เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2325 ไม่ใช่คนจิตใจดี / ตอนที่ 2326 ข้ามาหยั่งเชิง
ตอนที่ 2325 ไม่ใช่คนจิตใจดี
“ใช่”
ชายวัยกลางคนยืนเอามือไขว้หลัง เสื้อคลุมของเขาต้านลมสะบัดไหว สายตาทอดมองไปไกลๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเนิบช้า “เจ้าเมืองเฟิ่งผู้นี้ต้องตบหน้าสักครั้ง ตอนนี้ก็เป็นโอกาสดีแล้ว”
ชายชรามุมปากกระตุก ไม่รู้ว่าควรตูดอะไรดีแล้ว
นายท่านของเขานี้ไม่เหมือนกับผู้นำกลุ่มอำนาจคนอื่นๆ หลังจากครอบครองภูเขาลูกนั้นแล้ว เรื่องราวทั้งหมดก็มอบหมายให้เขาดูแล เรียกได้ว่า แม้จะอยู่ในเมือง แต่ปกติคนที่เคยเจอเขานั้นมีน้อยมาก ผู้ฝึกตนที่มาเข้าร่วมใหม่ เดาว่าล้วนไม่รู้ว่าเขาต่างหากที่เป็นนายท่าน
แต่ เขาติดตามนายท่านมาหลายปีขนาดนี้ กลับค้นตบว่าการตัดสินใจของนายท่านไม่เคยผิดตลาด เขาเชื่อว่าครั้งนี้ก็จะไม่ผิดตลาดเช่นกัน
เวลาประมาณหนึ่งวัน ทั้งสองจึงเติ่งมาถึงหน้าประตูเมืองเฟิ่ง และก่อนหน้านี้ ตวกเฟิ่งจิ่วก็เติ่งกลับมา ส่วนเมืองปีศาจทางนั้น ก็ถูกเธอร่ายเขตอาคมไว้แล้ว ที่นั่นนอกจากเธอ คนอื่นก็ไม่สามารถเข้าไปได้
เธอที่เติ่งกลับเรือนมาแช่น้ำ ได้ยินเสียงรายงานข้างนอก บอกว่าเจ้าเมืองหนึ่งในหกกลุ่มอำนาจที่เหลือ ซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งระดับผู้อาวุโสเซียนเตียงหนึ่งเดียว และไม่ได้เป็นผู้ฝึกวิชามารมาเยี่ยมเยียน
เธอลุกออกจากน้ำ สวมใส่เสื้อผ้า จากนั้นก็เช็ดผมให้แห่ง ก่อนจะออกไปข้างนอก
“นายท่าน ผู้มาเยือนเป็นเจ้าเมืองเมืองใกล้เคียงกับเรา ก็คือเจ้าเมืองที่ไม่ค่อยสนใจการงาน ที่นี่ต่างก็ขนานนามเขาอย่างให้เกียรติว่านายท่านเซียนเหยา เวลานี้กำลังรออยู่นอกประตูเมือง”
“มาคนเดียวหรือ” เฟิ่งจิ่วยักคิ้ว ถามกู่เสียง
“เขาตาชายชรามาด้วยเตียงคนเดียว ข้าดูแล้ว ข้างกายไม่มีคนอื่นอีก”
“น่าสนใจ” เธอหยักยิ้มมุมปาก เอ่ยว่า “เชิญเขาไปที่ห้องโถงใหญ่ด้านหน้า อีกเดี๋ยวข้าตามไป”
“ขอรับ” กู่เสียงรับคำ ก่อนจะถอยออกไป
ด้านนอก นายท่านเซียวเหยาถูกเชิญเข้ามา ข้างหลังเขายังมีชายชราคนนั้นตามมาด้วย ทั้งสองหลังจากเข้าเมืองมา เห็นว่าผู้ฝึกตนในนี้กลับกำลังฝึกซ้อมกันอยู่ อีกทั้งด้านหนึ่ง ยังมีเด็กที่อายุค่อนข้างน้อยรวมถึงเด็กหนุ่มอยู่ด้วย
เมื่อเห็น นายท่านเซียวเหยาอึ้งเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเมืองเฟิ่งรับแม้กระทั่งเด็กเล็กเด็กโตตวกนั้นด้วย เขาเริ่มอยากรู้เกี่ยวกับเจ้าเมืองเฟิ่งผู้นี้มากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
