหมาย”ถึงแม้จะรู้สึกว่าความจริงมันน่าอาย แต่ หนิงเส่าเฉินคิดว่า เย่หลินเป็นลูกของเขา มีสิทธิที่จะรู้เรื่องพวกนี้
ไม่ได้ถูกต้องตามกฎหมาย? งั้น ก็แสดงว่า……แม่ของเธอ เป็นเมียน้อยคนอื่น?และเธอ เป็นลูกสาวลับๆของพ่อ?
“เป็นไปได้ยังไง?เขา……หลายปีมานี้ ความสัมพันธ์ของเขากับแม่ดีมาตลอด เขา……เขารักแม่ฉันมาก?”เธอไม่อยากยอมรับ ไม่อยากแม้แต่นิดเดียว
“เขาเดินทางไปทำธุรกิจบ่อย คุณคิดว่าเขาเดินทางเพราะอะไร?เป็นเพราะเขากลับไปบ้านของเขาที่เมืองc”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาเดินทางบ่อย?”เย่หลินประหลาดใจ
“คุณลืมแล้วเหรอ เมื่อคืนคุณบอกผม อีกอย่าง เย่หลิน ที่จริงเขาไม่ได้ชื่อสวี่กั้วอัน เขาชื่อเหลียงกั้วอัน คุณน่าจะคิดได้ ที่เขาต้องเปลี่ยนนามสกุล เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา”
เหลียง? เหลียง? ฮ่าฮ่า……เย่หลินรู้สึกว่าตัวเองจะบ้าแล้ว อยู่มาตั้งนานขนาดนี้ ขนาดนามสกุลก็ปลอม?
“แล้ว……แม่ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง? เขามีบ้าน มีลูก แม่ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง?”เย่หลินยังคงดิ้นรน
หลิงเส่าเฉินลังเลขึ้นมา เขามองท่าทางที่เจ็บปวดของเย่หลิน เขารู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจที่เขาเพิ่งทำไปทันที บางทีเขาไม่ควรให้เธอแบกรับเรื่องราวทั้งหมดในเวลาสั้นๆ
“แม่คุณ ไม่มีทางที่จะไม่รู้ ถ้าไม่รู้ ตอนนั้นที่จู่ๆพ่อคุณก็หายตัวไป มันเป็นไปได้เหรอที่เธอจะนิ่งขนาดนั้น? คุณคิดว่าไง?”
หนิงเส่าเฉินถามเธอ คุณคิดว่าไง?
เย่หลินอ้าปาก พูดไม่ออก เรื่องเหล่านี้หนักเกินไปสำหรับเธอ
ที่แท้ตัวตนของเธอมันน่าอับอายแบบนี้
สวรรค์ยังรู้ ว่าเมื่อก่อนเธออิจฉาแม่มากแค่ไหน คิดว่าอนาคตหากจะหาใครสักคนเป็นคู่ชีวิต ก็จะหาผู้ชายที่เหมือนกับพ่อ ที่ต่อให้คนบนโลกมีมากแค่ไหน ก็รักเพียงคนคนเดียว
ถึงสุดท้ายพ่อจะทิ้งพวกเราไป เธอก็ยังคอยปลอบตัวเองหลายครั้ง ว่าพ่ออาจจะน้ำท่วมปากค่า
แต่ผลสุดท้าย……
เธอนึกออกแล้ว ตอนนั้นที่พ่อไม่กลับมาหลายวัน แต่แม่ของเธอกลับนิ่งมาก ตอนนั้นเธอคิดว่าแม่เสียใจจนจิตใจตายด้านไปแล้ว ถึงได้เป็นแบบนี้
ตอนนี้ เธอเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง?
ถึงว่าหลายปีมานี้ แม่ไม่เคยพูดต่อหน้าเธอเลยสักครั้งว่าจะตามหาพ่อ ที่แท้ แม่เป็นเมียน้อย คนที่อยู่ในสถานะที่ไม่มีสิทธิไปร้องขอคนรักให้กลับคืนมา……
และเธอ เป็นแค่ลูกเมียน้อย
ไม่แปลก ที่พ่อกับแม่เฉยๆกับเธอตั้งแต่เด็ก ที่แท้……ที่แท้เธอมีตัวตนแบบนี้นี่เอง
ดังนั้น ก็สามารถอธิบายได้ว่า ทำไมพ่อถึงทิ้งแม่ไปหลังจากที่แม่ป่วย เพราะเป็นแค่คนรัก ไม่ใช่คู่สามีภรรยา ยิ่งไม่ใช่คู่รักหนุ่มสาวหรือเพื่อนร่วมทาง บางครั้งมันก็แค่ความรู้สึกแปลกใหม่ กับความหลงใหล……
ดังนั้น พอลักษณะของแม่เปลี่ยนไป ไม่มีความสวย สุขภาพไม่ดี ก็สามารถไปได้ตลอด ไม่มีภาระ……
แล้วเธอล่ะ เธอเป็นอะไร?ตัวตนแบบนี้ของเธอ มันคืออะไร?
“เย่หลิน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือเปล่า……”
เย่หลินพูดเสียงเย็นว่า “คุณพูดเถอะ……”ยังมีเรื่องอะไรที่เธอทนไม่ได้อีก
YOU MAY ALSO LIKE
