เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 122 หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือแม่ของหนิงเส่าเฉิน

นำบัตรยัดใส่มือเขา "คุณเอาไปเถอะ ด้านในฉันใส่ไว้มากหน่อย ก็คิดว่าเป็นของขวัญวันแต่งงานของพวกคุณแล้วกัน"

จากนั้นในห้องก็เงียบไป

ชูหยูจี้เห็นเธอไม่พูดอะไร นั่งลงตรงหน้าเธอ "เย่หลิน ในตอนนั้นที่คุณจากไป คือต้องการให้เกาเหวินมีความสุข แต่ว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ฉันเห็นว่าเธออาจจะไม่มีความสุขเลย และพี่ชายฉันกับหนิงเสี่ยวซี จริงๆคุณ ไม่สนใจเลยใช่ไหม?" เขาพูดทุกคำทุกประโยค โดยที่สายตาจ้องมองอยู่ที่เย่หลิน

เย่หลินตัวสั่น สนใจ? เธอต้องการ?

เงยหน้าขึ้น เธอมองชูหยูจี้ เปิดริมฝีปากบางๆของเธอ "คุณว่าจะสนใจได้ยังไง?"

เธอต้องการพาหนิงเส่าเฉินและหนิงเสี่ยวซีกลับมาข้างกาย แต่ว่า เกาเหวินล่ะ? ครอบครัวเธอสี่คนจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง แล้วเธอล่ะ? เธอไม่สามารถมีลูกได้ เธอจะจัดการกับตัวเองอย่างไรในอนาคต?

"แต่คุณทำอย่างนี้ มันทำให้ทุกๆคนทรมานใช่ไม่ใช่หรอ?"

เย่หลินเม้มปาก ก้มหน้า นิ้วเรียวบิดไปมา ครู่ใหญ่ไม่สามารถตอบกลับได้ รู้ว่าถ้าเธอเองไม่อยากบอก ใครก็ไม่สามารถโน้มน้าวได้ สองสามปีนี้ เขาพยายามอย่างนับครั้งไม่ถ้วน แต่ชูหยูจี้ก็ไม่ได้รับคำตอบ

อ้ายหมี่รูปร่างหน้าตาดี หารแต่งหน้าก็เลยทุ่นแรงไปมาก หลังจากแต่งเสร็จ เย่หลินก็ออกมาที่สวนด้านนอก

หามุมสงบๆ รอให้ถึงพิธีแต่งงาน

"คุณเย่……” จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเธอ

จึงหันกลับไป มองตำแหน่งของแหล่งกำเนิดเสียง คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคุณผู้หญิงคนนั้นที่แต่งหน้าให้ตอนเช้า

เธออดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย ยืนขึ้นมา "สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง คุณมาร่วมงานแต่งด้วยหรอ?" เธอดูๆเวลา ยังเหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมงกว่าจะเริ่มงาน บรรดาแขกทั้งหลายก็ยังไม่มา นอกจากลูกน้องของนายท่านอ้าย ส่วนที่เหลือ ทั้งหมดก็เป็นญาติสนิท? ญาติสนิท? หรือว่า……

"ฉันเป็นป้าสะใภ้ของเจ้าบ่าว" คุณผู้หญิงท่านนั้นเดินมาตรงหน้าเธอ ชี้ไปที่เก้าอี้ตรงหน้า บอกใบ้ให้เธอนั่งลง

ป้าสะใภ้? เย่หลินจัดหมวดหมู่ความสัมพันธ์นี้ในใจ ป้าสะใภ้ นั่นก็คือพี่สะใภ้ของแม่ชูหยูจี้ใช่ไหม?

เพราะเธอเคยได้ยินชูหยูจี้บอกว่า เขามีลุง ก็คือพ่อของหนิงเส่าเฉิน งั้นท่านนี้ก็คือ……

นึกถึงตรงนี้ เธอที่เพิ่งนั่งลง ก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้งทันที

ผู้หญิงตรงหน้า เป็นแม่ของหนิงเส่าเฉิน ย่าของหนิงเสี่ยวซี เธอจับกระเป๋าถือ ไว้อย่างแน่น

แม่หนิงไม่เข้าใจ "คุณเย่ นี่คือ……”

"เอ่อ ฉันนึกได้ว่า ฉันยังต้องไปแต่งหน้าให้เจ้าสาว ดังนั้น ขอโทษด้วยนะคะ?" พูดจบ เธอก็แทบจะหนีออกไป

