เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - ตอนที่ 54 แผนที่ระดับ 10 เปิดให้เข้าเล่นแล้ว

บทที่ 54 แผนที่ระดับ 10 เปิดให้เข้าเล่นแล้ว

“หึ! ทีกับหนูพ่อยังไม่สอนละเอียดขนาดนี้เลยนะ”

หลี่ชินเอ้อที่เดินอยู่ข้างกายอดบ่นออกมาไม่ได้

“เป็นเพราะว่าลูกฉลาดไม่เท่าเขาไงล่ะ ถึงพ่อสอนไปลูกก็จำไม่ได้หรอก”

หลี่เคอหมิงหันหน้ามาชำเลืองมองบุตรสาว

“ว่าไงนะ?”

หลี่ชินเอ้อหน้าตาบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจ ใช้กำปั้นทุบไหล่บิดา บังคับให้ผู้เป็นพ่อขอโทษตนเอง

แล้วสองพ่อลูกก็เดินกลับที่พักภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง

…

เมื่อซูเย่กลับออกมาจากศูนย์การแพทย์แล้ว เขาก็แวะเข้าไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ข้างทาง ซึ่งเป็นร้านที่ไม่มีกล้องวงจรปิด

หลังจากล็อกอินเข้าสู่ระบบเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ตรวจดูว่ามีใครเข้ามาตอบข้อความเพิ่มเติมหรือไม่

ซูเย่ยืนยันด้วยตนเองแล้วว่าไม่มีใครให้ราคาดาบเวหามากไปกว่า 5 แสนหยวนอีกแล้ว เขาจึงกดเข้าไปที่หน้าโปรไฟล์ของผู้ใช้งานที่เป็นระดับ VIP ทองคำคนนั้น และส่งข้อความส่วนตัวไปหาอีกฝ่ายหนึ่งว่า

“ดาบเวหาเป็นของนายแล้ว ทิ้ง ID ในเกมของนายเอาไว้ได้เลย แผนที่ระดับ 10 เปิดให้เข้าเล่นเมื่อไหร่ ฉันจะรีบติดต่อไปทันที”

เมื่อส่งข้อความเสร็จเรียบร้อย ซูเย่ก็ไม่รอการตอบรับจากอีกฝ่ายแม้แต่นาทีเดียว

เขากดออกจากระบบและรีบออกมาจากร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่

หลังจากนั้นไม่นาน

ทีมสืบสวนของเจ้าหน้าที่หวังเหาได้รับเบาะแสที่น่าสนใจอีกครั้ง แต่เมื่อพวกเขารีบรุดมายังร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ซึ่งเป็นเป้าหมาย กลับไม่พบเบาะแสใด ๆ ที่เป็นประโยชน์เลย

“ทุกคนฟังให้ดี! จากนี้ไปเราต้องตรวจค้นร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ให้หมด ร้านไหนไม่มีกล้องวงจรปิด ก็เอากล้องไปติดให้พวกเขาซะ!”

หวังเหาคำรามด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวในขณะที่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่

…

ในห้องพักแห่งหนึ่ง

จางกงหมิงที่กำลังนั่งอ่านกระทู้ในเว็บบอร์ดของเกม Fantasy Dream พลันได้รับการแจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความส่วนตัวมาหาเขา

เมื่อกดเข้าไปอ่านดู

เน็ตไอดอลหนุ่มก็ต้องเบิกตาโตเมื่อพบว่าข้อเสนอในการซื้อดาบเวหาของเขาถูกยอมรับแล้ว

ชายหนุ่มยิ้มด้วยความดีใจ

“ได้เวลาที่ฉันจะเล่นเกมนี้อย่างสนุกจริง ๆ แล้วสิ”

…

เมื่อรับประทานอาหารค่ำเสร็จ ซูเย่ก็กลับไปที่หอพักเพื่อทำการอ่านหนังสือทบทวนความเข้าใจในวิชาแพทย์แผนจีน

การเรียนพิเศษเมื่อตอนบ่าย ทำให้เขาได้รู้เกี่ยวกับขั้นตอน และรายละเอียดของการเขียนใบสั่งยา