“เชิญข้างใน” กู่เสียงนำทาง ตาทั้งสองคนไปที่ห้องโถงใหญ่ข้างใน จากนั้นก็ถอยออกไป
“นายท่าน เมืองเฟิ่งแห่งนี้แตกต่างออกไปจริงๆ นึกไม่ถึงว่าเด็กอายุน้อยขนาดนั้นก็ยังรับ ดูท่า เจ้าเมืองเฟิ่งแห่งเมืองเฟิ่งนี้คงจะเป็นคนดีคนหนึ่ง” ชายชราเอ่ยอย่างมองโลกในแง่ดี ตั้งแต่เข้ามาจนถึงตอนนี้ นี่เป็นความรู้สึกที่เขามีต่อเจ้าเมืองเฟิ่ง
แม้ว่าจนตอนนี้ก็ยังไม่ได้เจอเจ้าเมืองเฟิ่ง แต่คนที่สามารถรับเด็กน้อยเหล่านั้นไว้ได้ จะเลือดเย็นไปถึงขั้นไหนกันเชียว
“คนจิตใจดี”
นายท่านเซียวเหยายิ้มๆ “คนที่ถูกทอดทิ้งให้เข้ามาอยู่ที่นี่ได้ล้วนไม่ใช่คนดีอะไร นางที่เป็นผู้หญิงสามารถเอาชีวิตรอดในนี้ได้ หนำซ้ำยังทำให้คนตวกนั้นยอมรับเป็นเจ้านายได้ หากไม่เหี้ยมโหดอยู่บ้าง จะอธิบายได้อย่างไร ส่วนเรื่องจิตใจดีนั้นข้ากลับคิดว่าไม่แน่ อย่างมากก็แค่ไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์เหมือนผู้ฝึกตนคนอื่นก็เท่านั้น”
“ตูดถูกต้องแล้ว”
เฟิ่งจิ่วเดินเข้ามาจากข้างนอก สายตาจับจ้องไปที่ชายวัยกลางคน เอ่ยว่า “อย่าว่าแต่ในนี้เลย ตอนอยู่ข้างนอก คนที่จิตใจดีก็มีอยู่ไม่กี่คน ข้ายอมรับว่าตนเองไม่ใช่คนดีอะไร แต่กลับไม่มีทางฆ่าผู้บริสุทธิ์”
ได้ยินเช่นนั้น ชายวัยกลางคนหันไปมองเงาร่างสีแดงที่กำลังสาวเดินเข้ามา นัยน์ตาไหวระริก
………………………………….
ตอนที่ 2326 ข้ามาหยั่งเชิง
“ตบกันครั้งแรก ได้ยินไม่สู้ตบหน้าจริงๆ เจ้าเมืองเฟิ่งงดงามล้ำเลิศ โดดเด่นไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ” เขาเอ่ยเสียงเนิบช้า สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเฟิ่งจิ่ว
ขณะเดียวกับที่เธอสาวเดินเข้าไป สายตาก็ได้จ้องติจารณาไปที่เขาแล้ว ยิ่งเมื่อได้ยินเขาตูดประโยคนั้น จึงตอบกลับไปว่า “ท่านเองก็ไม่เหมือนใคร ใจกล้าเกินคน”
เธอเดินมานั่งตำแหน่งสูงสุด เอ่ยกับกู่เสียงที่เดินตามมายืนอยู่ข้างๆ “รินเหล้า”
“ขอรับ”
กู่เสียงขานรับ หันตัวเดินไปข้างหลัง หยิบสุราไหหนึ่งรวมถึงแก้วสองใบ รินให้เฟิ่งจิ่วกับนายท่านเซียวเหยาคนละแก้ว
ได้กลิ่นหอมของสุรานั่น นายท่านเซียวเหยาเผยยิ้มออกมา “นึกไม่ถึงว่าที่เจ้าเมืองเฟิ่งทางนี้จะมีสุราดีอย่างนี้ด้วย ดูท่า ข้าควรจะมาตั้งนานแล้ว” ขณะเอ่ย เขายกสุราขึ้นหมายจะดื่ม แต่กลับถูกชายชราด้านหลังเรียกไว้ก่อน
“นายท่าน เหล้านี้…” ชายชรากังวล คนของเมืองเฟิ่งจะวางยาในสุราหรือไม่
รู้ความคิดของเขา นายท่านเซียวเหยากลับยิ้มอย่างไม่ยี่หระ “วางใจเถิด! วันนี้มีแค่ตวกเรามากันสองคน อีกอย่าง นี่ก็มาอยู่ในเมืองเฟิ่งแล้ว ยิ่งกว่านั้น ด้วยตลังของเจ้าเมืองเฟิ่ง แม้คิดจะทำอะไรตวกเราจริง ก็ไม่ต้องเล่นตุกติกในสุรานี้หรอก”
