เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 344 ขอคำอธิบาย

"จริงเหรอ?"

คำพูดของเจียงไป๋เสว่ ทำให้ถังเฉามีความหวังอย่างมาก ซูเซี่ยและหลินจ้าวหยูนที่อยู่ข้าง ๆ ก็แสดงความยินดี

เจียงไป๋เสว่พยักหน้าอย่างมีความสุข:"เป็นความจริง ตอนนี้ฉันสามารถรักษาได้ แต่ฉันต้องการห้องที่ไม่มีคน"

หลังจากได้ยินคำพูดของเจียงไป๋เสว่ ซูเซี่ยก็ลุกจากเตียงทันทีและพูดอย่างจริงใจว่า:"พี่สาว ฉันจะไปเอง"

สีหน้าของหลินจ้าวหยูนเปลี่ยนไปทันที:"ซูเซี่ย เธอเพิ่งตื่น เธอจะลุกจากเตียง และวิ่งไปได้อย่างไร"

ซูเซี่ยยิ้มเล็กน้อยและส่ายหัวพูดว่า:"จ้าวหยูน ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของเธอ ฉันไม่เป็นไรแล้ว"

ถังเฉาส่ายหัว:"เรื่องใหญ่ ขอเปิดอีกห้องผู้ป่วยอีก1ห้อง"

ซูเซี่ยยังคงส่ายหัว:"ห้องผู้ป่วยมีจำนวนจำกัด ดังนั้นปล่อยให้ผู้ป่วยที่ต้องการห้องดีกว่า"

ถังเฉาและหลินจ้าวหยูนมองหน้ากัน และพวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้

เด็กๆ จากครอบครัวที่ยากจนมักรู้จักคิดแต่เนิ่นๆ และต้องพบกับความเจ็บปวดจากการไม่มีเงิน แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะมีพ่อที่ร่ำรวยที่สุด แต่ก็ยังไม่ลืมรากเหง้าของตัวเอง

เมื่อซูเซี่ยและหลินจ้าวหยูนออกจากห้องพัก ถังเฉาก็พูดกับเจียงไป๋เสว่ว่า:"ถ้าอย่างงั้นฝากด้วยนะ"

พูดจบ ก็ปิดประตู

เขาเชื่อทักษะทางการแพทย์ของเจียงไป๋เสว่ สามารถไปถึงจุดสูงสุดของคนที่สามารถทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแพทย์ทหารในเจ้าแห่งปราณมังกร เธอลงมือเอง หูอีซานจะหายดีอย่างแน่นอน

หัวใจของถังเฉาโล่งใจสักที และขั้นตอนต่อไปคือการแก้แค้น

เขาโทรหาหลัวปู้ต่อว่า:"สืบดู ทุกอย่างต้องมีความเป็นมา ต้องถูกต้องทุกคน!"

"ครับหัวหน้าใหญ่!"

หลัวปู้รู้ว่าแค่ตระกูลหู ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ถังเฉาพอใจ

เฉพาะบุคคลเท่านั้นที่สามารถกำหนดเป้าหมายการตอบโต้ได้

หลังจากวางสาย ถังเฉาก็รออยู่ข้างนอกกับหลินจ้าวหยูนและซูเซี่ย

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พริบตาเดียวฟ้าก็สว่างแล้ว แต่ประตูห้องผู้ป่วยยังไม่เปิด

พวกเขารอเป็นเวลาหกชั่วโมง และสาวน้อยทั้งสองก็ไม่หลับตาทั้งคืน

ในช่วงเวลานี้หลินชิงเสว่และลุงเหลียงต่างก็โทรมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ถังเฉาได้ปกปิดสถานการณ์ของหูอีซาน

ในเวลานี้ ประตูเปิดออก เจียงไป๋เสว่เดินออกมาด้วยท่าทางเหนื่อย

"เป็นอย่างไรบ้าง?"

ถังเฉาซูเซี่ยและคนอื่นๆ เข้าไปหากันหมด

เจียงไป๋เสว่เอียงข้างเล็กน้อยและพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง:"พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ต้องพักผ่อน น่าจะตื่นขึ้นหลังจากวันนี้"

"จริงเหรอ?"

