เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2056 ท่านอยากได้รับการเลื่อนตาแหน่งหรือไม่

หลินเป่ ยเฉินได้ยินเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรบอกเล่า ต่อไป “อาจจะไม่ใช่ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิม แต่ก็เป็ นชนชั้นยอดฝีมือ ที่น่ากลัวทีเดียว ขั้นพลังของเขาสูงล้ายิ่ง ว่ากันว่าเขาอาจบรรลุ ขอบเขตจอมเทพบรรพบุรุษแล้วด้วยซ้า น้องชายย่อมไม่ใช่คู่มือของ คนผู้นี้ อีกอย่าง เผ่ามนุษย์ทะเลทรายได้รับความช่วยเหลือจากสภา ศักดิ์สิทธิ์ จึงนับว่ามีความน่ากลัวมากกว่าเดิมหลายเท่า ชะตากรรม ของอาณาจักรเกิงจินจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป…ราชวงศ์หลิงไม่ สามารถรับมือได้อย่างแน่นอน”

หลินเป่ ยเฉินถามว่า “พี่ใหญ่พอจะรับทราบรายละเอียดของ แผนการบ้างหรือไม่?”

เจ้าของร้านเงียบไปเล็กน้อยก็ตอบว่า “หากข้าบอกให้ท่านรู้ถึง แผนการทั้งหมด เมื่อสภาศักดิ์สิทธิ์และเผ่ามนุษย์ทะเลทรายสืบสวน ย้อนหลัง พวกเขาก็จะสาวมาถึงตัวของข้าได้อย่างง่ายดายนัก”

“แหม ข้าไม่ปล่อยให้พี่ใหญ่รับความเสี่ยงหรอกน่า”

หลินเป่ ยเฉินนิ่งคิดอะไรบางอย่างเล็กน้อย ก่อนพูดด้วยสีหน้า จริงจัง “งั้นข้าจะเพิ่มระยะเวลาส่งสินค้าให้ท่านโดยหักส่วนแบ่งแค่ ส่วนเดียวไปเป็ นเจ็ดเดือน”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรสวนกลับมาทันที “เพิ่มมาแค่ เดือนเดียวเองเนี่ยนะ? น้องชาย ท่านก าลังจะถูกเผ่ามนุษย์ทะเลทราย ฆ่าตายวันพรุ่งนี้อยู่แล้ว…แต่ช่างเถอะ แผนการของพวกเขาไม่มีสิ่งใด ซับซ ้อน แค่สังหารท่าน สร ้างความสยองขวัญและเลือกจักรพรรดิ องค์ใหม่ก็เท่านั้นเอง…”

หลินเป่ยเฉินนั่งนิ่งเงียบใช ้ความคิดและเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกล่าวต่อไปอีกครั้ง “อันที่จริง การที่ข้าบอกความจริงกับท่านเช่นนี้ก็นับว่าเสี่ยงมากแล้ว ข้ามีหน้าที่ เพียงเป็ นคนสร ้างความวุ่นวายเท่านั้น ข้าจึงไม่ค่อยรู ้รายละเอียดส่วน อื่นของแผนการสักเท่าไหร่ ข้ารู ้เพียงว่าเมื่อพวกท่านตายแล้ว ข้าก็ จะได้กลับไปรับความดีความชอบและได้รับการเลื่อนตาแหน่ง”

แต่ก็ไม่เสมอไปหรอกนะ

บางทีเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรอาจจะถูกผู้อื่นหลอกใช ้มา อีกทีก็เป็ นได้

สุดท้าย หลินเป่ ยเฉินก็ถามออกมาด้วยความสงสัยใจว่า “ขอ อนุญาตบังอาจสอบถามพี่ใหญ่ว่าบัดนี้ท่านมีตาแหน่งใดอยู่ในสภา ศักดิ์สิทธิ์หรือ?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรหัวเราะเล็กน้อย ก่อนตอบว่า “ก่อนที่พวกเราจะมาทาธุรกิจร่วมกัน ข้าเป็ นเพียงรองผู้บัญชาการ หน่วยรบเล็ก ๆ ของสภาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่บัดนี้ ข้าได้รับการ

แต่งตั้งจากพวกเขาให้กลายเป็ นผู้บัญชาการกองรบที่มีขุมกาลังน่า เกรงขามอยู่ในมือ”

“โอ้โห น่าเลื่อมใส น่าเลื่อมใส”

