เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2179 ผิดคำพูด / ตอนที่ 2180 รอดูก่อนเถิด
ตอนที่ 2179 ผิดคำพูด
ขณะเอ่ย เฟิ่งจิ่วหันไปมองทุกคน ถามว่า “พักนี้โม่เฉินไม่ได้มาหรือ?”
ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนชะงักไปเล็กน้อย นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ พวกเขามองหน้ากัน สุดท้ายเหลิ่งหวาก็เป็นคนเอ่ยปาก “นายท่าน มีเรื่องหนึ่งข้าลืมบอกท่านมาตลอด”
“หืม?” เธอยักคิ้ว “เรื่องอะไร?”
“ที่จริงก่อนหน้านี้ มีคนมาขอรับการรักษา เพียงแต่เรื่องมีอยู่ว่า…” เหลิ่งหวาเล่าเรื่องที่มู่หรงอี้เซวียนพาคนคนนั้นมาให้เฟิ่งจิ่วฟังคร่าวๆ สุดท้ายก็เอ่ยว่า “ต่อมาเพราะเรื่องนายแห่งตลาดมืด กอปรกับพวกเขาไม่ได้มาอีก ฉะนั้นเรื่องนี้…” เขาจึงลืมไปเสียสนิท
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “อืม เรื่องนี้ไม่ต้องสนใจ ดูแลเรื่องตรงหน้าให้ดีก่อนก็พอ”
“ขอรับ” ทุกคนรับคำ
“เสี่ยวจิ่ว…”
กวนสีหลิ่นขานเรียกเธอ อยากมอบของขวัญที่เขาเตรียมมาให้เธอ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เธอยังมีเรื่องต้องสะสาง คงไม่มีอารมณ์เช่นนั้น ด้วยเหตุนี้ พอเธอหันมามองเขาจึงบอกว่า “เจ้าเองก็อย่ากดดันตนเองมากไป ทำให้ดีที่สุดก็พอแล้ว”
เขารู้ว่ายาระดับเจ็ดไม่ได้กลั่นกันได้ง่ายๆ ทว่าเวลานี้ เธอกลับจำเป็นต้องกลั่นยาระดับเจ็ดเพื่อช่วยชีวิตนายแห่งตลาดมืดและกู้โม่ เขาเป็นห่วงว่ายิ่งเธอร้อนใจ จะยิ่งทำพลาดง่าย
“อืม ข้ารู้” เธอยิ้มๆ บอกกับพวกเขาว่า “พวกเจ้าพากู้โม่กลับจวนเฟิ่งไป ข้าจะไปดูท่านลุงเฮยที่จวนหลิงเสียหน่อย”
ชายชราจากตลาดมืดคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามาได้ยินประโยคนั้น มุมปากกระตุกเล็กน้อย นายท่านผู้ปราดเปรื่องเลื่องชื่อของเขา กลับถูกแม่หนูคนนี้เรียกว่าท่านลุงเฮยเสียแล้ว
“ภูตหมอ” ชายชราคารวะเฟิ่งจิ่ว เมื่อเห็นเธอมองมาจึงเอ่ยว่า “ข้าได้ยินว่าทางนี้เกิดเรื่อง จึงมาดูสักหน่อย”
“จบเรื่องแล้ว” เฟิ่งจิ่วเอ่ยกับชายชรา “คนของสำนักปัญจพิษร้ายกาจมากจริงๆ ทำคนของข้าบาดเจ็บถึงขนาดนี้ ท่านดู” เธอหันไปมองทางพวกเหลิ่งหวา สายตาบ่งบอกความหมายชัดเจนมาก
เห็นอย่างนั้น ชายชราหน้าตารู้สึกผิด “เป็นพวกข้าที่ทำให้พวกท่านเดือดร้อนไปด้วย” เขาประสานมือคารวะทุกคน
พวกเหลิ่งหวาเห็นอย่างนั้นกลับไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร
“สองวันนี้อาการของนายท่านของท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ได้ดูแลตามที่ข้ากำชับไว้หรือไม่?” เฟิ่งจิ่วถาม กลับไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นมาก หลังจากที่รับตัวนายแห่งตลาดมืดมาอยู่ด้วย เธอก็รู้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ ศัตรูของตลาดมืด จะกลายเป็นศัตรูของเธอ และจะมาตามหาเธอเช่นกัน
“แน่นอน อาการไม่ได้แย่ลง แต่ยังคงไม่ได้สติ ฉะนั้นพวกข้าต่างก็กังวล”
