เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 1029 มาเป็นเพื่อนกัน

นายพล?

ถังเฉายกคิ้ว

ไม่ใช่ว่าเขากลัว แต่คนที่โดนเรียกว่านายพล ล้วนไม่ใช่คนธรรมดา

เพียงชำเลืองมองอย่างรวดเร็ว ถังเฉาก็สามารถเห็นได้ว่าบุคคลที่อยู่ข้างหน้าเขาคนนี้น่าจะแข็งแกร่งกว่าเฟิ่งหวง

“นายพลเฉิน?!”

ด้านข้าง โจวหลี่มองไปที่เฉินเหมิ่งด้วยความสยองขวัญ และอุทานออกมา

เฉินเหมิ่งส่งเสียงอย่างเย็นชา เดินไปหาโจวหลี่

โจวหลี่กลัวจนขาของเขาอ่อนแรง “เฉิน นายพลเฉิน ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

เห็นได้ว่า โจวหลี่กลัวคนตรงหน้าเขามาก

เฉินเหมิ่งมองลงมาที่เขาอย่างเหมือนคนสูงส่งมองดูคนต้อยต่ำ สายตาอาฆาต

“คุณไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้? คุณฆ่าคนของผมไปมากขนาดนั้น หากผมยังไม่มา คุณคงคิดว่าตนเองแน่มากมั้ง?”

เมื่อคำพูดหายไป รูม่านตาของโจวหลี่ก็ขยายออกทันที

เฉินเหมิ่งยื่นมือออกไปทันที และรีบวิ่งไปที่คอของโจวหลี่ด้วยความเร็วที่เร็วมาก จับไว้แน่น

“อ๊าก……”

เท้าของโจวหลี่ลอยอยู่ในอากาศ และทุบตีเฉินเหมิ่งด้วยมือทั้งสองข้างอย่างต่อเนื่อง หายใจไม่ออก

ถังเฉาเฝ้าดูฉากนี้อย่างสงบและไม่ห้าม ณ เวลานี้ โจวหลี่ได้กลายเป็นหายนะไปแล้ว หากยังไม่ถูกฆ่าในวันนี้ ก็จะทำให้เกิดอันตรายที่ซ่อนอยู่มากยิ่งขึ้นในอนาคต

“ไอ้เด็กเวร กล้าทำเรื่องชั่วร้าวต่อหน้าผม คุณยังอ่อนเกินไป ต่อไปผมจะแก้แค้นให้พี่น้องที่ตายไปของผม”

เห็นแค่มือของเฉินเหมิ่งบิดอย่างแรง โจวหลี่ก็ตายทันที

เขาฆ่าและโจวหลี่อย่างง่ายดาย ถังเชียนเชียนมองดูอยู่ข้างๆอย่างหวาดกลัว

แต่ยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างสุภาพเพื่อแสดงความขอบคุณ “นายพลเฉิน ขอบคุณท่านมาก ที่ช่วยพวกเราฆ่าคนที่เป็นอันตรายในราชวงศ์ต้าเศี่ย ไม่เช่นนั้นเราจะไม่รู้ว่าต้องทำ อย่างไรจริงๆ”

เฉินเหมิ่งยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ตอบสนองอย่างไม่คาดคิด แต่เขาเดินไปที่ด้านหน้าของถังเฉา หรี่ตาและมองมาที่เขา

ทันใดนั้น เขาก็ยกมือขึ้นและวางลงบนไหล่ของถังเฉา

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ถังเฉาเตรียมพร้อมมานานแล้ว เขายกมือขึ้นแล้วตบมือของเฉินเหมิ่งออกไป

เฉินเหมิ่งมองไปที่มือของเขาอย่างไม่เชื่อ เพราะเขาเพิ่งเพิ่มพลังเล็กน้อยในมือของเขา และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ฝึกตนธรรมดาจะผลักมือของเขาออกไปได้

อย่างไรก็ตามถังเฉาทำได้แล้ว และยังทำได้อย่างง่ายๆ กับสิ่งนี้ เฉินเหมิ่งรู้ว่าความ แข็งแกร่งของเขามีมากกว่าที่เห็น

