เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2177 แผลสมานตัวในพริบตา / ตอนที่ 2178 ไปที่อื่น
ตอนที่ 2177 แผลสมานตัวในพริบตา
“เตรียมน้ำให้ข้า คนอื่นออกไปก่อน ฟั่นหลินอยู่ต่อ” เธอออกคำสั่ง พลางหยิบเข็มเงินออกมาจากห้วงมิติ
“ขอรับ” ทุกคนขานรับ นอกจากฟั่นหลิน คนอื่นล้วนออกจากห้อง มีเพียงเหลิ่งหวาที่ยกน้ำเข้ามา
ภายใต้การออกคำสั่งของเฟิ่งจิ่ว ฟั่นหลินหยิบกรรไกรมาตัดเสื้อรอบๆ แผล เห็นว่าบาดแผลบนหน้าอกบวมเป่งจนกลายเป็นสีดำ ฟั่นหลินอดหันไปมองนายท่านของเขาไม่ได้
เฟิ่งจิ่วเห็นบาดแผลก็ขมวดคิ้ว เอื้อมมือไปตรวจสอบจุดลมปราณรอบๆ เล็กน้อย ก่อนเอ่ยกับกู้โม่ว่า “ข้าจะดึงกระบี่หักออกให้เจ้า เจ้าอดทนหน่อย มันจะเจ็บมากทีเดียว”
กู้โม่พยักหน้าเล็กน้อย กลีบปากขยับขานรับเบาๆ “ได้”
เฟิ่งจิ่วใช้ผ้าผืนหนึ่งหุ้มด้ามกระบี่ไว้ ก่อนออกแรงกระชากกระบี่หักออกมา เสียงฉึบดังขึ้นพร้อมกับเลือดที่พุ่งกระฉูดตามมาราวกับน้ำพุ ย้อมมือของเฟิ่งจิ่วจนแดงฉาน เธอไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น แต่รีบใช้เข็มเงินแทงไปยังจุดลมปราณรอบๆ บาดแผลเพื่อห้ามเลือด
ฟั่นหลินที่ตกตะลึงเพราะเห็นเลือดพุ่งกระฉูดออกมาในตอนแรก ไม่นานหลังจากเห็นนายท่านใช้เข็มเงินแทงลงไป เลือดที่พุ่งออกมาก็หยุด เขาลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ฝานโสมให้เขาอมไว้หนึ่งแผ่น จากนั้นก็ทำความสะอาดรอบๆ แผลเสีย ข้าจะตัดเนื้อรอบๆ แผลออกให้เขา” เฟิ่งจิ่วสั่ง พลางหยิบมีดเล็กขึ้นมาเตรียมพร้อมรอ
ฟั่นหลินทำตามที่เธอบอก หลังทำความสะอาดเสร็จก็ถอยไปยืนด้านหนึ่ง
หลังจากทำความสะอาดมือ เฟิ่งจิ่วฆ่าเชื้อมีดด้วยไฟ ก่อนจะค่อยๆ ตัดเนื้อที่เน่ารอบๆ แผลที่บวมเป่งเหล่านั้นออก ส่วนกู้โม่ที่อดกลั้นตั้งแต่ดึงกระบี่หักออกมาอยู่ก่อนแล้วร้องครวญด้วยความเจ็บปวด หากไม่ใช่เพราะอมโสมอายุพันปีไว้ เดาว่าคงทนไม่ไหวและหมดสติไปนานแล้ว
หลังจากจัดการเนื้อเน่ารอบๆ แผล เธอขับเคลื่อนพลังเม็ดบัวเขียวในร่างเงียบๆ เห็นเพียงประกายแสงสีเขียวอ่อนค่อยๆ ไหลออกจากฝ่ามือเธออาบไล้ลงบนผิว บาดแผลเริ่มสมานตัวอย่างช้าๆ
ฟั่นหลินที่อยู่ด้านหนึ่งเห็นภาพนั้นก็อดใจเต้นไม่ได้ เขามองดูบาดแผลที่สมานตัวด้วยความเร็วซึ่งสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าอย่างเหลือเชื่อ บาดแผลที่เคยเป็นรูลึกค่อยๆ สมานต่อหน้าต่อตาเขา กระทั่งหายสนิทในที่สุด ไม่เหลือกระทั่งรอยแผลเป็นทิ้งไว้ให้เห็น
หัวใจของเขาเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง มองนายท่านของตนเองด้วยความตะลึง พลังเช่นนี้เรียกได้ว่าฝืนลิขิตสวรรค์! นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น ทำให้บาดแผลหายได้ภายในพริบตา? พลังเช่นนี้ สามารถชุบชีวิตคนตายได้ในหลายๆ ครั้งเชียวนะ!