“ข้ากลับไปดูพร้อมท่านก็แล้วกัน!” เธอเอ่ย หันไปกำชับพวกเหลิ่งหวาสองสามประโยค จากนั้นก็ออกไปทางประตูหลัง
หลังจากที่เฟิ่งจิ่วไปจวนหลิงไม่นาน โม่เฉินก็มาที่หอยาสวรรค์
แม้ว่าวันนี้ฟ้ามืดแล้ว แต่กลิ่นคาวเลือดข้างนอกก็ยังคงไม่จางหายไปหมด โดยเฉพาะร่องรอยจากการต่อสู้กันอย่างดุเดือดยังคงเหลือไว้ใหเห็นอย่างชัดเจน
เขาสาวเท้าเดินเข้าไปในหอยาสวรรค์ เห็นพวกเหลิ่งหวาอยู่ข้างใน จึงเอ่ยอย่างรู้สึกผิด “พักนี้ข้าเก็บตัวฝึกวรยุทธ์อยู่ตลอด วันนี้เพิ่งออกจากการเก็บตัว จึงเพิ่งรู้เรื่องหอยาสวรรค์เอาป่านนี้”
เขารู้สึกผิดเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าพักนี้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น หนำซ้ำหอยาสวรรค์ก็มีคนเฝ้าอยู่มากมาย เขาจึงเก็บตัวฝึกวรยุทธ์ นึกไม่ถึงว่าพักนี้จะเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้จึงอดรู้สึกผิดไม่ได้
เขารับปากเฟิ่งจิ่วว่าจะช่วยนางดูแลหอยาสวรรค์ ยามนี้กลับผิดคำพูด
“คุณชายโม่เฉินไม่จำเป็นต้องโทษตนเอง เรื่องนี้นายท่านเตรียมการไว้แล้ว พวกเรารับมือได้”
………………………………….
ตอนที่ 2180 รอดูก่อนเถิด
เหลิ่งหวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เพียงแต่ เมื่อครู่นายท่านเพิ่งถามถึงคุณชายด้วย”
“นางอยู่ไหน?” โม่เฉินถาม
“นายท่านกลับจวนไปแล้ว นางมีเรื่องต้องจัดการ เกรงว่าจะไม่มีเวลามาพบคุณชาย อกสองสามวันคุณชายค่อยมาใหม่ก็ได้”
ได้ยินเช่นนั้น โม่เฉินจึงถาม “กำลังยุ่งอยู่กับเรื่องของนายแห่งตลาดมืดใช่หรือไม่?”
“ใช่ขอรับ” เหลิ่งหวาค่อนข้างแปลกใจที่เขารู้เรื่องนี้ แต่กลับยังคงพยักหน้า
เขากลับไม่พูดอะไรอีก เพียงเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อีกสองสามวันข้าค่อยมาก็แล้วกัน!” เอ่ยจบ เขาหันกายจากไป
ในอีกด้านหนึ่ง เฟิ่งจิ่วไปดูอาการของนายแห่งตลาดมืดที่จวนหลิงครู่หนึ่ง จากนั้นเตรียมวัสดุยาที่ต้องใช้ ก่อนจะเปิดแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวง ไล่อ่านบนนั้นอย่างละเอียด เพื่อหาสถานที่กลั่นยาที่เหมาะสม
เธอไล่อ่านอยู่ครู่หนึ่ง อ่านไปอ่านมากลับไม่เจอที่ที่ถูกใจ ด้วยเหตุนี้ เธอเก็บแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวง หลังเข้าไปในห้อง เธอหายตัวเข้าไปในห้วงมิติ
หากเป็นเรื่องกลั่นยา ยังมีที่ไหนเทียบกับห้วงมิติของเธอได้อีก? ข้างในนั้นไม่มีใครมารบกวน มีแผ่นดินแยกออกมาเป็นของตนเอง ซ้ำยังมีกลิ่นอายพลังวิญญาณที่หนาแน่นกว่าด้วย
เพียงแต่ ยาระดับเจ็ดไม่ได้กลั่นง่ายๆ ขนาดนั้น แม้เธอจะศึกษามาระยะหนึ่งแล้ว แต่ยาหลักมีจำกัด เธอจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะล้มเหลว
ขณะเดียวกัน ณ ที่ตั้งของสำนักปัญจพิษ ชายวัยกลางคนที่ถูกกวนสีหลิ่นตัดแขนข้างหนึ่งเดินเข้ามาในห้องโถงด้วยใบหน้าซีดขาว คุกเข่าข้างเดียวต่อหน้าที่นั่งสูงสุด ก้มหน้าต่ำ
“เจ้าสำนัก ข้าทำภารกิจล้มเหลวขอรับ!”
