เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2223 ยุ่งเรื่องคนอื่น / ตอนที่ 2224 คันมือแล้ว
ตอนที่ 2223 ยุ่งเรื่องคนอื่น
ทั้งสองคนนั่งกระบี่บินตลอดทางจนกระทั่งถึงนอกเมืองเมืองหนึ่ง ถึงค่อยลงมาจากบนนั้น พวกเขาเดินไปยังประตูเมืองที่อยู่ข้างหน้า เห็นข้างหน้ามีคนยืนเข้าแถวจำนวนมาก ต้วนเยี่ยหันไปมองเฟิ่งจิ่ว
“เมื่อคืนก็ไม่ได้พักผ่อนดีๆ วันนี้พักที่นี่สักคืนก็แล้วกัน! ทางหอยาสวรรค์มีพวกเขาคอยดูแลอยู่ เจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงมาก”
เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ “ก็ดีเหมือนกัน ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ยังไม่มีเรื่องอะไร กลัวก็แต่พี่ชายของข้ากับโม่เฉินจะเป็นห่วงข้าเท่านั้น” เธอตอบ ก่อนจะมองเข้าไปในเมือง เอ่ยว่า “อีกเดี๋ยวเข้าเมืองไปแล้วดูหน่อยว่ามีสาขาย่อยของวังกำเนิดสวรรค์หรือไม่ หากมีก็ให้พวกเขาส่งจดหมายไปบอก พวกเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงอยู่ที่บ้าน”
“อย่างนั้นก็ส่งจดหมายไปให้พวกซ่งหมิงด้วย บอกพวกเขาว่าข้าออกจากสำนักมาอยู่กับเจ้าแล้”” เขาหันไปเอ่ยกับเธอ
“ได้”
เธอพยักหน้า ทั้งสองเดินตามคนในแถวเข้าไปในเมืองพร้อมกัน เห็นทหารเฝ้าประตูเมืองเหมือนกำลังค้นอะไรบางอย่าง สายตาของเธอไหวระริก เอ่ยว่า “คนพวกนั้นเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่”
ประตูเมืองมีทหารเฝ้าก็เป็นเรื่องปกติ แต่พฤติกรรมที่ค้นตัวคนเช่นนี้ออกจะเกินไปหน่อย โดยเฉพาะในหมู่คนพวกนั้นยังมีหญิงสาวนางหนึ่งรวมอยู่ด้วย การให้ทหารสองคนค้นตัวนางเช่นนั้น ดูไม่เหมาะสมเลยสักนิด
ต้วนเยี่ยมองไปข้างหน้า ได้ยินหญิงสาวชาวบ้านธรรมดากลุ่มหนึ่งคุยกันว่าจะเข้าเมืองต้องถูกค้นตัว จึงพากันถอยหลัง ส่วนผู้ฝึกตนหญิงบางคนเดินเข้าไป ทหารเหล่านั้นกลับไม่กล้ากำเริบเสิบสานนัก ทำได้เพียงมองสำรวจเล็กน้อยแล้วก็ปล่อยผ่าน
“ข้าไม่ได้ซ่อนอะไรไว้จริงๆ ข้าแค่แบกน้องสาวข้าไว้ พวกเราจะเข้าเมืองไปหาหมอ บ้านข้าอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ใกล้ภูเขาไม่ไกลนี้เอง จริงๆ นะ ข้าเป็นแค่ชาวบ้านทั่วไปเท่านั้น” หญิงสาวแต่งกายด้วยชุดธรรมดาคนหนึ่งแบกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุประมาณเจ็ดแปดขวบไว้บนหลังโดยใช้ผ้ารัดไว้ เห็นทหารนายนั้นยื่นมือเข้ามา นางถอยหลัง และรีบอธิบายให้ฟัง
มีหญิงสาวที่ไหนจะยอมปล่อยให้ผู้ชายค้นตัวกัน? แม้นางจะไม่ใช่ผู้ฝึกตน เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา แต่ก็ไม่ยอมถูกเอาเปรียบเช่นนี้แน่
“ใครจะรู้ว่าเจ้าพูดจริงหรือไม่? พักนี้สถานการณ์ในเมืองไม่ค่อยสงบ เข้าออกต้องถูกค้นตัวอย่างละเอียด ชายหญิงล้วนเหมือนกัน” ทหารประตูเมืองเอ่ย ก่อนจะผลักหญิงสาวนางนั้นอย่างอุกอาจ “ไม่ค้นตัวก็ได้ รีบถอยไปห่างๆ อย่ายืนขวางคนข้างหลัง”