“คุณเป็นเด็กใหม่จากตระกูลถังใช่ไหม ความแข็งแกร่งของคุณไม่เลวนะ”

“ในอนาคต ชีวิตของตระกูลถังน่าจะดีขึ้นมาก หลายปีนี้ตระกูลถังไม่ได้รับการคุ้มครองจากซานเซิ่งหมู่ มักจะถูกตระกูลอื่นคุกคามอยู่เสมอ ตอนนี้ผมได้เห็นว่ามีคนในตระกูลถังที่สามารถต่อสู้กับกองกำลังของตระกูลอื่นๆได้แล้ว ผมรู้สึกโล่งใจ”

ในคำพูดของเขา เฉินเหมิ่งดูเหมือนจะเคยดูแลตระกูลถัง

แปดตระกูลต้องการความสมดุลอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้รับอำนาจ จากนั้นรวบรวมทั้งแปดตระกูล ถึงตอนนั้นคุกคามราชวงศ์ ก็จะไม่เป็นผลดี

ถังเฉายิ้มจางๆ และตอบว่า “สิ่งนี้ก็ไม่รบกวนท่านนายพลเป็นห่วง ผมจะปกป้องตระกูลถังเอง”

ถังเชียนเชียนกำลังดูอยู่ข้างๆ เมื่อกี้เธอยังลงมืออย่างหนัก กลัวว่าถังเฉาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเฉินเหมิ่ง ทั้งสองคนแสดงความเห็นอกเห็นใจกันและกันโดยไม่คาดคิด

“อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินมาว่าการแข่งขันสมาคมวรยุทธ์นี้ถูกคุณทำให้วุ่นวาย และครั้งนี้ก็มีโจวหลี่โผล่ออกมา ทั้งแปดตระกูลของพวกคุณชอบหาเรื่องปวดหัวให้เราจริงๆ ผมขอเตือนนะ ถ้ายังมาวุ่นวายอีก ผมจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่”

การฟังน้ำเสียงที่เรียบสงบของเฉินเหมิ่ง ทำให้ทุกคนในที่นี้รู้สึกหวาดกลัว ยกเว้นถังเฉา

“การแข่งขันสมาคมวรยุทธ์สามารถแข่งก็แข่ง ไม่สามารถแข่งผมก็ไม่มีวิธีใด แต่รางวัลหลังการแข่งขันการต่อสู้ ผมคิดว่าจะต้องออกให้ตรงเวลา”

แม้ว่าถังเฉาจะไม่สนใจว่าเขาจะได้รับที่หนึ่งในราชวงศ์ต้าเซี่ยหรือไม่ แต่รางวัลคือสิ่งที่เขาปรารถนา

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เฉินเหมิ่งยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นมองไปที่ถังเฉาและกล่าวว่า

“ไอ้เด็กไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ รางวัลนี้จะมอบให้แน่นอน”

“อย่างไรก็ตาม เท่าที่ผมรู้ รางวัลนี้ดูเหมือนว่าจะมอบให้แล้ว และมันก็ไม่ได้มีผลดีต่อตระกูลถัง หรือพวกคุณจะเอาป้ายอภัยโทษเพื่อไปยกโทษให้พระอริยมารดรใหญ่ของตระกูลถัง หรือคือเธอ.. .”

หลังจากนั้น เฉินเหมิ่งก็ไม่พูดต่อ

ในราชวงศ์ต้าเซี่ย ถังเยว่หวาเป็นสิ่งต้องห้าม และสามีของถังเยว่หวาเป็นสิ่งต้องห้าม

ยิ่งกว่า เนื่องจากเหตุการณ์นี้ ผู้คนในตระกูลถังจึงเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อทั้งคู่ และเวลาผ่านไปยี่สิบปีถึงค่อยๆคลี่คลาย

