เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2383 อ่อนแอ / ตอนที่ 2384 อย่าเสียใจทีหลังเล่า
ตอนที่ 2383 อ่อนแอ
ผู้นำตระกูลเร้นหลับหลายคนมองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนจะก้าวออกมา “การประลองครั้งแรก ตระกูลหลัวชนะ”
เสียงแฝงกลิ่นอายพลังวิญญาณกระจายออกไป ลอยกระทบโสตประสาทของทุกคนอย่างชัดเจน คนของตระกูลหลัวได้ยินก็เผยยิ้มออกมา พึงพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก
“เริ่มการประลองครั้งที่สอง ทั้งสองฝ่ายส่งคนออกมาได้!”
สิ้นเสียงประกาศ ฮุ่นหยวนจื่อหรี่ตาหันไปยิ้มกล่าวกับเฟิ่งจิ่ว “ข้าจะไปสั่งสอนพวกเขา” เอ่ยจบ เงาร่างโฉบวับ ปรากฏกลางสนามในพริบตา
เห็นว่าเป็นชายชรา คนของตระกูลหลัวมองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนจะส่งชายวัยกลางคนคนหนึ่งออกมา ครั้นเห็นฝ่ายตระกูลหลัวส่งชายวัยกลางคนที่มีพลังอยู่แค่ในระดับปราชญ์เซียนขั้นแรก สายตาของผู้นำตระกูลเร้นลับหลายคนไหวระริก
รู้ว่าตระกูลหลัวตั้งใจจะยอมแพ้ในการประลองครั้งที่สอง เพราะพวกเขาไม่มีทางได้ชัยชนะจากชายชราได้ อย่างนั้นก็ทำได้เพียงส่งคนออกมารับความพ่ายแพ้
แต่แม้การประลองครั้งที่สองจะเป็นการยอมรับความพ่ายแพ้ ทว่าคะแนนก็ยังเสมอกันอยู่ เมื่อถึงตาที่สาม ก็ยังสามารถพลิกสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายชนะได้
หลังจากเสียงประกาศให้เริ่ม ชายชราที่ยืนอยู่กลางสนามโจมตีทันใด ท่าร่างที่รวดเร็วดุจสายฟ้าโฉบออกไป ปรากฏตัวอยู่ข้างหลังของชายวัยกลางคนคนนั้นโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว มือของชายชราคว้าจับที่ไหล่ของอีกฝ่าย มืออีกข้างจับที่แขนแล้วก็บิด
เสียงกระดูกหักดังอย่างชัดเจน ขณะเดียวกัน ยังมีเสียงกรีดร้องโหยหวนของชายวัยกลางคนดังผสมขึ้นมาด้วย
“อ๊าก!”
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป พวกเขารู้ว่าพลังของชายชราลึกล้ำยากคาดเดา แต่ก็ไม่นึกว่าเขาจะเร็วขนาดนี้ อีกทั้งเมื่อลงมือก็หักแขนของเขาทันทีเช่นนี้
เสียงกระดูกหักดังชัดเจนขนาดนั้น แม้ไม่ใช่พวกเขาที่เจ็บ แต่เมื่อได้ยินก็อดหนังหัวชาและกลั้นหายใจไม่ได้
โดยเฉพาะคนของตระกูลหลัว เมื่อเห็นอย่างนั้นแต่ละคนหน้าดำเหมือนถ่าน สายตาคมกริบตวัดมองชายชรา เวลานี้พวกเขารู้สึกว่าชายชราทำเกินไปแล้ว ที่หักแขนคนของพวกเขาด้วยกระบวนท่าเดียวอย่างนี้
แต่กลับไม่เคยคิด ตาที่แล้ว ผู้อาวุโสใหญ่เองก็ลงมือโหดเหี้ยม หมายเอาถึงชีวิตทุกกระบวนท่าเช่นกัน
แทบไม่ต้องสู้ก็ตัดสินได้แพ้ชนะได้แล้ว เพียงแต่ ชายชราไม่ได้รามือเพียงเท่านี้ เขาไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายยอมแพ้เสียด้วยซ้ำ เขายืนอยู่ข้างหลังบีบคอของอีกฝ่าย ขณะที่ทุกคนคิดว่าเขาจะฆ่าอีกฝ่าย กลับเห็นเขาเพียงแค่บีบคอของคนคนนั้นยกขึ้นจนเท้าลอยเหนือพื้น จากนั้นก็ยกเท้าเตะที่ข้อพับเข้าของอีกฝ่าย
“กร๊อบ!”
