“ฉันเคยพูดแล้ว คนอย่างฉันเกลียดแผนการของคนอื่น”เขาพูดประโยคนี้ออกมาอย่างเย็นชา หลังจากนั้นก็สวมใส่เสื้อตัวนอก เดินตรงออกไปด้านนอกโดยไม่ได้หันหน้ากลับมามอง

ผู้ชายเมื่อสุขสมแล้วก็จำอะไรไม่ได้แล้ว คิดพลาง ฉันก็คว้าหมอนโยนไปที่ทิศทางของเซิ่งซื่อหาว

เซิ่งซื่อหาวก็ปิดประตูพอดี หมอนนั้นชนเข้ากับประตู หล่นลงบนพื้น

และฉันใช้วิถีทางเพื่อจะขึ้นเตียงกับเซิ่งซื่อหาว แต่ล้มเหลวไม่เป็นท่า

หลังจากที่ฉันอาบน้ำในห้องและเดินออกมา โทรศัพท์มือถือของฉันก็ไม่หยุดจะที่ดังขึ้นมา

ฉันรับสายโทรศัพท์ ก็ได้ยินเสียงของจังเฉิง“สู่เสี่ยวหลง ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”

“คุณสนใจว่าฉันอยู่ที่ไหน?ยังไงคุณก็ไม่กลับบ้านทั้งวันทั้งคืน”ฉันหัวเราะเยาะเย้ยตอบเขา

การทะเลาะกันด้วยวาจาแบบนี้ นับตั้งแต่ที่จังเฉิงมีชู้ ก็เกิดขึ้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ก็เหมือนกับเพื่อระบายความกลัดกลุ้มที่อัดแน่นอยู่ในใจ ทำร้ายจิตใจคนยังไงก็ได้แบบนั้น

“สู่เสี่ยวหลง ฉันรู้ว่าฉันมีชู้ไม่ดีกับเธอ แต่หลินหลิงกำลังตั้งท้อง ฉันจำเป็นต้องรับผิดชอบ”ในสายโทรศัพท์รั่วไหล เสียงของจังเฉิงมีความเหนื่อยล้า

“งั้นคุณคิดจะรับผิดชอบยังไง?ต้องทิ้งฉันไปรับผิดชอบไหม？ยังมีอีก คุณรู้แค่หลินหลิงตั้งท้อง แต่คุณรู้ไหม เป็นเพราะว่านังเมียน้อยของคุณฉันจึงหลุดออกมา”

พูดมาถึงตรงนี้ หัวใจของฉันก็เจ็บปวด พูดว่าไม่รักจังเฉิงก็คือหลอกลวง พวกเรารักกันในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยมาสี่ปีหลังจากเรียนจบก็แต่งงานกัน เวลาที่คบเป็นแฟนกัน เราเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาของเพื่อนร่วมชั้นเรียน หลังจากที่แต่งงาน ก็เป็นคู่สามีภรรยาตัวอย่างในสายตาของพวกเขา ไม่รู้ว่าระหว่างทางมีอุบัติเหตุอะไรเกิดขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะมาอยู่ในสถานภาพแบบนี้

ในสายโทรศัพท์นั้น จังเฉิงเงียบไม่พูดจาไปนานมาก จึงเริ่มพูดอย่างนุ่มนวล“เรื่องแบบนั้นพวกเราไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น หลินหลิงก็ขอโทษเธอแล้ว และเธอวางใจได้ หลินหลิงพูดแล้วว่าจะไม่ทำลายชีวิตของครัวของเรา หลังจากที่คลอดลูก ฉันก็จะพากลับไปให้เธอเลี้ยง ถึงอย่างไรเธอก็ตั้งท้องยาก…”

“จังเฉิง คุณมันไอ้โง่”

ฉันโกรธจนโยนโทรศัพท์มือถือทิ้ง สุดท้ายจังเฉิงจะให้ฉันกลายเป็นคนโง่!คาดไม่ถึงว่าจะคิดเพ้อเจ้อให้ฉันเลี้ยงลูกนอกสมรสของเขา

………………

ฉันกลับบ้านด้วยความโกรธ เพิ่งจะถึงประตูหน้าหมู่บ้าน ก็มองเห็นรถของจังเฉิง หลินหลิงกำลังตั้งท้องนั่งอยู่ที่เบาะด้านหน้าข้างคนขับรถ

“พี่สู่ไปไหนมาคะ?เธอรู้ไหมจังเฉิงหาเธอทั้งคืน”หลินหลิงลงมาจากรถ สายตามีความเยาะเย้ย

ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายตาบอดหรือเปล่า ทำชั่วอย่างออกหน้าโดยไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใดยังมองไม่เห็น ยังคิดว่านังเมียน้อยบริสุทธิ์กว่าดอกบัว!

