เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 118 ข้าไม่ได้ไปพนัน (ปลาย)

บทที่ 118 ข้าไม่ได้ไปพนัน (ปลาย)

ทางด้านของ ฉู่ชูเหยียน นางขมวดคิ้วตลอดเวลาตั้งแต่เข้ามาในบ่อน ซึ่งเห็นได้ชัดว่านางไม่คุ้นชินกับบรรยากาศที่วุ่นวายและเต็มไปด้วยอบายมุขแบบนี้ หญิงสาวโบกมือ พัดควันที่ลอยอยู่ข้างหน้าด้วยมือของนางก่อนจะตอบกลับไปว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจข้า วันนี้ข้าแค่มากับเขาก็เท่านั้น”

ตอนนั้นเองที่ดอกบ๊วยเจ็ด เพิ่งสังเกตเห็น ซูอัน ซึ่งแน่นอนว่าใครมันจะไปสนใจสิ่งอื่นได้ เมื่อมีหญิงสาวที่งดงามเช่นนี้ยืนอยู่ตรงหน้า?

“โอ้ ข้าขอคารวะนายน้อยซู! ขอทราบได้ไหมว่าวันนี้ท่านมีธุระอะไรกับเรา?”

แม้ว่าดอกบ๊วยเจ็ดจะมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา แต่เขาก็สาปแช่ง ซูอัน ในใจของเขาอย่างเงียบ ๆ ไอ้คนผู้นี้เป็นที่รู้จักว่าเป็นคนไร้ค่าไม่มีอะไรดีสักอย่าง มันเป็นเพราะรูปร่างหน้าตาของมันแท้ ๆ ที่ทำให้มันมีโอกาสชีวิตที่ดีขนาดนี้!

หากเป็นก่อนหน้านี้ คนผู้นี้คือคนที่เขาไม่แม้แต่จะเหลือบไปมองด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขากลับต้องฝืนยิ้มและพูดจาสุภาพด้วย ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกอึดอัดจนแทบจะอาเจียน!

ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยเจ็ด สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +200!

เมื่อได้รับคะแนนมาจาก ดอกบ๊วยเจ็ด ริมฝีปากของซูอันก็ขดขึ้น และถามกลับทันที “ตอนนี้เจ้ากำลังสาปแช่งข้าอยู่ในใจของเจ้าหรือเปล่า?”

หัวใจของดอกบ๊วยเจ็ดเต้นระรัวพร้อมกับรีบปฏิเสธ “ไม่ ไม่ ไม่แน่นอน ท่านเป็นถึงนายน้อยของตระกูลฉู่ ข้าจะกล้าคิดอะไรไม่สุภาพกับท่านได้อย่างไร?”

ความหมายเบื้องหลังคำเหล่านี้คือ ‘ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเจ้าเป็นนายน้อยของตระกูลฉู่ ข้าคงด่ากราดเจ้าไปนานแล้วไอ้เวร!”

“นายน้อยซู ข้าขอทราบได้ไหมว่าท่านมีธุระกับเราวันนี้?”ดอกบ๊วยเจ็ด สังเกตว่า ซูอัน มองไปรอบ ๆ บ่อน ดังนั้นเขาจึงพยายามถามความต้องการอีกครั้ง

“ที่นี่มันคือบ่อน มันจะมีเหตุผลอะไรอีกถ้าหากไม่มาที่นี่เพื่อเล่นการพนัน? เจ้าคิดว่าข้ามาที่นี่เพื่อกินข้าวงั้นเหรอ?” ซูอัน ตอบกลับด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

ดอกบ๊วยเจ็ด เดาะลิ้นของเขาอย่างเงียบ ๆ ฮึ่ม! ไอ้เวรซูอัน! เมื่อก่อนเวลาพูดกับข้าเจ้าแทบจะลงไปนั่งคุกเข่า แต่ตอนนี้พอได้ดีแล้วเจ้ากลับกล้าพูดกับข้าแบบนี้งั้นเหรอ!?

ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยเจ็ด สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +300!

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เขามาที่นี่เพื่อเล่นการพนันงั้นเหรอ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดอกบ๊วยเจ็ด หันไปมอง ฉู่ชูเหยียน ด้วยสีหน้าโง่งมทันที ข้าได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? โลกนี้มันเกิดอะไรขึ้น สมาชิกของตระกูลฉู่ มาที่นี่เพื่อเล่นการพนัน แถมเขายังพาคุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่มาด้วย!?

ฉู่ชูเหยียน พูดอย่างไม่ใส่ใจ “อย่างที่ข้าพูด ข้ามาที่นี่เพื่อติดตามเขาเท่านั้น เจ้าไม่จำเป็นต้องมองมาที่ข้า”

ดอกบ๊วยเจ็ด หันไปหา ซูอัน อย่างรวดเร็วและถามว่า “ท่านบอกว่าท่านมาที่นี่เพื่อเล่นการพนันเหรอ?”

