ทานข้าวด้วยกันตอนเที่ยงแล้ว ฉันกับเซิ่งซื่อหาวก็แยกย้ายไปที่ของตัวเอง ตื่นเต้นพอสมควรแล้วในตอนเช้า แก้แค้นแล้ว ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะยื้อเซิ่งซื่อหาวไม่ให้ทำงานอีก

เวลาตอนบ่าย ฉันโทรศัพท์หาเพื่อนสนิทให้ออกมาชอปปิง เธอชื่อเริ่นเสี่ยว ฉันสามารถสานสัมพันธ์กับเซิ่งซื่อหาว เธอก็ช่วยเหลือเยอะมาก สาวสวยมีชำนาญ ผู้ช่วยของเซิ่งซื่อหาวแทบจะมุดเข้าไปใต้กระโปรงของปีศาจเริ่นเสี่ยวคนนี้อย่างง่ายดาย

“วันนี้อยากซื้ออะไร ฉันเลี้ยง”

“ทำไม?เพิ่งจะมีความสัมพันธ์กับเซิ่งซื่อหาว ก็เปลี่ยนรสนิยมเป็นคนรวย?”เริ่นเสี่ยวมองมาที่ฉันอย่างยั่วเย้า

“ฉันกับเซิ่งซื่อหาวคุยกันแค่เรื่องเซ็กซ์ ไม่มีคุยกันเรื่องรัก และไม่คุยกันเรื่องเงินทอง ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะแก้แค้นจังเฉิง ฉันก็คงไม่อยู่กับเขา”

เริ่นเสี่ยวได้ยินคำพูดของเธอ ชี้หน้าผากฉันด้วยความโกรธ“ตอนแรกคิดว่าเธอฉลาดแหลมคม!คิดไม่ถึงว่ายังเป็นผู้หญิงหน้าโง่”

“ถ้าหากว่ารับเงิน ก็กลายเป็นผู้หญิงขายตัว งั้นเมื่ออยู่ต่อเขาฉันก็เป็นพวกผู้หญิงชั้นต่ำ”ฉันดื่มชา ไม่คิดเช่นนั้น

“ความสาวความสวยของผู้หญิงก็มีไม่กี่ปี เธอสิ้นเปลืองเวลากับจังเฉิงมาเจ็ดปี สุดท้ายแล้วได้รับอะไร?ตอนนี้แม้แต่หย่าก็ยังทำไม่ได้ ไม่ง่ายเลยที่จะเห็นเธอฉลาดแหลมคมขึ้นมา มีความสัมพันธ์กับเซิ่งซื่อหาว แต่เธอก็เสียตัวไปนอนกับเขาฟรีๆ ฉันไม่รู้ว่าในสมองของเธอมีอะไรบ้าง?”เริ่นเสี่ยวมองฉันด้วยความเกลียดชัง ท่าทางเกลียดชังเป็นอย่างยิ่ง เหมือนแม่ที่กำลังดุด่าลูกสาว

ถูกเธอดุด่าจนเงยหน้าไม่ขึ้น

ถึงแม้ว่าทัศนคติดูเหมือนจะดีเป็นพิเศษ แต่ยังคงหูซ้ายทะลุหูขวา ยังถือว่าหน้าไหว้หลังหลอก

เริ่นเสี่ยวรู้เรื่องฉันนิดหน่อย พูดจนปากแห้งจึงจะหยุดลง เพียงแต่สายตานั้นที่มองฉันยังมีไฟลุกโชนอยู่ตลอด

ฉันดีใจที่รอยฝ่ามือบนหน้าของฉันแทบจะไม่มีแล้ว นอกจากจะบวมเล็กน้อย ก็มองไม่เห็นแล้ว ดังนั้นสามารถซ่อนได้สำเร็จ

เริ่นเสี่ยวพาฉันไปเสริมสวย เวลาที่พนักงานนวดหน้าให้ฉัน เมื่อแตะบริเวณที่บวม ฉันเจ็บจนต้องสูดหายใจ แต่เพราะว่าเริ่นเสี่ยวอยู่ ฉันก็อดทนเอาไว้ หลังจากที่ทำเสร็จแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกทรมาน

ตอนเย็นมาทานข้าวกับเริ่นเสี่ยวและยังมีผู้ช่วยของเซิ่งซื่อหาวหลินอี้ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ฉันก็รีบหลบออกมา แน่นอนว่าไม่อยู่เป็นก้างขวางคอพวกเขา ท่าทางที่เข้ากันดี ความจริงคือสะเทือนใจผู้หญิงอย่างฉันที่มีชีวิตครอบครัวไม่มีความสุข

เวลากลับบ้านก็เดินผ่านซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ ฉันเข้าไปซื้อผักผลไม้สด เมื่อถึงเวลาที่ฉันจ่ายเงิน พบว่าบัตรเครดิตรูดไม่ได้แล้ว

รูดหลายครั้งแล้วก็ใช้ไม่ได้ คนที่อยู่ด้านหลังก็รอไม่ไหว

ฉันรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จำเป็นต้องวางของไว้ที่เดิม พนักงานเก็บเงินมองฉันด้วยสายตาไม่ปกติ

ฉันกำลังจะเตรียมตัวกลับ ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย“ของฉันกับเธอจ่ายด้วยกัน”

เซิ่งซื่อหาวก็เหมือนกับเจ้าชายขี่ม้าขาว เวลาที่ฉันกำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก็ตกลงมาจากบนสวรรค์ โดยเฉพาะนิสัยเฉพาะตัวกับรูปลักษณ์ภายนอกของเขา ทำให้สาวน้อยพนักงานเก็บเงินเขินจนหน้าแดง ท่าทางก็ดีขึ้นมาทันที

หลังจากจ่ายเงินเสร็จ ฉันก็หยิบโทรศัพท์โทรหาจังเฉิง“บัตรเครดิตทำไมใช้ไม่ได้แล้ว?”