หากป้ายอภัยโทษยกโทษให้พวกเขา ตระกูลถังจะต้องเกิดสงครามอย่างแน่นอน

กับเรื่องนี้ ถังเฉายิ้มเพียงเล็กน้อย

“ขอบคุณนายพลเฉินสำหรับความเป็นห่วงของคุณ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เกี่ยวกับคุณนะ?ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ตระกูลถังของเราจะชั่งน้ำหนักด้วยตัวเองเองว่าอะไรควรไม่ควร”

หลังจากที่เฉินเหมิ่งฟังจบ เขาก็หัวเราะอย่างเหยียดหยาม

“ลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือ ขอพูดคำพูดน่าเกลียดไว้ก่อนนะ ผู้อาวุโสสองคนในตระกูลถังของพวกคุณไม่ธรรมดา คุณอย่ามั่นใจเกินไป ถึงตอนนั้นหาเรื่องใส่ตัวคงไม่ดี ”

ในมุมมองของเฉินเหมิ่ง ถังเฉาคิดว่าตัวเองแน่ สามารถควบคุมผู้อาวุโสทั้งสองได้ แต่เขาไม่รู้ว่าผู้อาวุโสสองคนของตระกูลถังไม่ได้เป็นแค่คนธรรมดา หากพวกเขาใช้กำลังเพื่อต่อสู้กับทั้งตระกูลถัง มันมีความเป็นไปได้มาก

หลังจากหยุดชั่วครู่ การแสดงออกของเฉินเหมิ่งก็แปลกขึ้น เขาจ้องไปที่ถังเฉาและกล่าวว่า “แต่ผมค่อนข้างสนใจในตัวคุณ ถ้าคุณมีเวลา คุณสามารถไปที่คฤหาสน์ของนายพลของเราไปดื่มชาสักถ้วยหน่อยไหม ผมไม่รังเกียจที่จะเป็นเพื่อนกับคุณ”

ว้า!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาที่สวยงามของถังเชียนเชียนก็เบิกกว้างและเธอก็ประหลาดใจมาก

ในราชวงศ์ต้าเซี่ย ไม่มีใครรู้ว่า ปกติเฉินเหมิ่งไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย

ในฐานะนายพลของประเทศ อย่างหนึ่งคือไม่มีใครสามารถเป็นเพื่อนเขาได้ และอีกอย่างคือ คนที่สามารถเป็นเพื่อนเขาได้นั้น เงื่อนไขเข้มงวดมาก

ตอนนี้ เฉินเหมิ่งได้ริเริ่มและบอกว่าเขาต้องการผูกมิตรกับถังเฉา ซึ่งทำให้ถังเชียนเชียนที่อยู่ข้างๆรู้สึกเหลือเชื่อมาก

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็ยิ้มและดูเหมือนจะไม่ได้สนใจมากนัก เขาไม่ได้ตอบด้วยซ้ำ ออกไปจากที่นี่กับถังเชียนเชียน

เมื่อถังเชียนเชียนเดินมาได้ครึ่งทาง เธอมองไปที่ถังเฉาที่อยู่ข้างๆด้วยความตกใจ

“ลูกพี่ลูกน้อง ทำไมเมื่อกี้คุณไม่ไปที่คฤหาสน์ของนายพลกับนายพลเฉินเหมิ่ง คุณรู้ไหม นายพลเฉินเป็นคนใหญ่คนโต พวกเขาบอกว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกับเขาแล้ว จะมีอนาคตที่สดใสแน่นอน”

หลังจากที่ถังเฉาได้ยินคำพูดของถังเชียนเชียน เขาแค่ยิ้มอย่างจางๆ

“เชียนเชียน คุณน่าจะรู้จักนิสัยของผม ผมไม่เคยเกาะคนที่ตำแหน่งสูง อีกอย่าง ตำแหน่งนายพลของผม ผมไม่ได้เห็นมันอยู่ในสายตา”

“ตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้ามาในดินแดนของราชวงศ์ต้าเซี่ย เป้าหมายของผมคือช่วยพ่อแม่ของผมเท่านั้น”

“แค่นั้นแหละ”