“หลินหลิง ตอนนี้เธอยังกล้ามายืนลอยหน้าลอยตาต่อหน้าฉัน หรือว่าเธอไม่กลัวฉันผลักเธอ ให้ลูกที่อยู่ในท้องเธอหลุดออกมาเหรอ?ฉันจ้องมองไปที่ท้องของเธอด้วยความโหดเหี้ยม

หลินหลิงถูกสายตาฉันทำให้ตกใจกลัว จับท้องก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวเตรียมปกป้อง

จังเฉิงจอดรถเสร็จ พอดิบพอดีที่เดินตรงเข้ามา

“เสี่ยวหลง มีเรื่องอะไรเธอก็มาลงกับฉัน อย่าคุกคามหลินหลิง”จังเฉิงปกป้องหลินหลิงไว้ด้านหลังแทบจะทันที หลังจากนั้นก็มองฉันด้วยสีหน้าระวังตัว

ฉันมองไปที่จังเฉิงด้วยสายตาที่เศร้ารันทด ในน้ำเสียงมีความผิดหวังและเหน็บแนม“จังเฉิง ฉันอยู่กับคุณมาเจ็ดปี คุณคิดกับฉันแบบนี้?”

จังเฉิงถูกกระตุ้นด้วยคำพูดของฉัน ตอบกลับอย่างเกรงใจ“ฉันแค่กลัวว่าเธอจะใจร้อนเกินไป ต้องรู้ว่าตอนนี้ในท้องหลินหลิงยังตั้งท้องลูก”

ลูก คำพูดนี้สัมผัสบาดแผลที่อ่อนไหวในใจของฉัน เจ็บปวดจนนองเลือด

และผิดหวังกับจังเฉิง ทำให้ฉันไม่อยากจะอยู่กับพวกเขาสักนาที ถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ“ทำไม?คุณมาหาฉัน ก็เพื่อจะพูดคำพูดเหล่านี้เหรอ?”

“พ่อแม่ผมกำลังจะมา รถไฟตอนเช้าสิบโมงตรง เธออย่าลืมไปรับพวกเขาที่สถานีรถไฟ”

เป็นไปอย่างที่คิด ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรสำคัญ ตอนนี้เขาจะคิดถึงเธอขึ้นมาได้ยังไง

เดิมทีฉันอยากจะแก้แค้นเขา ให้เมียน้อยของเขาไปรับ เพียงแต่คิดไปคิดมา ถึงอย่างไรก็ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาฉีกศักดิ์ศรี“พอแล้ว ฉันจำได้แล้ว”

เมื่อก่อนจังเฉิงทำงานยุ่ง ตามปกติเป็นฉันที่ไปรับ เพียงแต่เมื่อก่อนกับตอนนี้ความรู้สึกไม่เหมือนกัน

“งั้นก็ดี ฉันไปทำงานก่อน”

พูดพลาง จังเฉิงจูงหลินหลิงขึ้นรถ หลังจากนั้นก็ขับออกไป

ไปรับพ่อแม่จังเฉิงมาถึงบ้านก็สิบเอ็ดโมงแล้ว ฉันก็ขี้เกียจจะทำกับข้าว พาพวกเขาไปทานข้าวนอกบ้าน

ดังนั้น ฉันจึงเลือกร้านอาหารที่มีชื่อเสียง เป็นร้านที่แพงมาก ไม่ได้ทำเพื่ออย่างอื่น เพราะว่าตอนแรกฉันกินใช้อย่างมัธยัสถ์ก็ถูกนังเมียน้อยเข้ามาช่วยใช้เงินที่ฉันประหยัด ตอนนี้ฉันจะไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

“นี้ค่อนข้างจะฟุ่มเฟือย ซื้อกับข้าวไปทำที่บ้านก็ได้แล้ว ตอนนี้พวกเธอยังมีภาระเร่งด่วน ก็คือเก็บเงินคลอดลูก แม่กับพ่อเธอยังรออุ้มหลานนะ!แม่สามีมองดูเมนูอาหารที่อยู่บนโต๊ะ สีหน้าอึดอัด

ได้ยินเธอพูดเรื่องลูก หัวใจของฉันก็เจ็บปวดอีกครั้ง น้ำตาเกือบจะไหลออกมา

“เธอเป็นอะไรไป?”

