เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 148 ฉันกลัวว่าเธอจะลงมือกับคุณ

หมอเจ้าของไข้ดึงเก้าอี้ให้หนิงเส่าเฉิน บอกใบ้ให้เขานั่งลง จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วพูดว่า : "ในสมองของคุณนายหนิง ในตอนนั้นหลังจากที่ถูกรถชน ก็มีเลือดคั่งในสมองเล็กน้อยสลายออกไม่ได้ ฉะนั้น จึงไปกดทับเส้นประสาท จะทำในเรื่องที่ไม่สามารถควบคุมได้ คุณชายหนิง ถ้าต่อไป เธอทำอะไรที่รุนแรงเกินไป คุณก็เตรียมใจไว้ก่อนสักหน่อยนะ"

หนิงเส่าเฉินหรี่ๆตา หันกลับไปมองหมอในชุดคลุมสีขาวตรงหน้า ถามอย่างเรียบๆว่า : "รุนแรงเกินไป อย่างเช่นทำอะไร?"

เห็นได้ชัดว่าหมอตกตะลึงไป

หนิงเส่าเฉินกอดอก "คุณไม่ต้องกังวลหรอก ฉันก็แค่อยากจะทำความเข้าใจไว้ก่อน เช่นนี้จะรู้สถานการณ์ได้อย่างไร"

หมอพยักหน้า รีบยิ้มตาม : "คุณชายหนิงปฏิบัติกับคุณนายหนิงด้วยใจจริงๆ อืม เรื่องพฤติกรรมนี้ก็พูดยาก ก็อย่างเช่นทำร้ายคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่ก็ทำร้ายตนเองเป็นต้น……คุณชายหนิงคอยจับตาดูไว้หน่อยก็พอ เพียงแต่ว่าตอนนี้อาการของคุณนายหนิงยังนับว่าดีอยู่ ฉันก็แค่เตือนคุณชายหนิงไว้ก่อน"

หนิงเส่าเฉินพยักหน้า แล้วเข้าใจอย่างชัดเจน

นับถือความคิดที่รอบคอบของผู้หญิงคนนี้จริงๆ

ปูเส้นทางไว้อย่างดีแล้ว ทำร้ายคน? จะทำร้ายใคร? เย่หลินเหรอ? โรคประสาท? ไม่มีความผิด……หึหึ ความคิดปราดเปรื่องมาก

แต่ก็พูดตอบรับว่า "โอเค เช่นนั้นก็รบกวนคุณแล้ว'

ออกจากห้องทำงานของหมอ หนิงเส่าเฉินก็ไปหาเกาเหวินที่ห้องผู้ป่วย

"เส่าเฉิน คุณมาแล้วเหรอ?" บนหัวเธอพันด้วยผ้าพันแผลสีขาว

"หัวเป็นอย่างไรบ้าง?"

เกาเหวินส่ายหัว "ไม่เป็นไร วันนี้ตอนที่ป่วย เพราะไม่ทันได้ระวัง"

หนิงเส่าเฉินขมวดคิ้ว "อยู่ดีๆแล้วป่วยได้อย่างไร? ไปเจอเรื่องอะไรมาเหรอ?" หลายปีก่อนหน้านี้ เพียงแต่ผู้หญิงคนนี้เกิดอาการ ก็ต้องมีเรื่องเกิดขึ้น หนิงเส่าเฉินก็คิดเสมอว่ามันเกิดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉะนั้นจึงรู้สึกผิดกับเธอตลอดมา อะไรที่พยายามเปลี่ยนได้ก็เปลี่ยน สามารถทำตามเธอได้ก็จะทำตามเธอ

แต่ว่าตอนนี้ เขารู้สึกว่าตนเองทั้งฉลาดและสับสน

เกาเหวินรวบๆเสื้อเข้าหาตัว หลังจากนั้นเป็นเวลานาน เธอจึงค่อยๆพูดขึ้นว่า : "วันนี้ตอนเที่ยงได้เจอกับคุณเย่ท่านนั้น หน้าตาเธอคล้ายๆเสี่ยวซีนะ ไม่รู้ว่าคุณรู้สึกไหม?"

