เจี้ยนกู่ เซียนกระบี่สยบหล้า - ตอนที่ 273 จอมมาร (1)

ตอนที่ 273 จอมมาร (1)

หนึ่งร้อยลี้นอกเมืองอาทิตย์อุทัย

เป็นความรกร้าง

ทะเลทรายใหญ่จันทร์โดดเดี่ยว

ดินทรายปลิวว่อน ปรากฏเค้าโครงสองร่างรางๆ หนึ่งสูงใหญ่เหมือนหอคอย ย่างก้าวทีหินทรายกระจาย อีกคนเยาว์วัยเหมือนเด็ก นั่งบนบ่าคนยักษ์ สองขาลอยจากพื้น แกว่งไปมา ก้มหน้ามองฝ่ามือ

ฝ่ามือเด็กฝังหล่อแกเข้าไปจนถึงในกระดูก

ทั้งสองคนมีสีหน้าค่อนข้างสบายใจ

เดินบนทะเลทรายกว้างใหญ่แห่งนี้ แม้จะยังอยู่ในเขตเมืองหลวง แต่ออกจากรอบเมืองหลวงแล้ว ไม่มีการตรวจตราจากไข่มุกเชื่อมฟ้า พลังบำเพ็ญภูตผีของสองคนยังถูกซ่อนไว้ด้วยวิชาซ่อนมารอีก การเดินทางครั้งนี้จึงราบรื่นอย่างหาได้ยาก

ภูมิประเทศสองข้างทางค่อนข้างสูง มีหุบเขายกขึ้นจากพื้น หินผาเปลี่ยวร้างมากมาย ไม่มีหญ้าขึ้นสักต้น

เห็นทางเข้าหุบเขาอยู่ไกลๆ

เด็กพลันเงยหน้าขึ้นมองไปทางเข้าหุบเขาก่อนพูดเสียงเบา “เมืองอาทิตย์อุทัย”

ชายร่างใหญ่หัวเราะเหอะๆ “เมืองอาทิตย์อุทัย ไม่ถือว่าไกล ผ่านหุบเขานี้ไป ฟ้าสางก็ถึงแล้ว”

คุณชายกุ่ยหรี่ตาลงมองทางเข้าหุบเขา ก่อนพูดด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก “คุณชายบอกข้าว่าต้าสุยไม่สงบ นอกจากแดนบูรพาแล้ว ทุกที่มีแต่พวกโจร ไม่นึกเลยว่าแม้แต่เมืองหลวงก็ไม่เว้น”

คำพูดนี้ฟังดูน่าขำ แต่ก็เป็นเรื่องจริง

แดนบูรพามีจอมมารแดนทักษิณหานเยวียอยู่ แต่กลับไม่มีโจรปล้นชิง เพราะกลอุบายของผู้บำเพ็ญภูตผีโหดกว่าโจรเสียอีก หานเยวียปิดตาข้างหนึ่งกับพฤติกรรมผู้บำเพ็ญภูตผีดูดชีวิตคนมาฝึกวิชา ตัวเขาเองมาจากแดนทักษิณ แต่อยู่ในชั้นปกครองแดนบูรพาของต้าสุย จึงใช้เล่ห์เหลี่ยมของผู้บำเพ็ญภูตผีต่อหน้าคนอื่นไม่ได้

แต่โจรแดนบูรพาไม่อยู่ในการคุ้มกันของดอกบัว หลายปีก่อนมีโจรภูเขาหลายสิบกลุ่มถูกผู้บำเพ็ญภูตผีคนหนึ่งฆ่าล้างบาง เกิดเรื่องเผาธงเรียกวิญญาณขึ้น แต่หานเยวียกลับนั่งนิ่งไม่สนใจ กระทั่งบอกว่าดี

ใช้ความร้ายต่อกรกับความร้าย ใช้มารปราบมาร

โจรพเนจรพวกนั้น จะไปเทียบกับผู้บำเพ็ญภูตผีที่ขาข้างหนึ่งก้าวสู่ธรณีประตูบำเพ็ญได้อย่างไร