“นี่เจ้าหูหนวกหรือไงทำไมต้องให้ข้าพูดอะไรซ้ำ ๆ ?” ซูอัน จ้องไปที่

ดอกบ๊วยเจ็ด ด้วยสายตาดูถูก “ทำไม? เจ้าไม่ต้อนรับข้าเหรอ?”

ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยเจ็ด สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +99!

แต่ถึงอย่างนั้น ความโกรธของดอกบ๊วยเจ็ดถูกแทนที่อย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าปิติยินดี “ไม่แน่นอนนายน้อยซู! บ่อนของเรายินดีต้อนรับท่านเสมอทุกเวลาที่ท่านต้องการ! มาเถอะนายน้อยซู ข้าขอเชิญท่านไปที่ห้องส่วนตัวของเรา!”

เขารู้ว่าเจ้าสำนักมอบหมายให้ดอกบ๊วยสิบสามจัดการกับ ซูอัน แต่ฝ่ายหลังจบลงด้วยการสูญเสียตั๋วหนี้ไปและยิ่งไปกว่านั้นยังโดนลู่เต๋อหักขาทั้งสองข้างอีกต่างหากซึ่งมันทำให้พวกเขาไม่สามารถเอาคืนได้เพราะ ลู่เต๋อ เป็นคนของสถาบันจันทร์กระจ่าง รวมไปถึง ซูอัน ก็เป็นนายน้อยของตระกูลฉู่ และเป็นนักศึกษาของ สถาบันจันทร์กระจ่าง เช่นกัน สำนักดอกบ๊วยไม่สามารถจับต้องเขาได้โดยปราศจากเหตุผลที่เพียงพอ ซึ่งทำให้พวกเขาสูญเสียทุกอย่างไปแบบเปล่าประโยชน์ ทว่าในตอนที่พวกเขากำลังคิดว่าตัวถึงทางตัน จู่ ๆ เป้าหมายของพวกเขากลับมามอบโอกาสล้างแค้นให้พวกเขาถึงหน้าบ้านซะอย่างนั้น!

เจ้ามาที่นี่เพื่อเล่นการพนันงั้นเหรอ?

ฮะ ฮ่า ได้เลย! วันนี้ข้าจะสั่งสอนให้เจ้ารู้เองว่าบ่อนของข้ามันน่ากลัวขนาดไหน! ต่อให้ตระกูลของเจ้าจะร่ำรวยจนล้นฟ้า แต่ข้าก็ยังสามารถทำให้เจ้าสูญเสียทุกอย่างได้ภายในคืนเดียว!

ไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าตระกูลฉู่ ห้ามมิให้สมาชิกในตระกูลเล่นการพนัน และ สถาบันจันทร์กระจ่าง ก็มีกฎห้ามเช่นกัน และถึงแม้ว่าดอกบ๊วยเจ็ด จะไม่รู้ว่า คุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่ กำลังทำอะไรที่นี่ บ่อนของพวกเขาก็มีกลเม็ดมากมายเพื่อทำให้แน่ใจว่า ซูอัน มีหนี้สินล้นพ้นตัว

เมื่อถึงตอนนั้น พวกเขาจะประกาศข่าวนี้ไปทั่วเมือง ซึ่งเขามั่นใจว่า ซูอัน จะต้องถูกขับไล่ออกจากทั้งตระกูลฉู่และสถาบันจันทร์กระจ่างแน่นอน หากปราศจากการคุ้มครองจากตระกูลฉู่และสถาบัน สำนักดอกบ๊วยจะสามารถจัดการกับซูอันอย่างไรก็ได้ตามที่พวกเขาพอใจ!

ซูอัน ยกมือขึ้นและหยุดดอกบ๊วยเจ็ด โดยกล่าวว่า “ไม่จำเป็นสำหรับเรื่องนั้น ข้าชอบความพลุกพล่านข้างนอกนี่มากกว่า” แผนของ ซูอัน คือต้องการให้คนทั้งหมดที่นี่เป็นพยานด้วย ซึ่งถ้าหากเขาเข้าไปในห้องส่วนตัวมันจะทำให้แผนของเขาเสียทันที

ในขณะเดียวกัน ที่สาขาใหญ่ของสำนักดอกบ๊วย ผู้คนมากมายกำลังตั้งแถวต้อนรับผู้หญิงชุดเขียวคนหนึ่งอยู่

“แม่นางเฉียว ท่านมาทำอะไรที่นี่?”

ถ้า ซูอัน อยู่ที่นี่ในวันนี้ เขาคงจะสามารถบอกได้ว่าผู้หญิงที่สวมชุดสีเขียวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเสวี่ยเอ๋อร์

เสวี่ยเอ๋อร์มองไปที่ผู้หญิงผู้หนึ่งซึ่งกำลังพยายามซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งของห้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกในขณะที่นางพยายามจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของนางให้เรียบร้อย เมื่อเห็นเช่นนี้ เสวี่ยเอ๋อร์ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ต่อให้เจ้าจะมีตัณหาแค่ไหน ทุกอย่างมันก็ต้องมีขีดจำกัดกันบ้าง เจ้ายังคงปล่อยให้นางอยู่เคียงข้างทั้ง ๆ ที่เจ้าฆ่าสามีของนางไปแล้ว เจ้าไม่กลัวการแก้แค้นเลยหรือไง?”

