เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2087 เจ้าแห่งภูเขา / ตอนที่ 2088 สองอสูรปรากฏตัวพร้อมกัน
ตอนที่ 2087 เจ้าแห่งภูเขา
ทว่า ขณะที่คนหลายสิบกลุ่มเตรียมจะไล่ตามไป ทันใดนั้นกลับเห็นเงาร่างสามร่างยืนขวางข้างหน้า ยามเห็นเงาร่างหนึ่งเฒ่าสองหนุ่ม ทุกคนชะงักงัน โดยเฉพาะพวกคนที่จำฮุ่นหยวนจื่อได้ยิ่งมีสีหน้าลังเล
อีกฝ่ายคือฮุ่นหยวนจื่อเชียวนะ หากสู้กับพวกเขา เกรงว่า…
เมื่อนึกถึงจุดจบที่อาจจะเจอ หัวหน้าของคนหลายกลุ่มก็ลอบส่งสัญญาณเงียบๆ พาคนในกลุ่มถอยออกไปอย่างรวดเร็ว
คนที่เหลือเห็นคนหลายกลุ่มถอยไปเงียบๆ ก็ตะลึง มีคนในกลุ่มหนึ่งถามด้วยความแปลกใจ “ทำไมพวกเขาหนีไปแล้ว? ตกลงกันว่าจะร่วมมือกันไม่ใช่หรือ? นี่แค่สามคนกลับทำให้พวกเขาตกใจหนีไปแล้ว?”
เอ่ยจบคนคนนั้นก็พลันฉุกคิดได้ ไม่ใช่สิ! นี่แค่สามคน พวกเขาจะหนีทำไม? ในเมื่อเห็นแค่สามคนก็หนีไปแล้ว หรือว่าสามคนนี้แข็งแกร่งมาก?
หัวหน้าของเก้ากลุ่มที่เหลืออยู่จ้องพิจารณาสามคนนั้น เพียงแต่น่าเสียดาย ด้วยพลังของพวกเขายังไม่อาจหยั่งรู้พลังของอีกฝ่ายได้ ทำให้พวกเขาแม้จะอยากลงมือแต่ก็อดลังเลไม่ได้
“ท่านทั้งสามเป็นใครกัน? เหตุใดต้องขวางทางพวกเรา?” หนึ่งในนั้นตะโกนถาม ขณะเดียวกันก็ปล่อยแรงกดดันโจมตีเด็กหนุ่มชุดเขียว คิดใช้แรงกดดันของตนเองเพื่อหยั่งเชิงพลังของอีกฝ่าย ใครจะรู้…
“เจ้าจะสนใจทำไมว่าพวกข้าเป็นใคร? ทิ้งของมีค่าบนตัวไว้ให้หมด ไม่อย่างนั้น…หึๆ!” เฟิ่งจิ่วแค่นเสียง วาจาที่เอ่ยออกมาทำให้จัวจวินเยวี่ยกับตาเฒ่ามุมปากกระตุก
ที่แท้นางก็มีจุดประสงค์เช่นนี้เอง? นอกจากช่วยทหารรับจ้างกลุ่มนั้นขวางคนพวกนี้ไว้แล้ว ยังคิดจะกวาดของมีค่าบนตัวคนพวกนี้ไว้อีก? ร้ายกาจ! ร้ายกาจเกินไปแล้ว! นี่มันจอมโจรชัดๆ! นางเป็นจอมโจรไม่เท่าไร แต่ทำไมต้องลากพวกเขาสองคนลงน้ำไปซวยด้วยเล่า?
