เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2079 ไม่เหมือนกัน / ตอนที่ 2080 โชคของเขา
ตอนที่ 2079 ไม่เหมือนกัน
ครั้นเห็นว่ากลุ่มคนที่เดินมาเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่เคยเจอในป่า ก็อดตะลึงไม่ได้ คนเรามักมีโอกาสหวนกลับมาพบกันอีกไม่ว่าที่ใดจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะเจอทหารรับจ้างกลุ่มนั้นที่นี่อีก
ทหารรับจ้างที่กำลังเดินมาทางนี้ก็เห็นจัวจวินเยวี่ยเช่นกัน หัวหน้ากลุ่มตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะ “คุณชายท่านนั้นนี่เอง แสดงว่าเซียนฮุ่นหยวนจื่อก็น่าจะพักอยู่ที่นี่ด้วยกระมัง? นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอกันอีกแล้ว”
เขาเอ่ย พลางหันไปบอกกับเหล่าสมาชิกข้างหลัง “เหล่าสหาย พวกเจ้าหาที่นั่งพักดื่มกันก่อน ข้าไปทักทายพวกเขาสักครู่”
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงหาที่นั่งพักตามอัธยาศัย แต่ละคนต่างหาที่นั่งล้อมกวนสีหลิ่น “เสี่ยวกวน ศิลาเพลิงก้อนที่เจ้าหาเจอหน้าต่างเป็นอย่างไร? เอาออกมาให้ดูหน่อยสิ!”
“ใช่! ข้าเห็นเหมือนจะก้อนใหญ่มากนะ”
เห็นทุกคนต่างก็ฉงนฉงาย กวนสีหลิ่นหัวเราะเสียงดังกังวาน “ไม่มีปัญหา” เขาหยิบศิลาเพลิงก้อนใหญ่ก้อนนั้นออกมาจากแหวนห้วงมิติ เอ่ยกับทุกคนว่า “ก้อนนี้แหละ มองดูดีๆ รูปร่างของมันสวยมากทีเดียว”
“ว้าว! ก้อนใหญ่มาก นี่ใช้สองมือโอบยังโอบไม่รอบเลยกระมัง?”
“ซี๊ด! นึกไม่ถึงว่าจะเป็นศิลาเพลิงสีแดงเช่นนี้!”
“อ๊ะ! จริงสิ ข้าเคยได้ยินมาว่านี่เป็นสุดยอดศิลาเพลิงเชียวนะ มันเกิดจากการรวมตัวของตะกอนลาวาครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าเคยได้ยินแต่คนเล่าลือกัน แต่ก่อนไม่เคยเห็น นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นศิลาเพลิงสีแดงก้อนใหญ่อย่างนี้”
“จิ๊ๆ พวกเจ้าดูสีของมันสิ นี่มันสีของเปลวเพลิงจริงๆ เลยนะ! งามยิ่งนัก!”
“นั่นสิ! ข้าเองก็เพิ่งเคยเห็นศิลาเพลิงสีแดงเหมือนเปลวไฟอย่างนี้เป็นครั้งแรก”
กวนสีหลิ่นได้ยินทุกคนว่าอย่างนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ “ข้าก็คิดว่าสวย น้องสาวข้าเห็นจะต้องชอบมากแน่ๆ” เขาลูบหินก้อนใหญ่ในมือ พลางเอ่ย ในใจคิดว่าจะจ้างใครมาสลักศิลาเพลิงก้อนนี้ให้เป็นรูปร่างแล้วค่อยให้เสี่ยวจิ่วดีหรือไม่?
“เสี่ยวกวน เจ้าช่างดีกับน้องสาวของเจ้าจริงๆ”
“นั่นสิ ศิลาเพลิงที่มีค่าขนาดนี้กลับมอบให้น้องสาวของเจ้า ไม่เสียดายบ้างเลย” ของชิ้นนี้หากนำไปขาย ต้องได้ราคาสูงเสียดฟ้าแน่นอน!