กระจกภายในห้องสะท้อนภาพด้านหลังของหนิงเส่าเฉิน สองมือเขาที่ล้วงกระเป๋าก็ค่อยๆออกแรงกำแน่นขึ้น "ใช่มีบ้าง เพียงแต่เคยตรวจสอบแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน"

เกาเหวินตกตะลึง ไม่มีความสัมพันธ์กันเหรอ? พ่อบอกชัดเจนแล้วว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น เป็นไปได้อย่างไร ที่จะไม่มีความสัมพันธ์กัน? หรือว่า แค่คล้ายกัน? พ่อเข้าใจผิดเหรอ?

นึกถึงตรงนี้แล้ว ในใจก็โล่งอก

"เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?" หนิงเส่าเฉินสีหน้าเย็นชา จ้องมองเกาเหวิน

"ได้ยินมาว่า คุณให้ตลาดในต่างประเทศกับเธอเหรอ?" เมื่อถามประโยคนี้น้ำเสียงเกาเหวินก็สะอึกสะอื้น

หนิงเส่าเฉินลูบๆจมูก หันกลับไปมองเกาเหวินด้วยท่าทางที่ไม่สนใจไยดี "ผู้ชายเมื่ออยู่ข้างนอกมีโอกาสได้เล่นสนุกบ้างเป็นครั้งคราว ก็ย่อมต้องมีค่าใช้จ่าย คุณไม่ต้องคิดจริงจังเกินไปหรอก"

ความหมายคือเขากับเย่หลินเพียงแค่เล่นสนุกกันก็เท่านั้น การร่วมงานกับเธอก็แค่หลอกให้เธอดีใจก็เท่านั้นเอง

พูดจบก็โค้งตัวเข้าไปใกล้ๆเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มที่ได้ยินกันแค่สองคน "เรื่องบางเรื่อง ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายชัดเจน ฉันเชื่อว่าคุณก็สามารถเข้าใจได้ไม่ใช่เหรอ?"

พอยืดตัวตรง เขาก็เห็นใบหน้าที่ขาวผ่องของเกาเหวิน แดงระเรื่อ และแฝงไปด้วยความเขินอาย ท่าทีนั้น ถ้าไม่ได้ประสบพบเจอด้วยตนเอง ได้ยินด้วยหูของตนเอง เขาก็จนปัญญาที่จะเชื่อมโยงแผนการ ความอำมหิต และคำพูดไม่กี่คำของเธอเข้าด้วยกันได้

ตอนกลางคืน ในห้องโรงแรมระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง

"คุณต้องระมัดระวังหน่อยนะ ฉันกลัวว่าเธอจะลงมือกับคุณ"

เย่หลินเอนตัวในอ้อมกอดของหนิงเส่าเฉิน นิ้วมือวาดวนไปมาที่หน้าอกของเขา "ลงมือ ฆ่าฉันน่ะเหรอ? หลังจากนั้นก็วินิจฉัยออกมาว่าเป็นโรคประสาท จึงพ้นจากความผิดใช่ไหม?"

หนิงเส่าเฉินคว้ามือของเธอ "เคยบอกกับคุณไหมว่า คุณฉลาดมากจริงๆ"

เย่หลินจ้องมองเขา "ประชดประชันฉันเหรอ? อยากจะนอนบนพื้นหรืออย่างไร?"

หนิงเส่าเฉินจูบที่หน้าผากของเธอเล็กน้อย "ฉันได้ยินหลิวซูบอกว่า พรุ่งนี้ตอนเย็นคุณต้องไปเข้าร่วมงานเลี้ยงแห่งหนึ่งเหรอ?"

เย่หลินพยักหน้า "ใช่ ในอนาคต ถ้าอยากมีการพัฒนาภายในประเทศ รู้จักคนให้มากหน่อย ก็จะเป็นข้อดี พอดีว่า พรุ่งนี้คุณน้าของคุณกลับมา ก็เลยติดตามเธอไปด้วย"

"คุณแข็งแกร่งแบบนี้ อย่างนั้นในอนาคตฉันคงต้องเกาะผู้หญิงกินแล้วล่ะ ว่าไหม?" ชายหนุ่มพูดพลาง มุดเข้าไปในอ้อมกอดของเธอ วัตถุประสงค์ชัดเจน

เย่หลินยื่นมือไปต่อต้านศีรษะของเขา พูดไม่ออกเล็กน้อย "หนิงเส่าเฉิน คุณยับยั้งชั่งใจหน่อยได้ไหม?"

