เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2153 มีเรื่องหารือด้วย / ตอนที่ 2154 อยากแลกอะไร
ตอนที่ 2153 มีเรื่องหารือด้วย
“ฮ่าๆๆๆ ได้!” เจ้าเขาโอสถยิ้มเอ่ย หันไปมองเฟิ่งจิ่วแล้วถามว่า “ตอนนี้เจ้าพักอยู่กับซ่งหมิงหรือ?”
“ขอรับ” เธอรับคำ
“ได้ อย่างนั้นวันนี้เจ้ากลับไปพักผ่อนให้ดี ถึงพรุ่งเช้าเมื่อใดก็มาที่ยอดเขาโอสถของข้า พวกเรามาประลองกัน!”
“อย่างนั้นพวกข้ากลับก่อนแล้ว” ซ่งหมิงเพิ่งเอ่ยปากเวลานี้ หลังจากคารวะก็กลับไปพร้อมกับเฟิ่งจิ่ว
หลังจากทั้งสองกลับไปแล้ว ยอดเขาโอสถจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ เขาลืมถามชื่อแซ่ของเด็กหนุ่มไปเสียได้…
ครั้นพวกเขากลับไป เจ้าเขาโอสถก็ไปหาเจ้าสำนัก เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เวลาเพียงครึ่งวันข่าวก็แพร่ไปทั่วสำนักตะวันฉาย
“ได้ยินแล้วหรือยัง? นึกไม่ถึงว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งไม่รู้ฟ้าสูงดินต่ำจะประลองกลั่นยากับเจ้าเขาโอสถ”
“ได้ยินว่าเด็กหนุ่มผู้นั้นเป็นท่านอาน้อยของอาจารย์อาซ่ง?”
“จะเป็นไปได้อย่างไร? น่าจะหยอกล้อกันมากกว่ากระมัง ตอนพวกเขาเข้ามาข้าก็เห็น ทั้งสองคนท่าทางเหมือนสหายที่รู้จักกันมาหลายปีมากกว่า”
“แต่เด็กหนุ่มผู้นี้ก็ช่างใจกล้า ถึงขั้นกล้าประลองกลั่นยากับเจ้าเขาโอสถ? หรือเขาไม่รู้ ในสี่สำนักใหญ่ เจ้าเขาแห่งยอดเขาโอสถของสำนักตะวันฉายเรานับว่าเก่งกาจที่สุดแล้ว?”
“ฉะนั้นจึงได้บอกว่าเด็กหนุ่มนั่นไม่รู้ฟ้าสูงดินต่ำอย่างไรเล่า ได้ยินว่าเขายังเอาดอกคู่ใบม่วงล้ำค่าต้นหนึ่งมาเป็นของเดิมพันหลังประลองเสร็จด้วยนะ ไม่รู้ว่าเป็นลูกหลานเศรษฐีตระกูลใด ดอกคู่ใบม่วงเป็นสมบัติล้ำค่าตีราคาไม่ได้ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเขาโอสถลงทุนลงแรงไปมากเพื่อตามหายาทิพย์ชนิดนี้ นึกไม่ถึงสุดท้ายกลับมาส่งถึงที่
“ได้ยินว่าพรุ่งนี้จะประลองกันบนยอดเขาโอสถ เมื่อถึงตอนนั้นต้องไปดูให้ได้ ยอดเขาโอสถไม่เคยมีการประลองเช่นนี้มาก่อนเลยนะ”
“นั่นสิ ยอดเขาอื่นๆ ในสำนักเราจะจัดการประลองเป็นประจำ มีเพียงยอดเขาโอสถที่ไม่มี แต่ครั้งนี้กลับจะได้เห็นเจ้าเขาโอสถกลั่นยา อย่างไรก็ต้องไปดูให้ได้”
เรื่องนี้ลือกันไปทั่วทั้งสำนัก เหล่าเจ้าเขาคนอื่นๆ ต่างก็ประหลาดใจ เดิมคิดจะถามประวัติความเป็นมาของเด็กหนุ่ม ใครจะรู้ว่าเจ้าเขาโอสถสนใจแต่ดอกคู่ใบม่วง กลับลืมถามประวัติอีกฝ่ายไปเสียอย่างนั้น
รู้มาว่าเวลานี้ ทุกคนเพียงส่ายหน้ายิ้มๆ ในเมื่ออาวุโสเยี่ยเจ้าเขาโอสถคิดว่าไม่มีปัญหา อย่างนั้นพวกเขาจึงไม่ถามอะไรมาก ครั้นถึงพรุ่งนี้ไปดูการประลองกลั่นยาของพวกเขากับเจ้าสำนัก ถือเป็นการหาเรื่องสนุกๆ ทำในวันเวลาที่แสนเงียบสงบเช่นนี้
