เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 331 สัญญาที่เป็นโมฆะ

บทที่ 331 สัญญาที่เป็นโมฆะ
บทที่ 331 สัญญาที่เป็นโมฆะ

“อันที่จริงมันเป็นวิธีที่ข้าไปเจอมาโดยบังเอิญ เมื่อโคจรพลังชี่ตามวิธีของข้า นางได้เปิดหัวใจและร่างกายของนางอย่างเต็มที่ ส่งผลให้จิตสำนึกของนางอ่อนแอลง และนั่นทำให้ข้าเข้าไปในร่างกายของนางได้ง่ายขึ้นมาก”

แม้ว่าจะเป็นร่างของฉู่ชูเหยียน แต่อีกฝ่ายก็พูดด้วยน้ำเสียงของหมี่ลี่

“ทำไมท่านต้องเข้าไปอยู่ในร่างกายนาง? ท่านมีของร่างตัวเองอยู่แล้ว ถ้าพูดถึงความงดงามและการบ่มเพาะ ท่านก็ไม่แพ้นางเช่นกัน…” ทันใดนั้นความคิดก็ผุดขึ้นในใจของ ซูอัน “เดี๋ยวก่อน เป็นเพราะยาพิษของจางฮั่นใช่ไหม?”

‘ฉู่ชูเหยียน’ พยักหน้าแทนคำตอบ “น้ำตาสีชาดจากมารดรเซียงนั้นร้ายแรงมากกว่าที่ข้าคิด แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถต้านทานพิษที่น่ากลัวนั่นได้ แค่เพียงเวลาชั่วครู่เดียวเท่านั้นพิษก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของข้าอย่างเต็มที่ ข้าทำได้เพียงหลบหนีด้วยจิตวิญญาณโดยใช้วิชาลับ แต่ถึงเป็นแบบนั้น จิตวิญญาณของข้าก็ยังได้รับผลกระทบจากพิษเล็กน้อย ข้าอยู่ในสภาพที่อ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก”

นางหยุดครู่หนึ่งก่อนจะเสริมว่า “แต่แน่นอน ข้าแข็งแกร่งมากเกินพอที่จะจัดการกับเจ้า”

“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมท่านถึงเลือกเอาร่างของฉู่ชูเหยียนเป็นของตัวเอง?” ซูอันไม่อยากเชื่อเลยว่าจางฮั่นยังคงหลอกหลอนเขาต่อไปแม้กระทั่งหลังจากที่ตายไปแล้ว! จิตใจของชายหนุ่มกระวนกระวายในขณะที่พยายามหาทางแก้ไข

“แน่นอน” ฉู่ชูเหยียนตอบด้วยรอยยิ้ม “ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเราจะได้พบกันอีกในไม่ช้านี้ แต่เจ้าไม่เชื่อข้า”

ในที่สุดซูอันก็เข้าใจว่าทำไมหมี่ลี่ถึงพูดอย่างนั้น แม้จะเน้นว่าการพบกันใหม่ของพวกเขาอาจจะไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดี

“พี่หญิงใหญ่ เราเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก่อนหน้านี้ใช่หรือไม่? ไม่จำเป็นที่เราจะต้องหันหลังให้กับกันและกัน ทำไมไม่ให้ข้าหาร่างอื่นให้ท่านแทนล่ะ?” ซูอันกล่าว

‘ฉู่ชูเหยียน’ ส่ายหัวและพูดว่า “ข้าพอใจกับร่างกายนี้ ข้าไม่ต้องการเปลี่ยน นอกจากนี้ เจ้าคิดว่ามันง่ายที่จะหลอมรวมวิญญาณเข้าสู่ร่างกายผู้อื่นงั้นเหรอ? วิญญาณของข้าได้รับความเสียหายก่อนหน้านี้แล้ว ถ้าข้าต้องเปลี่ยนเป็นร่างอื่นอีก จิตวิญญาณของข้าอาจะเสียหายจนแก้ไขไม่ได้ ทำไมข้าถึงต้องยอมเสี่ยงขนาดนั้น?”

เมื่อตระหนักว่าไม่มีวิธีแก้ปัญหาแบบที่พอใจได้ทั้งสองฝ่ายทำให้ซูอัน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านทำสัญญากับข้าไว้แล้ว ท่านไม่สามารถทำร้ายเราได้ ท่านไม่กลัวการลงโทษจากสวรรค์หรือไง?!”