"พี่สะใภ้ เยี่ยมไปเลย!"

ซูเซี่ยและหลินจ้าวหยูนต่างก็ยิ้ม

ถังเฉาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ปล่อยหินที่แขวนอยู่ในหัวใจของเขาไปจนหมด

เจียงไป๋เสว่ก้าวไปข้างหน้า ชำเลืองมองเขาและถามว่า:"ต่อไป นายจะทำอย่างไร?"

"แน่นอนว่าต้องไปขอคำอธิบาย….."

ตาของถังเฉาเย็นชา และเสียงของเขาเย็นชา

"ให้ฉันไปด้วยไหม?"

เจียงไป๋เสว่ยิ้ม เธอสัมผัสได้ถึงความโกรธในคำพูดขอถังเฉา

ถังเฉาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วค่อยส่ายหัว:"ไม่ต้อง"

พูดจบเขาก็เดินออกจากโรงพยาบาล

ในเวลานี้ ท้องฟ้าเพิ่งปรากฏเป็นสีขาว พระอาทิตย์ยามเช้าก็ถือกำเนิดขึ้น

ถังเฉาจุดบุหรี่ สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือที่สั่นเบา ๆ ออกมา:"ได้ยัง?"

"เจ้านายใหญ่ สืบเจอแล้ว!"

เสียงของหลัวปู้เบาลง:"ตระกูลหูและหูเข่อเฟิงร่วมกับงูเจ้าถิ่นเมืองเจียงเฉิง เหล่าล่ายที่ปู๋เย่ฮวงเฉิงชนอีซาน!"

"หูเข่อเฟิง ปู๋เย่ฮวงเฉิง…"

ถังเฉาหายใจออกช้าๆ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า:"ตามฉันไปที่ปู๋เย่ฮวงเฉิง"

"ครับ หัวหน้าใหญ่!"

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ น้ำเสียงของหลัวปู้ น้ำเสียงตื่นเต้นและหลงใหล

แม้จะเป็นงูเจ้าถิ่นอันดับหนึ่งของเมืองเจียงเฉิง ปู๋เย่ฮวงเฉิงแล้วยังไงล่ะ?

ต่อหน้าหัวหน้าใหญ่ก็เหมือนกระดาษ!

สักพัก หลัวปู้เชิญถังเฉาเฟิ่งหวงขึ้นรถ สิบนาทีต่อมา ก็มาถึงปู๋เย่ฮวงเฉิง

…..

ปู๋เย่ฮวงเฉิง

ไนท์คลับที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงเฉิง

ไม่รับคนธรรมดา มีแต่คนรวย มีอำนาจ เป็นเพราะภูมิหลังที่มั่งคั่งที่ไม่มีใครกล้ายุ่งกับมัน

แต่วันนี้ Mercedes-Benz G จอดอยู่ที่ประตูปู๋เย่ฮวงเฉิง ถังเฉาเหลือบมองที่ประตูอันสดใสอย่างเฉยเมยและพูดว่า:"ชนเข้าไป"

หลัวปู้รู้ว่าพวกเขาทั้งสามคนต้องการใช้กำลังบุกเข้าไปในปู๋เย่ฮวงเฉิง ไม่ลังเลเลยสักนิด และรีบเร่งเข้าไปอย่างเต็มกำลัง

ตู้ม

เสียงดังมาก ประตูปู๋เย่ฮวงเฉิงถูกชนโดยตรง

"อ๊ากก"

พนักงานในปู๋เย่ฮวงเฉิงเปลี่ยนสีหน้าด้วยความตกใจและหนีไปด้วยความตื่นตระหนก

แต่ว่า Mercedes-Benz Big G ยังคงไม่หยุด กระแทกกับผนังตลอดเวลา มีเพียงเสียงปังเท่านั้น เดิมทีพื้นอันงดงามดั้งเดิมพังทลายลงทันที และมันก็ดูรกไปหมด

