เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2215 คนงาม / ตอนที่ 2216 งามคนละแบบ
ตอนที่ 2215 คนงาม
เฟิ่งจิ่วนัยน์ตาไหวระริก จ้องเด็กสาวที่งดงามแตกต่างกันไปคนละแบบอย่างสนใจ สามคนนั้นดูท่าทางอายุประมาณสิบแปดสิบเก้าปี หนึ่งในนั้นงามหยาดเยิ้ม คนกลางมีเสน่ห์ชวนมอง คนสุดท้ายในความงดงามแฝงไว้ด้วยความเย่อหยิ่ง
หญิงสามสามคนบุคลิกสามอย่าง งามไม่เหมือนกัน มองแวบแรกถึงกับทำให้เธอหรี่ตา กลีบปากเผยยิ้มเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น
ขณะที่เฟิ่งจิ่วกำลังจ้องพิจารณาพวกนางทั้งสาม พวกนางเองก็กำลังพิจารณาเธอเช่นเดียวกัน
พวกนางสามคนเองก็เป็นหญิงงาม แต่ครั้นเห็นหญิงสาวชุดแดงตรงหน้า พวกนางกลับอดอุทานในใจไม่ได้ ช่างงดงามหาใครเปรียบได้ยากยิ่ง
ชุดกระโปรงสีแดงเรียบง่ายตัวนั้นยามสวมใส่อยู่บนตัวนาง กลับให้กลิ่นอายสง่างามไร้ใครเปรียบ นัยน์ตาที่หรี่เล็กลงครึ่งหนึ่ง กลับปากที่หยักยกเล็กน้อย รอยยิ้มที่ดูเฉื่อยชามีเสน่ห์ ทำให้พวกนางที่เป็นผู้หญิงเห็นแล้วก็ยังอดตะลึงในความงามไม่ได้
คนงามเช่นนี้จึงจะเรียกว่าเป็นคนงามที่แท้จริง เพียงแค่นางยืนเงียบๆ อยู่ตรงนั้น ก็งดงามราวกับเดินออกมาจากภาพวาด งามจนไม่อาจละสายตาได้
ต้วนเยี่ยที่จู่ๆ ก็เห็นหญิงสาวหน้าตาโดดเด่นเดินออกมาทีเดียวพร้อมกันถึงสามคนเช่นนี้ ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ที่นี่แปลกจริงๆ ด้วย หากในเมืองมีบ้านอย่างนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่การมีหญิงหน้าตาโดดเด่นเช่นนี้อยู่ในสถานที่เช่นนี้กลับไม่ใช่เรื่องปกติ โดยเฉพาะสายตาที่สามคนนั้นจ้องเฟิ่งจิ่ว เขาเห็นแล้วอึดอัดนัก แต่พอหันไปมองเฟิ่งจิ่ว กลับเห็นเธอมีสีหน้าปกติ
“อะแฮ่ม!”
เขากระแอมเบาๆ หันไปมองหญิงวัยกลางคน เอ่ยว่า “ฮูหยินท่านนี้ ช่วยพาพวกเราไปที่ห้องพักก่อนได้หรือไม่?”
“ได้อยู่แล้ว ทั้งสองเชิญตามข้ามา” หญิงงามเอ่ย ก่อนจะหันไปกำชับหญิงสาวทั้งสาม “พวกเจ้าไปเตรียมสุราอาหารสักหน่อย เอาไว้รอต้อนรับแขกทั้งสองท่าน”
“เจ้าค่ะ ท่านแม่” ทั้งสามย่อเข่าคารวะ นัยน์ตางามแฝงยิ้มมองไปที่ต้วนเยี่ย
เฟิ่งจิ่วกับต้วนเยี่ยเดินตามหญิงวัยกลางคนมาถึงข้างใน เพียงแต่นางไม่ได้ให้ทั้งสองพักอยู่เรือนเดียวกัน แต่กลับอยู่กันคนละเรือน
“แม่นางท่านนี้ คืนนี้เจ้าพักที่ห้องนี้เถิด! ส่วนคุณชายท่านนี้ เชิญตามข้าไปพักที่เรือนด้านข้าง”