“หนูไม่ค่อยสบาย ขอตัวไปห้องน้ำก่อน”ความรู้สึกปวดร้าวในใจก็เหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลทะลัก แพร่กระจายออกมาทันที

ฉันปิดปากตัวเองไว้ มาถึงที่อ่างล้างมือ น้ำตาเอ่อล้นออกมา

หลังจากที่ฉันแท้ง เพื่อสนิทก็ให้กำลังใจไม่ให้ฉันร้องไห้ จะไม่ดีต่อร่างกาย ฉันก็อดทนไม่ร้องไห้มาโดยตลอด แต่เมื่อกี้แม่สามีถามเรื่องลูกขึ้นมา ฉันก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป

ฉันเปิดก๊อกน้ำ ร้องไห้จนน้ำมูกน้ำตาไหล จนสภาพดูไม่ได้

และเป็นเวลานี้ กระดาษเช็ดหน้าก็ส่งมาที่ตรงหน้าของฉัน

ฉันรับมา พูดเสียงอู้อี้ขอบคุณ หลังจากนั้นก็เช็ดน้ำตาจนแห้ง เงยหน้าขึ้นมา มองเห็นเซิ่งซื่อหาวยืนกอดแขนพิงอ่างล้างมืออยู่ตรงนั้น

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”ฉันมองเขาด้วยความตกใจ

“มาเป็นเพื่อนลูกค้าทานข้าว ตอนที่เข้าห้องน้ำ ก็พบผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้เสียงดังไม่สนภาพลักษณ์”ใบหน้าเขามีความรังเกียจ

“คุณไม่มีความเห็นอกเห็นใจจริงๆ”ฉันเช็ดจมูก พูดตำหนิเขา

“ฉันให้กระดาษเช็ดหน้าเธอไปแล้ว”

สายตาฉันมองกระดาษเช็ดหน้าที่อยู่ในมือแข็งทื่อ นี้ถือว่ามีความเห็นอกเห็นใจแล้ว?

“หรือว่าฉันต้องยอมรับข้อเสนอของเธอจึงถือว่ามีความเห็นอกเห็นใจ?”ทันใดนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้นมองมาที่ฉัน

“ข้อเสนอของฉันมีอะไรที่ไม่ดี?”

พูดพลาง ฉันไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากที่ไหน เขย่งปลายเท้าขึ้น เข้าไปจูบเขา

เซิ่งซื่อหาวคิดไม่ถึงว่าฉันจะกล้าขนาดนี้ ร่างกายแข็งทื่อ ไม่มีสมาธิไปชั่วขณะ ฉันก็ฉวยโอกาสนี้เข้าโจมตี

ใช้โอกาสบังคับจูบผู้ชายคนหนึ่ง นี้เป็นสิ่งกล้าหาญที่สุดที่ฉันเคยทำมาในชีวิต

หลังจากที่ฉันปล่อยเซิ่งซื่อหาว มองเขาอย่างยั่วยุและถาม“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”

“ดีมาก”

บนใบหน้าฉันปรากฏความภูมิใจ“แอบคบชู้ขึ้นอยู่กับความต้องการของคน ในจำนวนนั้นเป็นเหตุจูงใจให้คนเกิดความสนใจ ประธานเซิ่ง มามีความสัมพันธ์นอกสมรสกับฉัน ดีไหม?”

เซิ่งซื่อหาวมองมาที่ฉันด้วยสายตาลึกซึ้ง ครู่ต่อมา รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าขึ้นทันที รอยยิ้มนั้น ชั่วร้ายลึกลับ ทำให้คนเต็มใจตกอยู่ในเหวลึกที่เขาเป็นคนวางแผนความงดงามเอาไว้

“ได้”

และฉันตกอยู่ในความงดงามของเขามาโดยตลอด ถึงอย่างไร ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ล้วนมีกิเลสตัณหา หลงใหลในความงดงามได้ง่าย ฉันก็ไม่มีข้อยกเว้น

“เสี่ยวหลง เธอเสร็จหรือยัง?”

เสียงดังขึ้นมา ฉันก็ถูกเซิ่งซื่อหาวดึงเข้าไปในห้องน้ำ

อาจจะเป็นที่ใกล้ที่สุด ดังนั้นไม่ได้มองว่าเป็นห้องน้ำหญิงหรือชาย เมื่อเข้ามาในประตูเขาก็กดฉันไว้ที่ฝาผนัง

“คุณทำอะไร?”ฉันคิดไม่ถึงว่าเซิ่งซื่อหาวจะทำแบบนี้ ในใจก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมา

“จัดการเธอ”เซิ่งซื่อหาวกระตุกมุมปาก น้ำเสียงเย็นชา“เธอปลุกตัณหาของฉันขึ้นมา ไม่คิดจะดับไฟเหรอ!”

“อย่าแม่สามีฉันอยู่ด้านนอก”ฉันไม่แคร์เรื่องที่แอบคบชู้กับเซิ่งซื่อเฉิง แต่ฉันไม่อยากจะให้แม่สามีจับชู้ได้ที่ห้องน้ำ

“ในเมื่อเธอกล้าที่จะมีชู้ ยังกลัวจะถูกพบอีกเหรอ?”เซิ่งซื่อหาวเข้ามาพูดใกล้หูของฉัน น้ำเสียงชั่วร้าย

กำลังพูดอยู่ ฉันก็ได้ยินประตูห้องน้ำมีคนผลักออก ตามมาด้วยเสียงประหลาดใจของแม่สามี“เสี่ยวหลง——”

“ว้าย——”