ฉันเหมือนกับคนที่หวาดผวา ซ่อนร่างกายไว้ในอ้อมอกของเซิ่งซื่อหาวอย่างรวดเร็ว นิ้วมือจับเสื้อบนหน้าอกของเซิ่งซื่อหาวแน่น เซิ่นซื่อหาวสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้า ฉันสูงหนึ่งร้อยหกสิบห้า ต่อหน้าเซิ่งซื่อหาวฉันตัวเล็กกระจุ๋มกระจิ๋ม ปิดกั้นฉันได้น่าจะไม่มีปัญหา

ฉันได้ยินเสียงลุกลี้ลุกลนของแม่สามี“พระเจ้า！ เดินเข้าห้องน้ำผิด”

หลังจากนั้นก็รีบหมุนตัววิ่งออกไป

ฉันตกใจกลัวจนเหงื่อแตก เสื้อผ้าบนร่างกายเปียกไปด้วยเหงื่อ ฉันได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเซิ่งซื่อหาวอยู่ข้างใบหูฉัน

“มีความกล้าแค่นี้ยังอยากจะแอบคบชู้?”

นึกถึงการกระทำที่ทำให้คนอับอายเมื่อกี้ของเขา ฉันโกรธจนกัดหน้าอกของเขา เพียงแต่ฉันไม่มีเรี่ยวแรง เพียงแค่กัดเบาๆ

ฉันได้ยินเสียงเซิ่งซื่อหาวร้องเสียงต่ำ หายใจถี่ขึ้นมา

เขาอุ้มฉันขึ้น หลังจากนั้นก็ตรงเข้าไปที่ห้องเก็บของในห้องน้ำ อุ้มฉันเดินทะลุเข้าไป หลังจากนั้นก็ล็อกประตู

“เซิ่งซื่อหาว ที่นี่ไม่ได้”ความตกใจเมื่อกี้ทำให้ใจของฉันยังไม่สงบ

“สู่เสี่ยวหลง นี้เธอเป็นฝ่ายยั่วฉัน”เซิ่งซื่อหาวหรี่ตามอง แอบซ่อนความอันตรายอยู่ในนั้น

“อย่า——”

“สู่เสี่ยวหลง นี้เป็นโอกาสครั้งสุดท้าย เธอแน่ใจว่าจะยอมทิ้ง?”เซิ่งซื่อหาวสายตามองมาที่ฉันด้วยความเย้าหยอก

โอกาสครั้งสุดท้าย ฉันรู้ความหมายของเซิ่งซื่อหาว ถ้าหากฉันไม่ทำตาม หลังจากนี้อาจจะเป็นการยากที่จะได้ขึ้นเตียงกับเขาอีก

คิดมาถึงความทรมานทั้งหมดนี้ที่ฉันได้รับ ยังมีการล่อลวงวันนั้นที่ละทิ้งศักดิ์ศรี สิ่งเหล่านี้ไม่ยอมให้ฉันถอย

คิดมาถึงตรงนี้ ฉันหลับตาลง เป็นฝ่ายปลดเสื้อผ้าบนร่างกายออก ถนนบางสายถูกกำหนดไว้แล้ว ต่อให้เต็มไปด้วยหนามก็จะเดินลงไปด้วยเท้าเปล่า

วินาทีนั้นที่ถูกสอดใส่เข้ามา เจ็บจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมา

เพียงแต่นี้เป็นสิ่งที่ฉันเลือก ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ฉันจะดึงเซิ่งซื่อหาวขึ้นมาบนเรือรบ จะปล่อยให้เขาจากไปง่ายดายได้ยังไง ต่อให้เจ็บปวด ฉันก็จะพยายามให้สุดกำลัง เพื่อประจบเอาใจเขา

หลังจากที่เซิ่งซื่อหาวเสร็จ เขาหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเงิน“เก็บไว้ ถือโอกาสไปซื้อยาคุมฉุกเฉินสักกล่อง”

ฉันไม่อยากได้เงิน แบบนี้เห็นชัดว่าเลวทรามต่ำช้าเกินไป

“เป็นแค่ค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิต ไม่ถือว่าเป็นค่าเลี้ยงดู”

เขายิ้มเบาๆ หลังจากนั้นก็ยัดเงินใส่เข้ามาในมือของฉัน

หลังจากนั้นก็ใส่กางเกง เดินตรงออกไป

ฉันเจ็บกล้ามเนื้อขาทั้งสองข้าง ฉันนั่งใส่กระโปรงบนโถชักโครก สายตาเลื่อนลอยเล็กน้อย

เป้าหมายของฉันถึงบรรลุเป้าหมายแล้ว แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ดีใจเหมือนที่คิดไว้ หลังจากผ่านอารมณ์อันเร่าร้อน กลับจะรู้สึกถึงความว่างเปล่าและความเหงาโดยไม่มีที่สิ้นสุด

เพียงแต่ความเศร้านี้ไม่ได้ปล่อยให้มันอยู่หลายนาที ฉันจัดการร่างกายให้สะอาด หลังจากนั้นก็ออกมาจากห้องน้ำ

ด้านนอกพ่อกับแม่สามีก็ทานข้าวกันอิ่มแล้ว ยังเหลือกับข้าวอีกมากมาย พวกเขาต้องการจะใส่ถุงกลับบ้านให้ได้ ฉันก็ไม่ขัดขวาง เรียกให้พนักงานใส่ถุงให้