ครั้นได้ยินอย่างนั้น ต้วนเยี่ยขมวดคิ้ว ถามว่า “เรือนหลังนี้ไม่มีห้องว่างแล้วหรือ? หากมี ข้าพักที่นี่ก็ได้”
เฟิ่งจิ่วเผยยิ้มมองไปที่ต้วนเยี่ยแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “แขกต้องตามใจเจ้าบ้าน พักตามที่ฮูหยินบอกเถิด! ห่างกันแค่เรือนหลังเดียวกั้นเท่านั้น”
หญิงวัยกลางคนได้ยินก็ยิ้ม เอ่ยกับทั้งสองว่า “ต้องขออภัยจริงๆ ที่นี่เหลือห้องว่างแค่ห้องเดียว ห้องอื่นข้ากับลูกสาวใช้เก็บของไปหมดแล้ว”
ต้วนเยี่ยทำได้เพียงยอมแพ้ หันไปเอ่ยกับเฟิ่งจิ่ว “อย่างนั้นเจ้าพักก่อน อีกเดี๋ยวข้าค่อยมา” เอ่ยจบ ก็เดินตามหญิงวัยกลางคนไปที่เรือนข้างๆ
“คุณชาย คืนนี้ท่านพักที่นี่เถิด! ตอนนี้ท่านพักผ่อนไปก่อน ลูกสาวทั้งสามของข้ากำลังไปเตรียมอาหารแล้ว” หญิงวัยกลางคนเอ่ย จ้องเขาด้วยสายตาลึกซึ้ง ก่อนจะหันกายเดินออกไป
ครั้นหญิงวัยกลางคนเดินออกไป ต้วนเยี่ยมองห้องพักรอบหนึ่ง ก่อนจะเดินไปที่ห้องของเฟิ่งจิ่วแล้วเคาะเรียก
“เข้ามา”
เฟิ่งจิ่วกำลังนั่งสางผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เห็นต้วนเยี่ยเข้ามา จึงวางหวีในมือลงหันมามองเขา ยิ้มถามว่า “ทำไม? กลัวแล้วหรือ?”
ต้วนเยี่ยมองเธอแวบหนึ่งแล้วหันไปสำรวจรอบๆ ห้อง จากนั้นก็เดินมานั่งที่โต๊ะ ถามขึ้นว่า “เจ้าว่าพวกนางเป็นใคร?”
………………………………….
ตอนที่ 2216 งามคนละแบบ
เฟิ่งจิ่วได้ยินเขาถามอย่างนั้นก็หยักยิ้มมุมปาก ตอบว่า “ก็ต้องเป็นสาวงามอยู่แล้วสิ! ยังต้องถามอีกหรือ? เจ้าดูสามคนนั้นงามกันคนละแบบ อยากได้แบบงดงามอ่อนหวานหรือก็มี อยากได้แบบงดงามมีเสน่ห์ชวนหลงใหลหรือก็มี อยากได้แบบงดงามเย็นชาหรือก็มี ยังมีฮูหยินท่านนั้นอีก ทรวดทรงองค์เอวได้รูป หน้าตางดงามโดดเด่นไปอีกแบบ แต่ทำไมรู้สึกว่าขาดคนงามแบบใสซื่อบริสุทธิ์ไปนะ? เจ้าว่า คงจะไม่ได้มีอีกคนหรอกกระมัง?”
ต้วนเยี่ยที่ได้ยินคำพูดของเธอหน้าหม่นแสง เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เจ้าจริงจังหน่อยได้หรือไม่? ข้ากำลังพูดเรื่องสำคัญกับเจ้าอยู่นะ!” ผู้หญิงคนนี้ เหตุใดจึงแปลกแยกเช่นนี้? ไม่เห็นหรือว่าเขากำลังกังวลอยู่?
“ข้าจริงจังมากนะนี่!”
เธอยิ้มๆ เอ่ยว่า “จะไม่เข้ามาก็เข้ามาแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ้าจะตื่นตระหนกไปทำไมกัน? อีกอย่าง พวกนางล้วนเป็นผู้หญิง ถึงจะเสียเปรียบก็เป็นฝ่ายหญิงเสียเปรียบ เจ้ามีอะไรให้กังวลกัน?”
