เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2189 เจ้าไม่รู้ความร้ายกาจของข้า / ตอนที่ 2190 พิษอสุภะตระกูลอิน
- Home
- เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า
- ตอนที่ 2189 เจ้าไม่รู้ความร้ายกาจของข้า / ตอนที่ 2190 พิษอสุภะตระกูลอิน
ตอนที่ 2189 เจ้าไม่รู้ความร้ายกาจของข้า
เฟิ่งจิ่วจ้องเขานิ่ง
“มีคนส่งภาพเหมือนของเจ้ามาให้ข้า ให้ข้าคอยดูแลเจ้า และคนคนนั้นเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องถามว่าเขาเป็นใคร เพราะข้าก็ไม่รู้เช่นกันข้าเขาเป็นใคร ในอดีตเขาเคยช่วยชีวิตข้าไว้หนหนึ่ง ต่อมาข้ามอบของแทนคำสัญญาให้เขา ปีนั้นเขาส่งของแทนคำสัญญาพร้อมภาพเหมือนของเจ้ามาให้ข้า”
ครั้นได้ฟังเขาเล่า เฟิ่งจิ่วตะลึง เงาร่างของคนรู้จักผุดขึ้นมาในสมองทีละคนๆ ก่อนถามอีกว่า “คนที่ช่วยชีวิตท่านเป็นหญิงหรือชาย? หนุ่มหรือชรา?”
ท่านลุงเฮยครุ่นคิด ยิ้มตอบว่า “สำหรับเจ้าน่าจะเป็นผู้อาวุโสแล้ว”
ผู้อาวุโส?
เฟิ่งจิ่วสะดุดใจ นึกถึงชายชราที่เคยมอบเม็ดบัวเขียวให้เธอในตอนนั้น หลังจากมอบเม็ดบัวเขียวให้ก็ไม่เคยมีข่าวคราวของเขาอีกเลย หรือเป็นเขาที่ไหว้วานให้นายแห่งตลาดมืดคอยดูแลเธอ? นอกจากเขา เธอก็นึกไม่ออกว่าจะเป็นใครได้อีก
“ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้าที่ช่วยชีวิตข้า” เขามองเฟิ่งจิ่ว เอ่ยว่า “แต่ก่อนเป็นเพราะบุญคุณต่อคนผู้นั้น เจ้าในเวลาต่อมาไม่ต้องให้ข้าช่วยเหลือมากมาย ซ้ำตอนนี้เจ้ายังช่วยชีวิตข้าไว้ด้วย บุญคุณครั้งนี้ข้ากลับต้องตอบแทน”
เฟิ่งจิ่วยิ้ม “อย่างนั้นท่านลุงเฮยคิดจะตอบแทนอย่างไร?” เธอมองเขา ยิ้มเอ่ยว่า “บุญคุณที่ช่วยชีวิตไม่ใช่ว่าจะสามารถทดแทนได้ด้วยแก้วแหวนเงินทองนะ! อีกอย่าง ข้าก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินทองด้วย”
“แน่นอนอยู่แล้ว” เขาพยักหน้า เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! ข้ามอบตลาดมืดให้เจ้า”
เฟิ่งจิ่วตะลึง “อะไรนะ?” เธอฟังไม่ผิดกระมัง?
“ข้าบอกว่า ข้ามอบตลาดมืดให้เจ้า ต่อไป เจ้าก็คือนายแห่งตลาดมืด เป็นอย่างไร?” เขาเผยยิ้มมองหน้าเธอ รู้สึกว่าความคิดนี้ไม่เลวทีเดียว
“ตลาดมืดเป็นกลุ่มอำนาจที่ท่านสร้างมาเองกับมือ จะมอบให้ข้า? ได้อย่างไรกัน” เธอโบกมือ “อีกอย่างข้าก็ไม่มีแก่ใจจะไปควบคุมดูแลตลาดมืดที่ใหญ่ขนาดนั้นด้วย ไม่เอาๆ”
เห็นเธอทำหน้ารังเกียจรังงอน เขาปากกระตุกอย่างอดไม่ได้ “คนมากมายหมายตาตลาดมืดของข้า เจ้ากลับรังเกียจ เจ้ารู้หรือไม่ ตลาดมืดมีอำนาจและพลังยิ่งใหญ่ขนาดไหน?”
เฟิ่งจิ่วหัวเราะคิกคัก “ท่านลุงเฮย ท่านอย่าโอ้อวดไปหน่อยเลย อำนาจของตลาดมืดยิ่งใหญ่มาก เรื่องนี้ข้ารู้ แต่ท่านดูสิ ตั้งแต่ท่านถูกพิษจากสำนักปัญจพิษ ตลาดมืดสาขาใดบ้างไม่ปิดทำการ? ยามนี้ข้าเดาว่าคนในตลาดมืดของท่านคงกำลังโกลาหลวุ่นวายกันอยู่!”