หลินเป่ยเฉินประสานมือท าความเคารพทันที

ก่อนกล่าวต่ออีกครั้งว่า “หากพี่ใหญ่ทาภารกิจครั้งนี้ได้สาเร็จ เมื่อท่านกลับไปที่อาณาจักรศักดิ์ศักดิ์สิทธิ์ ท่านก็จะได้รับการเลื่อน ต าแหน่งใช่หรือไม่?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรพยักหน้า “ใช่แล้ว ตราบใดที่ การลอบสังหารน้องชายสาเร็จ เมื่อข้ากลับไป นอกจากข้าจะได้รับ การเชิดชูเกียรติแล้ว พวกเขายังสัญญาว่าจะมอบต าแหน่งขุนนาง ระดับสามัญในสภาศักดิ์สิทธิ์ให้แก่ข้าอีกด้วย ฮ่า ๆๆ…”

กล่าวจบ ชายฉกรรจ์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข

ก่อนที่รอยยิ้มลาบากใจจะปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนก าหนดด้วยตัวเขาเอง

แต่บัดนี้ เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกลับนาข้อมูลทั้งหมดที่ ตนเองรับทราบมาบอกเล่าให้เป้ าหมายสังหารรู้ตัว

หลินเป่ยเฉินนั่งนิ่งเงียบจมอยู่ในภวังค์ความคิดพักใหญ่

ในหัวของเขาเริ่มวางแผนการขึ้นมา

หากแผนการของเขาสาเร็จลงด้วยดี นี่ก็จะกลายเป็ นโอกาสครั้ง ใหญ่ในชีวิต

หลังจากนั้น หลินเป่ ยเฉินก็ถามขึ้นมาอีกครั้งว่า “พวกมนุษย์ ทะเลทรายต้องการฆ่าข้าเพียงคนเดียวใช่หรือไม่?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรตอบว่า “เป้ าหมายแรกคือการ ฆ่าท่านและน าศพของท่านไปท าการทดลอง เป้ าหมายต่อไปคือการ ยึดครองบัลลังก์ของอาณาจักรเกิงจิน และท าให้ทุกอย่างกลับไปอยู่ ภายใต้การควบคุมของพวกเขาอีกครั้ง และนั่นก็หมายถึงการควบคุม วิหารแห่งผู้แปรธาตุด้วยเช่นกัน”

“งั้นข้ามีอะไรอยากจะถามพี่ใหญ่สักหน่อย”

หลินเป่ ยเฉินส่งเสียงหัวเราะในลาคอและถามว่า “พี่ใหญ่ ไม่ ทราบว่าท่านอยากได้รับการเลื่อนตาแหน่งหรือไม่?”

“หมายความว่าอย่างไร?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรได้แต่ถามกลับมาด้วยความมึน งง

ในใจของหลินเป่ยเฉินเริ่มมีแผนการคร่าว ๆ แล้ว

แต่เขาต้องมีข้อมูลมากกว่านี้เสียก่อน

หลินเป่ ยเฉินใช ้เวลานิ่งคิดอะไรบางอย่างอีกพักใหญ่ สุดท้ายก็ ตัดสินใจถามออกมาว่า “พี่ใหญ่พอทราบหรือไม่ว่า เพราะเหตุใดเผ่า

มนุษย์ทะเลทรายถึงให้ความสาคัญกับข้าขนาดนี้? คงไม่ใช่เพราะว่า ข้ามีใบหน้าที่หล่อเหลาหรอกกระมัง?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรเกือบจะสาลักน้าชาออกมา

นี่หลินเป่ยเฉินจะช่วยจริงจังมากกว่านี้หน่อยได้หรือไม่?

แน่ใจนะว่าหลินเป่ยเฉินเป็ นผู้ที่สังหารยอดฝีมือชนชั้นราชาของ พวกเผ่ามนุษทะเลทรายจริง ๆ น่ะ?

มนุษย์ทะเลทรายเป็ นเผ่าพันธุ์ที่มีอานาจและความแข็งแกร่ง ย่อม ไม่ชอบให้ผู้ใดมาดูหมิ่นและรังแกตนเอง หลินเป่ ยเฉินเล่นไปสังหาร คนของพวกเขามากมายถึงเพียงนั้น แล้วเผ่ามนุษย์ทะเลทรายจะ ปล่อยให้เขาลอยนวลอยู่ได้อย่างไร?

“บัดนี้ พวกเขาเกลียดน้องชายเข้ากระดูกดา ว่ากันว่าแม้แต่ผู้ อาวุโสใหญ่ของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายก็ยังอยากจะหาตัวท่านให้พบ ด้วยตนเอง” เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกล่าว “เท่าที่ข้ารู ้ก็คือ ภารกิจแรกล้วนเป็ นเรื่องราวเกี่ยวกับท่าน พวกเขาไม่สนว่าจะจับเป็ น หรือจับตาย ถ้าจับเป็ นก็ต้องพบเจอตัว ถ้าจับตายก็ต้องได้เห็นศพ เผ่ามนุษย์ทะเลทรายเชื่อว่าเมื่อไม่มีน้องชายอยู่สักคน การควบคุม อาณาจักรเกิงจินก็ง่ายดายขึ้นแล้ว”

หลินเป่ยเฉินพยักหน้าด้วยความพอใจ

เขาถามด้วยความตื่นเต้นว่า “แล้วหากข้าตายก่อนที่พวกเขาจะ ลงมือล่ะ?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรขมวดคิ้วหน้ายุ่ง

นี่เป็ นคาถามที่แปลกประหลาดยิ่งนัก

หากหลินเป่ยเฉินตายก่อนที่จะถูกลอบสังหารอย่างนั้นหรือ?

