เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน - ตอนที่ 760 สามีจอมหึง

ตอนที่ 760 สามีจอมหึง

ตูม

วิญญาณที่ใกล้จะสลายของอวิ๋นเหลียนสลายไปอย่างสมบูรณ์

“นิ่ง”

เสียงชั่วร้ายของจักรพรรดิมารกลับดังขึ้นตามหลังเสียงของเยี่ยนอวี๋ในครานี้

ไอปีศาจอันรุนแรงพัดม้วนร่างครึ่งคนครึ่งปีศาจ ทำให้บุตรของปีศาจแห่งความโกลาหลที่กำลังจะแตกสลายไปพร้อมกับการสลายของอวิ๋นเหลียนเสถียรไว้

เยี่ยนอวี๋มองดูเงียบๆ รู้ว่าทูตสวรรฝ่ายขวาต้องการช่วยบุตรของปีศาจแห่งความโกลาหล นางจึงไม่ได้ลงมือต่อไป ถึงอย่างไรกลิ่นอายของอวิ๋นเหลียนก็สลายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว ทว่าเยี่ยนอวี๋ไม่ได้สลายจิตเหนือสำนึกไปทันที แต่นาง ‘ยืนมอง’ เหนือสวรรค์ชั้นเก้า สัมผัสกลิ่นอายของอวิ๋นเหลียนว่าสิ้นสลายอย่างไร และสัมผัสถึงกฎการสลายในนั้น

ถึงอย่างไรสวรรค์สิบเอ็ดชั้นที่เหลือก็ต่างจากสวรรค์ชั้นเก้า พวกเขายังคงศรัทธาในปฐมราชินีคุนหลุน โดยเฉพาะสวรรค์ชั้นหนึ่งที่คุนหลุนซวีตั้งอยู่ พวกเขายิ่งศรัทธาในปฐมราชานีคุนหลุน

ดังนั้นการที่เยี่ยนอวี๋ต้องการให้สวรรค์ชั้นอื่นสำเร็จราบรื่นเช่นนี้นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้

ดังนั้นนางจำเป็นต้องสัมผัสกฎการสลายนี้เพื่อหาวิธีคัดลอกในสวรรค์ชั้นอื่น

อันที่จริงนี่ก็เป็นการสัมผัสเพื่อสร้างกฎใหม่ในการสังหารอวิ๋นเหลียนอย่างสมบูรณ์

ในขณะที่เยี่ยนอวี๋เข้าสู่การทำความเข้าใจรอบใหม่… เด็กน้อยก็ตื่นแล้ว

“หาววว…”

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่กำลังหาว เขาขยี้ตา “พ่อ…”

“อืม” หรงอี้ที่ขานตอบมือข้างหนึ่งลูบเด็กน้อย มืออีกข้างกำลังใส่วัตถุดิบลงในข้าวต้มของเด็กน้อย สายตากลับหยุดอยู่ที่ภรรยา รู้ว่านางกำลังพิชิตด่านสุดท้ายแล้ว

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ได้กลิ่นหอม เขาก็ลุกขึ้นมาทันที ดังนั้นเขาที่เห็นอาหารอุ่นๆ หม้อหนึ่งตามคาดก็หัวเราะ ฮ่า ออกมา และยังกอดท่านพ่อเขาแน่น “รัก รักพ่อ”

หรงอี้ที่ลูบเด็กน้อยเสร็จก็วางเด็กน้อยลงบนพื้น “ไปเล่นเอง”

“เย่…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ถูกวางลงพื้นก็เริ่มวิ่งเตาะแตะออกไป ดูไม่ติดพ่อแล้ว ราวกับกำลังมีความสุข

จิ่วอิงเห็นดังนั้นก็ดีอกดีใจ “เสี่ยวเป่ามีความสุขเช่นนี้เลยหรือ”

“เมี๊ยวๆ” เจ้าเหมียวสีขาวที่กระโดดขึ้นไปบนไหล่ของเด็กน้อยก็กำลังถาม

“ดีใจ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เหมือนกับว่าพูดชัดแล้ว อันที่จริงเขายังสูงขึ้นเล็กน้อยด้วย เห็นได้ชัดว่านี่คือผลจากแก่นไม้กู่ถง

จิ่วอิงทำท่าจะอุ้มเจ้าตัวน้อยน่ารักน่าชังคนนี้ขึ้นมา แต่เจ้าตัวน้อยหนีไปไกลแล้ว

เด็กน้อยที่วิ่งเตาะแตะไปข้างหน้าท่านแม่ ทำให้ต้าซือมิ่งที่สงบนิ่งแม้จะตึงเครียดและยุ่งวุ่นวายก็ตามเลิกคิ้วขึ้น เขากำลังจะไปจับเด็กน้อยกลับมา