“แม่หนู อย่างไรข้าก็เป็นถึงภูเขาไท่ซานแห่งสำนักเซียน เจ้าว่าหากเรื่องในคืนนี้แพร่ออกไป ชื่อเสียงที่ข้าสั่งสมมาทั้งชีวิตไม่ป่นปี้หมดหรือ?” ฮุ่นหยวนจื่อถอนหายใจเอ่ย หน้าตาดูกังวล
เฟิ่งจิ่วชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “เรื่องนี้ใช่ว่าท่านไม่เคยทำเสียหน่อย ครั้งแรกอาจแปลกใหม่ ครั้งสองก็คุ้นเคยเอง ยังมีอะไรต้องลังเลอีก? อีกอย่าง หากท่านไม่อยากให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ก็ฆ่าปิดปากพวกเขาเสียให้หมดจะได้ไม่แพร่งพรายออกไป หากหลุดออกไปจริงๆ ก็คงมีแต่คำสรรเสริญท่าน”
เธอเงียบไปครู่หนึ่ง พยักหน้าชี้คางไปทางคนพวกนั้น “ท่านดูๆ คนพวกนี้แต่ละคนหน้าตาอำมหิตเหี้ยมโหด ใช่คนดีเสียที่ไหน? ท่านแย่งของพวกเขานับว่าแย่งน้อยไปเสียด้วยซ้ำ”
ตาเฒ่าหนังตากระตุก พึมพำว่า “ข้ารู้อยู่แล้วเชียว อยู่กับเจ้าจะต้องถูกเจ้าทำเสียคนแน่ น่าสงสารข้าที่เป็นถึงภูเขาไท่ซาน กลับมีวันหนึ่งต้องตกมาอยู่ในกำมือของจอมโจร”
“พึมพำอะไรของท่าน? หากท่านไม่อยากทำจริงๆ ก็ได้ ไปอยู่ห่างๆ พอถึงตอนที่พวกข้าได้ของมารู้ไว้ด้วยว่าไม่มีส่วนของท่าน” เฟิ่งจิ่วเอ่ย มองพวกคนที่อยู่ข้างหน้า ตะโกนเสียงดังว่า “รีบเอาของมีค่าบนตัวออกมาเสีย ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกเจ้าอย่าคิดจะรอดไปได้แม้แต่คนเดียว”
ได้ยินอย่างนั้น พวกเขากราดด่าด้วยความเดือดดาล “เจ้าหนู เจ้าไม่อยากอยู่แล้วหรือ! รู้หรือไม่ว่าบิดาเอ็งเป็นใคร? เจ้า…”
เสียงของคนที่ตะโกนด่าพลันเงียบหายไป มองสัตว์เทวะขั้นสูงที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวด้วยสีหน้าหวาดกลัว เห็นสัตว์เทวะขั้นสูงตัวนั้นเผยเขี้ยวเล็บ และพุ่งมาทางเขาภายใต้คำสั่งของเด็กหนุ่ม เขาตกใจจนหน้าซีด กรีดร้องเสียงแหลม…
………………………………….
ตอนที่ 2088 สองอสูรปรากฏตัวพร้อมกัน
“อ๊าก!”
“กรร!”
เสียงกรีดร้องดังก้อง เสียงคำรามของสัตว์เทวะขั้นสูงเองก็ดังตามมาติดๆ เมื่อเสียงคำรามของเจ้ากลืนเมฆาดังก้อง แรงกดดันอันแข็งแกร่งก็สะท้านไปในอากาศเป็นริ้วๆ มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แรงกดดันขุมนี้แผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ทำให้ทุกคนร่างกายแข็งทื่อ เย็นวาบไปทั้งตัว
เห็นเพียง อสูรกลืนเมฆาที่มีขนาดตัวมหึมาพุ่งกระโจนไปข้างหน้า กดทับร่างของชายที่ด่าเฟิ่งจิ่วราวกับพยัคฆ์กระโจนใส่อาหาร แรงมหาศาลกดทับลงไป เสียงกระดูกแตกหักดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้อง
“ไม่! ช่วยด้วย…ช่วยข้าด้วย…อึก!”
เสียงร้องขอความช่วยเหลือเงียบหายไป เจ้ากลืนเมฆากัดคนชายคนนั้นจนหักก่อนสะบัดทิ้ง ศพท่วมเลือดกระเด็นไปอยู่ตรงหน้ากลุ่มคนเหล่านั้น สภาพศพที่คอจะขาดมิขาดแหล่ ดวงตาเบิกโพลงด้วยความกลัวนั้น ทำให้คนพวกนั้นเหงื่อท่วมตัว ถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว จ้องเด็กหนุ่มและสัตว์เทวะขั้นสูงที่กำลังเช็ดคราบเลือดตรงมุมปากด้วยท่วงท่าสง่างามอย่างหวาดกลัว
บ้าไปแล้วจริงๆ! พวกเขากลับมองเห็นคำว่าสง่างามบนตัวสัตว์เทวะขั้นสูงที่กระหายเลือดตัวหนึ่งงั้นหรือ? ทว่าทั้งที่สัตว์เทวะขั้นสูงตัวนั้นเพียงนั่งอยู่บนพื้น ยกอุ้งเท้าขึ้นมาเช็ดมุมปากด้วยท่าทางเกียจคร้าน ซ้ำยังแลบลิ้นออกมาเลียอุ้งเท้า แต่กลับทำให้พวกเขานึกถึงว่าสง่างามขึ้นมาได้
“อึดอัดจะแย่แล้ว” เหล่าไป๋กระโจนออกมาจากห้วงมิติของเฟิ่งจิ่ว มันพุ่งตัวขึ้นเหนืออากาศ อวดโฉมเรือนร่างมังกรขาวเหนือหัวของทุกคน ขวางทางหนีข้างหลังคนพวกนั้น ยิ้มด้วยความตื่นเต้น “นายท่าน ต้องจัดการพวกนี้ใช่หรือไม่?”
