เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2097 เชื่อฟังดีกว่า / ตอนที่ 2098 รูปร่างหน้าตาเหมือนภูตผีปีศาจ
ตอนที่ 2097 เชื่อฟังดีกว่า
“อ้อ? เหลิ่งหวาจะไปเยี่ยมแม่นางเสี่ยวเอ้อร์หรือ?” ฟั่นหลินเดินออกมาจากตรงไหนไม่รู้ มองเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเช่นกัน
“ข้าไม่ได้บอกว่าจะไปนะ!” เขาส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างเอือมระอา แต่ละคนว่างไม่มีอะไรทำ มาหยอกล้อหาความสนุกที่เขา
“สองสามวันนี้ก็ไม่ได้ยุ่ง ในเมื่อไม่มีอะไรทำ เช่นนั้นเจ้าก็ไปเยี่ยมแม่นางเสี่ยวเอ้อร์ที่ตระกูลหนางสักครั้งเถิด ใช่สิ ข้าปรุงยาไว้ให้นางด้วย เจ้าเอาไปให้นางด้วยก็แล้วกัน ให้นางกินวันละครั้ง กินสักสามวันก็พอแล้ว”
ขณะเอ่ย ฟั่นหลินหยิบยาขวดหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อยื่นให้เหลิ่งหวา
เห็นอย่างนั้น เหลิ่งหวายิ้ม รับไปแล้วกล่าวว่า “ก็ได้! อย่างนั้นข้าจะไปเยี่ยมนางสักครั้ง” เขารับขวดยาไป เอ่ยกับพวกเขาว่า “พวกเจ้าดูแลที่นี่ดีๆ ข้าไปเดี๋ยวเดียวก็กลับมา”
“ได้ ไปเถิด!” ตู้ฝานโบกพัดในมือ ยิ้มเอ่ย มองส่งเหลิ่งหวาออกจากประตู ก่อนจะหันมายิ้ม “ที่จริงข้าคิดว่าแม่นางเสี่ยวเอ้อร์ไม่เลวทีเดียว”
“อืม ไม่เลวจริงๆ” ฟั่นหลินเองก็พยักหน้า
หลัวอวี่เดินออกมา ชำเลืองมองทั้งสองแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “ดอกไม้งามอยู่ที่คนพึงใจ พวกเจ้าอย่าเที่ยวกงการไปเรื่อย เหลิ่งหวายังเด็กกว่าพวกเจ้าสองคนนัก! ไม่เห็นพวกเจ้าสองคนจะร้อนใจเรื่องแต่งงานของตนเองบ้าง”
“ไม่รีบ”
“ไม่รีบ”
ตู้ฝานกับฟั่นหลินตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จากนั้นก็ยิ้มมองหน้ากัน หันกลับไปทำงานของแต่ละคน
“เหอะ! ยังว่าไม่รีบอีก!”
เขาแค่นเสียงเบาๆ ลูบหน้าตนเอง พึมพำว่า “พวกเจ้าไม่รีบ แต่ข้ารีบ ข้าก็ออกจะหล่อเหลาปานนี้ เหตุใดไม่มีแม่นางคนใดมาต้องตาบ้าง?”
เหลิ่งหวาที่ออกมาจากหอยาสวรรค์เดินอยู่บนถนน มุ่งหน้าไปยังตระกูลหยาง เขาสาวเดินอย่างไม่รีบร้อน หันมองบรรยากาศท้องถนนอันคึกคักสองข้างทาง ขณะเดินผ่านร้านขนมแป้งอบร้านหนึ่ง นึกถึงว่าผู้หญิงทั่วไปชอบกินขนมแป้งอบ ด้วยเหตุนี้ จึงเดินเข้าไปเลือกซื้อขนมแป้งอบสองสามกล่องเพื่อเป็นของฝากเยี่ยมไข้
ชายชุดหรูที่อยู่ในหอสุราแห่งหนึ่งบังเอิญเหลือบเห็น ยามชำเลืองมองเงาร่างที่อยู่บนถนน สายตาของเขาไหวระริก
ผู้ดูแลหอยาสวรรค์คนนั้นหรือ?