ดังนั้น สิ่งที่ชายหนุ่มต้องทำในขณะนี้ก็คือตรวจดูบันทึกการรักษาของวงการแพทย์แผนจีนตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน

ซูเย่อยากจะศึกษาว่าแพทย์ในอดีตมีหลักการในการวินิจฉัยโรคอย่างไรบ้าง พวกท่านใช้สมุนไพรตัวใดรักษาคนไข้ และสมุนไพรเหล่านั้นมีมากมายขนาดไหน

การทบทวนเรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา

ซูเย่เพียงนอนลงบนเตียง และเริ่มต้นประมวลผลข้อมูลด้วยความรวดเร็ว

รายละเอียดต่าง ๆ ที่เขาอยากทราบผุดวาบขึ้นมา…

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เสียงหัวเราะด้วยความดีใจสุดขีดดังกังวานไปทั่วห้องพักอีกครั้ง

ยังคงเป็นเสียงของซูชือ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

ซูชือยังไม่หยุดหัวเราะแม้จะถอดหมวก VR ออกแล้ว “ในที่สุด ฉันก็ขึ้นสู่เลเวล 10 ได้สักที!”

จินฟานก็กำลังถอดหมวก VR ออก และพูดด้วยความดีใจเช่นกัน “ตอนแรกนึกว่าจะตายกันหมดแล้วเชียว ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายพวกเราก็ใช้ดาบตัดหัวไอ้แรคคูนผีนั่นได้สำเร็จจริง ๆ”

“แต่โชคร้ายที่พวกเราไม่ได้ของรางวัลอะไรเลยว่ะ ฉันนึกว่าจะได้ดาบเวหาซะอีก”

ซูชือลุกขึ้นมานั่งและพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ จากนั้นชายหนุ่มจึงหันมามองหน้าซูเย่ และถามว่า “ซูเย่ ทำไมยังไม่รับแอดพวกเราอีก? นายยังเดินเล่นเรื่อยเปื่อยอยู่ในเกมอีกหรือไง?”

“ก็ประมาณนั้นแหละ”

ซูเย่พยักหน้า

“เลิกเสียเวลาได้แล้ว รับแอดฉันสักที เดี๋ยวฉันจะสอนนายฆ่าสัตว์ประหลาดพวกนั้นเอง!”

ซูชือพูดด้วยความมุ่งมั่น

“ขอบใจนะ”

ซูเย่ยิ้มตอบกลับไป กว่าที่หมวก VR ของเขาจะมาถึงก็คงใช้เวลาอีก 10 กว่าวัน ถ่วงเวลาให้ถึงตอนนั้นแล้วค่อยรับแอดเพื่อน ๆ ดีกว่า

เมื่อมีหมวก VR เป็นของตัวเองจริง ๆ ซูเย่ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนอีกแล้ว

“เมื่อตะกี้ ฉันลองไปดูข้อมูลในเว็บมา เห็นว่ามีคนที่ขึ้นเลเวล 10 กันได้แค่ไม่กี่สิบคนเอง นั่นหมายความว่าเราคือหนึ่งในกลุ่มผู้เล่นที่เก่งที่สุดจากจำนวนผู้เล่น 70 กว่าล้านคนเชียวนะ!”

จินฟานมองหน้าซูเย่ “รอให้ซูเย่ของพวกเราเลิกเดินเล่นในป่าก่อนเถอะ ฉันมั่นใจว่ากว่าที่นายจะขึ้นเลเวล 10 ได้ ตอนนั้นพวกเราคงไปอยู่เลเวลไหนแล้วก็ไม่รู้”

“นั่นน่ะสิ”

ซูชือพยักหน้าหงึกหงัก

มีผู้เล่นที่ขึ้นสู่เลเวล 10 ได้แค่ไม่กี่สิบคนเท่านั้น

ดวงตาของซูเย่เป็นประกายแวววาว

ว่ากันว่าแผนที่ระดับ 10 จะเปิดให้เข้าร่วมเล่นได้คืนนี้ใช่ไหมนะ?

ถ้าอย่างนั้นก็ได้เวลาขายดาบเวหาแล้วสิ?

22:00 น.