หลังจากที่พาพ่อสามีกับแม่สามีกลับมาถึงบ้าน ฉันเหนื่อยมากตรงกลับเข้าไปนอนในห้องนอน

ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านจนถึงวันนี้ตอนกลางวัน ทำให้ฉันหมดเรี่ยวแรงจริงๆ ฉันนอนหลับไปด้วยความสะลึมสะลือ

ในฝัน ฉันฝันเห็นตัวเองกับเซิ่งซื่อหาวอยู่บนเตียงด้วยกัน ร่างกายที่แข็งแรงของเขากดทับเข้ามาทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ

ทันใดนั้น รู้สึกว่าฝันนี้เหมือนจริงมาก ฉันลืมตาขึ้นมา ก็มองเห็นจังเฉิงกดทับร่างกายของฉัน มือกำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตบนตัวของฉัน

ฉันผลักเขาออกไปทันที พูดเสียงเด็ดขาด“คุณจะทำอะไร?”

“เธอจะต่อต้านเสียงดังทำไม?พ่อแม่ฉันอยู่ในบ้าน เธอเสียงเบาหน่อย”จังเฉิงสีหน้าไม่พอใจ

“อย่ามาแตะต้องฉัน”ฉันมองเขาด้วยความเย็นชา

“เธอเป็นภรรยาของฉัน เธอไม่ให้ฉันแตะต้องแล้วจะให้ใครแตะต้อง”จังเฉิงมองฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“อยากแตะต้องก็ไปแตะต้องเมียน้อยคุณ”พูดพลาง เธอพลิกตัวกลับ หันหลังให้จังเฉิง

“หลินหลิงตั้งท้องแล้ว ตอนนี้ทำอะไรไม่สะดวก”

“แล้วฉันล่ะ?ฉันก็แท้งได้ไม่นาน”

“เธอไม่ได้หายแล้วเหรอ?ค่อยว่ากัน หรือว่าเธอไม่อยาก？”พูดพลาง จังเฉิงก็โถมตัวเข้ามาอีกครั้ง

ในใจฉันรู้สึกรังเกียจ รู้สึกเหมือนถูกข่มขืนด้วยคนที่เกลียด ฉันถีบเขาโดยไม่สนใจอะไรอีก จังเฉิงไม่ได้เตรียมตัวป้องกัน ฉันถีบไปที่เป้ากางเกงเขา

เจ็บจนต้องสูดหายใจเข้า จับน้องชายของตัวเองเอาไว้ ด้วยท่าทางเหมือนกุ้งแห้ง

“สู่เสี่ยวหลง เธอโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว”

“มีเรื่องอะไรก็พูดเสียงดังหน่อยสิ!”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันก็คงจะรักและสงสาร แต่ตอนนี้ ฉันเกลียดตัวเองที่ไม่ใส่รองเท้า ทีบนี้ยังไม่พอกับความโหดเหี้ยม

จังเฉิงรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้า เมื่อก่อนฉันเคยอ่อนโยนต่อหน้าเขา ตำแหน่งของเขาที่บ้านฉันยกย่องเขามาก ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ทำให้เขาไม่สามารถมีสติกลับมาได้อีกแล้ว

“สู่เสี่ยวหลง ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดี ฉันไม่อยากจะโต้เถียงกับเธอ รอให้เธอมีสติกลับมา พวกเรามาพูดคุยกันดีๆ”ทันใดนั้นเสียงของเขาก็อ่อนลง ท่าทางคล้อยตามฉันขึ้นมา

ฉันขี้เกียจจะพูดไร้สาระกับเขา เวลาทะเลาะกัน ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ของเป้าหมายฉันดีขึ้นมาก ยิ่งกว่านั้น พ่อแม่สามีก็อยู่ ฉันไม่อยากจะให้พวกเขาเห็นจุดบกพร่องอะไร

แต่หลังจากนั้นฉันก็นอนไม่หลับอีกต่อไป ฉันลุกขึ้น เดินตรงออกไปด้านนอก

แม่สามีนำอาหารที่ใส่ถุงกลับมาจากร้านอาหารออกมาอุ่น และต้มโจ๊ก มองเห็นฉันเพิ่งจะลุกขึ้น สีหน้าไม่พอใจมาก“ตอนนี้เธอไม่ตั้งท้อง ทำไมถึงนอนดึกแบบนี้?”

ตั้งท้อง…คำนี้ วันนี้ฉันได้ฟังนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว บาดแผลในใจยิ่งฉีกขาดและเปิดกว้าง เลือดไหลริน

“รู้สึกไม่สบาย”

“เธอก็ไม่ได้ไปทำงานทั้งวัน อยู่บ้านก็ไม่ทำอะไรเลย ยังมีปัญหาเยอะอีก แม่สามีพูดบ่นพึมพำอยู่ที่โต๊ะอาหาร

พ่อสามีกระแอมเสียงในลำคอ เอ่ยเสียงเบาเตือนเธอ“พอแล้ว พูดน้อยๆหน่อย!”

เดิมทีอยากจะทานข้าว แต่ตอนนี้ไม่มีความอยากอาหารแล้ว

กำลังคิดไปคิดมา โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นมา ฉันเพิ่งเตรียมตัวจะหยิบขึ้นมาจากบนโต๊ะ ก็ถูกจังเฉิงแย่งไปก่อน