สายตากวาดมองรอบตัวเขาแวบหนึ่ง เห็นเขามาลำพัง ข้างกายไม่มีใครมาด้วย ก็อดแสยะยิ้มไม่ได้
หลังจากเดินมาได้ระยะหนึ่ง แม้ไม่หันกลับไปมอง กลับรู้ว่ามีคนตามตนเองมา เขายังคงสาวเดินอย่างไม่รีบร้อน ไม่ได้เร่งความเร็วแต่อย่างใด กระทั่งเดินมาถึงทางโค้ง เขาหยุดเดินแล้วหันกลับมา
“ใคร? ออกมาเถอะ!”
นึกไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มจะรู้ตัว ชายชุดหรูตะลึงเล็กน้อย สาวเท้าออกมา จ้องมองไปที่เด็กหนุ่ม ถามด้วยความสงสัย “เจ้าเป็นคนธรรมดาที่ฝึกวรยุทธ์ไม่ได้ไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงพบร่องรอยของพวกเราได้?”
“ที่แท้ก็ท่านเอง”
เหลิ่งหวามองชายชุดหรู ใบหน้ายังคงความอ่อนโยนไว้เช่นเดิม “ท่านสะกดรอยตามข้าทำไม?”
“อยากเชิญผู้ดูแลเหลิ่งไปดื่มชา ไม่รู้ว่าจะให้เกียรติได้หรือไม่?” ชายชุดหรูผู้นั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงแช่มช้า สายตาจับจ้องเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าอ่อนโยน
ไหนว่าผู้ติดตามของภูตหมอไร้คนอ่อนแอ? แล้วเด็กหนุ่มที่ไร้ซึ่งกลิ่นอายพลังวิญญาณผู้นี้มีความสามารถอะไรกัน?
ได้ยินวาจาของชายชุดหรู เหลิ่งหวายิ้มตอบอย่างอ่อนโยน “วันนี้ที่ท่านสะกดรอยตามข้า เดาว่าคุณชายมู่หรงคงไม่ทราบเรื่องกระมัง!”
“เขาไม่รู้ แต่แล้วจะทำไมเล่า?” ชายหนุ่มยักคิ้วมองเขา
“หากท่านอยากขอรับการรักษา ข้าว่าท่านควรฟังคำแนะนำของคุณชายมู่หรงจะดีกว่า”
………………………………….
ตอนที่ 2098 รูปร่างหน้าตาเหมือนภูตผีปีศาจ
“งั้นหรือ?” ชายชุดหรูย้อนถามอย่างไม่สะทกสะท้าน เขาจ้องเหลิ่งหวา “ผู้ดูแลเหลิ่งอาจยังไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร”
เหลิ่งหวายิ้ม “คุณชายมู่หรงบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าท่านคือญาติของท่านเซียนมู่ซิน?”
“ข้าคือทายาทสายตรงของตระกูลอิน และท่านเซียนมู่ซินแห่งสำนักบุปผาเซียนก็คือท่านป้าแท้ๆ ของข้า” เขาเชิดคาง หน้าตาทะนงตนอย่างเห็นได้ชัด
“ที่แท้ก็อย่างนี้เอง เสียมารยาทแล้ว” เหลิ่งหวาพยักหน้าเอ่ย
“ตอนนี้ ข้าอยากเชิญผู้ดูแลเหลิ่งไปดื่มฉลองที่หอสุราสักหน่อย ผู้ดูแลเหลิ่งจะให้เกียรติหรือไม่?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง หน้าตาเหมือนคิดว่าเหลิ่งหวาจะต้องยอมตกลงแน่นอน
เหลิ่งหวาส่ายหน้าอย่างสุภาพ “ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ข้ามีธุระต้องไปทำ ขอตัวก่อน” เขาประสานมืเอ่ย สาวเท้าหมายจะเดินจากไป นึกไม่ถึง ภายใต้การส่งสัญญาณของชายชุดหรู ผู้ฝึกตนคนหนึ่งเดินมาขวางทางเหลิ่งหวา
เห็นอย่างนั้น เขาหยุดเดินอย่างประหลาดใจ หันไปมองชายชุดหรู “ท่านจะทำอะไร?”
