เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 497 ความลับของภูเขามังกรที่ซ่อนอยู่

บทที่ 497 ความลับของภูเขามังกรที่ซ่อนอยู่

บทที่ 497 ความลับของภูเขามังกรที่ซ่อนอยู่

เฉินเซวียนกระโจนเข้าหาฝั่งและวิ่งตามซูอันที่หลบหนีเข้าไปในภูเขา

หลิวชานแลกเปลี่ยนสายตากับคนของตัวเอง และเมื่อผ่านไปสักพักเขาและพวกกลุ่มคนระดับสูงของกลุ่มวาฬต่างก็ตัดสินใจส่งลูกน้องระดับล่างของตัวเองทั้งหมดกลับไปที่เกาะก่อน ส่วนตัวของพวกเขานั้นก็ตามเฉินเซวียนเข้าไปในภูเขา

ประการแรก พวกเขาต้องการสร้างความประทับใจให้แก่เจ้านายคนใหม่ และประการที่สอง เรื่องนี้สำคัญเกินไป ไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้สึกสบายใจโดยที่ไม่เห็นเจิ้งตานถูกจับด้วยตาของตัวเอง

ประการที่สาม พวกเขาไม่สามารถละทิ้งความจริงที่ว่าอดีตผู้นำของพวกเขาเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างยิ่ง หากผลของสิบแปดสายลมใบไม้ผลิเป็นไปตามชื่อที่น่าอัศจรรย์จริง ๆ พวกเขาทั้งหมดต่างก็หวังว่าจะมีส่วนร่วมในสิบแปดครั้งนั้นบ้าง

ภายใต้สถานการณ์อื่นคงไม่มีใครกล้าท้าทายเฉินเซวียน อย่างไรก็ตาม นี่คือสิบแปดสายลมใบไม้ผลิ! นางจะต้องถูกกระทำถึงสิบแปดรอบ!

จะมีผู้ชายคนไหนบนโลกที่สามารถแบกรับภารกิจนี้โดยลำพังได้?

มันเป็นไปไม่ได้เลย ไม่ว่าเฉินเซวียนจะแข็งแกร่งขนาดไหน!

หลิวชานมองสหายรอบตัว เขาคิดว่าคนพวกนี้น่าจะคิดแบบเดียวกับเขามากที่สุด

หัวใจของเขาเริ่มเร่าร้อนด้วยความปรารถนาเมื่อความคิดของเขาล่องลอยไปหาอดีตผู้นำที่งดงามและสูงส่ง ฝีเท้าของเขาก็เร่งเร็วขึ้น

…

ซูอันวิ่งอย่างไร้จุดหมายโดยลากเจิ้งตานไปด้วยกัน เขาไม่รู้ว่าตำแหน่งของตัวเองอยู่ที่ไหน และวิ่งไปตามสัญชาตญาณ

ชายหนุ่มพยายามทิ้งร่องรอยให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อทำให้ผู้ที่ไล่ตามเขาสับสน

ในตอนแรก เจิ้งตานพยายามตามเขาให้ทัน ทว่าไม่นานหลังจากนั้น นางก็สะดุดจนเกือบล้ม

ซูอันวิ่งไปด้วยพยุงนางไปด้วยความตื่นตระหนก เขาสังเกตเห็นว่าร่างกายของนางอ่อนแอลงอย่างไม่น่าเชื่อ นางหอบหายใจถี่เร็ว

เขาถอนหายใจ “บางทีเราน่าจะโดดลงไปในน้ำ การแช่ตัวในน้ำเย็นอาจช่วยขจัดผลกระทบของยาได้”

เจิ้งตานส่ายหัว “ข้าไม่อยากตกไปอยู่ในมือของเฉินเซวียน รีบพาข้าไปจากที่นี่เร็วเข้า!”

เมื่อเห็นว่านางอ่อนแอเกินไป ซูอันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอุ้มนาง เขาเริ่มวิ่งผ่านพงไม้อีกครั้ง โดยมีนางอยู่ในอ้อมแขน

ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ ครั้งสุดท้ายที่เขาออกมานอกเมืองจันทร์กระจ่างเพื่อหาโกวเป่า เขาได้เจอสัตว์ร้ายมากมาย สถานที่นี้ไม่ได้อยู่ไกลจากเมืองจันทร์กระจ่างเลย ทำไมเขายังไม่เจอสัตว์ร้ายอีก?

