ตอนที่​ 1,713 ปี๋​อ​วิ่น​เถา

รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ของ​หลิน​ซิงเฉิงสลาย​หาย​ไป​

เขา​เปิด​ใช้งาน​ม่าน​พลัง​ที่​ปิดกั้น​เสียง​ใน​ห้องประชุม​ไม่ให้​เล็ดลอด​ออก​ไป​ที่​ด้านนอก​ จากนั้น​ตนเอง​จึงลุกขึ้น​ยืน​และ​หมุน​แจกันที่​เป็น​กลไก​บางอย่าง​ทำให้​ประตู​ลับ​ด้านหลัง​เปิด​ออก​

หลิน​ซิงเฉิงเดิน​เข้าไป​ใน​ประตู​บาน​นั้น​อย่าง​แช่มช้า

ด้านใน​เป็น​ห้อง​ศิลา​ที่​มืด​สลัว​ มีแสงไฟเพียง​ริบหรี่​

ตะเกียง​ทองแดง​ขึ้นสนิม​แขวน​อยู่​กลาง​ห้อง​ ตะเกียง​ดวง​นี้​แกะสลัก​เป็น​รูป​มังกร​เลื้อย​พัน​กัน​เก้า​ตัว​ มองดู​แล้ว​เหมือน​พวก​มัน​กำลัง​กัด​กิน​กันเอง​

นับ​เป็น​ตะเกียง​โบราณ​ที่​แปลกประหลาด​พิสดาร​ยิ่งนัก​

แสงสว่าง​เดียว​ภายใน​ห้อง​มาจาก​ตะเกียง​ดวง​นี้​ แต่​เปลวไฟ​ก็​ไหว​วูบ​คล้าย​กับ​พร้อม​ที่จะ​ดับ​ลง​ได้​ตลอดเวลา​

แสงตะเกียง​ริบหรี่​สาด​จับ​ใบหน้า​ของ​หลิน​ซิงเฉิง

ภายใน​ห้อง​ลับ​มีเงามืด​

ร่าง​ของ​หลิน​ซิงเฉิงสว่าง​ด้วย​แสงตะเกียง​ท่ามกลาง​ความ​มืดมิด​รอบกาย​

ดวงตา​ของ​เขา​สะท้อน​ประกาย​สีเขียว​ใน​ความ​มืดมิด​ ยิ่ง​ทำให้​หลิน​ซิงเฉิงดู​มีสง่าราศี​มากกว่า​เดิม​ ไม่ต่าง​จาก​จ้าว​ปีศาจ​ที่​กำลัง​ฟื้น​คืน​กลับ​มาจาก​โลก​แห่ง​ความตาย​

“อีก​หนึ่ง​ผู้​ที่​มีสายเลือด​ศักดิ์สิทธิ์​ได้​ปรากฏตัว​ออกมา​แล้ว​ เขา​คง​ต้อง​เป็น​ผู้​สังหาร​ราชา​ใน​คำทำนาย​เป็นแน่แท้​”

“หลาย​ปี​ที่ผ่านมา​ ยังคง​มียอด​ฝีมือ​ซ่อนตัว​อยู่​อีก​มากมาย​นัก​ เมื่อ​บุคคล​เช่น​หลิน​เป่ยเฉิน​ปรากฏตัว​ขึ้น​มา ยอด​ฝีมือ​เหล่านั้น​อย่าง​โจว​เทียน​อวิ๋น​ก็​ทน​รอ​ไม่ไหว​ที่จะ​ได้​แสดงตัว​ออกมา​แล้ว​”

“ในที่สุด​ การรอคอย​ของ​ข้า​ก็​จะสิ้นสุดลง​เสียที​”

“ฮ่า ๆๆ…”

หลิน​ซิงเฉิงระเบิด​เสียงหัวเราะ​ออกมา​ด้วย​ความ​ชั่วร้าย​

เสียงหัวเราะ​ของ​เขา​ฟังดู​น่าขนลุก​ไม่ต่าง​จาก​เสียงร้อง​ของ​นก​เค้าแมว​ยาม​ราตรี​

เสียงหัวเราะ​ของ​หลิน​ซิงเฉิงทำให้​เปลวไฟ​ใน​ตะเกียง​สั่น​ไหว​วูบวาบ​

ณ อีก​ฝั่งหนึ่ง​ของ​กำแพง​ห้อง​ ยังคง​มีสิ่งที่​น่าสนใจ​บาง​ประ​กา​ร.​..