“แน่นอนว่าจะเชิญผู้ดูแลเหลิ่งไปดื่มสุรา” ชายชุดหรูพยักหน้า ผู้ฝึกตนคนนั้นพุ่งเข้ามา เอื้อมมือเข้ามาหมายจะจับไหล่ของเหลิ่งหวา
เห็นอย่างนั้น เหลิ่งหวาหน้าไม่เปลี่ยนสี เพียงมองชายชุดหรูนิ่งๆ แวบหนึ่ง ก่อนจะเบี่ยงตัวไปด้านข้าง หลบมือที่พุ่งเข้ามา ยกมือคว้าแขนของอีกฝ่ายพลิกหักไปด้านหลัง
“กร๊อบ!”
“ซี๊ด อ๊าก!”
เสียงกระดูกหักดังลั่นซอย ตามมาด้วยเสียงสูดปากและลั่นร้องด้วยความเจ็บปวด ไม่เพียงผู้ฝึกตนคนที่ถูกเหลิ่งหวาจับหักแขนเท่านั้นที่มีสีหน้าไม่คาดคิด แม้แต่ชายชุดหรูรวมถึงอีกสามคนข้างหลังก็ทำหน้าตื่นตะลึงด้วย
อีกฝ่ายไม่มีคลื่นพลังวิญญาณอยู่รอบตัวด้วยซ้ำ เหตุใด…
ชายชุดหรูพลันตระหนักได้ ร้องขึ้นด้วยความตกใจ “เจ้าฝึกวิชาซ่อนกลิ่นอาย? ฉะนั้นจึงได้เก็บซ่อนวรยุทธ์ไว้ได้?”
วิชาใดกันแน่ถึงได้เก็บซ่อนพลังและวรยุทธ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้? อีกทั้งยังไม่มีกลิ่นอายพลังวิญญาณเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย? คนคนนี้เป็นเพียงผู้ดูแลกระมัง? เหตุใดจึงมีวิชาเช่นนี้ติดตัว? หรือว่า ภูตหมอผู้นั้นเป็นคนสอน?
เหลิ่งหวาไม่สนใจพวกเขา หลังจากหักแขนผู้งฝึกตนคนนั้น ก็ผลักเขากลับไปหาอีกฝ่าย ขณะเดียวกัน น้ำเสียงนุ่มนวลก็ดังขึ้น
“ท่านบอกว่าตนเองเป็นทายาทสายตรง แต่นิสัยใจคอและพฤติกรรมของท่าน กลับขาดการอบรมดูแล ไม่มีคุณสมบัติของของทายาทสายตรงแห่งตระกูลใหญ่เลยแม้แต่น้อย”
เขาไม่สนใจสีหน้าเดือดดาลของอีกฝ่าย เพียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงความนัย “บางครั้ง การตัดสินใจของท่าน อาจไม่ได้ส่งผลเสียต่อตัวท่านคนเดียว ยังเดือดร้อนไปถึงตระกูลด้วย ในเมื่อท่านเป็นคนที่คุณชายมู่หรงพามา ข้าว่าท่านทำอะไรควรคิดให้รอบคอบถี่ถ้วนเสียก่อน หรือไม่เช่นกัน ก็ถามคุณชายมู่หรงให้มากหน่อย จะได้ไม่สร้างเรื่องเดือดร้อนให้แก่วงศ์ตระกูล”
“เจ้าขู่ข้าหรือ!” ชายชุดหรูจ้องหน้าเหลิ่งหวา เพลิงโทสะลุกท่วมใจ อารมณ์เดือดดาลพลุ่งพล่าน ส่งผลให้อาการป่วยที่ซ่อนอยู่กำเริบ สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ร่างกายกระตุกสั่น กัดฟันแน่น
เหลิ่งหวาจ้องมอง ประกายประหลาดใจพาดผ่านดวงตา เพราะเขาเห็นว่าจู่ๆ เล็บของคุณชายชุดหรูผู้นี้ก็ยาวขึ้น และกลายเป็นสีม่วงดำราวกับภูตผีปีศาจ ไม่เพียงเท่านี้ ใบหน้าของเขาก็เหมือนจะเปลี่ยนแปลงไปด้วย
นี่มันโรคอะไรกันแน่? ทำไมประหลาดถึงเพียงนี้? เขาได้แต่คิดด้วยความสับสน…
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