ซูเย่เข้าเล่นเกมตรงเวลา

เมื่อกลับเข้าไปอยู่ในโลกแห่งเกมอีกครั้ง ซูเย่ก็ปรากฏตัวขึ้นในทะเลทรายแห่งหนึ่ง

ซูเย่พบว่าสภาพแวดล้อมรอบกายเปลี่ยนแปลงไปจากก่อนหน้านี้มากทีเดียว

พื้นที่ซึ่งเคยรกร้างปราศจากผู้คน บัดนี้กลับเต็มไปด้วยผู้เล่นหน้าตาดุดันจำนวนมาก

ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อไล่ฆ่าสัตว์ประหลาด

ที่นี่มีสัตว์ประหลาดอยู่ทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นเสือ จระเข้ เสือดาวหรือว่าสิงโต

เมื่อมีผู้คน และอาวุธรวมตัวกันอยู่เป็นจำนวนมาก การสังหารสัตว์ร้ายจึงไม่ใช่เรื่องยากลำบากเกินไป

ซูเย่เห็นแม้กระทั่งกลุ่มคนนับพันกำลังมุ่งหน้าตรงไปไล่ฆ่าตัวบอสแรคคูน เพื่อหวังที่จะได้ขึ้นสู่การเป็นผู้เล่นเลเวล 10

“โหดร้ายกันจังเลยแฮะ”

ซูเย่ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ

หมายเลขสีทองคำที่ติดอยู่บนหน้าอกของผู้เล่นทุกคนนั้น บอกถึงเลเวลที่พวกเขาอยู่ในเวลานี้ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นผู้เล่นเลเวล 5 และมีผู้เล่นเลเวล 7 กับเลเวล 8 ปะปนมาบ้างเล็กน้อย

“เราคงมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ไม่ได้อีกแล้วสินะ”

ซูเย่เก็บดาบและเดินออกมา

แผนที่ระดับ 10 ได้รับการอัปเดตเรียบร้อย

เมื่อตอนบ่าย เว็บบอร์ดทางการของเกม Fantasy Dream ได้แจ้งข้อมูลเอาไว้ว่า สำหรับผู้เล่นที่มีความปรารถนาจะเดินทางเข้าสู่แผนที่ระดับ 10 หรือสูงกว่านั้น ก็จำเป็นต้องอาศัยเส้นทางช่องแคบที่ตัดผ่านระหว่างภูเขา

ซูเย่เดินสะพายดาบตรงไปยังช่องแคบด้วยความไม่รีบร้อน เมื่อพบกับคนแปลกหน้า เขาก็หลีกทางให้อีกฝ่ายผ่านไปแต่โดยดี

พื้นที่บริเวณนี้มีผู้เล่นแน่นขนัดเกินคาดคิด

เมื่อเดินผ่านช่องแคบระหว่างภูเขาออกมา ทัศนียภาพที่พบเห็นเบื้องหน้าก็ทำให้ซูเย่ต้องเบิกตาโต

เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่ในคลองสายตาขณะนี้ เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

แม้จะมีต้นไม้ขึ้นอยู่หนาแน่น แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับจำนวนบึงน้ำและหลุมดินที่มีอยู่ให้เห็นเต็มไปหมด

ในบึงน้ำมีสัตว์ประหลาดอาศัยอยู่มากมาย

ไม่ว่าจะเป็นคางคกยักษ์ที่มีความสูงเท่าครึ่งตัวมนุษย์ แมลงกลายพันธุ์ขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลที่บินว่อนอยู่ในอากาศ และเถาวัลย์ปีศาจที่พร้อมรัดพันข้อเท้าผู้คน ก่อนฉุดกระชากลงไปในบึงน้ำ

“อ๊าก! โอ๊ย…”

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นไม่หยุด

ซูเย่กวาดสายตามองไปรอบตัว และพบว่ามีผู้เล่นเลเวล 8 เลเวล 9 และเลเวล 10 อีกหลายคนได้เข้าสู่พื้นที่นี้เรียบร้อยแล้ว

