เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2173 ทำเรื่องสำคัญ / ตอนที่ 2174 ต่อไปอย่ามาอีก
ตอนที่ 2173 ทำเรื่องสำคัญ
เฟิ่งจิ่วยิ้มตาหยี ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอมองไป๋ชิงเฉิงที่นั่งหมดแรงอยู่บนพื้น ก้าวเข้าไปหานางแล้วถามว่า “คำพูดของข้าเมื่อครู่เจ้าฟังเข้าใจแล้วหรือยัง? ภายในสามเดือน สะสางธุระทางนี้ให้เสร็จแล้วไปหาข้า หากสามเดือนให้หลังข้ายังไม่เห็นเจ้าที่หอยาสวรรค์ อย่างนั้นข้าจะไปหาถึงหน้าตระกูลไป๋”
ไป๋ชิงเฉิงเงยหน้ามองเธอ กัดฟันแน่น ตอบว่า “ข้ารู้แล้ว สามเดือนไห้หลัง ข้าจะไปหาเจ้าแน่นอน!”
“ต้องเรียกว่านายท่าน” เฟิ่งจิ่วหรี่ตา หน้าตาแฝงแววเกียจคร้าน
ได้ยินอย่างนั้น ไป๋ชิงเฉิงก้มหน้าเก็บงำสายตา ตอบไปว่า “เจ้าค่ะ นายท่าน”
“เด็กดี”
เฟิ่งจิ่วเผยยิ้มอย่างพึงพอใจ ตบหัวนางเบาๆ จากนั้นหันไปมองซ่งหมิงแวบหนึ่ง ขณะกำลังคิดจะไปขุดยาทิพย์กับเจ้าเขาเยี่ย กลับเห็นเจ้าเขาเยี่ยยืนเหม่อลอยอยู่หน้าเตาหลอมยาของเธอ
เฟิ่งจิ่วเดินเข้าไปหา มองเตาหลอมยาของเธอแวบหนึ่ง เมื่อครู่เธอหยิบออกมาแค่ยา แต่กลับยังไม่ได้เก็บเตาหลอม ตั้งใจว่าค่อยเดินมาเก็บทีหลัง ใครจะรู้กลับถูกเจ้าเขาเยี่ยหมายตาเสียแล้ว
เธอเผยยิ้มบางๆ สะบัดแขนเสื้อเก็บเตาหลอมเข้าห้วงมิติ หันไปเอ่ยกับเจ้าเขาเยี่ยว่า “นี่ก็สายมาแล้ว เจ้าเขาเยี่ย พวกเราไปกันเถิด!”
“ตะ เตาหลอมนั่นของเจ้า…” เจ้าเขาเยี่ยมองเธอด้วยสีหน้าตื่นตะลึง “เตาหลอมนั่นของเจ้า…”
“เตาหลอมของข้าค่อนข้างใช้ดีทีเดียว” เธอยิ้มๆ
“ไม่ใช่ เตาหลอมนั่นของเจ้า เตาหลอมนั่นคือ คือ…”
“อืม ข้าเอาไว้ใช้กลั่นยา เตาหลอมนี้ข้าก็ไม่ขายเช่นกัน” เธอยิ้มตอบตาหยี
“เมื่อครู่ข้าเหมือนจะเห็นว่ามันเป็น เป็นเตาหลอมเทพกสิกรรม?” เขาพึมพำ ดวงตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เฟิ่งจิ่ว
“ฮะๆ ก็แค่เตาหลอมเก่าๆ ที่ข้าเก็บได้จากข้างทาง ใช้ดีกว่าเตาหลอมทั่วไปหน่อยก็เท่านั้น” เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ มองเจ้าเขาเยี่ยที่กำลังตะลึงงัน เอ่ยอีกว่า “เจ้าเขาเยี่ย พวกเรายังต้องไปทำเรื่องสำคัญอีก ท่านว่าใช่หรือไม่?”
ครั้นได้ยิน ซ่งหมิงที่อยู่ด้านหนึ่งมุมปากกระตุก ก็จริง ไปขุดเอาหญ้าเจ็ดดาราอายุห้าร้อยปีที่คนอื่นเขาเฝ้าถนอมมาก็คือเรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญเช่นนี้เดาว่ามีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำได้
เจ้าเขาเยี่ยมองเฟิ่งจิ่วด้วยสายตาลึกซึ้ง ก่อนจะเอามือไพล่หลังเอ่ยว่า “ไปกันเถิด!” ภูตหมอเฟิ่งจิ่วไม่ใช่คนทั่วไป ไม่เพียงเป็นอัจฉริยะด้านการกลั่นยา สมบัติล้ำค่าที่ติดตัวอยู่ก็เหมือนจะมีไม่น้อย
อย่างแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงและเตาหลอมเล็กๆ ใบนั้น อย่าคิดว่าเขาแก่แล้วสายตาฝ้าฟาง เตาหลอมนั่นเป็นเตาหลอมเทพกสิกรรมไม่ผิดแน่ สมบัติล้ำค่าเช่นนั้น มาอยู่ในมือนางได้อย่างไรกัน?
