เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2034 ดื่มด่ำไปกับควำมสุข

“เป็ นเขำ เขำชนะอีกแล้ว อวี้เหวินซิวเซียนชนะแล้ว”

 

“สุดท้ำย ผู้ที่หล่อเหลำที่สุดก็กลำยเป็ นผู้ชนะจริง ๆ”

 

“ประเสริฐ ตัวแทนจำกเผ่ำพันธุ์มนุษย์เป็ นผู้ชนะ”

 

“โอ๊ย ควำมฝันของข้ำเป็ นจริงแล้ว”

 

“แม้แต่อสูรผลำญดำรำต่วนซิงก็ยังต้องถูกฆ่ำตำยในอำณำเขต เงำทมิฬ… คุณชำยอวี้เหวินซิวเซียนช่ำงแข็งแกร่งยิ่งนัก ว่ำแต่ว่ำเกิด อะไรขึ้นในอำณำเขตเงำทมิฬบ้ำงนะ?”

 

ทันทีที่หลินเป่ ยเฉินปรำกฏตัวขึ้นมำ เสียงผู้คนจำนวนมำกก็โห่ ร ้องดังอื้ออึง

 

เขำคือผู้เข้ำแข่งขันที่โด่งดังมำกที่สุด

 

 

เขำคือผู้เข้ำแข่งขันที่มีผู้คนติดตำมมำกที่สุด

 

สมำชิกของเผ่ำพันธุ์มนุษย์ทุกคนต่ำงก็ฝำกควำมหวังเอำไว้ที่ หลินเป่ยเฉิน

 

ไม่ใช่เพรำะว่ำพวกเขำชื่นชมในตัวของหลินเป่ ยเฉิน แต่เป็ น เพรำะทุกคนอยำกจะให้องค์หญิงไข่มุกขำวมีควำมสุข เพรำะควำม รักระหว่ำงมนุษย์เป็ นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตสำยพันธุ์อื่นมอบให้ไม่ได้เด็ดขำด

 

“อย่ำบอกนะว่ำ…”

 

องค์ชำยหลงขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้ำของเขำเต็มไปด้วยควำม สงสัย

 

นี่ไม่ใช่ผลกำรประลองที่เขำคำดคิดเอำไว้

 

 

โดยเฉพำะเมื่อเขำพบว่ำบนร่ำงกำยของหลินเป่ ยเฉินไม่มี บำดแผลใด ๆ เลย… นี่จึงนับว่ำเป็ นเรื่องรำวที่ผิดปกติยิ่งนัก

 

อสูรผลำญดำรำต่วนซิงไม่ควรถูกจัดกำรได้ง่ำยดำยถึงเพียงนี้

 

หรือว่ำหลินเป่ยเฉินซ่อนฝีมือที่แท้จริงเอำไว้?

 

องค์ชำยหลงยังคงสงสัยอยู่ในใจ

 

ขณะที่องค์ชำยหลิงหวงฉี อำกวง เซียวปิงและคนอื่น ๆ เฉลิม ฉลองกันอย่ำงบ้ำคลั่ง

 

บนสังเวียนประลอง

 

ผมสีขำวปลิวไสวรำวกับหิมะโปรยปรำย

 

เช่นเดียวกับชุดเสื้อคลุมสีขำวของหลินเป่ยเฉิน

 

 

ชำยหนุ่มเงยหน้ำขึ้นมองท้องฟ้ ำที่อยู่ห่ำงไกล

 

เขำยื่นมือออกไปรองรับหิมะที่โปรยปรำยลงมำจำกท้องฟ้ ำ ก่อน จะเป่ำหิมะเหล่ำนั้นทิ้งไป

 

“ผู้แข็งแกร่งมักจะโดดเดี่ยวเสมอ”

 

หลินเป่ยเฉินรำพึงรำพันด้วยควำมเบื่อหน่ำย

 

หลังจำกนั้น เขำก็ลงจำกสังเวียนประลองและเดินขึ้นบันไดไปยัง ที่นั่งด้ำนบนสุดของหอคอยนักรบ

 

ก่อนที่หลินเป่ยเฉินจะกระโดดขึ้นไปอยู่บนเรือเหำะของหลิงเฉิน

 

ดวงตำทุกคู่จ้องมองไปที่พวกเขำเป็ นหนึ่งเดียว

 

บุรุษหนุ่มและหญิงสำวยืนเคียงคู่กันด้วยควำมเหมำะสมไม่ต่ำง จำกกิ่งทองใบหยก

 

 

ทุกคนแทบลืมหำยใจ

 

หลินเป่ยเฉินยื่นมือออกไปข้ำงหน้ำอย่ำงแช่มช ้ำ…

 