พวกเขาต่างตื่นตาตื่นใจที่ได้เข้าสู่แผนที่ระดับ 10 เป็นกลุ่มแรก เมื่อพบเห็นสัตว์ประหลาดก็รีบพุ่งตรงเข้าไปหมายมั่นจะสังหารให้ได้ หารู้ไม่ว่ากลับกลายเป็นฝ่ายพวกเขาเสียเองที่ต้องตายไปอย่างรวดเร็ว

เพียงพริบตาเดียว ก็มีผู้เล่นตายไปหลายสิบคน

ทุกคนถูกฆ่าตายโดยไม่รู้ตัว

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผู้เล่นที่เหลืออยู่กลับมาได้สติอีกครั้ง

“เชี่ย ทำไมสัตว์ประหลาดพวกนี้มันแข็งแกร่งจังเลยวะ?”

“ฉันเคยเห็นตัวบอสระดับ 10 โดนแมลงพวกนี้ดูดเลือดจนตายด้วยล่ะ”

“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมแผนที่ระดับ 10 ถึงไม่เปิดให้คนเข้าเล่นตั้งแต่แรก เพราะสัตว์ประหลาดในนี้มันโหดมากกว่าเดิมนี่เอง”

ขณะนี้

กลุ่มผู้เล่นที่หมายมั่นปั้นมือว่าจะบุกเข้ามาไล่ฆ่าสัตว์ประหลาดในแผนที่ระดับ 10 พากันถอยร่นกลับไปที่ทางเข้าเขตบึงน้ำอีกครั้ง

และในจังหวะที่ทุกคนกำลังถอยร่นกลับมานั้นเอง

ร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ลอยตัวมาจากระยะไกล พวกเขาเห็นกับตาว่าชายหนุ่มคนนี้ชักดาบออกมาพุ่งตรงเข้าไปหาแมลงกลายพันธุ์ที่เพิ่งฆ่าคนตายไปเมื่อสักครู่

“ไม่รู้เหมือนกันนะว่าสัตว์ประหลาดในแผนที่นี้ จะมีความแข็งแกร่งแค่ไหน”

ซูเย่คิดระหว่างย่างสามขุมเดินเข้าไปหาสัตว์ประหลาด

แต่เจ้าแมลงกลายพันธุ์ที่มีขนาดตัวเท่ากับลูกบาสเกตบอลพบเห็นซูเย่ตั้งแต่แรก มันส่งเสียงคำรามในลำคอ ก่อนจะกระพือปีกบินตรงเข้ามาหาเขา

ซูเย่ขยับมือขวา

คมดาบสาดประกายในอากาศ

“ฉัวะ!”

แมลงกลายพันธุ์ที่บินเข้ามาหาซูเย่ถูกคมดาบของเขาฟันขาดเป็นสองท่อน

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผู้เล่นทุกคนตกตะลึง

แมลงกลายพันธุ์ตายแล้ว…

“เฮ้ย! หมอนั่นเป็นใครกัน? ทำไมฝีมือโหดขนาดนี้?”

ทุกคนรีบตรวจสอบข้อมูลของชายหนุ่มปริศนา และพวกเขาก็ได้พบว่าบุคคลผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นผู้เล่น X นั่นเอง

“เหยด! นี่มัน X นี่หว่า!”

“ท่าน X ในตำนาน!”

“คนนี้ใช่ไหมที่เก็บเลเวลคืนเดียวก็ขึ้นถึงระดับ 10 ได้แล้วน่ะ? สัตว์ประหลาดระดับ 11 ว่าน่ากลัวแล้ว แต่ทำไมเขาถึงฆ่ามันได้ง่ายขนาดนี้?”

ในขณะที่ทุกคนยังไม่หายจากอาการตกตะลึงนั้น

แมลงกลายพันธุ์ที่อยู่รอบตัวซูเย่ก็ถูกสังหารไปหมดสิ้น

ทุกคนจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อ

ทำไมบุคคลผู้นี้มีฝีมือร้ายกาจถึงเพียงนี้?