เดินไปพลาง คิดไปพลาง ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเจ้าหนูนั่น…ไม่สิ แม่หนูนั่นเหตุใดจึงได้โชคดีปานนี้?
ซ่งหมิงกับเฟิ่งจิ่วเดินคล้อยหลังเจ้าเขาเยี่ยหลายก้าว มองดูร่างที่อยู่ข้างหน้า ซ่งหมิงหันไปเอ่ยกับเฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างกาย “ข้าก็เพิ่งเคยไปเยือนจวนถ้ำของเจ้าเขาเยี่ยเป็นครั้งแรก ได้ยินว่าข้างถ้ำของเขามีสวนยาทิพย์อยู่หนึ่งแปลง ที่นั่นมียาทิพย์หลายชนิดที่เจ้าเขาเยี่ยปลูกด้วยตนเอง ซ้ำยังเป็นยาที่หาได้ยากข้างนอกนั่น ล้วนมีอายุหลายร้อยปีทั้งนั้น”
เฟิ่งจิ่วได้ยินอย่างนั้นแล้วนัยน์ตาก็ไหวระริก กลีบปากกระตุกเล็กน้อย ก่อนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “อ้อ? อย่างนั้นต้องไปดูสักหน่อยแล้ว ข้าชอบสวนยาทิพย์ที่สุดแล้ว โดยเฉพาะสวนยาทิพย์ที่ปลูกยาทิพย์ล้ำค่าไว้นานาชนิด”
ครั้นได้ยิน ซ่งหมิงเผยยิ้มแล้วหันมองเจ้าเขาเยี่ยที่อยู่ข้างหน้าแวบหนึ่ง จะให้ดีขออย่าให้เฟิ่งจิ่วต้องตาสวนยาทิพย์ของเจ้าเขาเยี่ยเลย ไม่อย่างนั้นเดาว่าต่อไปหากนางจะใช้ จะต้องมาแน่
………………………………….
ตอนที่ 2174 ต่อไปอย่ามาอีก
ทั้งสองคนเดินตามเจ้าเขาเยี่ยเข้าไปข้างใน กำจัดค่ายกลและเขตอาคม เฟิ่งจิ่วที่เดินทอดน่องตามมาแปลกใจเล็กน้อย เจ้าเขาเยี่ยผู้นี้หวงแหนสวนยาทิพย์แปลงนี้ของเขาขนาดไหนกัน ที่นี่ถูกป้องกันอย่างแน่นหนา ราวกับเขตหวงห้ามก็ไม่ปาน
“ถึงแล้ว”
เจ้าเขาเยี่ยที่อยู่ข้างหน้าหยุดเดินอยู่ตรงหน้าสวนยาทิพย์ เขาหันไปมองเฟิ่งจิ่ว ชี้ไปทางสวนยาทิพย์ข้างหน้า กล่าวว่า “เจ้าเข้าไปขุดเองก็แล้วกัน! แต่ข้าบอกเจ้าไว้ก่อน อย่าทำแปลงยาทิพย์ของข้าเสียหาย ไม่เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าชดใช้”
“ได้”
เฟิ่งจิ่วยิ้ม ให้ซ่งหมิงยืนรอเธออยู่ข้างนอก ตนเองกลับสาวเดินเข้าไปข้างใน เจ้าเขาเยี่ยไม่ได้บอกเธอว่าต้นไหนคือหญ้าเจ็ดดาราอายุห้าร้อยปี เพียงบอกให้เธอเข้าไปหาเอาเองด้านใน แต่ว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเธอ
เจ้าเขาเยี่ยยืนเอามือไพล่หลังอยู่ด้านหนึ่ง หางตากลับชำเลืองมองเงาร่างที่กำลังเดินอยู่ในสวนยาทิพย์ ลอบคิดในใจ เฟิ่งจิ่วคงจะหาหญ้าเจ็ดดาราต้นนั้นเจออยู่กระมัง?
ก็จริง คนที่สามารถกลั่นยาระดับหกได้จะไม่รู้จักหญ้าเจ็ดดาราได้อย่างไรกัน? เดาว่ายาทิพย์ในสวนของเขา นางคงรู้จักหมดกระมัง? ขณะกำลังคิด พลันนั้นสมองพลันฉุกคิดได้ คนคนนี้ทำตัวราวกับโจร คงไม่ได้หมายตายาทิพย์ชนิดอื่นของเขาหรอกกระมัง?