แม้แต่เขาเองก็ยังไม่คาดคิดว่าการไปหอยาสวรรค์ครั้งเดียวจะทำให้เสียแขนไปหนึ่งข้าง ด้วยพลังระดับปราชญ์เซียนของเขา กลับถูกตัดแขนข้างหนึ่งไปทั้งอย่างนี้! น่าแค้นใจนัก!
มองดูชายวัยกลางคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า บนที่นั่งที่สูงสุด คนผู้หนึ่งซึ่งสวมหน้ากากเพียงเผยแววตาเหี้ยมเกรียมออกมาคู่หนึ่ง เขาหรี่ตา “มือข้างนี้ของเจ้า ภูตหมอเป็นคนฟันขาดหรือ?”
ได้ยินอย่างนั้น ชายวัยกลางคนยิ่งก้มหน้าต่ำกว่าเดิม “เรียนเจ้าสำนัก ไม่ใช่ภูตหมอ แต่เป็นชายที่ชื่อกวนสีหลิ่น! วันนี้ที่พวกข้าไปหยั่งเชิงหอยาสวรรค์ เฟิ่งจิ่วผู้นั้นไม่โผล่หน้ามาด้วยซ้ำ”
“อ้อ?”
คนบนที่นั่งประทานลากเสียงยาวเล็กน้อย ราวกับประหลาดใจ ทว่าไม่นานก็ปล่อยวาง “ได้ยินมาว่ารอบกายภูตหมอเฟิ่งจิ่วมีคนมากความสามารถอยู่มากมาย แต่พลังของเจ้าเองก็ไม่ได้อ่อนด้อย กลับถูกตัดแขนเช่นนี้ เห็นชัดว่าดูเบาศัตรูมากเกินไป”
ชายวัยกลางคนก้มหน้า กัดฟันตอบว่า “เจ้าสำนัก กวนสีหลิ่นผู้นี้เป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับระดับเทพนักรบขอรับ!”
ได้ยินอย่างนั้น คนบนที่นั่งสูงสุดสะดุดใจ “ระดับเทพนักรบ? เป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับอย่างนั้นหรือ?”
“ขอรับ ข้าติดตามเจ้าสำนักมาหลายปี ไม่เคยคิดว่าจะพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของผู้ฝึกพลังเร้นลับ ความแค้นนี้ข้าไม่อาจกล้ำกลืน เจ้าสำนักได้โปรดทวงความเป็นธรรมให้ข้าด้วยขอรับ!” เขาโขกหัวแรงๆ เพราะเขารู้ หากต้องการต่อกรกับกวนสีหลิ่นและเฟิ่งจิ่ว มีเพียงต้องขอร้องให้เจ้าสำนักออกหน้าเอง ไม่อย่างนั้น ใครไปก็ไร้ประโยชน์!
แขนของเขา เขาไม่มีวันปล่อยให้ถูกตัดขาดไปอย่างเสียเปล่าอย่างนี้แน่! ไม่ว่าจะเป็นภูตหมอเฟิ่งจิ่ว! หรือกวนสีหลิ่นผู้นั้น! หรือแม้แต่คนของนายแห่งตลาดมืด! ขอเพียงมีโอกาส เขาจะไม่มีทางปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!
ครั้นได้ยินอย่างนั้น คนบนที่นั่งสูงสุดยกมือข้างซ้ายที่สวมถุงมือสีดำขึ้นจ้องมอง เปล่งเสียงหัวเราะเย็นชาในลำคอ “เจ้าถอยออกไปก่อนเถิด! อีกไม่กี่วัน หัตถ์หมื่นพิษของข้าก็จะฝึกสำเร็จแล้ว ถึงตอนนั้น ข้าค่อยจัดการกับพวกมันทีละคนๆ!” ขณะเอ่ย มือของเขาค่อยๆ บิดหมุน เกิดเป็นเสียงดังกร๊อบแกร๊บ…
…………………………………