“ซี้ด! อ๊าก…”
เสียงกระดูกหักผสมเสียงกรีดร้องราวกับจะขาดใจดังขั้นอีกครั้ง ผู้ฝึกเซียนระดับปราชญ์เซียนผู้หนึ่ง กลับไร้หนทางตอบโต้เมื่ออยู่ในมือของชายชรา ทำได้เพียงเป็นฝ่ายโดนซ้อม มองดูจนทุกคนที่อยู่รอบๆ สูดปาก อดตื่นตะลึงไม่ได้
“ออกไปเถอะ!”
ตาเฒ่าหยักไหล่เขาด้วยมือเดียวขึ้นมา ก่อนจะโยนคนออกไปนอกวงกลม คนของตระกูลหลัวเห็นอย่างนั้นก็รีบโฉบตัวเข้าไปรับชายวัยกลางคนที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดไปแล้ว
“อ่อนแอ!”
ตาเฒ่าแค่นเสียง ตวัดแววตาดูแคลนไปที่ผู้นำตระกูลหลัว ราวกับกำลังบอกเขาว่า ดูคนของตระกูลหลัวเจ้าสิ ไม่ได้เรื่องเลยสักคน
คำพูดของตาเฒ่าทำให้ผู้นำตระกูลเลือดลมปั่นป่วน เขาถลึงตาจ้องชายชราด้วยความเดือดดาล ไอพิฆาตแผ่ออกจากตัว สายตากลับละจากชายชราแล้วมองไปที่เฟิ่งจิ่วที่กำลังอุ้มเด็กทารกอย่างสบายใจ ประกายสังหารพาดผ่านดวงตา
………………………………….
ตอนที่ 2384 อย่าเสียใจทีหลังเล่า
ราวกับสัมผัสได้ถึงสายตาของเขา เฟิ่งจิ่วที่กำลังอุ้มเด็กทารกอยู่เหล่มองเขาเรียบๆ เห็นเขาละสายตากลับไปมองข้างหน้าพอดี เธอหยักยิ้มมุมปากอย่างไร้เสียง
นี่แค่เริ่มต้น ก็ร้อนใจแล้วหรือ
การประลองครั้งที่สองจบลงอย่างรวดเร็วเหนือความคาดหมาย หนำซ้ำยังเป็นการชนะอย่างขาดลอย เห็นชายวัยกลางคนจากตระกูลหลัวแขนขาล้วนหัก คนรอบๆ ต่างเงียบงัน ไม่มีใครส่งเสียงแม้แต่น้อย
แขนและขาของชายวัยกลางคนจากตระกูลหลัวล้วนหัก สีหน้าของทุกคนแปลกประหลาด อดนึกถึงคำพูดของผู้นำตระกูลหลัวที่กำชับคนของตระกูลหลัวก่อนหน้านี้ไม่ได้ เพียงแต่ ไม่มีใครคาดคิด คนของตระกูลหลัวไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บ กลับเป็นฝ่ายสูญเสียกำลังคนก่อน แขนและขาของผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินคนหนึ่งต้องมาหักไปทั้งอย่างนี้
ค่อยๆ ดึงสติกลับมา ผู้นำตระกูลเร้นลับพวกนั้นมองหน้ากันแวบหนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตะโกน “การประลองครั้งที่สอง ตระกูลหลัวแพ้!”