สีหน้าของเขาดูหนักอึ้งขึ้นมา นายท่านเปิดเผยพลังเช่นนี้ต่อหน้าเขาอย่างไม่คิดปิดบัง นั่นเพราะนางเชื่อใจเขา หากถูกคนนอกรู้เข้าว่านายท่านมีพลังเช่นนี้ เกรงว่าพลังที่เหนือลิขิตฟ้าเช่นนี้คงจะนำภัยถึงชีวิตมาให้นาง
“พิษในร่างกายของเขาข้าสกัดไว้ชั่วคราวแล้ว รอข้ากลั่นยาแก้พิษระดับเจ็ดได้เมื่อใดจึงจะแก้พิษในร่างเขาได้” เฟิ่งจิ่วอธิบายให้ฟั่นหลินฟัง “ช่วงนี้เขาจะยังไม่เป็นไร แต่อย่างไรเจ้าก็อยู่ดูแลเขาด้วย อย่าให้เกิดอะไรขึ้น”
“นายท่าน พิษในตัวกู้โม่เป็นชนิดเดียวกับนายแห่งตลาดมืดใช่หรือไม่?” เขาคาดเดาได้รางๆ อาการของสองคนนี้ดูคล้ายกันอยู่บ้าง
“อืม เป็นพิษชนิดเดียวกัน ต้องใช้ยาแก้พิษระดับเจ็ดเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแก้ไม่ได้” เธอขมวดคิ้ว หันไปถามเขา “ใครเป็นคนใช้พิษเช่นนี้กับเขา?”
………………………………….
ตอนที่ 2178 ไปที่อื่น
“เป็นผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์เซียนของสำนักปัญจพิษคนหนึ่ง เดิมทีกระบี่เล่มนั้นพุ่งแทงไปทางกลืนเมฆา เพียงแต่จับพลัดจับผลูมาโดนกู้โม่เข้า กู้โม่ฝืนฟันกระบี่เล่มนั้นจนหัก เพียงแต่ บาดเจ็บไปถึงชีพจรหัวใจ หนำซ้ำพิษที่เคลือบกระบี่เล่มนั้นไว้เป็นพิษที่ข้าแก้ไม่ได้”
ฟั่นหลินเล่าให้เธอฟัง นึกถึงชายวัยกลางคนคนนั้น “โชคดีที่สีหลิ่นมา ไม่อย่างนั้นพลังของพวกข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แม้จะมีกลืนเมฆาอยู่ก็คงทำได้เพียงถ่วงเวลาพวกเขาเท่านั้น ไม่มีทางฆ่าเขาได้ แต่ตอนท้ายคนผู้นั้นถูกสีหลิ่นฟันแขนขาดไปหนึ่งข้าง”
พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของเขาหนักอึ้ง “ข้าว่าคนของสำนักปัญจพิษจะต้องไม่รามือง่ายๆ แน่ ไม่ว่าจะกับนายแห่งตลาดมืดหรือกับหอยาสวรรค์ของเรา หนำซ้ำคนของพวกเขามีพลังอยู่ในระดับเซียนเหินเป็นส่วนมาก ด้วยพลังของพวกเรายากจะรับมือได้”
เฟิ่งจิ่วได้ยินอย่างนั้นก็ครุ่นคิด “อืม เรื่องนี้ข้าจะไปหารือเรื่องแผนรับมือกับพวกเขา” เธอเอ่ยและมองกู้โม่ที่นอนอยู่บนเตียงแวบหนึ่ง “เจ้าเฝ้าที่นี่ไว้ ข้าไปดูข้างหน้าหน่อย”
ฟั่นหลินพยักหน้า ครั้นเห็นว่านางออกไปแล้ว จึงค่อยเปิดหน้าต่างเพื่อระบายกลิ่นเลือดในห้อง
ข้างนอก พวกคนที่รอกวนสีหลิ่นอยู่เห็นเธอออกมาก็เดินเข้ามา พวกหลัวอวี่ถามอย่างรอไม่ไหว “นายท่าน กู้โม่เป็นอย่างไรบ้าง? เขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่?” ในน้ำเสียงแสดงถึงความกังวลอย่างปิดไม่มิด
“ยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่ยังไม่พ้นขีดอันตราย” เฟิ่งจิ่วตอบ มองพวกเขาแวบหนึ่ง เห็นว่าบนตัวพวกเขาล้วนมีบาดแผลเล็กใหญ่ต่างกันไป จึงเอ่ยว่า “คนของสำนักปัญจพิษชำนาญการใช้พิษ แม้พวกเจ้าจะกินยาแก้พิษกันไว้แล้ว แต่จะประมาทไม่ได้”
ขณะเอ่ย เธอส่ายหน้าถอนหายใจ “โชคดีที่พิษของพวกเจ้าไม่ได้ร้ายแรงเหมือนกู้โม่ ไม่อย่างนั้นต้องแย่แน่” นึกดูแล้วพิษนั่นร้ายกาจยิ่งนัก แต่การจะทำยาพิษที่ร้ายแรงขนาดนั้นขึ้นมาได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่เช่นนั้นเดาว่าพวกเขาคงไม่รอดกันสักคนแล้ว
“พวกข้าล้วนไม่ได้เป็นอะไรมาก บาดแผลเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องเล็ก กลัวก็แต่กู้โม่เขา…”
“รอข้ากลั่นยาแก้พิษระดับเจ็ดได้ก่อนเถิด! พิษที่เขาโดนเป็นชนิดเดียวกับที่นายแห่งตลาดมืดโดน ตอนนี้มีเพียงยาแก้พิษระดับเจ็ดเท่านั้นที่แก้พิษของเขาได้” เฟิ่งจิ่วเอ่ย ขณะที่ในใจก็ยังครุ่นคิดว่ายาเตานี้จะมีอัตราความสำเร็จสูงแค่ไหน?
ครั้นได้ยินเช่นนั้น กวนสีหลิ่นจึงถาม “อย่างนั้นเจ้าตั้งใจจะกลั่นยาเมื่อใด? ยาระดับเจ็บ? เจ้ามั่นใจหรือไม่?”
“คืนนี้เตรียมตัวสักหน่อย พรุ่งนี้ก็จะกลั่นแล้ว”
เธอตอบ จากนั้นมองพวกเขาแล้วเอ่ยว่า “ข้ากลัวว่าหากข้ากลั่นยาจะถูกคนของสำนักปัญจพิษขัดขวาง ฉะนั้นพรุ่งนี้ข้าตั้งใจว่าจะไปกลั่นยาแก้พิษระดับเจ็ดที่อื่น หลังจากที่ข้ากลั่นยาได้แล้วค่อยนำกลับมา ระหว่างนี้ พวกเจ้าต้องคอยระวังไว้ตลอด เพราะคนของสำนักปัญจพิษก็อาจกลับมาอีกครั้ง”
“เจ้าจะไปกลั่นยาที่อื่น?” กวนสีหลิ่นได้ยินก็อึ้งไป นึกสงสัยเล็กน้อย
เห็นอย่างนั้นเฟิ่งจิ่วยิ้มตอบ “เรื่องนี้พูดแล้วยาว ช่วงก่อนข้าได้สมบัติมาชิ้นหนึ่ง เรียกว่าแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวง สามารถเดินทางไปได้ทุกที่ภายในชั่วพริบตา”
“อ้อ? มีสมบัติเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?” กวนสีหลิ่นได้ยินก็ตาเป็นประกาย ก่อนจะพยักหน้า “อย่างนั้นก็ดี เจ้าหาสถานที่ปลอดภัยเพื่อกลั่นยาเสีย ส่วนทางนี้เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะช่วยเจ้าดูไว้เอง”
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า ยิ้มเอ่ยว่า “อืม ทางนี้แม้มีพวกหงส์ไฟอยู่ แต่หากมีท่านอยู่ด้วยข้าจะยิ่งวางใจ”
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