‘ฉู่ชูเหยียน’ ระเบิดเสียงหัวเราะ ทำให้ใบหน้าที่เย็นชาแต่เดิมของนางดูเย้ายวนขึ้นเล็กน้อย “ข้าได้ช่วยนางไว้แล้วตามคำสัญญาของเรา และหมี่ลี่ได้ตายไปแล้ว แม้ว่าจะถูกสวรรค์ลงโทษ แต่ตอนนี้ทุกอย่างควรจะจบลงแล้ว”

“คิดเหรอว่าดวงเนตรของสวรรค์จะมองไม่เห็นการกระทำของท่าน?” ซูอันคิดว่าตั้งแต่ที่คีย์บอร์ดบอกได้ว่านางคือหมี่ลี่ สิ่งที่เรียกว่าสวรรค์ก็ต้องรู้ได้เช่นเดียวกัน

สวรรค์เป็นแนวคิดที่เป็นนามธรรมมากสำหรับเขา แต่โลกนี้ดูเหมือนจะเชื่อในการมีอยู่ของมัน เขาแค่กังวลว่าการลงโทษจากสวรรค์จะทำร้าย ฉู่ชูเหยียนไปด้วยโดยไม่ได้ตั้งใจ

“เจ้ากำลังถ่วงเวลาเพื่อดูว่าสัญญาจะถูกยกเลิกหรือไม่ใช่ไหม?” ‘ฉู่ชูเหยียน’ อ่านใจเขาได้ทันที “เจ้าไม่จำเป็นต้องรอหรอก สัญญาที่เราทำกันตอนนั้นเป็นโมฆะไปแล้ว”

“โมฆะ?” ซูอันตกตะลึง

‘ฉู่ชูเหยียน’ หัวเราะ “เจ้าคิดว่าข้าจะยอมผูกมัดตัวเองง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? เจ้าเอานิ้วของข้ากดลงไปในสัญญา โดยไม่ใช่ความตั้งใจของข้าเอง ดังนั้นมันจึงไม่มีผลผูกมัด!”

“???”

เดี๋ยวก่อน…มีกฎอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ? บัดซบ!

ซูอันรู้สึกผิดหวังอย่างสุดซึ้ง แต่ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามที่หมี่ลี่ว่าไว้จริง ๆ!

‘ฉู่ชูเหยียน’ ยกกระบี่ขึ้นสูงและพูดว่า “เพราะความดีความชอบที่เจ้าปลดปล่อยข้าจากผนึก ข้าจึงได้อธิบายทุกอย่างให้เจ้าฟัง แต่ตอนนี้ทุกอย่างควรจะจบลงได้แล้ว”

“รอก่อน!” ซูอันตะโกนออกมา “ข้ามีข้อเสนอ!”

“ข้อเสนออะไร?” ในอดีต นางไม่เคยสนใจที่จะแลกเปลี่ยนข้อเสนออะไรกับมดปลวกในสายตานางอย่างซูอัน บางทีอาจเป็นเพราะนางต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวมานาน ‘ฉู่ชูเหยียน’ จึงตัดสินใจฟังเขาขึ้นมา

ซูอันเลิกแสดงอารมณ์โกรธแล้วพูดว่า “เอาล่ะ พี่หญิงใหญ่ ทำไมท่านไม่ใช้ชีวิตแบบฉู่ชูเหยียนต่อไปล่ะ? ฉู่ชูเหยียนและข้าเป็นสามีภรรยากันแต่ในนาม หากท่านเต็มใจ ข้าจะได้ภรรยาที่แท้จริง และท่านจะได้ใครซักคนมาปกปิดตัวตนของท่าน ท่านอยู่คนเดียวมาหลายพันปีแล้ว แต่ละคืนที่เปลี่ยวเหงาคงยากที่จะผ่านพ้นไป ท่านกับข้าเราเข้ากันได้ดีอยู่แล้ว ทำไมไม่ลองผ่านทั้งกลางวันและกลางคืนร่วมกันล่ะ?”

ทั้งหมี่ลี่และฉู่ชูเหยียนเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา

—

ท่านยั่วยุหมี่ลี่สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 666!

—

—

ท่านยั่วยุฉู่ชูเหยียนสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 666!

—

เมื่อเห็นชื่อฉู่ชูเหยียนในระบบ ซูอันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาตั้งใจพูดเช่นนี้เพื่อดูว่าฉู่ชูเหยียนตัวจริงยังคงมีสติอยู่ในร่างกายของนางหรือไม่ ดูเหมือนว่าวิญญาณของนางยังคงอยู่ นั่นหมายความว่าเขายังมีความหวัง!

อย่างไรก็ตาม หมี่ลี่ไม่ได้ตระหนักถึงเจตนาที่แท้จริงของซูอัน นางไม่เคยคิดว่าจะมีชายไร้ยางอายเช่นนี้อยู่ในโลก เมื่อครู่ก่อนนางยังคงรู้สึกซาบซึ้งกับสายสัมพันธ์ที่สามีภรรยาคู่นี้มีให้แก่กันอยู่เลย แต่ทันทีที่อันตรายเกิดขึ้น เขาก็ละทิ้งภรรยาทันทีโดยไม่คิดอะไร!

ถุย! ผู้ชายก็เหมือนกันหมด!