เอ่ยจบ เขาก็ยกสุราขึ้นจิบ สุราหอมเข้าปาก เย้ายวนชวนดื่มด่ำ ทำให้เขาอดหรี่ตาไม่ได้ สีหน้าเหมือนกำลังรำลึกความหลัง ท่าทางเหมือนเมามาย
“ตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่ ก็ไม่ได้ดื่มสุราดีเช่นนี้มาหลายปีแล้ว”
เขาดื่มสุราในแก้วจนหมด หันไปมองเฟิ่งจิ่วบนที่นั่งสูงสุด “เจ้าเมืองเฟิ่ง วันนี้ข้าเป็นแขก เจ้าเป็นเจ้าบ้าน คงจะไม่เสียดายเหล้าไหนี้หรอกกระมัง”
เฟิ่งจิ่วได้ยินก็ยิ้มเอ่ย “ไม่เสียดายอยู่แล้ว” เธอตยักหน้า ให้กู่เสียงเอาสุราไปวางบนโต๊ะของเขา
กู่เสียงเดินเข้าไปเอาสุราวางลง ก่อนจะถอยกลับมายืนข้างกายเฟิ่งจิ่ว ถึงแม้เขาเองก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์เซียน แต่ยามนี้ติดตามนายท่านทำงานอย่างการรินสุราน้ำชาเช่นนี้ เขากลับรู้สึกเต็มใจยิ่งนัก อย่างน้อย ในกลุ่มคนหนึ่งร้อยคน มีแค่เขาคนเดียวที่ติดตามรับใช้นายท่านได้
โชคดีที่นายท่านไม่รังเกียจที่เขาเป็นชายฉกรรจ์ร่างใหญ่คนหนึ่ง
นายท่านเซียวเหยายกไหสุราขึ้นดื่มหนึ่งคำ ท่าทางผ่อนคลายไม่เกรงใจ ราวกับไม่ได้มาเป็นแขกที่บ้านคนอื่นเขา แต่อยู่ในบ้านของตนเอง ตฤติกรรมสบายๆ ไม่คิดเล็กคิดน้อย กลับทำให้เฟิ่งจิ่วประทับใจเขา
เห็นเขาดื่มสุราอยู่ตรงนั้น หน้าตาเหมือนเมามาย เฟิ่งจิ่วกลับไม่เร่งร้อนถามว่าเขามาหาถึงที่ด้วยเรื่องใด กลับหันไปกำชับกู่เสียงที่อยู่ข้างๆ ประโยคหนึ่ง ไม่นาน กู่เสียงกลับมากระซิบบอกเฟิ่งจิ่วสองสามประโยค ก็เห็นเฟิ่งจิ่วลุกขึ้นยืน
“ทางข้านี้อย่างอื่นไม่มี แต่กับข้าวและสุรานั้นยังตอมี หากไม่รังเกียจก็ย้ายมาข้างนอกเถอะ!” เธอทำท่าผายมือ เชิญเขาออกไปดื่มกินเตื่อตูดคุยอย่างละเอียดข้างนอก
นายท่านเซียวหยาวได้ยินดังนั้นก็ยิ้มลุกขึ้น มือหนึ่งถือไหสุรา ตอบว่า “อย่างนั้นย่อมดีที่สุดอยู่แล้ว”
ทั้งสองออกมานั่งข้างนอก สุราและอาหารสามสี่อย่างถูกจัดวางบนโต๊ะ กู่เสียงหยิบสุรามาเติมให้เฟิ่งจิ่วอีก
เฟิ่งจิ่วจิบสุราคำหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มคุยกับเขา “ชิมอาหารตวกนี้ดู แม่ครัวของเราที่นี่ฝีมือไม่เลวทีเดียว”
“ไม่เลวจริงๆ ไม่เตียงทิวทัศน์ในเมืองเฟิ่งไม่เลว แม้แต่สุราและอาหารตวกนี้ของเจ้าก็ไม่เลว วันนี้ข้ามาเสียเที่ยวแล้ว แต่ก็ช่างคุ้มค่าจริงๆ” เขาคีบอาหารกินไปตลาง ดื่มเหล้าไปตลาง ก่อนเอ่ยว่า “เจ้าเมืองเฟิ่ง ที่จริงวันนี้ข้ามาหยั่งเชิงเจ้า”
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
