เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 123 วุ่นวายอลหม่านในงานแต่งชูหยูจี้

ขาดผู้ชาย? เย่หลินอดไม่ได้ที่จะเบะปาก เธอขาดผู้ชาย ขาด เขา!

เงยหน้าขึ้น มองหนิงเส่าเฉิน เมื่อเห็นบุหรี่ระหว่างนิ้วของเขา ก็จมวดคิ้วขึ้นมาโดยจิตใต้สำนึก

ในช่วงเวลาสุดท้ายที่อยู่ด้วยกันกับเธอ เขารับปากเธอแล้ว ว่าจะไม่สูบบุหรี่ แล้วนี่?

สูบบุหรี่ไม่ดีต่อสุขภาพนะ" ความคิดในใจ ก็โพล่งออกมาโดยไม่ผ่านสมอง

จากนั้น เธอก็เห็นว่าหนิงเส่าเฉินขมวดคิ้ว ปากบางๆเผยอขึ้น ดูเหมือว่าเขาไม่ได้มองเธอเลย พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ไสหัวไป"

เย่หลินเม้มๆปาก ชั่วขณะ ก็ทอดถอนใจอย่างหดหู่

ไม่ใช่ว่าบนโลกนี้ หลังจากที่ไม่มีเฉินเป้ยอีแล้ว ก็จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีกเลยนะ?

หนิงเส่าเฉิน คุณมันโง่!

คุณทำอย่างนี้ ฉันจะวางใจได้อย่างไร? จะสามารถตัดใจได้อย่างไร?

"ฉันแค่อยากจะถามว่าจะไปที่โถงด้านหน้าได้อย่างไร?" เธอมองหนิงเส่าเฉิน ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

หนิงเส่าเฉินไม่เคยเห็นผู้หญิงที่จับจ้องมองผู้ชายแบบนี้ หยิบจุดนอนบนเตียงขึ้นมา คลุมไว้บนตัว แล้วเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ยื่นนิ้วเรียวยาวมา ปิดประตูตรงหน้าอีกครั้ง

เย่หลินก้มหน้าลง จากนั้น เธอค่อยๆหันกลับมา เลื่อนตัวไปพิงกับประตู แล้วนั่งลงบนพื้น ด้านหลังติดกับประตูไม้ ฟังเสียงแผ่วเบาที่ทอดมาจากข้างใน มุมปากค่อยๆยกขึ้น

แม้ว่าใกล้เพียงแต่มีอะไรมากั้น เธอก็รู้สึกพอใจมากแล้ว

เธอคิดว่าอย่างน้อยหนิงเส่าเฉินขะอยู่ด้านในอีกสักพัก ดังนั้น จึงไม่ได้เตรียมป้องกันเลยแม้แต่น้อย

ถึงอย่างไรใส่เสื้อผ้า ก็ต้องใช้เวลาสักพัก จนกระทั่ง ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที จู่ๆหนิงเส่าเฉินก็ดึงประตูออก เธอก็เลยล้มลงไปอยู่ที่พื้น

ศีรษะพาดอยู่ระหว่างสองขาของชายคนนั้น ท่าทางนั้น ช่างน่าอายอย่างมาก

ดวงตาของหนิงเส่าเฉินดูลึกลับ มองไปที่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา "ท้ายที่สุดแล้วคุณคิดจะทำอะไร?"

เย่หลินตกตะลึง ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง หายใจแปรปรวน เธอค้ำพื้นลุกยืนขึ้นมา หันกลับ เธอมองชายที่อยู่ตรงหน้า "ถ้าฉันบอกว่า ฉันขาดผู้ชาย คุณเต็มใจที่จะช่วยให้สมหวังไหมล่ะ?"