ทุกคนได้แต่จ้องมองผู้เล่น X ตั้งแต่หัวจรดเท้า

เขาไม่ได้แต่งตัวแตกต่างไปจากผู้เล่นคนอื่น ๆ สักเท่าไหร่ มีเพียงหน้ากาก N95 ที่ใช้ปิดบังใบหน้าเท่านั้นที่เป็นข้อแตกต่างชัดเจนมากที่สุด

แล้วก็ดาบของเขา…

ดาบในมือของ X ดูเหมือนจะ…เป็นประกายมากกว่าดาบทั่วไป

นี่คือเคล็ดลับที่ทำให้ X สามารถจัดการสัตว์ประหลาดได้ในเวลาอันรวดเร็วใช่หรือไม่?

“นั่นมันดาบเวหานี่นา! ในมือของเขาคือดาบเวหา!”

ทันใดนั้น มีเสียงตะโกนดังออกมาจากกลุ่มคน

แววตาของกลุ่มผู้เล่นเป็นประกายสว่างไสว ไม่มีใครไม่รู้จักดาบเวหา มันเป็นสมบัติล้ำค่าในเกมนี้ และมันก็เป็นเพียงคำอธิบายเดียวเท่านั้นที่จะสามารถตอบคำถามได้ว่า ผู้เล่น X มีฝีมือเก่งกาจถึงขนาดนี้ได้อย่างไร

“พวกเราไปแย่งดาบมาจากเขากันเถอะ เขามีแค่ตัวคนเดียว จะมาสู้พวกเราที่มีกันเป็นสิบคนได้ยังไง!”

แล้วใครบางคนก็ส่งเสียงตะโกนขึ้นมา

ฆ่าคนเพื่อแย่งชิงดาบอย่างนั้นหรือ?

ดวงตาของทุกคนเป็นประกายวูบวาบขึ้นมาทันที!

ดาบวิเศษไม่เคยมีเจ้าของตายตัว

ดาบอยู่ในมือใคร คนผู้นั้นก็เป็นเจ้าของ

ในเมื่อ X สามารถครอบครองได้ แล้วทำไมพวกเขาจะครอบครองไม่ได้!

“พวกเราจัดการมัน!”

ทันใดนั้น กลุ่มผู้เล่นก็พร้อมใจกันบุกเข้าไปหาชายหนุ่มกับดาบวิเศษของเขา

วินาทีต่อมา

คมดาบจำนวนมากก็สาดประกายในอากาศวูบวาบหมายเล่นงานซูเย่ด้วยความโหดร้ายอำมหิต

“การเล่นเกมนี้ทำให้คนเราแสดงด้านมืดในจิตใจออกมาสินะ”

ซูเย่ถอนหายใจออกมาด้วยความเศร้า

เขาตวัดดาบแนวขวาง

แล้วผู้เล่นคนแรกที่เข้าใกล้ตัวซูเย่มากที่สุดก็ล้มลงไปนอนกองอยู่บนพื้น

วินาทีต่อมา ผู้เล่นคนนั้นก็ถูกคัดออกจากเกม…

“ทำอะไรไม่คิดดูให้ดี ๆ ซะก่อนนะพวกนาย”

เมื่อมีคนแรกผ่านไป คนที่ 2 และคนที่ 3 ก็ตามมา

“เอาล่ะ…”

คมดาบสาดประกายไม่หยุดยั้ง

ผู้เล่นที่ยืนดูเชิงอยู่วงนอก ได้แต่ตกตะลึงที่เห็นผู้เล่นเลเวล 8 และเลเวล 9 รวมไปถึงผู้เล่นเลเวล 10 บางคนต้องตายไปอย่างง่ายดายเหมือนใบไม้ร่วง

พวกเขาทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว

“ตกลงหมอนี่มันเป็นผู้เล่นเหมือนพวกเราหรือเปล่าเนี่ย?”

“โคตรโหด!”

“เก่งขนาดนี้ไม่ใช่มนุษย์แล้วมั้ง?”

“สรุปว่าในมือนั่นคือดาบเวหาจริง ๆ ใช่ไหม?”