อย่างไรก็ตามซูอันก็รีบขจัดความคิดฟุ้งซ่านนี้ไปอย่างรวดเร็ว ลำดับความสำคัญสูงสุดในตอนนี้คือการหลบหนีการไล่ล่าจากเฉินเซวียน และคนอื่น ๆ

หลังจากวิ่งไปสักพัก ดวงตาของซูอันก็สว่างขึ้นในทันใด เขาชี้ไปที่ถ้ำใกล้ ๆ “มีถ้ำอยู่ตรงนั้น เราเข้าไปพักผ่อนกันก่อนแล้วดูว่าเราจะจัดการกับพิษของเจ้าได้ไหม”

จิตใจของเจิ้งตานเริ่มหลุดไปแล้ว นางทำได้เพียงครวญครางโดยไม่รู้ตัว แขนของนางโอบรอบคอของเขาตามสัญชาตญาณ

ร่างกายของนางบิดไปมาในอ้อมกอดของเขาตามสัญชาตญาณ

ซูอันกลืนน้ำลาย

สาวน้อย…รู้ไหมว่าตอนนี้เจ้ากำลังยั่วยวนใจข้ามากแค่ไหน?

ร่างกายทั้งสองบดเบียดกันอย่างใกล้ชิด เจิ้งตานสวมชุดบาง ๆ ที่ปกปิดเรือนร่างเย้ายวนเสน่ห์ของตัวเอง เขาจึงสามารถสัมผัสได้ถึงความร้อนจากร่างกายของนางอย่างชัดเจน

คอของซูอันแห้งผาก เขาพยายามควบคุมตัวเองอย่างยากลำบาก ข้าไม่สามารถฉวยโอกาสจากนางได้! อย่างน้อยข้าต้องลองดูว่ามีทางออกอื่นหรือไม่!

ทั้งสองคนเข้าไปอยู่ในถ้ำ ถ้ำนี้ดูใหญ่กว่าถ้ำปกติทั่วไปมาก

หลังจากเดินเข้าไปได้ระยะหนึ่ง ทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าก็สว่างขึ้นในทันใด มันเป็นพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่

เส้นทางที่ทั้งสองเพิ่งผ่านมานั้นค่อนข้างกว้าง แต่พื้นที่นี้ใหญ่กว่าหลายเท่า

แต่ก่อนที่ซูอันจะรู้สึกมีความสุข ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ เขาสังเกตเห็นร่างมโหฬารซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

ร่างกายของสิ่งมีชีวิตตรงหน้านี้มีความยาวหลายสิบจั้ง มังกรแดงตัวนี้บินวนอยู่กลางอากาศ รอบ ๆ มีลูกแก้วที่วาววับ

หลายครั้งที่มังกรบินเข้าไปใกล้ลูกแก้ว ก่อนที่จะบินห่างออกไปอีกครั้ง ดูเหมือนว่าลูกแก้วนี้มีความสำคัญต่อมังกรตัวนี้อย่างยิ่ง

เขาจำได้ทันใดว่ามีภูเขาที่โด่งดังลูกหนึ่ง ซึ่งอยู่นอกเมืองจันทร์กระจ่าง ที่ถูกขนานนามว่าภูเขามังกรซ่อน แต่มังกรไม่เคยปรากฏตัวเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ซูอันเคยสันนิษฐานว่ามันคงเป็นชื่อที่ใครบางคนตั้งให้แบบมั่ว ๆ แต่ใครจะรู้ว่าที่นี่จะมีมังกรอยู่จริง ๆ!

แม้เขาจะไม่รู้ว่ามังกรตัวนี้แข็งแกร่งเพียงใด แต่ก็รู้ดีว่าไม่ว่าจะอยู่ในโลกใด หรืออยู่ในภาพยนตร์หรือในหนังสือ มังกรก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอยู่เสมอ

ยิ่งไปกว่านั้น ซูอันยังรู้สึกได้ว่าแรงกดดันที่สิ่งมีชีวิตนี้ปล่อยออกมานั้นยิ่งใหญ่กว่าที่เขารู้สึกเมื่อเผชิญหน้ากับจางฮั่นในมิติลับหยกจรัสเสียอีก

ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีสัตว์ร้ายระหว่างทาง! สัตว์ร้ายตัวใดจะโง่เขลาพอที่จะเข้าใกล้สถานที่ที่มีมังกรอาศัยอยู่?

“เกิดอะไรขึ้น!? ทำไมเจ้าถึงมายั่วยุศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้!?” จู่ๆ เสียงที่ตกใจก็ดังขึ้นในหัวของเขา

ซูอันยิ้มด้วยความปีติยินดีในทันที “พี่หญิงใหญ่ ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว!”