“ข้าที่เป็นพี่ชายของนางกลับเอาแต่เที่ยวตะลอนอยู่ข้างนอก ไม่ค่อยได้อยู่ข้างกายนาง ซ้ำยังต้องให้นางคอยเป็นห่วงข้าในหลายๆ เรื่องอีก ฉะนั้นยามข้าเจอของดีๆ หรืออะไรน่าสนใจก็มักจะเก็บไว้ให้นาง กลับไปจะได้มอบให้นาง ทำให้นางมีความสุข” กวนสีหลิ่นอธิบายพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า จากนั้นก็เก็บหินก้อนใหญ่ใส่แหวนห้วงมิติอีกครั้ง
“คิๆ เจ้ายังไม่มีภรรยากระมัง? หากมีภรรยาก็จะไม่เหมือนเดิมแล้วล่ะ” ทหารรับจ้างนายหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ยักคิ้วหลิ่วตา
ได้ยินอย่างนั้น กวนสีหลิ่นยิ้มกว้าง “ข้ายังไม่มีภรรยาจริงๆ แต่ถึงในอนาคตข้าจะมีภรรยา ข้าก็เชื่อว่าภรรยาของข้าจะดีกับน้องสาวของข้าเช่นกัน ถึงตอนนั้น มีคนคอยเอ็นดูนางเพิ่มอีกคนก็ยิ่งดี”
“ฮ่าๆๆ นั่นเพราะเจ้ายังไม่มีภรรยา หลายคนพอมีภรรยาแล้ว มักจะยกให้ภรรยาเป็นที่หนึ่ง หากแต่งภรรยาที่โมโหร้ายก็ยิ่งแล้วใหญ่ ยังต้องคอยถูกควบคุมดูแลอีก”
“เจ้ากำลังพูดถึงคนข้างบ้านเจ้าคนนั้นกระมัง? นางคนนั้นดุมากจริงๆ มีครั้งหนึ่งข้าเห็นนางบิดหูหลี่เอ้อร์เพื่อนบ้านเจ้าแล้วยกขึ้น เสียงตะโกนด่าของนาง อยู่ห่างออกไปสองช่วงถนนยังได้ยินเลย”
“ฮ่าๆๆ นั่นสิๆ เจ้าไม่รู้หรอกว่าหลังจากหลี่เอ้อร์โดนด่าเขามักมาชวนข้าดื่ม ผู้ชายทั้งคนกลับทำเสียจนไม่เหลือคราบชายชาตรีแม้แต่น้อย”
คุยกันไปคุยกันมาทุกคนก็เริ่มหันไปพูดคุยกันเรื่องในครอบครัว ส่วนกวนสีหลิ่นที่อยู่ข้างๆ เพียงยิ้มๆ หยิบสุราขึ้นมาดื่มหนึ่งอึก
………………………………….
ตอนที่ 2080 โชคของเขา
คนอื่นไม่มีทางเข้าใจสายสัมพันธ์ระหว่างเขากับเสี่ยวจิ่ว
นับตั้งแต่ที่เขาลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นร่างเล็กผอมร่างนั้นยืนปกป้องเขาจากฝูงหมาป่าเพียงลำพัง เขาก็แอบสาบานกับตนเองเงียบๆ ในใจ ชั่วชีวิตนี้ แม้จะต้องสละชีวิตตัวเองก็ปกป้องนางไว้ให้ได้ ไม่ว่าอนาคตนางจะทำอะไร ไม่ว่านางจะเป็นที่ยอมรับของยุทธภพหรือไม่ เขาก็จะยืนอยู่ข้างกายนางไปตลอดชีวิต
เสี่ยวจิ่วกับเขาแม้จะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน แต่กลับสนิทกันเสียยิ่งกว่าคนในครอบครัว
นึกถึงสิ่งของที่นางยัดใส่ห้วงมิติเอาไว้ให้เขาใช้ป้องกันตัว ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มอ่อนโยนอย่างไม่รู้ตัว คนอื่นบอกว่าน้องสาวของเขามีพี่ชายเช่นเขาช่างเป็นเรื่องโชคดี แต่เขากลับคิดมาตลอดว่าตนโชคดีนักที่มีน้องสาวอย่างเสี่ยวจิ่ว
ส่วนอีกด้านหนึ่ง หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดเดินมาหยุดตรงหน้าจัวจวินเยวี่ย ประสานมือคารวะเขา “คุณชายท่านนี้ พบกันอีกแล้ว”
