ฉันมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง: " จังเฉิง นี่คือจุดประสงค์ของคุณหรอ? "

เขาไม่กล้ามองตาฉันเเละเลือกที่จะหันไปทางอื่น: " คุณฟังที่ผมบอกเถอะ! คุณรู้ไหมว่าเรื่องนี้มันบานปลายไปถึงไหนเเล้ว ถ้าคุณยังคิดไม่ได้ คุณก็อาจจะต้องล้มลงจริงๆ "

พอได้ยินที่เขาพูด ตาของฉันก็แดงทันที ขนาดเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น สามีของฉันยังเอามีดมาแทงฉันเลย

ฉันมองเขาอย่างโมโห: " คุณกับหลินหลิงวางเเผนทั้งหมดนี้ก็เพื่อจะบังคับฉันให้ออกจากงานไม่ใช่หรอ? ฉันจะไม่ทำในสิ่งที่พวกคุณต้องการเด็ดขาด และฉันเชื่อว่าความจริงมักจะสว่างไสวเสมอ "

พอจังเฉิงได้ยินที่ฉันพูด เขาก็โมโหเหมือนกัน: " สู่เสี่ยวหลง ผมหวังดีที่จะช่วยคุณ ต่อให้ผมจะเลวร้ายแค่ไหน ผมก็ไม่คิดที่จะส่งภรรยาของตัวเองเข้าไปในคุกหรอกนะ "

ฉันไม่รู้ความจริงเท็จในคำพูดของจังเฉิง เเต่ต่อให้จังเฉิงไม่ได้ทำเรื่องนี้ ก็คงจะเป็นหลินหลิงที่ทำ ไม่สิ บางทีเขาอาจรู้ความจริงอยู่เเล้ว เเต่เลือกที่จะปกป้องหลินหลิงที่กำลังท้องลูกของเขาอยู่ต่างหาก

สำหรับจังเฉิง ฉันรู้สึกเย็นชาถึงที่สุด ไม่ว่าเขาจะชักชวนฉันยังไง ฉันก็ไม่สนใจ เพราะในใจของฉันตอนนี้หวังให้เซิ่งซื่อหาวเชื่อฉันคนเดียวเท่านั้น เเค่เขาเชื่อฉันก็พอเเล้ว

ฉันผ่านค่ำคืนนี้ไปอย่างมึนงง ฉันไม่ได้หลับตาตลอดทั้งคืน วันต่อมา ตาของฉันทั้งเเดงทั้งบวม ตรงตาขาวเต็มไปด้วยเลือดสีแดงซีด เเละดูซีดเซียวมาก

ตอนบ่าย ห้องที่ฉันถูกกักขังก็ถูกเปิดออก

มีตำรวจมาบอกฉัน: " มีคนมาประกันตัวคุณเเล้ว ออกมาสิ! "

ตอนที่ฉันกำลังงงว่าใครกันที่มาช่วยฉัน ฉันก็เห็นเซิ่งซื่อหาวเดินมาหาฉัน ชุดสูทบนร่างกายของเขามีรอยยับเล็กน้อย ตรงคางก็มีหนวดอยู่นิดหน่อย ซึ่งดูแตกต่างจากรูปลักษณ์ที่สง่างามและสูงส่งในอดีต

ทันทีที่ฉันเห็นเขา น้ำตาของฉันก็ไหลลงมาเเละความตึงเครียดของฉันก็คลายลงทันที หลังจากนั้นฉันก็กระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของเขาโดยที่ไม่สนใจอะไรอีกเเล้ว

ตอนที่ฉันอ่อนแอที่สุดกลับกลายเป็นว่าเขาเป็นคนเดียวที่ยื่นมือมาช่วยฉัน ไม่ว่าไกลเเค่ไหน เขาก็จะมาช่วยฉันให้ออกมาให้ได้

" ฉันไม่ได้ขายข้อมูลของบริษัท นายเชื่อฉันไหม? " ผ่านไปสักพัก ฉันก็เงยหน้ามองเขาเเละพูดถามเขาอย่างคาดหวัง

เซิ่งซื่อหาวพยักหน้า: " ผมเชื่อ "

พูดจบ เขาก็เอื้อมมือมาลูบหัวฉัน: " ผมประกันตัวคุณออกมาได้ด้วยเหตุผลที่ไม่เพียงพอเเละต้องสอบสวนในเชิงลึก สิ่งที่เหลืออยู่คือการสืบสวนหาผู้ร้าย "

พอได้ยินที่เขาพูด ฉันก็โล่งใจทันที ฉันเพิ่งรู้ว่าบางทีฉันอาจไม่กลัวเพื่อนร่วมงานเข้าใจผิด เเต่ฉันกลับไม่อยากถูกเซิ่งซื่อหาวเข้าใจผิด

คืนที่ถูกขัง ฉันคิดมาก เเต่พอคิดถึงตอนที่เซิ่งซื่อหาวอาจจะสงสัยฉัน หัวใจของฉันก็เจ็บราวกับถูกแทงด้วยเข็มที่นับไม่ถ้วน