เด็กน้อยกลับเดินช้าลงราวกับย่องเข้าใกล้ท่านแม่ของเขา “ฮี่…”

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่นอนบนตักของท่านแม่ด้วยวิธีเดิม เขาก็ยิ้มหวานและอ่อนโยน เห็นได้ชัดว่าชอบความรู้สึกที่เวลาตื่นมาแล้วท่านพ่อทำอาหารให้เขา และท่านแม่ก็อยู่ด้วยเช่นนี้มาก

เม่ยเอ๋อร์ที่คอยระวังเด็กน้อยเช่นกัน เมื่อเห็นเขาไม่ได้รบกวนเยี่ยนอวี๋ก็วางใจลง “นายน้อยน่ารักจังเลย”

“แน่นอน” จิ่วอิงมองเด็กน้อยอย่างภาคภูมิ “กลับไปต้องเป็นเด็กโอ๋ของทุกคนแน่ๆ”

เม่ยเอ๋อร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่นางรู้ว่าจิ่วอิงหมายถึงกลับไปบ้านต้าซือมิ่ง

ต้าซือมิ่งในครานี้ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปทางสองแม่ลูก และยังคิดจะอุ้มเด็กน้อยกลับมา เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ภรรยาถูกรบกวน

“ฮี่…” เด็กน้อยที่ถูกท่านพ่อโน้มตัวลงมากอดไว้เบาๆ ก็ยิ้มและกอดมือของท่านพ่อเขาไว้

เพียงแต่ว่าหลังจากที่ต้าซือมิ่งกอดเด็กน้อยไว้แล้ว เขากลับไม่ได้อุ้มขึ้นมาทันที เพราะว่าจังหวะที่เขากอดเด็กน้อย เขาสัมผัสถึงกลิ่นอายของภรรยาเหมือนกับว่าจะเกี่ยวเจ้าตัวน้อยไว้

ต้าซือมิ่งที่เลิกคิ้วเล็กน้อยตั้งใจสัมผัสอีกครั้ง และพบว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ แม้การเกี่ยวรัดเช่นนี้จะอ่อนแอมาก แต่มันมีอยู่จริงๆ

“เนะ?” เด็กน้อยที่รู้สึกว่าท่านพ่อของเขาชะงักไป เขาก็เงยหน้ามองท่านพ่อ เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงอย่างไรเขาเองก็ยังไม่รู้สึกเลยว่าท่านแม่เขาเกี่ยวเขาไว้ และยิ่งไม่รู้ว่าท่านพ่อของเขาหึงเพราะเรื่องนี้

ทว่า… ความหึงที่เพิ่งเกิดขึ้นของต้าซือมิ่ง เขาก็รู้สึกว่ากลิ่นอายของภรรยายังลอยตามเด็กน้อยไปเกี่ยวรัดเขาไว้ด้วย?

อีกทั้งความเร็วในการเกี่ยวรัดเช่นนี้เร็วกว่าเกี่ยวรัดเด็กน้อยด้วย กระทั่งมีแนวโน้มเหมือนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ?

ต้าซือมิ่งรู้สึกพึงพอใจทันที เขาคอยสัมผัสสถานะของภรรยาอย่างตั้งใจ

จากนั้นจิ่วอิงจึงเห็นหรงอี้ที่แต่เดิมจะเข้าไปอุ้มเด็กน้อย แต่กลับไปติดแจภรรยาด้วย ทำเอาเขาพูดไม่ออก “เจ้าหมอนี่…” ทาสเมียจริงๆ

“เหมียว?” เจ้าเหมียวสีขาวพบอย่างฉลาดว่าครอบครัวนี้ไม่ค่อยปกตินัก มันกำลังตั้งใจมอง

ในขณะเดียวกัน เยี่ยนอวี๋ที่เกี่ยวพันเด็กน้อยและสามีที่เข้ามาใกล้จริงๆ อันที่จริงนางสัมผัสถึงพลังงานที่สามารสังหารอวิ๋นเหลียนได้จากเด็กน้อยและต้าซือมิ่งที่เข้าใกล้นาง

มันเป็นพลังงานเหมือนกับต้นกำเนิดหลักที่ไม่เหมือนใครและเป็นอิสระจากยุคคุนหลุนและยุคสวรรค์เก้าชั้นฟ้า

พลังงานประเภทนี้เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่าไม่ถูกจำกัดด้วยยุคสมัย