สายตาของเขาเลื่อนไปข้างหลังจัวจวินเยวี่ย เห็นในจุดที่อยู่ไม่ไกล หนึ่งเฒ่าหนึ่งหนุ่มกำลังนั่งพิงพักผ่อนอยู่บริเวณตีนเขา เห็นอย่างนี้ จึงเผยยิ้มออกมา
“อืม” จัวจวินเยวี่ยพยักหน้าเล็กน้อย ไม่พูดอะไรมาก
“เหล่าสมาชิกของเราพักอยู่ข้างหน้านี้ คุณชายกับท่านเซียนแล้วก็คุณชายน้อยท่านนั้นจะไปนั่งด้วยกันหรือไม่? ระหว่างทางที่มาที่นี่พวกข้ายังล่าสัตว์ป่ามาด้วย แบ่งให้ท่านเซียนกับพวกคุณชายกินได้ด้วย” หัวหน้าทหารรับจ้างยิ้มบอก ในใจคิดว่าอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรกิน พอดีกับที่กลุ่มของพวกเขามีสัตว์ป่า กลับแบ่งให้พวกเขากินได้บ้าง
“ไม่ต้องล่ะ ขอบคุณ” จัวจวินเยวี่ยตอบ น้ำเสียงยังคงเรียบเฉย สีหน้าไร้อารมณ์
เมื่อเห็นอย่างนี้หัวหน้าทหารรับจ้างก็ยิ้มๆ “ถ้าอย่างนั้นหากมีอะไรให้ช่วย ไปหาพวกข้าก็ได้ สองสามวันนี้พวกข้าพักอยู่ที่นี่” เอ่ยจบ ก็ประสานกำปั้นคารวะ หันไปมองสองคนข้างหลังแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วเดินกลับไป
เฟิ่งจิ่วที่กำลังหรี่ตาพักผ่อนได้ยินบทสนทนาของพวกเขารางๆ แต่เพราะมีจัวจวินเยวี่ยเฝ้าอยู่ จึงพักผ่อนอย่างวางใจ่อ ไม่นานก็หลับไป
จัวจวินเยวี่ยเดินกลับมาดู เห็นตาเฒ่าดื่มสุราเมาหลับนอนกรน ส่วนเฟิ่งจิ่วแม้มีเสียงนอนกรนที่ดังราวกับฟ้าร้องก็ยังหลบได้ลง ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ
เขาส่ายหน้า นั่งขัดสมาธิเฝ้าอยู่ไม่ห่างจากทั้งสองคน หลับตาพักผ่อน แต่ดวงจิตกลับยังเฝ้าระวังการเคลื่อนไหวรอบๆ อยู่
ห่างออกไปไม่ถึงหนึ่งร้อยห้าสิบจั้ง เหล่าทหารรับจ้างกำลังก่อไฟย่างเนื้อสัตว์ป่ากินกันอยู่ที่นั่น พลางปรึกษาหารือกันว่าจะขึ้นไปหาศิลาเพลิงอีกครั้งเมื่อใด
ครั้นท้องฟ้าเริ่มมืด และกลิ่นของเนื้อย่างเริ่มกระจายออกไป ไม่เพียงเฟิ่งจิ่วที่ได้กลิ่นของเนื้อย่าง แม้แต่เหล่าคนที่อยู่บนเขาก็ได้กลิ่นด้วย
คนพวกนั้นตามกลิ่นเนื้อมา ครั้นเห็นว่าเป็นทหารรับจ้างกลุ่มนั้นก็ไม่ได้เข้าใกล้ เพียงเดินอ้อมทหารรับจ้างกลุ่มนั้นไปอีกหน่อย นึกไม่ถึงกลับเจอสามคนนั้นที่มีพลังลึกล้ำยากคาดเดาอีก เห็นอย่างนี้ พวกเขาจึงทำได้เพียงออกจากพื้นที่บริเวณนี้ไปเงียบๆ
คนเหล่านี้ล้วนไม่ใช่คนที่ควรมีเรื่องด้วย พวกเขาไม่กล้ารั้งอยู่ที่นี่ต่อ หากเผลอไม่ระวังแม้แต่นิดเดียว ไม่รู้จะถูกฆ่าตายเมื่อใด
ด้วยเหตุนี้ กวนสีหลิ่นกับเฟิ่งจิ่วสองพี่น้องแม้อยู่ในป่าผืนเดียวกัน อยู่ใต้เขาลูกเดียวกัน อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่จั้ง แต่ทั้งสองกลับไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายอยู่ที่นี่
ครั้นเฟิ่งจิ่วตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กลับเป็นเพราะได้กลิ่นหมของเนื้อย่างที่กระจายไปทั่วป่า…
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