คนในแถวยืนมองดู แทบไม่มีหญิงสาวอายุน้อย กลับเป็นหญิงวัยกลางคนจำนวนหนึ่งเดินเข้าไป คนพวกนั้นมองสำรวจคร่าวๆ ก็โบกมือปล่อยให้พวกนางเข้าไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจหญิงวัยกลางคนที่มีอายุแล้ว
“ได้ยินว่าพักนี้ในเมืองมีคนตายไปไม่น้อย จึงได้มีมาตรการเข้มงวดเช่นนี้ เข้าออกต้องถูกตรวจค้น แต่พฤติกรรมของคนพวกนี้ก็ชัดเจนเกินไป ผู้ฝึกตนหญิงไม่กล้ามีเรื่องด้วย หญิงวัยกลางคนที่มีอายุก็ไม่สนใจจะแตะต้อง จงใจค้นตัวหญิงสาวอายุน้อยเพื่อเอารัดเอาเปรียบ”
“นั่นสิ เด็กสาวอายุสิบปีต้นๆ คนหนึ่งในหมู่บ้านของข้า เพราะจะเข้าไปซื้อยาให้พ่อนางในเมือง ถูกคนพวกนี้ขวางทางและเอารัดเอาเปรียบไปไม่น้อย กลับไปนางร้องไห้จนตาบวม หลายวันมานี้หากไม่มีเรื่องอะไร พวกผู้หญิงอายุน้อยต่างก็ไม่เข้าเมืองกัน แม้จะมีเรื่องใด หากไหว้วานคนอื่นได้ก็ไหว้วานเอา”
“ฮึ่ม! ทหารพวกนี้ต่างอะไรจากโจรใจหยาบ? พวกเขาไม่กล้ามีเรื่องกับผู้ฝึกตน จึงทำได้แค่รังแกชาวบ้านตาดำๆ อย่างเรา”
ชายชรากับชายฉกรรจ์ที่อยู่หน้าเฟิ่งจิ่วกับต้วนเยี่ยกระซิบคุยกัน สายตากวาดมองผ่านฝูงชน ก่อนจะหยุดอยู่ที่หญิงสาวที่กำลังแบกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไว้ จากนั้นก็หันไปมองทหารเฝ้าประตูเมืองแวบหนึ่ง
เวลานี้ เสียงกระซิบของชายชราคนหนึ่งที่อยู่หน้าทั้งสองดังขึ้น…
………………………………….
ตอนที่ 2224 คันมือแล้ว
“ใช่น่ะสิ! เจ้าดูสิส่วนมากคนเข้าเมืองก็มีแต่คนแก่ ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้านั่นเป็นคนในบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านหวงของเรา ในบ้านก็มีแค่ยายกับน้องสาว น้องสาวของนางตกน้ำเมื่อวาน ช่วยนั้นช่วยไว้ได้แล้ว แต่ตอนนี้ยังหมดสติไม่ยอมฟื้น นี่ก็แบกน้องสาวจะเข้าเมืองไปหาหมอแต่เช้าตรู่ ใครจะรู้ว่าต้องมาเจอเรื่องอย่างนี้!”
“ในบ้านพวกนางไม่มีผู้ชายสักคน เจอเรื่องอย่างนี้ก็ทำได้แค่กล้ำกลืนฝืนทนเหมือนคนใบ้กินหวงเหลียน[1] ไม่อย่างนั้นจะทำอย่างไรได้อีก? พวกเราชาวบ้านธรรมดามีเรื่องกับคนพวกนี้ไม่ได้หรอก”
ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบของกลุ่มคนข้างหน้า เฟิ่งจิ่วชำเลืองมองต้วนเยี่ยที่อยู่ข้างๆ ถามว่า “เจ้าไม่เข้าไปช่วยหน่อยหรือ?”
ต้วนเยี่ยมองเธอและตอบว่า “เดิมทีข้าก็เป็นคนไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นอยู่แล้ว” เอ่ยจบ ก็ถามอย่างรู้แจ้งว่า “เจ้าอยากยุ่งเรื่องของคนอื่น?”
เฟิ่งจิ่วอดยิ้มไม่ได้ เอื้อมมือไปหยิกแก้มกลมๆ ที่อ่อนกว่าของเขา “เสี่ยวเยี่ยๆ ฟังน้ำเสียงของเจ้าเข้าสิ พูดเหมือนข้าชอบยุ่งเรื่องคนอื่นนักอย่างนั้นล่ะ แต่ก็ถูกของเจ้า ข้าชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น”
“ทำไมเจ้าหยิกแก้มข้าอีกแล้ว!”