เขากอดฉันออกจากสถานีตำรวจเเล้วพาขึ้นรถ

" ได้ยินว่าคุณยังไม่ได้ทานอะไรตั้งเเต่เมื่อคืน ผมพาคุณออกไปหาอะไรทานนะ "

" ฉันไม่อยากออกไป ถ้านายสะดวก ซื้อซาลาเปาข้างทางให้ฉันก็พอเเล้ว "

สภาพมอมแมมของฉันไม่ต้องการแสดงให้คนอื่นเห็น โดยเฉพาะเงาของเมื่อวานที่ยังคาอยู่ในใจตลอด คล้ายกับถ้าเดินออกไปก็จะรับรู้ถึงสายตารังเกียจเเละดูถูกของคนพวกนั้น

เซิ่งซื่อหาวไม่ได้ดึงดันอะไร เขาติดเครื่องรถเเละเลี้ยวออกไปจากที่นี่

ตอนนี้ฉันถึงมีอารมณ์ถามเขา: " นายอยู่ต่างประเทศไม่ใช่หรอ? เเล้วนายกลับมาได้ยังไง? "

" ผมได้ยินลูกน้องรายงานว่าหาพนักงานที่รั่วไหลความลับของบริษัทเจอเเล้ว พอถามถึงได้รู้ว่าเป็นคุณ "

" ฉันถูกใส่ร้ายเถอะ " ฉันรีบพูดแก้ตัวทันที

" ก็เพราะรู้ว่าคุณถูกใส่ร้าย ผมถึงได้กลับมาในคืนนี้ยังไงล่ะ เเต่ถ้าหาคนร้ายตัวจริงเพื่อเคลียร์ข้อกล่าวหาของคุณเจอเเล้ว ถึงอย่างไร เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับการฉ้อโกง ผมก็ช่วยคุณไม่ได้ "

เซิ่งซื่อหาวพูดอย่างจนปัญญา สีหน้าของเขาเคร่งขรึม ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

คาดว่าเซิ่งซื่อหาวกลัวว่าฉันจะคิดมาก เขาจึงพูดอธิบายอีกครั้ง: " เหตุการณ์นี้สร้างความสูญเสียต่อชื่อเสียงของบริษัทอย่างมาก คณะกรรมการบริษัทเริ่มโวยวายเเล้ว จึงทำได้เพียงจัดการอย่างเข้มงวด ต้องอธิบายกับทางลูกค้า เเละผมก็ไม่ใช่หุ้นส่วนคนเดียวในบริษัท คุณเข้าใจใช่ไหม? "

ฉันพยักหน้า เมื่อก่อนฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เเต่หลังจากที่ได้มาทำงาน ฉันก็พอจะเข้าใจบ้างเเล้ว

ก็คือต่อให้เซิ่งซื่อหาวจะอ่อนข้อให้ฉันเขาก็ทำไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวข้องกับหลายด้าน

" คุณลองนึกดีๆว่าช่วงนี้คุณเจอเรื่องอะไรมาบ้าง เเล้วลองพูดให้ผมฟังอย่างละเอียด "

พอนึกดูดีๆเเล้วฉันก็ถามเซิ่งซื่อหาวอย่างระวัง: " คอมพิวเตอร์ของฉันพังครั้งนึง นับไหม? "

พอได้ยินดังนั้น เซิ่งซื่อหาวก็เบรกรถเเละหันมาถามฉันด้วยใบหน้าที่จริงจัง: " ไหนคุณลองบอกผมอย่างละเอียดเกี่ยวกับเวลาเเละเรื่องในวันนั้นให้ฟังหน่อย "

พอเห็นปฏิกิริยาของเขา ฉันก็นึกปัญหานี้ได้ทันที

เเละได้เล่าเรื่องวันนั้นให้เซิ่งซื่อหาวฟังอย่างละเอียด

เขาขมวดคิ้วเเล้วครุ่นคิดสักครู่: " ทางเดียวที่ตรวจสอบได้คือต้องตรวจสอบผ่านเหตุการณ์นี้ ผมจะตรวจสอบอย่างละเอียดว่าใครคือคนที่ซ่อมคอมพิวเตอร์ของคุณ เเล้วลองดูว่าเขาเกี่ยวข้องกับใคร "

" ต้องเป็นหลินหลิงแน่ๆ บางทีควรให้ความสำคัญกับการตรวจสอบความสัมพันธ์ของเขากับหลินหลิงด้วย " ฉันนึกขึ้นได้เเละรีบพูดออกมาทันที

ในบริษัท นอกจากหลินหลิงเเล้วก็ไม่มีใครเกลียดฉันเข้ากระดูกแบบนี้อีก ถึงขั้นอยากกำจัดฉันทิ้งไปเร็วๆแบบนี้

" อีกอย่าง ผมได้ยินมาว่าคนพวกนั้นยังโอนเงินไปยังบัตรธนาคารของคุณอีกด้วย คนที่สามารถหยิบบัตรธนาคารของคุณได้นั้น คุณลองนึกดูให้ดีสิ " พูดถึงตรงนี้ เซิ่งซื่อหาวก็ไม่ได้พูดอะไรอีก