มัน​เป็นที่ตั้ง​ของ​วัตถุ​โบราณ​ชนิด​หนึ่ง​

…

คฤหาสน์​ลู่​หลิว​

นี่​คือ​คฤหาสน์​ที่​หลิน​เป่ยเฉิน​แย่งชิง​มาจาก​ท่าน​ทูต​ประจำ​กองทัพ​อีกา​ดำ​จางห​รู่​

เพียง​ประตู​ทางเข้า​ก็​มีการแกะสลัก​ลวดลาย​อัน​วิจิตร​งดงาม​ บ่งบอก​ได้ดี​ถึงการ​ก่อสร้าง​ที่​เน้น​รายละเอียด​อย่าง​ประณีตบรรจง​

หลิน​เป่ยเฉิน​รู้สึก​ชื่นชอบ​กับ​บ้านพัก​หลัง​ใหม่​ของ​ตนเอง​เป็น​อย่างยิ่ง​

“นาย​น้อย​ขอรับ​ คน​ที่​ชื่อ​ปี๋​อ​วิ่น​เถากลับมา​อีกแล้ว​ขอรับ​” หวัง​จงขมวดคิ้ว​หน้ายุ่ง​ “ให้​บ่าว​ฆ่าทิ้ง​เลย​ดี​ไหม​ขอรับ​ เขา​จะได้​ไม่กลับมา​รบ​กวนใจ​นาย​น้อย​อีก​”

หลิน​เป่ยเฉิน​ยก​มือขึ้น​ทำท่า​ดัน​แว่น​และ​ถามว่า​ “ก่อนหน้านี้​เจ้าก็​ให้​ปากคำ​เกี่ยวกับ​คดี​ของ​จางห​รู่​ไป​แล้ว​ไม่ใช่หรือ​? แล้ว​เขา​ยัง​จะกลับมา​สืบสวน​เรื่อง​อัน​ใด​อีก​?”

หลิน​เป่ยเฉิน​รู้สึก​ปวดหัว​ขึ้น​มาเล็กน้อย​

ปี๋​อ​วิ่น​เถาเป็น​บุรุษ​หนุ่ม​อายุ​สิบ​เก้า​ปี​

เขา​เป็น​ผู้ฝึก​วิชา​ตาม​สายเลือด​ผู้​อัญเชิญ​ มีพลัง​อยู่​ใน​ขั้น​จอม​เทพ​ศักดิ์สิทธิ์​ระดับ​ 8

ด้วย​พื้นเพ​ที่​มาจาก​ครอบครัว​ยากจน​ การ​บรรลุ​ขั้น​พลัง​สูงส่งถึงระดับ​นี้​ก่อน​อายุ​ยี่สิบ​ปี​ จึงควรค่า​ที่จะ​เรียก​ปี๋​อ​วิ่น​เถาว่า​เป็น​อัจฉริยะ​โดยแท้จริง​

ภายใต้​การปกครอง​ของ​องค์​จักรพรรดิ​องค์​เก่า​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาได้รับ​การ​แต่งตั้ง​ให้​เป็น​ผู้คุม​กฎ​ระดับ​ 2 ซึ่งมีหน้าที่​คอย​สอบปากคำ​และ​สืบสวน​คดี​อาชญากรรม​ใน​เมือง​เทียน​หลา​งซิงโดยเฉพาะ​

ตลอดเวลา​ที่ผ่านมา​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาทำ​ผลงาน​ให้​ผู้คน​ได้​ประจักษ์​ใน​ความสามารถ​เอาไว้​มากมาย​

เขา​กลายเป็น​ตำนาน​แห่ง​หน่วย​สืบสวน​

แต่​โชคร้าย​ที่​เมื่อ​องค์​จักรพรรดิ​สิ้นพระชนม์​ คืน​วัน​อัน​ดีงาม​ของ​ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​พลอย​ยุติ​ลง​ไป​ด้วย​

บุรุษ​หนุ่ม​เป็น​คน​แข็งกระด้าง​ตรงไปตรงมา​ ไม่ค่อย​ให้ความร่วมมือ​กับ​ผู้บังคับบัญชา​สัก​เท่าไหร่​ มิหนำซ้ำ​ ยัง​ขาดแคลน​ความสัมพันธ์​อัน​ดี​กับ​เพื่อนร่วมงาน​ ด้วยเหตุนี้​ จาก​ดาวเด่น​ประจำ​หน่วย​สืบสวน​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​กลับ​กลายเป็น​หมาป่า​เดียวดาย​ไป​เสียแล้ว​…