รูปร่างหน้าตาเธอนี้คล้ายคลึงกับหนิงเสี่ยวซี ถ้าอยู่ด้วยกันนานๆ ไม่กล้ารับประกันว่าแม่หนิงจะไม่พบเห็นอะไร

เพราะเดินไปอย่างรีบร้อน อีกทั้งยังกัมหน้าก้มตา ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ทันระวังว่าด้านหน้ามีคน ก็เลยตรงไป ชนอยู่ในอ้อมแขนของคนคนหนึ่ง

"โอ้ย sorry……” เธอเงยหน้าขึ้น ยังคิดที่จะพูดอะไรต่อ แต่เมื่อมองคนด้านหน้าชัดๆแล้ว เธอก็ตกตะลึง

หนิงเส่าเฉิน?.ชั่วขณะในใจ ก็ทั้งตกใจทั้งดีใจ

"คุณมาทำอะไรที่นี่?" น้ำเสียงที่เย็นชา นำพามาด้วยความสงสัย ทำให้เย่หลินนิ่งอึ้งไป

เมื่อสติกลับมา ก็ฉีกๆยิ้ม แล้วพูดอย่างเยาะเย้ยถากถาง : "คุณผู้ชาย คุณความจำดีนะ คาดไม่ถึงว่ายังจำฉันได้ด้วย?"

"คุณมาทำอะไรที่นี่?" หนิงเส่าเฉินไม่ได้ตอบรับคำพูดของเธอ ยังคงถามอีกครั้ง

"อาเฉิน คุณมาได้ยังไง? คุณบอกว่าวันนี้มีธุระไม่ใช่หรอ?" คือเสียงของแม่หนิง พิเศษอย่างมาก ดังนั้น จึงจำได้แม่น

เย่หลินอดปวดหัวไม่ได้

"คุณเย่ นี้คือลูกชายของฉัน ที่ฉันเคยบอกกับคุณ เขาเป็นประธานของหนิงกรุ๊ป เป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก" แม่หนิงเดินอ้อมเย่หลิน ดึงแขนของหนิงเส่าเฉินแล้วเริ่มแนะนำ เย่หลินก้มหน้า ฟังแล้วเหมือนกับว่านัดดูตัวยังไงไม่รู้

"แม่ คุณรู้จักหรอ?" ชุดเจนว่า หนิงเส่าเฉินแปลกใจเล็กน้อยที่แม่รู้จักเย่หลิน

แม่หนิงพยักหน้า "ใช่ นี่ ที่คุณเห็นว่าการแต่งหน้าของแม่วันนี้ก็คือคุณเย่เป็นคนแต่งให้ ดูสาวขึ้นมากเลยใช่ไหมล่ะ?" หางตาของเย่หลินเหลือบไปมองเห็นแม่หนิงเงยหน้า อวดหนิงเส่าเฉิน

ลักษณะหน้าตานั้น ราวกับเด็กคนหนึ่ง

ความแตกต่างของนิสัยสองแม่ลูกนี้ ทำให้เย่หลินรู้สึกประหลาดใจ

หนิงเส่าเฉินตอบ"อืม"คำหนึ่ง

"สวัสดีค่ะ คุณหนิง" เย่หลินรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่กล่าวทักทาย จึงกล่าวออกไป

เงาที่อยู่เหนือหัวก็เข้มขึ้น เย่หลินรับรู้ได้ถึงการที่หนิงเส่าเฉินเข้าใกล้เธอทีละน้อยๆ มือทั้งคู่ที่อยู่ข้างลำตัวอดไม่ได้ที่จะกำแน่น

"คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันแซ่หนิง?"

เย่หลินขมวดคิ้ว หวนกลับไปทบทวนความทรงจำเล็กน้อย เหมือนกับว่าเมื่อกี้คนทั้ฃสองไม่ได้พูดว่าเขาแซ่หนิง ก็กล่าวในใจทันทีว่า ไม่ดีแล้ว ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ว่าจะสงสัยอะไรเธออีก

เธอเงยหน้า พอดีเผชิญกับสายตาที่ถามเจาะลึกของหนิงเส่าเฉิน ดวงตาประสานกัน ใจของเย่หลิน เต้นตุบๆ เธอหันหน้ากับอย่างลุกลี้ลุกลน "เอ่อ ก็ประธานหนิงกรุ๊ปไม่ใช่หรอ? ไม่ใช่แซ่หนิง แล้วจะแซ่อะไรล่ะ?"