ผู้หญิงคนนั้นที่กำลังหลบอยู่ที่มุมห้องคือภรรยาของ ถานเว่ย ซึ่งถูกดอกบ๊วยสิบสองฆ่าตายในตอนนั้น

เหมยเชาฟง ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นและพูดว่า “แม่นางเฉียว ท่านก็คิดมากเกินไปแล้ว ทานคงไม่รู้ว่าตอนนี้ข้าได้พิชิตทั้งร่างกายและหัวใจของนางไปเรียบร้อยแล้ว!”

ผู้หญิงคนนั้นก้มศีรษะลง แสดงท่าทีคล้ายกับเขินอายกับคำพูดของเหมยเชาฟง

หน้าผากของเสวี่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้วด้วยความขยะแขยง แต่แล้วจากนั้นนางก็ไม่สนใจในเรื่องนี้อีกนางเปลี่ยนหัวข้อคุยทันที “ข้ามาที่นี่เพื่อเตือนเจ้าว่า ซูอัน อยู่ที่ บ่อนโกยเงิน ตอนนี้”

เหมยเชาฟงตกตะลึง “เขาไปทำอะไรที่บ่อน?”

“สมองของเจ้าคงจะเลอะเลือนจากราคะแน่นอน” เสวี่ยเอ๋อร์มองเขาอย่างรังเกียจ “เขาจะไปทำอะไรได้ที่บ่อนนอกจากเพื่อเล่นการพนัน!?”

เมื่อโดนดูถูกเช่นนี้ เหมยเชาฟง ก็รู้สึกโกรธเคืองอยู่ในใจ ถ้าไม่ใช่เพราะว่านายน้อยเอ็นดูเจ้าและมอบตราคำสั่งให้เจ้า ป่านนี้ข้าคงจับเจ้ามาเป็นของเล่นของข้าไปแล้ว!

แน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา เขายังคงแสร้งยิ้มและตอบกลับว่า “แม่นางเฉียว ซูอัน เป็นเพียงแค่คนโง่คนหนึ่งเท่านั้น ครั้งล่าสุดที่เขาเข้ามาในบ่อนของข้าเขาเสียเงินไปถึง 1,000 ตำลึงเงิน ข้าแน่ใจว่าครั้งนี้บทสรุปมันก็คงไม่ต่างกันมากเพียงแค่วันนี้เขาจะเสียเท่าไหร่เท่านั้นเอง”

“เจ้าไม่ควรประมาท จากสิ่งที่ข้าได้ยินมา ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะค่อนข้างมั่นใจเป็นอย่างมาก เขาบอกว่าเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อเล่นการพนันแต่เพื่อถอนเงิน” เสวี่ยเอ๋อร์พูดพร้อมกับส่ายหัว

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!” เหมยเชาฟงระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น จนกระเบื้องบนหลังคาสั่นสะเทือน “ช่างเป็นความคิดที่ไร้เดียงสาจริงๆ เขาคิดว่าบ่อนโกยเงิน ของข้าเป็นโรงทานรึไงที่คิดว่าจะสามารถเอาเงินของข้าไปได้ง่าย ๆ ? ไม่ว่าเขาจะรวยแค่ไหน ข้ามั่นใจว่าบ่อนของข้าจะทำให้เขาเสียจนหมดตัวได้ไม่ยาก!”

อย่างไรก็ตาม เสวี่ยเอ๋อร์ ไม่ค่อยพอใจกับความประมาทของเขาในเรื่องนี้

“มันคงดีที่สุดสำหรับเจ้าที่จะระมัดระวังเอาไว้ก่อน ข้ารู้สึกได้ว่าในตอนนี้ ซูอัน แตกต่างจากเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก จนข้าเองยังมองเขาไม่ออก และที่สำคัญเขากล้าอวดเรื่องนี้ต่อหน้า ฉู่ชูเหยียน อย่างมั่นใจซึ่งมันทำให้ข้าคิดว่าเขามีแผนบางอย่างในใจแน่นอน”

เหมยเชาฟงส่ายหัว

“แม่นางเฉียว ข้าเข้าใจที่ท่านเป็นกังวลซึ่งข้าไม่โทษท่านหรอกเพราะว่าท่านไม่เข้าใจเกี่ยวกับกลเม็ดภายในบ่อน เอาเป็นว่าหลังจากนี้ท่านปล่อยให้เป็นหน้าที่คนของข้าในการจัดการกับ ซูอัน เองแล้วท่านจะได้รู้ว่าแท้จริงแล้วความน่ากลัวของบ่อนนั้นมันเป็นอย่างไร!”