ทันใดนั้น เขำก็ดึงองค์หญิงไข่มุกขำวเข้ำมำอยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะก้มหน้ำลงไปประทับจูบบนริมฝี ปำกสีชมพูของหลิงเฉิน โดยตรง

 

หลิงเฉินเบิกตำโต หัวใจแทบทะลุออกมำนอกหน้ำอก

 

ควำมคิดและแผนกำรซับซ ้อนที่วำงเอำไว้ก่อนหน้ำนี้สลำย กลำยเป็ นหมอกควันเมื่อพบกับจูบของหลินเป่ยเฉิน นำงไม่ได้ขัดขืน หลิงเฉินยื่นมือไปโอบรัดเอวของหลินเป่ ยเฉิน เงยหน้ำขึ้นเล็กน้อย หลับตำลงและดื่มด่ำไปกับควำมสุขนั้น

 

“จูบกันแล้ว จูบกันแล้ว”

 

 

สำยลับรหัส 91 ชินเซียนเฉิงเองก็ตื่นเต้นจนหัวใจแทบกระดอน ออกมำนอกหน้ำอกเช่นกัน

 

เพรำะนี่เป็ นฉำกที่ล้ำค่ำเหลือเกิน

 

เขำรีบบันทึกภำพเก็บเอำไว้โดยไม่ลังเล

 

‘ไม่ต้องพูดถึงฉำกอื่นเลย แค่ฉำกนี้เพียงฉำกเดียว ข้ำก็สำมำรถ ท ำเงินได้มหำศำลแล้ว’

 

ชินเซียนเฉิงคิดอย่ำงมีควำมสุข

 

เขำมั่นใจว่ำต้องมีเรื่องรำวเบื้องลึกเบื้องหลังบำงอย่ำงระหว่ำงอวี้ เหวินซิวเซียนกับองค์หญิงไข่มุกขำวอย่ำงแน่นอน

 

มิฉะนั้นภำพเช่นนี้คงไม่ปรำกฏขึ้น

 

องค์ชำยหลงกัดฟันกรอด

 

 

รอบหอคอยนักรบกึกก้องด้วยเสียงโห่ร ้องแสดงควำมยินดี

 

สำหรับพวกเขำ กำรได้เห็นอวี้เหวินซิวเซียนเป็ นคู่ครองขององค์ หญิงไข่มุกขำวนั้น ทำให้พวกเขำมีควำมสุขมำกกว่ำตนเองได้ แต่งงำนเสียอีก

 

“จี๊ด”

 

อำกวงที่มือซ ้ำยกำลังถือขวดไวน์และมือขวำกำลังคีบบุหรี่ร ้องไห้ ออกมำด้วยควำมตื้นตันใจ

 

“เจ้ำจะร ้องไห้ท ำไม?”

 

เซียวปิงตบศีรษะเจ้ำหนูอสูรอย่ำงแรง

 

อำกวงรีบอธิบำยโดยเร็ว

 

 

 

มันเองก็ไม่ทรำบว่ำตนเองจะร ้องไห้ออกมำท ำไม เจ้ำหนูอสูร เพียงรู ้สึกว่ำกว่ำนำยท่ำนจะมำถึงวันนี้ได้ต้องผ่ำนควำมยำกลำบำก ไม่ใช่น้อย ดังนั้นมันจึงเกิดควำมตื้นตันใจยิ่งนัก

 

องค์ชำยหลิงหวงฉีก็หัวเรำะออกมำเช่นกัน “ฮ่ำ ๆๆ …ประเสริฐ นัก ประเสริฐที่สุด”

 

ตลอดระยะเวลำที่ผ่ำนมำ มีเขำเพียงผู้เดียวเท่ำนั้นที่รู ้เรื่องรำว ควำมสัมพันธ ์ระหว่ำงหลินเป่ยเฉินกับหลิงเฉิน

 

เมื่อเห็นว่ำทุกอย่ำงจบลงอย่ำงมีควำมสุขเช่นนี้ องค์ชำยหนุ่ม ใหญ่ก็อดแสดงควำมดีใจออกมำไม่ได้

 

และนั่นก็เป็ นจังหวะเดียวกับที่เขำได้ยินหวังจงกล่ำวขึ้นด้วย ควำมตื่นเต้นว่ำ “นำยน้อยกำลังจะแต่งงำนแล้ว พวกเรำต้องรีบ จัดเตรียมงำนแต่งไม่ใช่หรือ? องค์ชำยหลิง ท่ำนรีบไปเตรียมรำยชื่อ แขกที่พวกเรำต้องส่งเทียบเชิญดีกว่ำพ่ะย่ะค่ะ นี่เป็ นโอกำสดีที่พวก เรำจะท ำเงินมหำศำล ข้ำรู ้ใจนำยน้อยดี นำยน้อยไม่มีทำงปล่อยให้ โอกำสทำเงินเช่นนี้หลุดมือไปเด็ดขำด เมื่อเวลำนั้นมำถึง ท่ำนก็ค่อย