ต้วนเยี่ยจ้องเธอด้วยความอับอาย แต่ก่อนก็ว่าไปอย่าง แต่ทำไมตอนนี้เธอยังชอบฉวยโอกาสตอนเขาเผลอหยิกแก้มเขาอย่างนี้อีก? หรือหน้าที่ดูเด็กกว่าอายุของเขาดูน่ารังแกนัก?
“โธ่ ก็ข้าคันมือนี่นา!” เธอยิ้ม สาวเท้าเดินไปข้างหน้า
เธอในชุดสีแดง ดวงหน้างดงามล่มเมือง บุคลิกสูงส่ง ทำให้ผู้คนที่ยืนต่อแถวรอเข้าเมืองไม่ว่าจะเป็นชาวบ้านหรือผู้ฝึกตนล้วนถอยเปิดทางให้หนึ่งก้าวโดยอัตโนมัติ
ต้วนเยี่ยเห็นดังนั้นก็ทำได้เพียงตามไป เขาไม่ชอบที่สุดเวลาคนอื่นเรียกเขาว่าหน้าเด็ก และไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสหน้าเขาที่สุด แต่เฟิ่งจิ่วเป็นข้อยกเว้น สำหรับเขา นางไม่ใช่ครอบครัว แต่สำคัญยิ่งกว่าครอบครัว ย่อมไม่อาจโกรธนางได้อยู่แล้ว เพียงแต่อย่างไรเขาก็เป็นผู้ชาย ถูกนางหยอกล้อบ่อยๆ เช่นนี้ก็อดรู้สึกอึดอัดใจไม่ได้
ข้างหน้า หญิงสาวคนนั้นกำลังขอร้องทหารเฝ้าประตูเมืองให้ปล่อยนางเข้าไป เวลานี้เฟิ่งจิ่วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า การปรากฏตัวของเธอดึงดูดสายตาของเหล่าทหารให้มองมาอย่างตกตะลึง
“ทะ ท่านก็จะเข้าเมืองหรือ?” หัวหน้าทหารคนหนึ่งเบียดเข้ามา หยุดยืนตรงหน้าเฟิ่งจิ่วและถาม มองเธอด้วยแววตาตะลึงในความงามและยกย่อง
ผู้หญิงที่งดงามบุคลิกไม่ธรรมดาเช่นนี้ ต้องไม่ใช่ชาวบ้านทั่วไปแน่นอน ไม่แน่อาจเป็นบุตรสาวของตระกูลผู้ดีใดหรือศิษย์ของสำนักไหนก็เป็นได้ ทหารอย่างพวกเขา ย่อมไม่กล้าไปขัดแข้งขัดขาด้วย
เฟิ่งจิ่วหยุดเดิน ชำเลืองมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะเอ่ยกับหัวหน้าทหาร “ผู้หญิงคนนี้แบกเด็กยืนขวางอยู่ตรงนี้ก็นานแล้ว ก็แค่ชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง เหตุใดไม่ให้นางเข้าไป?”
“ขอรับๆ ในเมื่อท่านเอ่ยปากแล้ว ข้าน้อยย่อมไม่กล้าคัดค้าน” หัวหน้าทหารรีบรับคำ หันไปเอ่ยกับผู้หญิงคนนั้น “รีบๆ เข้าไปเสีย”
หญิงสาวที่แบกเด็กไว้เห็นอย่างนั้นก็รีบกล่าวขอบคุณเฟิ่งจิ่วด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณท่านมากๆ” จากนั้นก็รีบแบกเด็กเดินเข้าเมืองไป
ครั้นเห็นหญิงสาวเดินเข้าไปแล้ว เฟิ่งจิ่วจึงชำเลืองมองหัวหน้าทหารด้วยหางตา ก่อนเอ่ยว่า “ข้ากลับเพิ่งเคยเห็นทหารเฝ้าประตูเมืองเช่นนี้ พฤติกรรมฉวยโอกาสเอารัดเอาเปรียบเช่นนี้ เจ้าเมืองของพวกเจ้าอนุญาตแล้วหรือ?”
ครั้นได้ยินอย่างนั้น หัวหน้าทหารหน้าซีด ลอบสบถในใจว่า ‘แย่แล้ว!’
เขามองหญิงสาวชุดแดงตรงหน้าอย่างระมัดระวัง ได้แต่เผยยิ้มแห้งๆ…
………………………………….
[1] คนใบ้กินหวงเหลียน (สมุนไพรขม) หมายถึงมีทุกข์แต่พูดไม่ได้