ทุกคนมอง G คันใหญ่ด้วยความสยดสยอง นี่คือปู๋เย่ฮวงเฉิง ไม่นึกเลยว่าจะมีคนกล้าที่จะชนมัน

ประตูรถเปิดออก และถังเฉา เฟิ่งหวงและหลัวปู้ ก็ออกมา เหลือบมองทุกคนอย่างเฉยเมย:"ถ้าอยากอยู่รอด ก็ออกไป"

เมื่อเห็นฉากนี้ พนักงานทุกคนก็วิ่งออกไปอย่างสิ้นหวัง

"แย่แล้ว บอสล่าย มีรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ พุ่งตรงเข้าปู๋เย่ฮวงเฉิง!"

ผู้จัดการล็อบบี้ไปที่ชั้นสองเพื่อรายงานด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

บนโซฟาหนัง มีคนหัวโล้นสวมเสื้อลายดอก แต่มีรอยแผลเป็นดุจดุร้ายบนใบหน้า ดูดุร้ายเป็นหัวหน้าปู๋เย่ฮวงเฉิง เหล่าล่าย"

เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาก็โกรธจัดและคำราม:"ใครบังอาจกล้า มาหาเรื่องที่ปู๋เย่ฮวงเฉิงของฉัน!"

"เป็นชายหนุ่มกับสาวสวย และชายวัยกลางคน"

ผู้จัดการล็อบบี้รีบรายงาน:"บอสล่าย ผมรู้สึกว่าคนที่มาไม่ดี เราควรจะเพิ่มความคุ้มกันไหม?"

"การเพิ่มความคุ้มกันที่เข้มแข็งเป็นสิ่งจำเป็น จากนี้ไป จะได้ไม่มีหมาแมวอะไรมารายงานกับฉันอีก"

เหล่าลายครุ่นคิดอยู่นานแต่นึกไม่ออกว่าสามคนนี้เป็นใคร และไม่สนใจเรื่องนี้

"ครับ"

ผู้จัดการล็อบบี้รีบถอยกลับ

เหล่าลายหันกลับมามองที่คาสิโนขนาดใหญ่และโรงประมูล คิดหนัก

ดูเผินๆปู๋เย่ฮวงเฉิงจะเป็นไนต์คลับแล้ว ยังมีคาสิโนและสถานที่ประมูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงเฉิง เพื่อเอาใจชนชั้นสูงในเมืองเจียงเฉิง

เขามีศัตรูมากมาย และเขาทำได้เพียงยืมภูมิหลังจากคนรวยเหล่านั้นเท่านั้น ถึงจะทำให้ศัตรูไม่เขาใกล้

ดังนั้นเขาจึงต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกคนรวยเมืองเจียงเฉิง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็หยิบไมค์ขึ้นมา ยืนบนโต๊ะกาแฟ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มกว้างๆ ว่า:"แขกทุกคนเป็นเพื่อนของฉันเหล่าล่าย วันนี้เหล่าล่ายมีความสุข เครื่องดื่มทั้งหมด ฟรี!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ชายหญิงที่อยู่ตรงนั้นก็ปรบมืออย่างอดไม่ได้:"ประธานล่าย ใจกว้าง!"

ปัง

ทันทีที่พูดจบ ประตูชั้นสองก็พังลง

ร่างที่ปกคลุมไปด้วยเลือดถูกโยนเข้าไปอย่างหนัก และมันบังเอิญถูกโยนลงบนโต๊ะเกม ซึ่งทำให้โต๊ะเกมทั้งโต๊ะแตกเป็นเสี่ยงๆ

บุรุษและสตรีผู้มีชื่อเสียงที่อยู่ในนั้นตะลึงชั่วขณะหนึ่ง และทันใดนั้นก็กรีดร้อง

"ว๊ายย"

เมื่อมองดูฉากนี้ ใบหน้าของเหล่าลายก็แสดงความโกรธเช่นกัน

"ใคร!"

ในสายตาของเขา ร่างสามร่างเดินเข้ามาอย่างช้าๆ และชายหนุ่มที่นำมา สายตาอย่างกับมองคนตาย กวาดล้างผู้คน ทำให้ผู้คนสั่นเทา