 

 

 

ส่งของขวัญชุดใหม่เหล่ำนี้พร ้อมกับของขวัญชุดเก่ำที่ท่ำนเคยเก็บ เอำไว้ก่อนหน้ำให้แก่นำยน้อยเถอะ”

 

“หืม? เป็ นข้ำอีกแล้วหรือ? ก็ได้ ก็ได้”

 

องค์ชำยหลิงหวงฉีไม่หัวเรำะอีกต่อไปแล้วและหันมำร ้องไห้ทันที

 

“ท่ำนเป็ นอะไรไป?”

 

หวังจงจ้องมองมำด้วยควำมสงสัย

 

“ฮื่อ ข้ำกำลังมีควำมสุขน่ะ”

 

องค์ชำยหลิงหวงฉีตอบด้วยใบหน้ำนองน้ำตำ

 

นับว่ำกำรพนันสำมำรถท ำลำยชีวิตผู้คนได้

 

 

 

หำกรู ้ว่ำเรื่องรำวจะเป็ นเช่นนี้ เขำคงไม่เอำของขวัญเหล่ำนั้นไป เดิมพันหรอก

 

หวังจงตบไหล่องค์ชำยหลิงหวงฉีหนัก ๆ พร ้อมกับกล่ำวว่ำ “ท่ำน เป็ นคนดี ข้ำรู ้ว่ำท่ำนไม่มีทำงยักยอกของขวัญเหล่ำนั้นเก็บเอำไว้เอง เด็ดขำด ท่ำนคงไม่รู ้หรอกว่ำนำยน้อยมีหูตำกว้ำงไกลเพียงใด นำย น้อยรู ้ว่ำผู้ใดให้ของขวัญชิ้นเล็ก ผู้ใดให้ของขวัญชิ้นใหญ่ หรือผู้ใด แอบขโมยของขวัญไป นำยน้อยล้วนจำได้หมดสิ้น… ดังนั้นองค์ชำย หลิง ท่ำนอย่ำท ำให้นำยน้อยของข้ำผิดหวังก็แล้วกันนะพ่ะย่ะค่ะ”

 

“หืม? ได้เลย ไม่ผิดหวัง ไม่ผิดหวังเด็ดขำด”

 

องค์ชำยหลิงหวงฉียิ่งร ้องไห้ด้วยควำมเศร ้ำเสียใจมำกกว่ำเดิม

 

หวังจงกล่ำวต่อไปว่ำ “แต่ท่ำนวำงใจได้ นำยน้อยไม่เคยเมินเฉย ต่อผู้ติดตำมของตนเอง เมื่อได้รับของขวัญแล้ว นำยน้อยก็จะแบ่ง ของขวัญให้แก่พวกเรำอย่ำงเท่ำ ๆ กัน รับรองว่ำท่ำนเองก็จะได้ส่วน แบ่งไม่น้อยเช่นกัน”

 

 

 

“จริงหรือ?”

 

เมื่อองค์ชำยหลิงหวงฉีได้ยินคำพูดนั้น เขำก็สำมำรถกลับมำ หัวเรำะได้อีกครั้ง “ฮ่ำ ๆๆๆ ประเสริฐ ในเมื่อหลิงเฉินเป็ นหลำนสำว ของข้ำ คุณชำยหลินก็จะมีสถำนะเป็ นหลำนเขยของข้ำเช่นกัน ข้ำจะ ตั้งใจจัดงำนแต่งงำนให้เด็กทั้งสองคนนี้อย่ำงสมเกียรติทีเดียว พ่อบ้ำนหวังวำงใจได้เลย ข้ำจะเชิญบรรดำคนใหญ่คนโตภำยในเมือง นี้มำให้หมด รับรองว่ำพวกเรำจะได้นับของขวัญกันไม่หวำดไม่ไหว แน่”

 

“ฮ่ำ ๆๆๆๆ”

 

“อิ ๆๆๆ”

 

บุรุษต่ำงวัยทั้งสองคนมองหน้ำกันและก็หัวเรำะออกมำอย่ำงมี ควำมสุข

 

ในเวลำเดียวกันนี้ เซียวปิ งก็รู ้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมำชอบกลว่ำ ก ำลังจะมีใครบำงคนต้องพบกับเครำะห์กรรมอันน่ำสังเวชใจยิ่งนัก