จังเฉิงไม่สนแอปเปิลที่ฉันโยนไปที่เขา กลับจะมองฉันด้วยสีหน้าที่ให้อภัย“เสี่ยวหลง ฉันจะไม่สืบสวนเรื่องที่เธอมีชู้ เพียงแค่เธอให้อภัยเก็บหัวใจกลับมา พวกเราก็มาเริ่มต้นชีวิตกันใหม่ จะว่าไป ชายชู้ของเธอก็ยังไม่ปรากฏตัว อาจจะแค่สนุกกับเธอเท่านั้น”

“จังเฉิง คุณไสหัวออกไป”

บางทีความเกลียดชังที่มีต่อจังเฉิง มันทำให้รู้สึกว่าทุกนาทีที่เผชิญหน้ากับเขานั้นทรมานมาก ถ้าหากว่าฉันยังใช้ชีวิตกับเขาต่อไป ฉันก็เหมือนกับตายทั้งเป็น

“ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดี ฉันจะไม่รบกวนเธอก่อน เธอค่อยๆคิดดูดีดี”จังเฉิงมองฉันด้วยสีหน้าให้อภัย

มองเห็นท่าทางเสแสร้งแบบนี้ของเขา ฉันก็รู้สึกสะอิดสะเอียน

ก่อนที่จังเฉิงจะออกไปยังพูดกับพ่อแม่ฉัน“พ่อแม่ครับ ไม่เช่นนั้นพวกคุณกลับไปพักที่บ้านผมเถอะ!”

“จังเฉิง พ่อแม่ฉันไม่ต้องให้คุณมายุ่ง”ฉันอดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่เขา

“เสี่ยวหลง พูดอย่างนั้นได้ยังไง”แม่ฉันหันหน้ากลับมาตะคอกฉัน

“คืนนี้พวกเราสองคนหาโรงแรมพักไม่กี่วันก็ได้แล้ว”

หลังจากที่พ่อฉันปฏิเสธจังเฉิง ฉันจึงวางใจ

หลังจากที่จังเฉิงไปแล้ว พ่อฉันมองฉันและพูด“เรื่องที่เธอจะหย่ากับจังเฉิงเอาไว้ก่อน”

ฉันประนีประนอมมาแล้วครั้งหนึ่ง รับปากว่าจะไม่ฟ้องจังเฉิง แต่ฉันไม่มีทางรับปากว่าพวกเขาว่าจะใช้ชีวิตกับจังเฉิงต่อไป

พ่อฉันถลึงตาใส่ฉันและพูด“การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆของเด็ก ตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ หย่าแล้ว ยังจะสามารถหาคนดีดีที่ไหนได้อีก?

“เธอช่วยฉันไปพูดคุยกับจังเฉิงก่อน หลังจากนั้นก็ปรึกษากันเรื่องหย่า”

“ไม่มีปัญหา เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”

“ขอบใจเธอมากนะ!”

“เธอถูกเขาตีจนกลายเป็นแบบนี้ ก็จะปล่อยไปง่ายๆ จริงๆเลย…”

ฉันก็เกลียดชังมาก เพียงแต่ในใจของฉันมีแผนการไว้แล้ว กับสถานการณ์ของฉัน ก็สามารถกัดตัวจังเฉิงเอาไว้ได้ระยะหนึ่ง หรืออย่างมากที่สุดก็คือหย่าร้างตามข้อตกลง

แต่สิ่งเหล่านี้แลกไม่ได้กับการที่ทำร้ายฉัน ไม่ว่าหลินหลิงจะมีแผนการกับฉัน หรือจังเฉิงทำร้ายลูกของฉัน บัญชีความแค้นครั้งนี้ ฉันจะคิดบัญชีด้วยตัวเอง

เวลาสามทุ่มตรง เซิ่งซื่อหาวจึงหาโอกาสมาเยี่ยมฉันที่โรงพยาบาล สำหรับเรื่องที่ฉันปล่อยตัวจังเฉิงเขาเดาถูกว่าเหตุผลเป็นเพราะพ่อแม่ฉัน

เขานั่งอยู่ด้านหน้าเตียงผู้ป่วยและถามฉัน“จะให้ฉันช่วยเธอไหม？”

ฉันเลิกคิ้วมองไปที่เขาด้วยความไม่เข้าใจ

“กับเรื่องที่จังเฉิงทำกับเธอ ฉันสามารถจะเลือกที่จะเลิกจ้างเขา ใช้ความรุนแรงกับภรรยา เดิมทีก็เป็นปัญหาของพฤติกรรม”เวลาที่เซิ่งซื่อหาวพูดเรื่องนี้ ก็มีแสงเย็นวาบในแววตาเขา

“เมื่อก่อนคุณเคยพูดว่า คุณเป็นคนที่แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว?”

ทันใดนั้นฉันก็นึกถึงคำพูดของเขาตอนครั้งแรกที่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้ เขาสนใจความสามารถของพนักงานเท่านั้น ไม่ก้าวก่ายเรื่องชีวิตส่วนตัว

เซิ่งซื่อหาวเม้มปาก สีหน้าเย็นชา

ฉันวางมือบนฝ่ามือของเขา พูดเสียงเบา“ไม่ต้อง ฉันคิดวิธีได้แล้ว”

เลิกจ้างจังเฉิง แบบนี้ง่ายเกินไป กับความสามารถของเขา อยากจะหางานใหม่ก็ง่ายมาก แต่เมื่อแผนของฉันสำเร็จ จังเฉิงก็จะทำงานในสายนี้ไม่ได้อีกต่อไป

และฉัน จะไม่ทำเลวทรามต่ำช้าเหมือนหลินหลิง วางแผนโดยตรง ฉันจะวางแผนอยู่เบื้องหลัง สุดท้ายจะเลือกยังไง ก็จะให้จังเฉิงเป็นคนเลือกเอง ถ้าตัวเขาเองต่อด้านการยั่วยวน หรือกระโดดหนีไปได้ ถึงแม้ว่าฉันจะพ่ายแพ้ ต่อแต่นี้เป็นต้นไป ไม่ว่าเขาจะกางปีกบินขึ้นฟ้าหรือเดินทางไปที่ไกลสุดขอบโลก ฉันก็จะไม่ยุ่งอีกต่อไป