ซูเย่ฆ่าคนเหมือนหั่นผักผ่าแตงโม สุดท้ายก็ไม่มีผู้เล่นคนไหนกล้าเข้ามาใกล้เขาอีก ชายหนุ่มยกดาบขึ้นพาดไว้บนบ่า และหันหน้าไปจ้องมองกลุ่มผู้เล่นที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ไกล ๆ

ทันใดนั้น เขากระโดดขึ้นไปในอากาศ

แล้วดาบสีทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่เล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของซูเย่ มันสามารถพาเขาบินในอากาศได้อย่างรวดเร็วและคล่องแคล่ว ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง

“วูบ!”

ซูเย่ทิ้งน้ำหนักเท้าลงไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วดาบเวหาก็เพิ่มความเร็วกลายเป็นลำแสงสว่างจ้าบนท้องฟ้า นำพาซูเย่หายตัวไปในอากาศ

“เอ๋?!”

ทุกคนที่ได้เห็นภาพนั้นต่างก็พากันอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโตด้วยความตกตะลึง

สิ่งที่พวกเขาพบเห็นเมื่อสักครู่นี้คือการที่มีคนเหยียบดาบเหาะเหินเดินอากาศไม่ต่างไปจากเทพเจ้าบนสวรรค์

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกลางวันแสก ๆ เสียด้วย

เงาร่างของบุคคลผู้นั้น…ช่างดูสง่างามเหลือเกิน!

เมื่อทุกคนสามารถสลัดความตกตะลึงออกไปได้อีกครั้ง พวกเขาก็ได้แต่หันมองหน้ากันด้วยความไม่อยากเชื่อ

“ให้ตายสิ สรุปว่าคนที่ประกาศขายดาบเวหาในเว็บบอร์ดก็คือ X ใช่ไหม?”

“ตอนนี้มีผู้เล่นแค่คนเดียวที่ได้ดาบเวหาไปครอบครอง แล้วจะไม่ใช่ X ได้ยังไง!”

“ต้องเป็น X อยู่แล้ว เพราะดาบเวหาจะมอบให้แก่ผู้เล่นคนแรกที่สามารถฆ่าบอสระดับ 10 ได้เท่านั้น!”

“ดาบเล่มนี้เนี่ยนะที่มีราคา 5 แสนหยวน!”

“ฉันมั่นใจ 80% ว่าที่พวกเราเห็นเมื่อกี้ ต้องเป็นดาบเวหาแน่นอน!”

เสียงอุทานของทุกคนดังขึ้นยังไม่ทันจางหาย

“อ๊ากกก”

เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ปรากฏว่าคางคกยักษ์ และแมลงกลายพันธุ์ในบึงน้ำได้ออกมาโจมตีจนกลุ่มผู้เล่นต้องหนีเตลิดเปิดเปิงกันอีกครั้ง

…

บนท้องฟ้า

ซูเย่เหยียบอยู่บนดาบเวหาลอยตัวไปบนท้องฟ้าเหมือนกำลังเล่นกระดานโต้คลื่น

ชายหนุ่มพบว่าพื้นที่ชุ่มน้ำที่อยู่ใต้เท้าของตนเองในขณะนี้มีขนาดกว้างใหญ่ก็จริง แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับพื้นที่ราบลุ่มซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในแผนที่

“บึงน้ำที่นี่ว่าใหญ่พอควรแล้ว ไม่อยากจะคิดเลยว่าบึงน้ำที่นั่นจะใหญ่ขนาดไหนกันนะ”

“นอกจากบึงน้ำแล้ว ก็ยังมีภูเขา ทะเล แม่น้ำ ทะเลสาบ…”

ซูเย่อุทานด้วยความตกตะลึงเมื่อสำรวจดูสิ่งที่อยู่ในแผนที่

แต่การบินของเขาก็ต้องหยุดลงอย่างกะทันหัน

มันเหมือนกับว่าชายหนุ่มบินไปชนกับกำแพงที่มองไม่เห็น มีมวลพลังงานบางอย่างแผ่ออกมาทำให้เขาไม่สามารถบินไปข้างหน้าต่อได้

ซูเย่ลอยตัวอยู่ในอากาศด้วยความงุนงง

แล้วม่านพลังสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากพื้นดินที่อยู่ไม่ไกล รวมตัวกันเป็นข้อความที่อ่านได้ว่า

“แผนที่ระดับ 20 ยังไม่เปิดให้บริการในขณะนี้!”