งั้นก็หมายความว่าเผ่ามนุษย์ทะเลทรายลงมือลอบสังหารไม่ ส าเร็จใช่หรือไม่?

“ต่อให้ท่านตายในคืนนี้ แผนการในวันพรุ่งนี้ก็จะไม่เปลี่ยนไป เพราะทุกอย่างได้เตรียมการเอาไว้แล้ว ความตายของน้องชายเป็ น เพียงผลพลอยได้ และการยึดราชบัลลังก์ของอาณาจักรเกิงจินก็จะ ราบรื่นกว่าที่คิด สุดท้าย ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะกลับไปอยู่ในการควบคุม ของผู้คนจากเผ่ามนุษย์ทะเลทรายอีกครั้ง”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรต้องใช ้เวลาพักใหญ่ทีเดียวถึงจะ ให้คาตอบที่สมเหตุสมผลออกมาได้

หลินเป่ยเฉินถามต่อไป “แล้วถ้าเกิดในอาณาจักรเกิงจินมีชนชั้น บรรพบุรุษดั้งเดิมซ่อนตัวอยู่เล่า?”

“ว่าอย่างไรนะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็ แปรเปลี่ยนไปทันที

ชนชั้นบรรพบุรุษ?

ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิม!

นี่ไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว

เหนือขอบเขตจอมเทพอสงไขย ยังคงมีขอบเขตจอมเทพบรรพ บุรุษ

แต่จอมเทพบรรพบุรุษกับบรรพบุรุษดั้งเดิมนั้นยังมีความแตกต่าง กันมากมาย

ผู้ที่อยู่ในขอบเขตจอมเทพบรรพบุรุษอาจจะมีความแข็งแกร่ง มากกว่าจอมเทพอนันต์และจอมเทพอสงไขยก็จริง แต่เมื่อไป เผชิญหน้ากับบรรพบุรุษดั้งเดิม พวกเขาก็ไม่ต่างจากเม็ดทรายที่อาจ หาญไปเทียบขนาดกับดวงจันทร ์

ช่องว่างของขั้นพลังแตกต่างกันมากเกินไป

หากในอาณาจักรเกิงจินมีชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมซ่อนตัวอยู่ แผนการของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายในครั้งนี้ก็จะต้องล้มเหลวอย่าง แน่นอน

“น้องชายคงล้อเล่นแล้วกระมัง?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เหตุใดจึงต้องพูดจาข่มขวัญให้ผู้อื่นตกใจด้วย? ไม่ทราบว่าท่านมี งานอดิเรกเป็ นการข่มขวัญผู้อื่นหรืออย่างไร?”

ไม่ทราบว่าเป็ นเพราะตนเองดื่มชามากเกินไปหรือไม่ ชายฉกรรจ์ จึงรู ้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาเล็กน้อย

หลินเป่ ยเฉินพอใจกับปฏิกิริยาตอบรับที่เห็นจนอดหัวเราะ ออกมาไม่ได้

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรพยายามคาดคั้นเอาคาตอบอีก ครั้ง “น้องชายได้โปรดพูดออกมาให้ชัดเจน ไม่ทราบว่าในอาณาจักร เกิงจิน มีบรรพบุรุษดั้งเดิมอยู่จริงหรือไม่?”

หากมีอยู่จริง เขาจะได้รีบหนีไปเสียตั้งแต่ตอนนี้

เพราะเขาคงไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้เด็ดขาด

เมื่อเผชิญหน้ากับหนึ่งในบรรพบุรุษดั้งเดิมจากผู้บุกเบิกยี่สิบสี่ สายเลือด นักฆ่าที่ทางเผ่ามนุษย์ทะเลทรายส่งตัวมาก็ไม่ต่างไปจาก หุ่นกระดาษตัวหนึ่ง…แม้แต่ผู้ที่อยู่ในขั้นจอมเทพบรรพบุรุษก็ไม่มี ข้อยกเว้น

หลินเป่ ยเฉินตอบด้วยน้าเสียงราบเรียบว่า “เรื่องนั้นท่านพี่อย่า เพิ่งสนใจเลย พวกเรามาคุยกันต่อเถอะขอรับ”