ครั้งนี้​ เขา​มีหน้าที่​รับผิดชอบ​คดี​การ​ฆาตกรรม​สวี​ฮังและ​จางห​รู่​

แม้ว่า​ท่าน​ผู้คุม​สภาจะกำชับ​ให้​สืบสวน​เรื่อง​นี้​อย่าง​เงียบ ๆ​ แต่​ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​พยายาม​สืบสวน​และ​รวบรวม​หลักฐาน​ทุก​ชิ้น​อย่าง​สุดความสามารถ​ เพื่อ​ให้ได้​สำนวน​คดี​ที่​แน่นหนา​และ​มีหลักฐาน​หนาแน่น​มาก​ที่สุด​

แม้ว่า​ปี๋​อ​วิ่น​เถาจะรู้ดี​ การ​ที่​หน่วย​สืบสวน​ส่งเขา​มาสอบปากคำ​หลิน​เป่ยเฉิน​ใน​เรื่อง​คดี​การ​ฆาตกรรม​จางห​รู่​ สวี​ฮัง และ​คนอื่น​ ๆ ใน​ครั้งนี้​ จะไม่ต่าง​จาก​ส่งเขา​มาตาย​ก็ตาม​

ทว่า​ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​ยอมรับ​ภารกิจ​นี้​แต่​โดยดี​และ​เขา​ก็​ถือว่า​นี่​เป็นคดี​ที่​ตนเอง​ต้อง​รับผิดชอบ​ให้​ดี​ที่สุด​

ดังนั้น​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาจึงพยายาม​แวะเวียน​กลับมา​สอบปากคำ​หลิน​เป่ยเฉิน​ที่​คฤหาสน์​ลู่​หลิว​อย่าง​ไม่รู้จัก​เหน็ดเหนื่อย​

หาก​เปลี่ยนเป็น​ผู้อื่น​ หลิน​เป่ยเฉินคง​ชัก​ปืน​ออกมา​ระเบิด​สมอง​ทิ้ง​ไป​นาน​แล้ว​

แต่​ปี๋​อ​วิ่น​เถาคือ​ข้อยกเว้น​

หลิน​เป่ยเฉิน​ชื่นชอบ​คน​ที่ทำงาน​อย่าง​ตรงไปตรงมา​เสมอ​

ตาม​ข้อมูล​ที่หวัง​จงรวบรวม​มาได้​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาไม่ใช่เจ้าหน้าที่​ผู้​เห็นแก่​เงินทอง​และ​ลาภ​ยศ​สรรเสริญ​ เขา​ไม่เคย​ลุ่มหลง​ใน​สุรา​นารี​ ไม่เคย​ประพฤติ​ตัว​ออก​นอกลู่นอกทาง​ ได้ยิน​ว่า​เพียง​อายุ​สามขวบ​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​ช่วย​คนแก่​ข้ามถนน​ได้​แล้ว​ และ​ใน​ฐานะ​เจ้าหน้าที่​จาก​หน่วย​สืบสวน​พิเศษ​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​ไม่เคย​รับสินบน​จาก​บรรดา​นักโทษ​เลย​แม้แต่​ครั้ง​เดียว​ ในทางกลับกัน​ ปี๋​อ​วิ่น​เถามักจะ​สืบสวน​คดี​อย่าง​ใสสะอาด​ และ​ช่วยเหลือ​ผู้​คนบริสุทธิ์​ให้​รอดพ้น​มลทิน​มานัก​ต่อ​นัก​

และ​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ก็​คือ​ ปี๋​อ​วิ่น​เถาอุทิศ​เงินเดือน​ของ​ตนเอง​ส่งเสีย​เด็กหนุ่ม​เด็กสาว​ผู้ยากไร้​ให้ได้​มีโอกาส​เข้าเรียน​ใน​สำนักศึกษา​ถึงสิบ​หก​คน​…

เห็นได้ชัด​ว่า​ปี๋​อ​วิ่น​เถาเป็น​คนดี​

แล้ว​หลิน​เป่ยเฉิน​จะฆ่าคนดี​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​?