“แต่ว่า…” เขาอ้าปาก แต่สุดท้ายกลับเหมือนลูกบอลที่รั่ว “ช่างเถอะ ข้าไม่สนแล้วเหมือนกัน”
ทั้งสองนั่งคุยกันในห้องครู่หนึ่ง กระทั่งฟ้ามืด เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างนอกห้อง
“ทั้งสองท่าน ท่านแม่ของข้าให้มาเชิญพวกท่านไปกินข้าว” ผู้มาเป็นหญิงสาวที่หน้าตางดงามอ่อนหวาน
เฟิ่งจิ่วที่อยู่ในห้องได้ยินก็อดยิ้มไม่ได้ ลุกขึ้นเอ่ยกับต้วนเยี่ยว่า “ไปเถอะ! มีหญิงงามเคียงกาย เจ้าว่าเจ้ายังมีอะไรให้ไม่พอใจอีก?” เอ่ยจบ ก็เดินยิ้มออกไป
“ทั้งสองท่านเชิญตามข้ามา” ดวงหน้างามอ่อนหวานของหญิงสาวเอียงข้างเล็กน้อย หลุบตายิ้มหวาน ในมือถือโคมไฟให้แสงสว่าง หันกายเดินนำทางอยู่ข้างหน้า
ท้องฟ้ามืดสนิท ดวงจันทร์ยังไม่ทันโผล่ออกมา ทางเดินในลานก็ไม่มีไฟ ด้วยเหตุนี้ โคมไฟในมือของหญิงสาวข้างหน้าจึงกลายเป็นไฟนำทาง
เฟิ่งจิ่วกับต้วนเยี่ยเดินตามนางมาถึงลานข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน เห็นโต๊ะตัวใหญ่ที่วางอยู่ในลานสวน บนโต๊ะมีอาหารอันโอชะสิบกว่าอย่างรวมถึงสุราหอมสองไห หญิงสาวหน้าตางดงามโดดเด่นสามนางกำลังง่วนอยู่ตรงนั้น บ้างก็จัดวางแก้วสุรา บ้างก็จัดวางถ้วยกับตะเกียบ
ครั้นเห็นหญิงสาวชุดกระโปรงสีขาวบุคลิกใสซื่อบริสุทธิ์ที่เพิ่มมาอีกหนึ่งคน เฟิ่งจิ่วอดยิ้มไม่ได้ หันไปส่งสายตาให้ต้วนเยี่ยที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง ราวกับกำลังบอกว่า ‘เห็นหรือยัง! ข้าพูดไม่ผิดใช่หรือไม่? มีหญิงงามบริสุทธิ์อยู่อีกคนจริงๆ’
“ทั้งสองท่านมาแล้วหรือ? รีบนั่งเร็วเข้า” ฮูหยินคนนั้นเดินออกมาจากข้างหลังเรือน ทำท่าผายมือให้พวกเขาสองคน
เฟิ่งจิ่วกับต้วนเยี่ยเดินไปข้างหน้า ยิ้มให้ฮูหยิน เอ่ยว่า “รบกวนแล้วจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะยังต้องให้เจ้าบ้านต้อนรับพวกเราอย่างดีเช่นนี้อีก”
“ได้พบถือเป็นโชคชะตา รีบนั่งเถิด”
นางนั่งลงก่อน จากนั้นก็พยักหน้าให้พวกเขาสองคนนั่งลง ก่อนยิ้มเอ่ยว่า “ข้าขอแนะนำให้ทั้งสองท่านรู้จัก นี่เป็นลูกสาวทั้งสี่คนของข้า อวี้เจียว อวี้หรง อวี้หวา แล้วก็อวี้เซียง สามคนนี้พวกท่านได้เจอเมื่อครู่แล้ว คนนี้เป็นคนสุดท้อง” นางตบหลังมือของหญิงชุดขาวเบาๆ พลางยิ้มบอก
เฟิ่งจิ่วยิ้มเอ่ยว่า “ฮูหยินมีบุญนัก คุณหนูทั้งสี่ล้วนงดงามจนจันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง หน้าตาดุจเทพธิดา”
หญิงวัยกลางคนได้ยินก็ยิ้มรับ “พวกนางอย่างมาก็ถือว่าพอดูได้ เทียบได้กับแม่นางที่งดงามดุจเทพธิดาชั้นฟ้าเสียที่ไหน!” ขณะเอ่ยนางมองเฟิ่งจิ่ว ถามว่า “ยังไม่ทราบชื่อเสียงเรียงนามของแม่นางเลย?”
“เฟิ่งจิ่ว” เธอยิ้ม ไม่ได้ปิดบังชื่อจริงของตนเอง จากนั้นหันไปมองต้วนเยี่ยที่อยู่ข้างๆ แนะนำแทนเขาว่า “ท่านนี้คือต้วนเยี่ย สหายของข้า”
“ที่แท้ก็แม่นางเฟิ่งกับคุณชายต้วนนี่เอง” นางพยักหน้ายิ้มๆ ถามว่า “ทั้งสองท่านผ่านมาแถวนี้ได้อย่างไรกัน? ปกติแถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมากนัก”
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