เย่หลินรู้สึกว่าตนเองบ้าไปแล้ว ถึงได้พูดคำพูดประเภทนั้นออกมาได้

ในห้องเงียบไปสักพัก ฉับพลัน หนิงเส่าเฉินเดินไปใกล้ๆเธอ จากนั้น ก็โค้งตัวลง เม้มริมฝีปากบางข้างหูของเธอ แล้วพูดเบาๆว่า : "ไสหัวไปซะ"

คำพูดง่ายๆนี้ ไร้อารมณ์ความรู้สึก

เย่หลินยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง แล้วหันเดินออกไปนอกประตู

ประตู ด้านหลังปิดเสียงดังปัง

เธออดไม่ได้ที่จะหันไปมอง อารมณ์ในแววตานั้นซับซ้อนมาก

หันกลับ แล้วเธอเดินไปยังสถานที่จัดงานแต่ง ร่างเล็กๆก็เดินออกมาจากมุมหนึ่ง

ใบหน้าน้อยๆเต็มไปด้วยความโกรธ

ผู้ชายที่ไม่จริงใจคนนี้ปฏิบัติแย่กับแม่จริงๆเลย แต่ว่า แม่ของเธอนั้นยังโง่ไปยิ้มให้เขาอีก

ต่อมาในงานแต่งงาน เย่หลินก็ซ่อนตัวอยู่ที่มุมเกือบตลอดเวลาเพื่อเฝ้าดูหนิงเส่าเฉิน มองดูการกระทำของเขา การเคลื่อนไหว ไม่พลาดเลยแม้แต่นิดเดียว รู้ว่าทำอย่างนี้มันโง่เขลามาก แต่ว่า เธอตัดใจละสายตาไม่ลง เธอกลัวว่า แยกจากกันครั้งนี้แล้ว เจอกันอีกครั้ง ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่

ดังนั้น เธอแทบจะมองเขาอย่างหิวกระหาย เขาก็ยังคงควบคุมใจให้เป็นกลาง

เห็นผู้หญิงแต่ละคน ที่เข้าใกล้เขาด้วยจุดประสงค์ที่แอบแฝง หลังจากนั้นก็ต้องจากไปด้วยความโกรธ เธอยิ้มมุมปากเล็กน้อย ในสายตามีความอิ่มอกอิ่มใจ แต่ ก็มีความเจ็บปวดใจ

ชาตินี้ยังอีกยาวไกล หนิงเส่าเฉิน ไม่มีเฉินเป้ยอีแล้ว คุณคิดที่จะผ่านไปแบบนี้หรอ?

"พี่เย่ คุณไม่อยากจะไปOne Night Standกับพี่ชายหน่อยหรอ? ถึงยังไงก็ไม่ได้อยู่ในประเทศ พี่สะใภ้ฉันก็ไม่รู้หรอก แก้ปัญหาไข้ใจสักหน่อยดีไหม?" อ้ายหมี่ถือชุดเจ้าสาวที่ยาว เดินไปข้างๆเย่หลิน เห็นเธอกำลังใจลอย จึงกล่าวหยอกล้อ

เย่หลินรู้ว่าอ้ายหมี่เห็นการให้ความสนใจของเธอที่มีต่อหนิงเส่าเฉิน อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงเล็กน้อย หันหน้ากลับ จ้องมองเธอ กล่าวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่า: "พี่ชายคุณคนนั้น ในใจมีเพียงเฉินเป้ยอี ถึงฉันจะเต็มใจนอนกับเขา คนก็ก็ไม่ยินยอมหรอก?"

พูดจบ เธอก็หัวเราะเยาะ ในใจพูดไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร

อ้ายหมี่เดินเข้าไป โอบกอดเธอไว้ในอ้อมกอด ตบเบาๆที่หลังของเธอ "พี่เย่ มองออก ว่าพี่ชายลืมคุณไม่ลง เขา ไม่มีความสุขเลย"

ไม่มีความสุข? เธอ ก็ไม่เคยมีความสุข? ลืมเธอไม่ได้ ตลอดที่ผ่านมาของเธอ จะสามารถลืมได้ลงหรอ?

แต่ บนโลกนี้ นกจากความรัก ยังมีศีลธรรมไม่ใช่หรอ?

ไม่ว่าด้วยความรู้สึกหรือเหตุผล เกาเหวินเป็นถึงขนาดนั้น พวกเขามีคุณสมบัติอะไรที่จะไปมีความสุขกันสองคน?

ในอีกห้องหนึ่งของคฤหาสน์

"ตรวจสอบได้หรือยัง?"