เธอเอ่ยด้วยท่าทางไม่ยี่หระ มือข้างหนึ่งชันคางพลางยิ้มเอ่ย “ตลาดมืดตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากปัญหายุ่งเหยิง ข้าไม่อยากเข้าไปรับช่วงต่อหรอกนะ ปัญหาของข้าก็มากพออยู่แล้ว อีกอย่าง ท่านร่วมงานกับข้ามานานขนาดนี้ก็น่าจะรู้จักข้า อำนาจในมือข้าตอนนี้ก็เติบโตไม่ได้ด้อยกว่าของท่านเลย”
ท่านลุงเฮยส่ายหน้ายิ้มๆ “ก็ได้ๆๆ ตลาดมืดคือปัญหายุ่งเหยิง เจ้าไม่เอาก็แล้วไป ถ้าอย่างนั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! เจ้ามาเป็นลูกสาวบุญธรรมของข้าเสียให้สิ้นเรื่อง”
“เรื่องที่ข้าเสียเปรียบข้าไม่เอาด้วยหรอกนะ” เธอเบะปาก เหล่มองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “ทั้งที่ข้าเป็นคนช่วยท่านแท้ๆ ยังต้องเป็นลูกสาวบุญธรรมให้ท่าน? เรียกท่านว่าท่านพ่อบุญธรรมอีก? ท่านมีแต่ได้เปรียบกับได้เปรียบทั้งนั้น”
“นั่นเป็นเพราะเจ้าไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของข้า และไม่รู้ว่าตระกูลของข้ามีบารมีล้นฟ้าเพียงใด” เขาส่ายหน้ายิ้มๆ มองเธอ เอ่ยว่า “ข้าพูดจริงๆ นะ เป็นลูกสาวบุญธรรมของข้าไม่ใช่เรื่องเสียเปรียบแน่นอน แต่เป็นเรื่องที่ดีกับเจ้ามากๆ ต่างหาก”
เฟิ่งจิ่วเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ “มีอะไรดีกัน? ตระกูลท่านมีบารมีล้นฟ้าก็ไม่เกี่ยวกับข้านี่! ถึงจะมีอะไรดี ก็คงจะดีกับลูกสาวลูกชายของท่านมากกว่า ข้าไม่เป็นหรอก”
………………………………….
ตอนที่ 2190 พิษอสุภะตระกูลอิน
พอได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของเขาพลันดูผิดหวังในชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะรีบปิดบังสีหน้านั้น ยิ้มเอ่ยว่า “เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องห่วง ตลอดชีวิตนี้ข้าไม่เคยแม้แต่แต่งงาน จะมีลูกสาวลูกชายได้อย่างไรกัน? หากเจ้าเป็นลูกสาวของข้า ทุกอย่างของข้าย่อมต้องกลายเป็นของเจ้าสักวัน อีกอย่าง ฐานะของเจ้าก็ไม่มีวันตกต่ำ แม้แต่คนในตระกูลของข้าเมื่อเห็นเจ้า ก็ต้องเคารพยำเกรง”
เฟิ่งจิ่วแปลกใจ มองเขาที่นั่งพิงหัวเตียง “ท่านยังไม่แต่งงาน? ไม่น่าเป็นไปได้นะ! รูปร่างหน้าตาท่านไม่เลว เพียงรูปร่างทรงพลังน่ายำเกรงนี้ของท่านก็น่าจะมีสตรีมาชมชอบไม่น้อย!” เธอเริ่มเกิดความอยากรู้อยากเห็น ยิ้มถามว่า “หรือเพราะท่านมาตารฐานสูงเกินไป? หรือว่าหญิงที่ชอบแต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว?”