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ สีหน้าของเขาพลันตึงเครียดขึ้นมา หันไปจ้องเงาร่างที่กำลังเดินอยู่ในแปลงยาทิพย์ของเขาเขม็ง เห็นนางมองสำรวจยาทิพย์ของเขาไปทีละต้น หัวใจของเขาพลันตึงเครียด
เฟิ่งจิ่วเจ้าเล่ห์ดุจจิ้งจอก หากมียาทิพย์ใดที่นางหมายตาเข้าจริงๆ เกรงว่าจะต้องวางแผนขุดหลุมล่อลวงเขาอีกเป็นแน่ ครั้นนึกได้เช่นนี้ เขารีบพูดว่า “เจ้าอย่ามัวแต่เดินไปทั่ว หญ้าเจ็ดดาราอยู่ข้างขวาของเจ้า ต้นที่อยู่ด้านในสุดคือต้นที่มีอายุห้าร้อยปี รีบขุดรีบไปเสียเถิด”
“เจ้าเขาเยี่ย นึกไม่ถึงว่าสวนยาทิพย์ของท่านจะครบครันถึงเพียงนี้! ล้วนเป็นยาทิพย์ที่หาได้ยากข้างนอกนั่น หนำซ้ำยังมีอายุหลายปีด้วย ท่านย้ายมาปลูกจากข้างนอกกระมัง?” เฟิ่งจิ่วหันไปยิ้มและถามเจ้าเขาเยี่ยที่กำลังจ้องเธอเขม็ง
“เจ้าไม่ต้องสนใจว่าข้าเอายาทิพย์เหล่านี้มาจากไหน เอาเป็นว่าเอามาจากไหนก็ไม่เกี่ยวกับเจ้า รีบๆ เข้า ขุดหญ้าเจ็ดดาราต้นนั้นแล้วรีบไปเสีย ตอนนี้แค่เห็นเจ้าข้าก็ปวดหัวจะแย่แล้ว” เขาเอ่ยด้วยสีหน้ารังเกียจรังงอน
เฟิ่งจิ่วได้ยินก็ยิ้ม ตอบเขาว่า “ได้ๆๆ ข้าขุดแล้วก็จะไป ไม่รั้งอยู่นานแน่นอน” รอภายหน้ามีโอกาสเธอค่อยมาใหม่ก็ได้ อย่างไรเสียเขตอาคมและค่ายกลที่นี่ขวางเธอไม่ได้อยู่แล้ว
เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญ้าเจ็ดดาราอายุเจ็ดร้อยปีต้นนั้น ขุดอย่างระมัดระวังจนถึงรากของมันแล้วค่อยย้ายไปเก็บในห้วงมิติ ก่อนจะเดินออกมาเอ่ยกับเจ้าเขาเยี่ย “เจ้าเขาเยี่ย อย่างนั้นข้าไปแล้ว วันหน้ามีโอกาสค่อยมาใหม่”
ครั้นได้ยินประโยคสุดท้าย เจ้าเขาเยี่ยหน้าเปลี่ยนสี จ้องเธอด้วยสีหน้าหวาดระแวง “อะไรคือวันหน้ามีโอกาสจะมาใหม่? ต่อไปเจ้าอย่ามาอีก อย่ามาอีกเด็ดขาด”
เห็นเขาทำหน้าหวาดระแวง เฟิ่งจิ่วเผยยิ้มบางๆ “ชีวิตยังอีกยาวไกล เรื่องในภายภาคหน้าใครจะไปรู้? ท่านก็รู้ ข้ามีแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงอยู่กับตัว อยากไปไหนก็ล้วนสะดวกสบาย” สิ้นเสียง ก็เห็นเจ้าเขาเยี่ยหน้าเขียวคล้ำ รีบผลักพวกเขาสองคนออกไปข้างนอก
“ไปๆๆ ต่อไปอย่ามาอีก อย่าได้มาอีกเด็ดขาด ข้ากลัวเจ้าแล้ว หากเรื่องในวันนี้แพร่งพรายออกไป แล้วตาเฒ่าในอีกสามสำนักเซียนพวกนั้นต่างรู้ ข้ายังไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพวกเขา” เขาเอ่ยด้วยความเดือดดาล ผลักทั้งสองออกไป จากนั้นก็เดินเอามือไพล่หลังเดินเข้าไปในถ้ำ
เฟิ่งจิ่วเดินออกมาพร้อมกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม แหงนหน้ามองท้องฟ้าและพูดกับซ่งหมิงที่อยู่ข้างๆ ว่า “อย่างนั้นข้ากลับก่อนละ”
………………………………….