หลังจากไป๋ชิงเฉิงกับอาจารย์ของนางรู้เรื่องนี้ ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังจวนถ้ำของซ่งหมิง ขณะเดียวกันเวลานี้ ในจวนถ้ำของซ่งหมิง เฟิ่งจิ่วกำลังดื่มสุรา กินเนื้อ และพูดคุยสัพเพเหระกับซ่งหมิงอยู่
“พรุ่งนี้พอผลการประลองออกมา ได้ยาทิพย์แล้วเจ้าก็จะไปเลยหรือ?” ซ่งหมิงถาม แล้วจึงรินสุราให้เธอ
“ใช่น่ะสิ! ได้ยาทิพย์ก็ต้องกลับเลย ครั้งหน้าหากเจ้าลงเขาไปฝึกฝน ก็ไปเที่ยวหาข้าได้ ข้าจะต้อนรับเจ้าอย่างดี” เธอจิบสุราคำหนึ่ง ยิ้มตาหยี เอ่ยว่า “เรียกพวกเขาสามคนมาด้วยยิ่งดี”
“ได้” ซ่งหมิงพยักหน้า ในเวลานี้ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เขาหันไปมองเฟิ่งจิ่วแล้วจึงบอก “ข้าไปดูก่อน เจ้าดื่มต่อเถิด” เอ่ยจบก็ลุกเดินออกไป
ครั้นมาถึงข้างนอกแล้วเห็นไป๋ชิงเฉิงกับอาจารย์ของนางมา ก็อดเลิกคิ้วไม่ได้ “ท่านเจ้าเขาเหตุใดจึงมาดึกดื่นเช่นนี้ มีเรื่องใดงั้นหรือ?”
ครั้นเห็นว่าเป็นซ่งหมิง เซียนหยวนเหออาจารย์ของไป๋ชิงเฉิงยิ้มเอ่ยว่า “ซ่งหมิง พวกข้าอยากพบคุณชายท่านนั้นสักหน่อย มีเรื่องอยากคุยกับเขา”
………………………………….
ตอนที่ 2154 อยากแลกอะไร
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ซ่งหมิงสะดุดใจ เขาเบี่ยงตัวทำท่าผายมือเชื้อเชิญ “ท่านเจ้าเขา เชิญ”
เฟิ่งจิ่วที่กำลังกินอาหารอยู่ข้างในได้ยินเสียงเคลื่อนไหวข้างนอก พอหันหน้าไปมองก็เห็นซ่งหมิงพาไป๋ชิงเฉิงกับชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเข้ามา
ครั้นเห็นว่าเป็นไป๋ชิงเฉิง เฟิ่งจิ่ววางตะเกียบในมือลง หยักยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ หันมองนาง “คนงาม เจ้ามาหาข้าหรือ?” ไม่เห็นแก่หน้าอาจารย์นางแม้แต่น้อย มาถึงก็เอ่ยวาจาเกี้ยวพาราศีลูกศิษย์ของคนอื่นเขาต่อหน้าต่อตา
ซ่งหมิงเห็นอย่างนั้น รอยยิ้มพาดผ่านดวงตา เขายืนอยู่ด้านหนึ่ง สายตาก้มมองพื้น ราวกับบนพื้นมีสมบัติอะไรซ่อนอยู่อย่างไรอย่างนั้น
เซียนหยวนเหอเห็นเด็กหนุ่มเป็นอย่างนี้ ก็อดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ เขาเอ่ยเสียงขรึมว่า “ข้าคืออาจารย์ของชิงเฉิง เซียนหยวนเหอ”
“อ้อ ท่านเซียนมาหาซ่งหมิงหรือ? อย่างนั้นข้าไม่รบกวนพวกท่านแล้ว พวกท่านคุยกันเถิด” เธอลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกไป เห็นแล้วทำเอาเส้นเลือดบนใบหน้าของเซียนหยวนเหอผุดขึ้นมา
ทั้งที่เด็กหนุ่มผู้นี้ยังไม่ได้ทำอะไร แต่คำพูดคำจา พฤติกรรมท่าทางนั่น กลับทำให้เขาโมโหโดยไม่รู้ตัว ทำให้เขาที่ปกติไม่ค่อยโกรธใครต้องข่มกลั้นเพลิงโทสะไว้ข้างใน
“ช้าก่อน” เขาเรียกเฟิ่งจิ่ว ถามว่า “ได้ยินว่าคุณชายมีแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงในครอบครอง?”