"หรือว่าฉันยังยับยั้งชั่งใจไม่พอ? โดยเฉลี่ยสี่ปีมานี้ กี่เดือนถึงจะมีสักครั้งหนึ่ง"

เย่หลินพูดไม่ออกบอกไม่ถูก รู้สึกอยากจะฟาดผู้ชายคนนี้จริงๆ มีการคิดบัญชีแบบนี้ด้วยเหรอ?

"อย่างนั้น….อย่างนั้นคุณ เอ่อคือ….ก็ต้องทำตามมาตรการสักหน่อยไหม?" พูดพลาง ยื่นมือออกไป เปิดกระเป๋าที่อยู่บนเคาท์เตอร์หัวเตียง…..

หนิงเส่าเฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย มองของที่เธอหยิบอยู่ในมือ ขมวดคิ้ว กัดที่ริมฝีปากของเธอ พูดด้วยเสียงเบาๆว่า: "คาดไม่ถึงว่าจะเตรียมติดตัวไว้ คุณเย่ หิวกระหายเกินไปหน่อยหรือเปล่า?"

เย่หลินมีปฏิกิริยาตอบสนอง ยกกำปั้นทุบไปที่แขนของเขา ใบหน้าแดงระเรื่อ "คุณอย่ามาคิดไร้สาระ ฉัน…..ฉัน….ก่อนหน้านี้ฉันไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็เลยถือโอกาสซื้อมาด้วย" สวรรค์รู้ดี ว่าเธอซื่อของแบบนี้เป็นครั้งแรก จึงเขินอายอย่างมาก คาดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะหัวเราะเยาะเธอ

หนิงเส่าเฉินจูบลงบนใบหน้าของเธอ แล้วจึงกล่าวกระซิบว่า: "พวกเรามีลูกกันอีกสักคน หลังจากนั้นฉันก็ไปทำหมัน เป็นยังไง?"

ได้ยินคำพูด เย่หลินก็ยิ้มมุมปาก "คุณ….คุณจะไปทำหมันเหรอ?" ต่อจากนั้นก็เงยหน้าขึ้น กลั้นหัวเราะ ทันใดนั้นก็กล่าวถามอย่างจริงจังว่า "ผู้ชายที่ทำหมันแล้ว ทางด้านนั้น…..จะมีผลกระทบไหม?"

ชายหนุ่มตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตอบกลับอย่างจริงจังว่า: "ไม่มี ฉันเคยขอคำปรึกษามาแล้ว"

"ฮ่าๆๆๆ…..หนิงเส่าเฉิน คาดไม่ถึงว่าคุณจะเคยขอคำปรึกษา…..ฮ่าๆ….."

เธอหัวเราะตัวโยน ชายหนุ่มถูกเธอหัวเราะจนเอามือกุมหน้าผาก ใบหน้าเย็นชา ฝ่ามือใหญ่ๆเลื่อนลงไปที่หน้าท้องของเธอ "คุณแน่ใจนะว่าจะยังหัวเราะอยู่?"

ความร้อนแพร่เข้ามาที่หน้าท้อง ทำให้เย่หลินหุบปากในทันที หันตัวกลับ ปิดไฟ "อย่างนั้นก็ นอนๆ"

"ฉันไม่อยากให้ซ้ำรอยเดิมกับเรื่องของหนิงเสี่ยวซีอีก ฉันจะให้คุณกำเนิดลูกอีกคนหนึ่ง เย่หลิน นั่นเพราะว่าลูกสองคนที่คุณให้กำเนิด ฉันล้วนไม่ได้ดูแลคุณอย่างแท้จริง ฉันรู้สึกละอายใจต่อคุณ"

ร่างกายของเย่หลินหยุดชะงัก ผ่านไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าเธอจะตัดสินใจครั้งใหญ่

หันตัวกลับมา มองไปยังชายหนุ่มแล้วเข้าใกล้เล็กน้อย มือทั้งสองลูบไล้คอของเขา ขาที่เรียวยาวขาวหมดจดงดงาม พลิกตัวกลับ กดอยู่บนร่างกายของชายหนุ่ม "โอเค อย่างนั้นคืนนี้ฉันอยู่ด้านบน"

เห็นได้ชัดเจนว่าการกระทำนี้ของเธอ ทำให้ชายหนุ่มมีความสุข ในสายตา แดงฉานในชั่วพริบตา ลมหายใจก็ถี่ขึ้นมาอย่างมาก