เยี่ยนอวี๋ชะงักเล็กน้อย… เพราะว่าจู่ๆ นางก็รู้สึกว่าสิ่งที่นางตระหนักรู้ในยามนี้เกี่ยวกับกฎการสลายของอวิ๋นเหลียน อันที่จริงก็เท่านั้น ลำดับต้นกำเนิดที่เหมือนกับ ‘ไม่มีวันพ่ายแพ้’ แบบนี้ถึงจะเป็นวิถีแห่งราชา

ดังนั้นเยี่ยนอวี๋จึงละทิ้งการตระหนักรู้สวรรค์ชั้นเก้า และเกี่ยวรัด ‘สองพ่อลูก’ ที่แกร่งยิ่งกว่าไว้ สัมผัสพวกเขาเป็น ‘วิถี’ อย่างหนึ่ง นางจึงเกี่ยวรัดพวกเขาไว้แน่นกว่าเดิม

โดยเฉพาะต้าซือมิ่ง ในฐานะที่เป็นแขกจากข้างนอก พลังงานบนตัวของเขาบริสุทธิ์ยิ่งกว่า นางย่อมเกี่ยวรัดไว้แน่นที่สุด

ต้าซือมิ่งที่พึงพอใจเป็นอย่างมากเขาจึงอุ้มเด็กน้อยเอนตัวนอนบนตักของเยี่ยนอวี๋

“อ้ะเนะ?”

เยี่ยนเสี่ยวเป่างงงัน

จากนั้นเขาก็เรียกด้วยความสับสน “พ่อ?” จะอุ้มเป่าไปรอกินข้าวไม่ใช่หรือ ทำไมจึงนอนลงไปเล่า…

หรงอี้ที่เข้าใจว่าเด็กน้อยสงสัยอะไร เขาก็วางเด็กน้อยลงบนแผ่นอกพลางลูบ “ตอนนี้ท่านแม่เจ้ากำลังสัมผัสเจ้าและพ่ออยู่ ไปไม่ได้”

“อะไรนะ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าบอกว่าตนไม่เข้าใจ

ต้าซือมิ่งพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องถาม นอนกับพ่อจะช่วยท่านแม่เจ้าได้”

“ขอรับ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าเข้าใจทันที เขานอนบนแผ่นอกของท่านพ่อเขาเงียบๆ และนิ่งลงแล้ว

จิ่วอิง “…”

เขาไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรดีแล้ว เดินไปดูไฟดีกว่า

ส่วนเม่ยเอ๋อร์ก็คอยสอดส่องรอบๆ ที่ไม่มีอันตรายใดๆต่อไป

เจ้าเหมียวสีขาวนอนดูครอบครัวนี้อยู่ข้างๆ และยังยิ้มอย่างมีความสุขเป็นครั้งคราว

ในระหว่างนี้เอง…

“แค่ก”

อวิ๋นเหลียนร่างแยกร่างที่สี่ที่ตื่นขึ้นมาในสวรรค์ชั้นสี่ นางค่อนข้างอ่อนแอ เพราะว่าการโจมตีของเยี่ยนอวี๋ที่สวรรค์ชั้นเก้าทำให้แก่นวิญญาณของนางบาดเจ็บ

“ให้ตายเถอะ”

อวิ๋นเหลียนสาปแช่งอวิ๋นเหลียนอย่างหัวเสียทันทีที่ตื่นในครานี้

และในครานี้… เนื่องจากเยี่ยนอวี๋เผยเสียงของนางแล้ว อวิ๋นเหลียนย่อมมั่นใจว่าคนที่โจมตีนางคือเยี่ยนอวี๋

“จักรพรรดิมารร่วมมือกับจอมโจรคนนี้แล้วจริงๆ ด้วย รอข้าฟื้นตัวและฆ่าจอมโจรนี้แล้วจะต้องฆ่าจักรพรรดิมาร มารผจญนั่นแน่” อวิ๋นเหลียนยึดมั่นในคำสัญญาของตน ยังไม่รู้ว่าแผนการในภูเขาถงซานของนางถูกเยี่ยนอวี๋หลอกใช้นานแล้ว

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ… เยี่ยนอวี๋ถึงกับยอมแพ้ในการสร้างสิ่งที่เรียกว่ากฎใหม่ของคุนหลุน นางกำลังสัมผัสลำดับต้นกำเนิดที่ไม่ธรรมดายิ่งกว่า ลำดับต้นกำเนิดจากต้าซือมิ่ง

ไม่เพียงเท่านี้…

ซู่

ใบไม้สีเขียวที่จู่ๆ งอกออกมาจากตัวเด็กน้อยยังพันเยี่ยนอวี๋ไว้ในครานี้

************************