“อะ อสูรกลายพันธ์?”
ทุกคนสูดปาก จ้องมังกรขาวที่มีลำตัวสีขาวดุจหิมะ รวมถึงเขาแปลกๆ บนหัวมังกรนั่นด้วย สีหน้าซีดเผือดไปทั้งดวง หันขวับไปมองเด็กหนุ่มชุดเขียว ดวงตาปรากฏแววพรั่นพรึง
เจ้าเด็กหนุ่มนั่นเป็นใครมาจากไหนกันแน่? มีสัตว์เทวะขั้นสูงตัวหนึ่งยังไม่พอ เหตุใดยังมีอสูรกลายพันธ์ที่หายากเช่นนี้อยู่ด้วย?
อย่าว่าแต่คนพวกนั้นตกใจ แม้แต่ตาเฒ่ากับจัวจวินเยวี่ยก็ยังตกใจเพราะสัตว์คู่พันธสัญญาของเฟิ่งจิ่ว สัตว์เทวะขั้นสูงตัวนั้นพวกเขารู้ว่านางมี แต่อสูรกลายพันธ์มังกรขาวตัวนี้มาจากที่ใดอีก? เหตุใดนางคนเดียวจึงมีสัตว์คู่พันธสัญญาที่หายากอย่างนี้ถึงสองตัวได้เล่า? ที่สำคัญคือคนทั่วไปมีสัตว์คู่พันธสัญญาได้เพียงตัวเดียวไม่ใช่หรือ? เหตุใดนางจึงมีถึงสองตัว?
หากพวกเขารู้ว่าเฟิ่งจิ่วไม่ได้มีสัตว์คู่พันธสัญญาเพียงสองตัว เดาว่าต้องตกใจยิ่งกว่านี้แน่นอน
เฟิ่งจิ่วมองเหล่าไป๋แวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปเอ่ยกับพวกคนที่ตกใจหน้าซีด “เป็นอย่างไร? พวกเจ้าจะยอมเอาของออกมาดีๆ หรืออยากจะให้ข้าฆ่าพวกเจ้าก่อนแล้วค่อยชิงของมาก่อนดีเล่า? คิดให้ดี ประเดี๋ยวจะเสียใจภายหลังได้”
ได้ยินอย่างนั้น ตาเฒ่ากับจัวจวินเยวี่ยยืนเงียบอยู่ข้างหลังเธอ ดูท่าแทบไม่ต้องให้พวกเขาลงมืออะไรเลยด้วยซ้ำ แค่นางคนเดียวก็จัดการได้แล้ว
ตาเฒ่ายืนจ้องพิจารณาเฟิ่งจิ่วอยู่ข้างหลังเธอด้วยสายตาแปลกๆ มีอะไรต่างจากคนทั่วไปดังคาด ดูจากที่นางหลอกเอาสมบัติล้ำค่าของเขาไปตั้งแต่ที่พบกันครั้งแรก หนำซ้ำยังสลัดเขาทิ้งแล้วล่ะก็ คนคนนี้ไม่ได้ทำเรื่องอย่างนี้เพียงครั้งสองครั้ง ดูท่าทางอันคุ้ยเคยและช่ำชองนี้ ไม่แน่อาจเคยทำเรื่องอย่างการขวางทางแย่งชิงทรัพย์สินมาแล้วเป็นร้อยๆ หน
นึกถึงตรงนี้ เขาลูบหนวด เหตุใดวันนั้นจึงได้รู้สึกว่านางเป็นคนซื่อๆ ไร้พิษภัยได้นะ? ถูกท่าทางใสซื่อของนางหลอกเสียแล้ว
คนพวกนั้นได้ยินคำพูดของเฟิ่งจิ่ว กอปรกับเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี ชั่วขณะหนึ่งเกิดลังเลขึ้นมา หากเอาของทั้งหมดที่มีให้นาง อย่างนั้นพวกเขาก็ถือว่าเสียแรงแล้วเปล่าไม่ใช่หรือ?
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