ย่อม​ไม่ได้​เด็ดขาด​

“ให้​เขา​เข้ามา​เถอะ​”

หลิน​เป่ยเฉิน​ยกมือ​นวด​ขมับ​ตนเอง​ด้วย​ความ​เหนื่อยล้า​

นอกจาก​ต้อง​คอย​พะวง​เรื่อง​ความ​สงบสุข​ของ​ดินแดน​ต่าง ๆ​ แล้ว​ เขา​ยัง​ต้อง​มาคอย​นั่ง​ตอบคำถาม​จาก​บรรดา​เจ้าหน้าที่​พวก​นี้​อีกด้วย​…

เกิด​เป็น​คน​แท้จริง​แสน​ลำบาก​

แต่​มัน​ลำบาก​มากกว่า​นั้น​เมื่อ​พยายาม​ประพฤติตน​เป็น​คนดี​

หลังจากนั้น​ไม่นาน​

หวัง​จงก็​นำ​ตัว​บุรุษ​หนุ่ม​ร่าง​กำยำ​เดิน​เข้ามา​

เขา​เป็น​ชายหนุ่ม​อายุ​สิบ​เก้า​ปี​ คิ้ว​หนา​ตาโต​ ใบหน้า​ปราศจาก​อารมณ์​ ร่างกาย​สูงใหญ่​บึกบึน​ สวมใส่​ชุด​เกราะ​สีดำ​ทมิฬ​ ข้าง​เอว​เหน็บ​กระบี่​สีดำ​ พลัง​ปราณ​ไม่ต่ำต้อย​ ดวงตา​เป็นประกาย​คมกริบ​ ลักษณะ​บอก​ชัด​ว่า​เป็น​ผู้​ที่​มั่นใจ​ใน​ตนเอง​พอสมควร​

นี่​คือ​เจ้าหน้าที่​ปี๋​อ​วิ่น​เถาจาก​หน่วย​สืบสวน​พิเศษ​แห่ง​กรม​บังคับใช้​กฎหมาย​ประจำเมือง​เทียน​หลา​งซิง

“นาย​น้อย​ บ่าว​นำ​ตัว​เขา​เข้ามา​แล้ว​ขอรับ​”

หวัง​จงประสานมือ​ทำความเคารพ​

หลิน​เป่ยเฉิน​โบกมือ​ไล่​

หวัง​จงก้ม​ศีรษะ​ถอยหลัง​เดิน​ออก​ไป​

ใน​ห้องโถง​ใหญ่​ขณะนี้​จึงเหลือ​หลิน​เป่ยเฉิน​กับ​ปี๋​อ​วิ่น​เถาอยู่​กัน​เพียงลำพัง​เท่านั้น​

“พูด​มา ท่าน​มาหา​ข้า​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ด้วย​เหตุ​อัน​ใด​?”

หลิน​เป่ยเฉิน​ยกมือ​นวด​ขมับ​ตนเอง​

ปี๋​อ​วิ่น​เถาประสานมือ​คำนับ​และ​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ฉะฉาน​ว่า​ “เรื่อง​แรก​ที่​ข้าน้อย​อยาก​จะขอ​สอบถาม​ท่าน​แม่ทัพ​หลิน​ เป็น​ข้อมูล​เกี่ยวข้อง​กับ​ความตาย​ของ​ท่าน​ขุนนาง​ใหญ่​หวัง​ป้า​ตัน​…”

หลิน​เป่ยเฉิน​ส่งเสียง​แทรก​ขึ้น​ด้วย​ความ​รำคาญใจ​ว่า​ “ข้อมูล​ทั้งหมด​ข้า​ให้​บ่าว​รับใช้​ส่งให้​ท่าน​แล้ว​ไม่ใช่หรือ​? ยัง​จะต้อง​มาสอบถาม​อัน​ใด​อีก​? ช่างน่ารำคาญ​เสีย​จริง​”

“ข้าน้อย​อยาก​จะมาสอบ​ถามถึงที่อยู่​บุตรชาย​บุญธรรม​ของ​หวัง​ป้า​ตัน​อย่าง​สวี​เสี่ยว​ฉีขอรับ​…”

ปี๋​อ​วิ่น​เถาถามออกมา​อีกครั้ง​

“ข้า​เอง​ก็​ไม่ทราบ​เช่นกัน​”

หลิน​เป่ยเฉิน​ตอบคําถาม แต่​แล้วก็​นึก​อะไร​บางอย่าง​ขึ้น​มาได้​ “เดี๋ยวก่อน​นะ​ สวี​เสี่ยว​ฉีเป็น​บุตรบุญธรรม​ของ​หวัง​ป้า​ตัน​อย่างนั้น​หรือ​?”

นี่​คือ​ข้อมูล​ที่​หลิน​เป่ยเฉิน​ไม่เคย​รับทราบ​มาก่อน​