เสียงประกาศดังเข้าหูของคนตระกูลหลัว แต่ละคนรู้สึกอย่างไรบอกไม่ถูก
ด้วยเหตุนี้ สายตาของพวกเขาล้วนหันไปจับจ้องชายชุดเขียวที่อุ้มเด็กทารกอยู่ ในสายตาของพวกเขา คนคนนี้อ่อนแอจนสู้แรงลมไม่ได้ ไม่ว่าใครก็ล้วนเอาชนะเขาได้ทั้งนั้น
ในเมื่อชายชราทำร้ายคนของพวกเขาจนมีสภาพยับเยิน อย่างนั้นครั้งนี้ ชายชุดเขียวจะต้องแย่แน่แล้ว
ตาเฒ่าสะบัดแขนเสื้อ เดินแยกขาวางท่ากลับมายืนข้างกายเฟิ่งจิ่ว พลางลูบหนวดส่ายหน้า กล่าวกับเฟิ่งจิ่วว่า “คนพวกนี้อ่อนแอเกินไปแล้ว ข้ายังไม่ได้ออกแรงก็แพ้แล้ว เฮ้อ! ด้วยกำลังและฐานะของข้าต้องมาสู้กับคนอย่างนี้ ช่างเสียชื่อเสียงจริงๆ เลย”
ผู้นำตระกูลหลัวได้ฟังก็โกรธจนต้องขบกรามแน่น พลังระดับเซียนเหินยังบอกว่าอ่อนแอเกินไป นี่เขากำลังดูถูกตระกูลหลัวของพวกเขา!
“ตอนนี้ผลการประลองหนึ่งต่อหนึ่ง ตัดสินแพ้ชนะในการประลองครั้งสุดท้าย!” ผู้นำตระกูลเร้นลับประกาศ ให้พวกเขาประลองครั้งสุดท้ายเสีย
เด็กทารกในอ้อมแขนของเฟิ่งจิ่วตื่นแล้ว เวลานี้กำลังจ้องเธอด้วยดวงตาอันงดงาม ไม่ร้องไห้โวยวาย เป็นเด็กดีอย่างมาก
“ข้าอุ้ม?” ตาเฒ่าเสนอตัว ชี้ไปที่เด็กในอ้อมแขนของเธอ
“อืม” เฟิ่งจิ่วรับคำ ยื่นเด็กให้เขา “อย่าให้แรงกดดันรอบๆ ทำร้ายเขาได้เล่า”
“รู้แล้ว ข้าเป็นใคร แค่เรื่องนี้จะไม่รู้ได้อย่างไรกัน” เขาโบกมือ บอกให้เธอวางใจ
ด้วยเหตุนี้ เฟิ่งจิ่วจึงก้าวออกไป ยืนอยู่กลางสนามมองไปทางคนของตระกูลหลัว พอเห็นผู้นำตระกูลหลัวกำลังกำชับหนึ่งในนั้นให้เขาออกมา เธออดหรี่ตาเผยยิ้มไม่ได้ เสียงเฉื่อยชาเกียจคร้านเปล่งออกมาจากปากเธอ
“ข้าคิดว่าการประลองครั้งสุดท้ายนี้ อย่างไรก็ควรให้ผู้นำตระกูลหลัวออกมาสู้ดีที่สุด”
ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนตกตะลึง กลับคิดไม่ถึงว่าเฟิ่งจิ่วจะพูดอย่างนี้ คนของตระกูลหลัวได้ยินก็เผยแววตาดูแคลน หนึ่งในนั้นตวาดลั่น “อย่างเจ้าน่ะหรืออยากจะให้ท่านผู้นำตระกูลของเราออกหน้า? ไม่ประเมินกำลังตนเองสักนิด!”
เฟิ่งจิ่วหยักยิ้มมุมปาก “ไม่ประเมินกำลังตนเอง?”
นัยน์ตาสุกใสของเธอจับจ้องไปที่ผู้นำตระกูลหลัว เอ่ยอย่างไม่ยี่หระ “คงมิใช่ว่าท่านผู้นำตระกูลหลัวที่เป็นถึงผู้นำของตระกูลหนึ่ง ไม่กล้ารับแม้แต่คำท้าทายจากข้าหรอกกระมัง”
ผู้นำตระกูลหลัวหน้าเครียด สองมือที่เอาไขว้หลังไว้กำหมัดแน่น จนกระดูกข้อมือลั่น คล้ายคิดจะเอาจริงแล้ว
เขาจ้องเฟิ่งจิ่วที่อยู่กลางสนาม ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “อย่างนั้นข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง การประลองครั้งที่สาม เจ้าคิดจะท้าทายข้าจริงหรือ เจ้าอย่าได้เสียใจทีหลังเล่า!”
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