"ประธานเย่ ทำไมวันนี้คุณมาอยู่ที่นี่?" เมื่อเย่หลินกำลังหาข้ออ้างที่จะหลบเลี่ยง เสียงผู้ชายคนหนึ่งก็ดังเข้ามาจากด้านหลัง

เย่หลินหันตัวกลับ เห็นคนคนหนึ่งที่คุ้นเคย อดไม่ได้ที่จะดีใจ ทันทีก้นบึ้งของหัวใจก็โล่งอก "ประธานหวง แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" ประธานหวงคนนี้ อายุห้าสิบกว่าแล้ว เมื่อตอนที่เธออยู่เคาน์เตอร์แต่งหน้า เป็นผู้ก่อตั้งแบรนด์นั้นที่เธอรับผิดชอบ ภายหลัง หลังจากที่เธอออกมาทำเอง ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับแนะนำให้เธอได้รู้จักกับลูกค้าไม่น้อย ปีนี้ คนทั้งสองก็นับได้ว่าเป็นคนรู้จักกันที่ได้เจอหน้ากันบ่อย

"อ้อ ฉันเป็นเพื่อนเก่าของนายท่านอ้าย วันนี้บูกสาวของเขาแต่งงาน ฉันก็ต้องมาแสดงความยินดี คุณล่ะ?" ประธานหวงสำหรับเย่หลินแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้อาวุโสแล้ว แต่ เขาก็เรียกคุณกับเย่หลินมาโดยตลอด เย่หลินเคยบอกมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว เขาก็ไม่ยอมเปลี่ยนคำพูด ยอกว่าการวางตัวของเย่หลิน ควรค่าที่จะทำให้เขาเคารพ

"อ้อ วันนี้ฉันมาเป็นช่างแต่งหน้าให้ค่ะ พวกเรา….ก็นับว่าเป็นเพื่อนเก่ากัน"

เธอพูดประโยคนี้อย่างไม่ได้เจตนา แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีบางคนฟังเอาไปใส่ใจ

หนิงเส่าเฉินมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง ประธานหวงคนนี้ เขารู้จัก วางตัวหยิ่งยโสเสมอ คนธรรมดาไม่อยู่ในสายตา แต่วันนี้กับเด็กผู้หญิงคนนี้ ใช้คำว่า"คุณ" ผู้หญิงคนนี้ ไม่ธรรมดา

คนสองสามคนทักทายกัน แล้วก็แยกจากกัน

เย่หลินจะไปหาอ้ายหมี่ แต่ ห้องนี้กว้างเกินไปจริงๆ ด้านในมีสระว่ายน้ำ ใหญ่เล็กสามขนาด แล้วก็ห้องออกกำลังกาย ห้องเต้นรำ KTVและอื่นๆ ในบ้านมีหลายสิบห้อง แต่ละห้องการตกแต่งคล้ายๆกัน ดังนั้น เธอวนไปวนมา ก็หลงทาง

งานแต่งงานจัดขึ้นที่สนามหญ้าขนาดใหญ่หน้าบ้าน เวลานี้ภายในบ้านไม่มีใครให้ถามเส้นทางแม้แต่คนเดียว

จู่ๆก็ได้ยินเสียงน้ำจากห้องข้างๆ เธอตื่นเต้นเล็กน้อย ยกมือขึ้นเคาะประตู ต้องการถามทาง

ต่อจากนั้น ก็ได้ยินเสียงน้ำด้านในหยุดลง

ต่อจากนั้น ประตูก็ถูกเปิดออกจากด้านใน อันดับแรกมองเห็นขาทั้งคู่ ด้านบนยังมีหยดน้ำ เงยหน้าขึ้นอีก ก็คือ กล้าเนื้อหน้าท้อง กล้ามเนื้อหน้าอก ต่อจากนั้น ก็คือสายตาที่เคร่งขรึมของหนิงเส่าเฉิน

เธออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ มองเขาอย่างหิวกระหายเล็กน้อย

แต่ลืมปฏิกิริยาของสัญชาตญาณ

"ดูท่าคุณเย่ จะขาดผู้ชายอย่างมาก?" เขาพูดจบ ก็หันตัวกลับ ดึงบุหรี่จากบนโต๊ะมวนหนึ่ง จุดไฟ คาบไว้บนริมฝีปากบางๆ ควันลอยเป็นเกลียวอยู่ที่ปลายลิ้น เขาหรี่ดวงตา พิจารณาผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า