หมี่ลี่บ่น “ข้าถูกปลุกให้ตื่นขึ้นเพราะสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันทรงพลังต่างหาก! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ถ้าท่านอยากจะรู้เรื่องทั้งหมดข้าคงต้องใช้เวลาอธิบายสักพัก” ซูอันไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน

หมี่ลี่ตัดบท “ถ้างั้นก็ช่างมันก่อน! ตอนนี้เราต้องออกไปจากที่นี่เป็นอันดับแรก ดูเหมือนว่าเจ้ามังกรนั่นกำลังทำอะไรบางอย่างที่สำคัญอยู่ ดังนั้นมันจึงยังไม่สังเกตเห็นเจ้า!”

ซูอันพยักหน้า นี่เป็นความคิดของเขาเช่นกัน ชายหนุ่มจึงค่อย ๆ ก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวังและเงียบเชียบ

“อื้ม…” ในขณะนี้ เจิ้งตานครวญครางอยู่ในอ้อมแขนของเขา นางบิดตัวไปมาขณะลืมตาขึ้นช้า ๆ “อาซู อ่า…ทำไมมันยาวจัง…?”

ซูอันรู้ว่าตอนนี้ตัวเองซวยแล้วแน่นอนเมื่อนางเปล่งเสียงพูดแบบนี้ เขาเริ่มวิ่งหนีสุดชีวิต แต่น่าเสียดายที่เขาใช้จ้าววายุไม่ได้แล้ว

หางของมังกรมหึมากวาดเข้าหาเขา

เมื่อรู้สึกถึงแรงลมมหาศาล ซูอันก็อุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก “บัดซบ!!”

เขาหันหลังโดยคิดจะใช้แผ่นหลังของตัวเองป้องกันเจิ้งตาน

ตูม!

ซูอันรู้สึกราวกับว่าถูกรถบรรทุกเร่งเครื่องพุ่งชน เลือดไหลออกจากปากขณะที่ร่างของตัวเองลอยขึ้นไปในอากาศ

เขาไม่สามารถประคองเจิ้งตานที่ล้มลงกับพื้นได้อีกต่อไป

“อาซู!” เจิ้งตานกรีดร้องอย่างขมขื่นเมื่อเห็นร่างของซูอันลอยขึ้นไปในอากาศ

นางต้องการช่วยเขา แต่ผลของยาทำให้นางไม่สามารถแม้แต่จะเดินได้

“มนุษย์ที่โง่เขลา เจ้ากล้าทำลายความสงบของราชาองค์นี้หรือ?”

“หืม? มนุษย์ผู้หญิง?”

เสียงดังกังวานดังมาจากส่วนลึกของถ้ำ เห็นได้ชัดว่ามังกรตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูงที่สามารถพูดได้

เจิ้งตานกำลังดิ้นรน พยายามดูว่าซูอันยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?!

หางมังกรยักษ์พันรอบเอวของนางและดึงนางกลับทันที

“ปล่อยข้านะ!” เจิ้งตานดิ้นรนต่อสู้กับหางของมังกรอย่างบ้าคลั่ง พยายามปลดปล่อยตัวเองจากพันธนาการ แต่หางมังกรกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

นางถูกยกขึ้นไปกลางอากาศ หัวมังกรขนาดใหญ่ขยับเข้ามาใกล้นาง ดวงตาสีแดงทั้งสองของมันปล่อยแรงกดดันไม่รู้จบ

หลังจากที่มองดูนางอยู่ครู่หนึ่ง มังกรยักษ์ก็เริ่มพูด “เป็นผู้หญิงที่สวยจริง ๆ ราชาองค์นี้ชอบกลิ่นกายของเจ้าในตอนนี้ยิ่งนัก”

เจิ้งตานจำบางสิ่งที่ซางหลิวอวี้เคยพูดในชั้นเรียนได้ ซางหลิวอวี้เคยบรรยายว่ามังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชื่นชอบสิ่งลามกอนาจาร อย่าบอกนะว่ามังกรตัวนี้กำลังจะ…

หัวใจของนางเต้นผิดจังหวะ แต่นางบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์

นางและมังกรมีขนาดแตกต่างกันมาก มันคงทำกับนางไม่ได้จริงไหม? อย่างแย่ที่สุด…นางก็แค่ตาย

นางอดไม่ได้ที่จะหันไปมองไปยังทางเข้าถ้ำ เมื่อคิดว่าอาซูเสียชีวิตเพื่อปกป้องนาง ตอนนี้นางจึงคิดว่าการมีชีวิตอยู่ต่อไม่มีความหมายมากนัก

“ไม่จำเป็นต้องมองอีกต่อไป ระดับการบ่มเพาะของคนรักของเจ้าต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เขาไม่มีทางรอดตายจากการโจมตีของข้าแน่นอน นับจากนี้เจ้าจงติดตามราชาองค์นี้แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าความสุขที่แท้จริงมันเป็นเช่นไร”