ซูอันทำเป็นมองข้ามความโกรธของหมี่ลี่ในขณะที่เขาพูดต่อ “พี่หญิงใหญ่ ท่านอาจจะแข็งแกร่ง แต่ท่านถูกผนึกมานานกว่าพันปีแล้ว โลกเปลี่ยนแปลงไปมากตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉิน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ท่านจะไม่คุ้นเคยกับสิ่งต่าง ๆ ในปัจจุบันนี้ ซึ่งมันจะส่งผลแน่นอนเมื่อท่านออกไปเจอโลกภายนอก หากวันหนึ่งความลับรั่วไหลว่าท่านเป็นวิญญาณที่ครอบครองร่างของฉู่ชูเหยียน ผู้บ่มเพาะของโลกใบนี้จะช่วยกันปราบท่านอย่างแน่นอน ข้ารู้ว่าท่านมีพลังที่จะจัดการกับทุกคนได้ แต่การมีแมลงวันบินวนรอบตัวมันน่ารำคาญมากจริงไหม?”

รอยยิ้มเยาะเย้ยผุดขึ้นบนใบหน้าของหมี่ลี่ “เจ้านี่พูดจาโน้มน้าวใจเก่งจริง ๆ ข้อเสนอของเจ้าก็ดีอยู่ แต่เจ้าเป็นคนที่น่ารังเกียจเกินกว่าจะไว้ใจได้ แม้แต่จ้าวเกาก็ยังน่ารังเกียจน้อยกว่าเจ้าซะอีก!”

“ท่านอย่าเปรียบเทียบข้ากับขันทีได้ไหม? ข้าล่ะขนลุกจริง ๆ” ซูอันพูดเสียงห่อเหี่ยว

หมี่ลี่ใจเต้น อา…เขาไม่เหมือนกับจ้าวเกานี่นะ เขาสามารถทำสิ่งนั้นได้ เขาไม่ใช่ขันที

ความคิดนั้นแวบเข้ามาในหัวนางครู่หนึ่งก่อนที่นางจะรีบสลัดทิ้งไปและพูดว่า “เจ้าพูดเสร็จแล้วหรือยัง? ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องไปตามทางของเจ้าแล้ว”

“ด…เดี๋ยวก่อน! ข้ายังมีเรื่องพูดอีกหลายเรื่อง!” ซูอันละล่ำละลัก “พี่หญิงใหญ่ ท่านไม่คิดไตร่ตรองอีกสักรอบหน่อยเหรอ? ไม่ว่ายังไงร่างกายนี้ก็ไม่ใช่ของท่านอยู่ดี ดังนั้นท่านไม่มีอะไรจะเสีย อันที่จริงข้าสามารถปรนเปรอ…แค่กๆ ข้าหมายความว่า ท่านสามารถวางใจได้ว่าข้าจะดูแลและทำให้ท่านทำความคุ้นเคยกับโลกใหม่ได้อย่างราบรื่น!”

—

ท่านยั่วยุฉู่ชูเหยียนสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 1024!

—

ซูอันดีใจมากที่ได้เห็นคะแนนความโกรธแค้นที่พุ่งสูงขึ้น เขารู้สึกว่าถ้ายั่วโมโหฉู่ชูเหยียนได้มากพอมันอาจจะสามารถทำให้นางมีกำลังขึ้นต่อสู้กับการควบคุมร่างกายของหมี่ลี่ได้

หมี่ลี่หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนพูดว่า “เจ้าได้ทำสถิติใหม่ของความไร้ยางอายในโลกใบนี้แล้ว ตั้งแต่ข้าได้ครอบครองร่างนี้ ข้าจะช่วยเหลือนางให้พ้นจากความหายนะในชีวิตโดยไม่จำเป็นต้องอาศัยเจ้า!”

ซูอันไม่พอใจที่ได้ยินอย่างนั้น “ท่านเป็นคนที่เข้ามาแทนที่นางและทำลายความรักที่เรามีให้กัน ถึงกระนั้น ท่านยังคงคิดว่าตัวเองมีศีลธรรมและวิพากษ์วิจารณ์การกระทำของข้า หากจะมีใครที่ไร้ยางอาย มันควรจะเป็นท่านมากกว่าไม่ใช่ข้า!”

หมี่ลี่โกรธเคืองกับคำพูดเหล่านี้ “รนหาที่ตาย!”

—

ท่านยั่วยุหมี่ลี่สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 730!

—

นางแทงกระบี่ใส่ซูอันทันที

ซูอันใช้วิชาร่างก้าวทานตะวันเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีของนาง แต่ทันทีที่เขาโคจรพลังชี่ ก็รู้สึกได้ว่ามีคลื่นความร้อนสูงเข้าจู่โจมท้องน้อยของเขา ทำให้พลังชี่ในร่างกายของชายหนุ่มปั่นป่วน ส่งผลให้การไหลเวียนของพลังชี่ช้าลงอย่างมาก