"เส่าเฉิน หนึ่งปีก่อนหน้านี้ก็ตรวจสอบไปแล้วไม่ใช่หรอ? คุณจะตรวจสอบอีกทำไม?" หลิวซูถามด้วยความไม่เข้าใจ

หนิงเส่าเฉินจ้องมองบนมือถือ รูปของผู้หญิงคนนั้น ยกริมฝีปากขึ้นอย่างเย็นชา ผ฿หญิงคนนั้นทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างมากจริงๆ ทำให้เขาหยุดใจลอยไม่ได้เลยสักครั้ง

วันนี้เมื่อเขาบอกกับเธอว่า ขาดผู้ชาย สายตาเธอนั้นเฝ้ารอการเปลือยกาย คาดไม่ถึงว่าจะทำให้เขามีปฏิกริยาตอบสนอง เขาที่มีสมาธิดีมาโดยตลอด เขาไม่มีเหตุผลที่จะมาหวั่นไหวกับผู้หญิงที่เคยเจอหน้ากันไม่กี่ครั้ง

"บอกผลตรวจสอบมา" หนิงเส่าเฉินกล่าวเร่งรัดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ผลตรวจสอบอะไร? ไม่มีความผิดปกติใดๆ เส่าเฉิน เธอตายไปแล้ว คุณกับฉันก็เห็นการเผาศพเธอ คุณยอมรับความจริงนี้ จะได้ไหม? คุณยังจำเรื่องครั้งที่แล้วบนถนนใหญ่ได้ไหม? ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจผิดคิดว่าคุณชอบ? แล้วก็ หญิงเต้นรำคนนั้นที่KTVนั่นที่พูดเอาอกเอาใจคุณ…..แล้วก็….." หลายปีมานี้หนิงเส่าเฉิน เหมือนจะคิดว่าใครก็คล้ายเฉินเป้ยอีไปหมด ความเข้าใจผิดแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว

หนิงเส่าเฉินกำมือทั้งคู่ ทุบไปที่หน้าผาก หลับตาลง ในสายตาก็ล้วนเป็นเฉินเป้ยอี ถึงจะผ้านมาหลายปีแล้ว ความทรงจำก็ยังคงชัดเจน

เธอตายไปแล้ว ใช่ เธอตายไปแล้ว แต่เพราะเหตุใดเขาถึงไม่เชื่อกันนะ? ถึงจะเห็นการเผาศพของเธอ เธอก็ไม่เชื่อ เขารู้สึกว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้น หลายปีมานี้ เขาก็รักษาตัวไว้เพื่อเธอ และรักษาใจไว้เพื่อเธอ เขายืนหยัดเฝ้ารอ ปีแล้ว ปีเล่า

"ไม่อย่างนั้น ก็ให้เธอกับหนิงเสี่ยวซีตรวจDNAไหม? เธอคือเฉินเป้ยอี ฉันไม่เชื่อ แต่ ถ้าคุณจะบอกว่าเธอเป็นแม่ของเสี่ยวซีหร่าน ฉันอาจจะเชื่อ คุณว่าไง?" ถึงแม้ว่าตรวจสอบข้อมูลแล้วจะบอกว่าไม่ใช่ แต่ จุดๆนี้ เขาก็เชื่ออยู่เล็กน้อย

หนิงเส่าเฉินตอบ"อืม" "โอเค ฉันจะไปจัดการ"

"เย่จึ รีบไปกับฉัน" เมื่องานแต่งงานกำลังจะจบสิ้นลง จู่ๆชูหยูจี้ก็รีบลนลานวิ่งเข้ามาหาเธอ ดึงมือของเธอ เดินไปยังห้องอย่างไม่มีคำอธิบาย

ระหว่างที่เดินผ่ายอ้ายหมี่ เธอเรียกเขา เขาก็ไม่ตอบกลับ

เขาที่เป็นแบบนี้ ทำให้เย่หลินหวาดกลัว ถึงอย่างไรชูหยูจี้ก็นับได้ว่าเป็นคนที่เคยเห็นเหตุการณ์ใหญ่ๆมากมาย สามารถทำให้เขาร้อนลนเช่นนี้ ต้องเป็นเรื่องที่ไม่เล็กอย่างแน่นอน

แต่วันนี้เป็นงานแต่งงานของพวกเขา เขามาจูงผู้หญิงคนหนึ่งออกไปอย่างรีบร้อนแบบนี้ ท่าทางเหมือนกับหนีการแต่งงาน

การกระทำที่แปลกประหลาดของคนทั้งสอง แขกผู้มีเกียรติ แล้วก็หนิงเส่าเฉินที่อยู่ในงานก็ตกใจ