“ฉันตัดบัตรไปแล้ว”จังเฉิงรีบเปิดปากพูดต่อ“สองสามวันมานี้เธอใช้เงินไปหกหมื่นแล้ว ถ้าหากฉันไม่ตัดบัตร เงินเดือนปีนี้ของฉันก็คงจะหมด”

จังเฉิงโมโหมาก ในสายโทรศัพท์ ฉันก็สามารถรู้สึกได้ถึงความโมโหของเขา

ในสายโทรศัพท์ยังมีเสียงหลินหลิงปลอบใจเขา ได้ยินเสียงของหลินหลิง ก็ตัดสายลงทันที

“บัตรเครดิตนี้ให้เธอ ใช้ได้ตามสะดวก”เซิ่งซื่อหาวถือบัตรเครดิตสีทองคีบไว้ระหว่างนิ้วเรียวยาวส่งมาให้ฉัน

“ฉันไม่เอา เรื่องระหว่างพวกเราไม่คุยกันเรื่องเงินทองได้ไหม?”

เซิ่งซื่อหาวชะงักไปหนึ่งวินาที สุดท้ายก็เก็บบัตรเครดิตเอาไว้ ถ้าหากเริ่นเสี่ยวรู้ คาดเดาว่าจะด่าฉันหูชาแน่ โอกาสมีมากมาย แต่คนโง่อย่างฉันไม่รู้จักเห็นคุณค่า

“ได้ เพียงแต่ตอนนี้ก็ดึกแล้ว เธอเป็นผู้หญิงกลับบ้านคนเดียวคงไม่ปลอดภัย ฉันไปส่งเธอ”พูดพลาง เซิ่งซื่อหาวก็หยิบกุญแจเปิดรถ

ฉันพยักหน้า เดินไปขึ้นรถเซิ่งซื่อหาว ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่า เมื่ออยู่กับเซิ่งซื่อหาว อารมณ์ในใจของฉันก็ดีขึ้นมาก

เซิ่งซื่อหาวขับรถ ในขณะเดียวกันก็พูด“ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน กำหนดไว้แล้วว่าจะไม่มีความรู้สึกให้เธอ ดังนั้น ฉันเพียงแค่สามารถใช้เงินทดแทนเข้าไป

คำพูดของเขาเสียดแทงหัวใจฉัน ถึงแม้ว่าตอนแรกฉันก็คาดเดาสิ่งนี้ไว้แล้ว แต่พูดออกมาเปลือยเปล่าขนาดนี้ ทว่าก็ยังทำให้ในใจฉันรู้สึกเจ็บปวด

“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ”ฉันกัดริมฝีปาก น้ำเสียงดื้อรั้น

“งั้นหลังจากนี้คุณพร้อมที่จะเป็นเช่นวันนี้?”เซิ่งซื่อหาวเลิกคิ้วถามฉัน

“ฉันสามารถหางานทำด้วยตัวเอง และก็สามารถเลี้ยงชีวิตตัวเองได้”คำพูดของเซิ่งซื่อหาว ชนเข้ากับความนับถือตนเองของฉัน

ไม่ว่าจะอยู่ในสายตาจังเฉิง หรือในสายตาเซิ่งซื่อหาว เดิมทีฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงที่จำเป็นต้องเกาะผู้ชาย

หลังจากที่เซิ่งซื่อหาวได้ยินคำพูดของฉันก็ชะงักไปหลายนาที พูดมาที่ฉัน“เรื่องงานฉันสามารถจัดการให้เธอได้”

“ไม่ต้อง ฉันหาเองได้”ตอนนี้ในใจของฉันกำลังเก็บความโกรธเอาไว้ ฉันต้องการหาทางออกด้วยตัวเอง

ไม่นาน เซิ่งซื่อหาวก็ขับรถมาถึงด้านล่างตึกบ้านฉัน

ฉันโบกมือให้กับเซิ่งซื่อหาว ให้เขากลับไปก่อน เขายืนยันที่จะให้ฉันขึ้นตึกไปก่อนถึงจะออกไป

การกระทำที่เอาใจใส่ของเขาทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น ความโกรธที่ถูกจังเฉิงตัดบัตรเครดิตเงียบๆตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว

 ฉันกลับเข้าไปในบ้านเดินเข้าห้อง จึงพบว่าจังเฉิงยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ในห้องเต็มไปด้วยควันบุหรี่ เขาได้ยินเสียงฉันกลับมา หมุนตัวกลับมา มองฉันด้วยสีหน้ามืดครึ้ม น้ำเสียงข่มขู่“เมื่อกี้ใครมาส่งเธอ?”