“ถูกต้องแล้ว” เฟิ่งจิ่วพยักหน้าอย่างไม่ลังเล
“ข้าอยากแลกเปลี่ยนกับแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงของคุณชาย ไม่ทราบคุณชายยินดีหรือไม่?” เขาถาม กลับไม่ได้คิดจะใช้วิธีฝืนบังคับ
“ไม่ยินดี” เฟิ่งจิ่วยิ้มตาหยีแล้วตอบทันที
“อย่างนั้นก็รบกวนแล้ว” เขาเอ่ย หันตัวจะเดินกลับ ทว่าขณะหันตัวกลับถูกไป๋ชิงเฉิงดึงแขนเสื้อไว้ก่อน
“ท่านอาจารย์” ไป๋ชิงเฉิงดึงแขนเสื้อเขา เห็นอาจารย์ของนางหยุดเดินหันกลับมามอง สีหน้าไม่ค่อยพอใจ จึงปล่อยมือจากแขนเสื้อของเขา เอ่ยว่า “ท่านอาจารย์ ช้าก่อนเจ้าค่ะ ข้าขอคุยกับเขาก่อน”
เซียนหยวนเหอจ้องนางด้วยสายตาลึกซึ้ง ไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ไปไหนเช่นกัน
ซ่งหมิงกลับทำตัวราวกับเป็นอากาศธาตุ ไม่สนใจพวกเขา เพียงยืนอมยิ้มดูเหตุการณ์อยู่ด้านหนึ่งเท่านั้น
เฟิ่งจิ่วกลับมองไป๋ชิงเฉิงด้วยอารามสนอกสนใจ เธอเดินกลับไปนั่งที่เดิม รินสุราจิบอึกหนึ่ง จากนั้นยกหางตาเหลือบมองนาง รอให้นางเอ่ยปาก
ไป๋ชิงเฉิงมองเฟิ่งจิ่ว ก่อนจะหยิบอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่งออกมาจากห้วงมิติ เอ่ยว่า “อาวุธวิเศษชิ้นนี้ของข้า แลกกับของเจ้าเป็นอย่างไร?”
“ไม่อย่างไร” เธอชูนิ้วชี้ส่ายไปส่ายมา หน้าตาเหมือนไม่สนใจแม้แต่น้อย
เห็นอย่างนั้น ประกายหงุดหงิดพาดผ่านดวงตาของไป๋ชิงเฉิง “เจ้าอยากแลกอะไร?”
เฟิ่งจิ่วที่ตอนแรกอยากบอกนางตรงๆ ว่าเธอไม่คิดจะแลกเปลี่ยนอะไรทั้งสิ้นมองหญิงสาวดวงหน้างดงามตรงหน้า จู่ๆ ก็ยิ้มขึ้นมา เพียงแต่รอยยิ้มนั้นดูประหลาดเล็กน้อย
ซ่งหมิงที่รู้จักเธอดีเห็นรอยยิ้มประหลาดเช่นนั้น รู้สึกเพียงขนลุกซู่ไปทั้งตัว ราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ อดยกมือขึ้นลูบแขนทั้งสองข้างไม่ได้
เห็นรอยยิ้มนั้น เขารู้ว่าเฟิ่งจิ่วคิดจะเล่นงานไป๋ชิงเฉิงเสียแล้ว นึกมาถึงตรงนี้ ก็อดหันไปมองไป๋ชิงเฉิงอย่างเห็นใจไม่ได้
เซียนหยวนเหอเห็นเด็กหนุ่มจู่ๆ ก็เปลี่ยนสีหน้า ประกายแปลกใจพาดผ่านดวงตา เด็กหนุ่มคนนี้…
“เจ้ายิ้มอะไร?” ไป๋ชิงเฉิงขมวดคิ้วถาม
“เจ้าชอบแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงของข้าหรือ?” เธอเขย่าถ้วยสุราในมือเบาๆ ถามด้วยน้ำเสียงแฝงแววเกียจคร้าน
ไป๋ชิงเฉิงมองเด็กหนุ่มตรงหน้า จู่ๆ ก็รู้สึกคาดเดาคนตรงหน้าไม่ได้ พบกันครั้งแรกเด็กหนุ่มดูเหมือนคนเจ้าชู้ จ้องนางไม่วางตา คำก็คนงามสองคำก็คนงาม ทว่าตอนนี้ กลับดูยากแท้หยั่งถึง
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