“อะแฮ่ม!” ชายชราที่ยืนอยู่ข้างๆ กระแอมเบาๆ
เฟิ่งจิ่วมองชายชราแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมามองท่านลุงเฮยที่เหม่อลอยราวกับจมสู่ห้วงความทรงจำไปแล้ว ก็อดเอ่ยอย่างขอโทษไม่ได้ “ขอโทษด้วย ข้าพูดมากเกินไป ความอยากรู้อยากเห็นของคนเราบางครั้งก็ห้ามกันไม่ได้”
“ไม่เป็นไร” ท่านลุงเฮยยิ้ม “พวกเรามาคุยกันเรื่องจริงจังดีกว่า! ถึงอย่างไรข้าก็ไม่มีลูก เจ้าเป็นลูกสาวข้าเป็นอย่างไร?” เห็นเฟิ่งจิ่วไม่พูดอะไร เขาเอ่ยอีกว่า “ข้ายังไม่ได้บอกชื่อของข้ากับตระกูลของข้าให้เจ้ารู้ ที่จริง…”
“เรื่องนี้ไม่รีบร้อน ข้าต้องคิดดูก่อน” เฟิ่งจิ่วลุกขึ้น มองเขาแล้วเอ่ยว่า “ท่านลุงเฮย ท่านพักฟื้นร่างกายอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน! ข้ายังมีธุระ ขอตัวกลับก่อน” เอ่ยจบ ก็ไม่รอให้เขาพูดอะไร รีบเดินจากไปก่อน
เห็นเฟิ่งจิ่วออกไปแล้ว ชายชราที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านหนึ่งจึงเอ่ยว่า “นายท่าน จะให้ภูตหมอเป็นลูกสาวจริงหรือ? หากให้นางเป็นลูกสาวจริงๆ เดาว่าคนในตระกูลจะต้องมีคนคัดค้านแน่นอน”
“เหอะ!”
เขาแค่นเสียง เอ่ยว่า “เรื่องของข้าต้องให้พวกเขามาบงการตั้งแต่เมื่อใดกัน? ขอเพียงแม่หนูนี่ยอมรับข้าเป็นพ่อบุญธรรม ข้าก็ไม่ต้องห่วงว่าภายหน้าของของข้าจะตกไปอยู่ในกำมือของผู้อื่นแม้แต่ชิ้นเดียว”
“ก็จริง ภูตหมอมีนิสัยใจคอสูงส่ง หากกลายเป็นนายท่านน้อยได้จริง ก็ถือเป็นเรื่องดีสำหรับนายท่านเช่นกัน” ชายชรายิ้มเอ่ย เพียงแต่ไม่นาน เขาชำเลืองมองคนบนเตียง เอ่ยอย่างลังเลว่า “เพียงแต่จากที่ข้าเห็น หากจะให้ภูตหมอยอมรับนายท่านเป็นพ่อบุญธรรม เกรงว่าจะไม่ง่าย”
“ไม่เป็นไร ยอมรับได้ถือเป็นเรื่องดี แม้จะไม่ยอมรับ บุญคุณที่ช่วยชีวิตค่อยตอบแทนนางด้วยวิธีอื่นก็แล้วกัน!” เขาค่อยๆ หลับตาลง เอ่ยว่า “ประคองข้านอนลง”
“ขอรับ” ชายชราก้าวเข้ามา ประคองเขานอนพักผ่อนบนเตียงอย่างระมัดระวัง
พอเฟิ่งจิ่วกลับมาถึงจสนเฟิ่ง โม่เฉินในชุดสีขาวก็นั่งอยู่ในลานสวนของเธอแล้ว ครั้นเห็นเขา เธอแปลกใจเล็กน้อย “เมื่อคืนเพิ่งกลับไป เหตุใดเช้าตรู่ก็มาอีกแล้วเล่า? มีธุระหรือ?”
“เมื่อคืนมัวแต่ดื่มกินพูดคุย กลับลืมเรื่องสำคัญไปเสียได้ ฉะนั้นเช้านี้จึงมาบอกเจ้าสักหน่อย” เขารินน้ำชา พยักหน้าให้เฟิ่งจิ่วนั่งลง “คนที่มาขอรับการรักษาในช่วงก่อนคือคนของตระกูลอิน คนที่มาขอรับการรักษาตายแล้ว หลายวันก่อนถูกส่งตัวกลับไปแล้ว ข้าเดาว่าเจ้าคงไม่รู้จักตระกูลอิน จึงอยากมาเตือนเจ้าสักหน่อย”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วยักคิ้ว “คนนั้นน่ะหรือ ที่เหลิ่งหวาบอกว่าเวลาอาการกำเริบแล้วจะเหมือนกลายพันธ์?”
“ถูกต้องแล้ว ทว่านั่นไม่ใช่การกลายพันธ์ แต่เขาถูกพิษอสุภะ”
“พิษอสุภะ?” เฟิ่งจิ่วมองเขาอย่างแปลกใจ “คืออย่างไร?”
“ตระกูลอินเป็นตระกูลที่เลี้ยงศพ พลังต่อสู้ของตระกูลพวกเขาแม้ไม่ได้แข็งแกร่ง แต่นักรบศพที่พวกเขาสร้างขึ้นมาทรงอานุภาพมาก เพียงแต่ ตระกูลของพวกเขาเริ่มเร้นกายจากโลกภายนอกตั้งแต่หลายสิบปีก่อน ยามนี้ปรากฏกายเพราะต้องการขอรับการรักษาจากเจ้า”
………………………………….