ชายร่างใหญ่พูดซื่อๆ “แดนบูรพาสงบก็เพราะคุณชายน้ำค้างประคองไว้”

“แน่นอน…ออกจากแดนบูรพา ไปมาหลายที่ สิ่งที่เห็นและได้ยินมีแต่ไม่เข้าตาทั้งนั้น” คุณชายกุ่ยพูดอย่างเฉยเมย “แม้จะเป็นผู้บำเพ็ญภูตผีก็ยังรู้สึกสกปรก รีบไปเถอะ ไม่มีเวลาลงมือแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าจะ ‘เอ็นดู’ ไอ้พวกรนหาที่ตายพวกนั้น”

ตอนพูดคำนี้ เด็กมองไปบนทางเข้าหุบเขา

ตรงสุดของพายุทราย

ตอนนี้เผยร่างผอมออกมาหลายคน

“นอกจากเมืองหลวงแล้ว อีกสามสิบห้าเมืองที่เหลือมีกิจการทหารรับจ้างดี ยุคนี้หากตระกูลมั่งคั่งออกมาข้างนอกไม่พาทหารรับจ้างมาด้วย ไม่อยู่เงียบๆ ไม่อวดรวยผ่านไปได้ก็ต้องตายกลางทาง” คุณชายกุ่ยยิ้ม “กรมทหารรับจ้างมีพวกเก่งๆ อยู่ ได้ยินว่ากลุ่มทหารรับจ้างใหญ่มีผู้บำเพ็ญขอบเขตที่สิบ เจ้าว่าไปถึงขอบเขตที่สิบแล้ว ยังจะสนใจเงินทองพวกนั้นอีกรึ”

คนร่างใหญ่ส่ายหน้า “ขอบเขตที่สิบสุดยอดมากรึ เจอเราสองคน ให้ใครสักคนลงมือ แค่ฝ่ามือเดียวก็ตบวิญญาณดับสลายไปแล้ว”

คุณชายกุ่ยยิ้มพลางเอามือตบศีรษะเขา ตบจนชายร่างใหญ่ซวนเซไปอีกครั้ง ตัวโน้มไปข้างหน้าแทบจะทิ่มลงทราย โอนเอนอยู่ทีสองทีก็ยืนอย่างมั่นคง ไม่โกรธอะไร แค่เดินหน้าต่อไปเงียบๆ

สองคนเข้าใกล้หุบเขานั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

หมอกอบอวล

เงาคนที่ยืนบนยอดเขาปรากฏกายขึ้นทีละคน

มีสิบกว่าคน

เด็กชายเงยหน้าปรายตามอง ทำเป็นมองไม่เห็น

เขาพูดสบายๆ “ขอบเขตที่สิบเป็นร่องหุบเขาใหญ่ มีแข็งแกร่งมีอ่อนแอ มีคนหยุดอยู่ธรณีประตูขอบเขตที่สิบ ก้าวไปไม่ได้ตลอดชีวิต คนพวกนี้มีนับไม่ถ้วน คนที่รวมดาราชะตาได้มีน้อยมากจริงๆ…แต่ถึงจะจุดดาราชะตาได้ก็อาจจะเอาชนะขอบเขตที่สิบที่เป็นดั่งขนหงส์เขากิเลนบางคนไม่ได้”

ชายร่างใหญ่เกาศีรษะ กายจิตเขาแข็งแกร่งอย่างหาได้ยากจริงๆ ฝ่ามือของคุณชายกุ่ยนั้น ต่อให้ไม่ออกแรงทั้งหมด แต่หากโดนผู้บำเพ็ญขอบเขตที่สิบปกติก็มากพอจะตบกายและจิตแหลกเป็นเสี่ยงๆ

ชายร่างกำยำหยั่งเชิงพูดสองนาม

“เฉาหลันกับเยี่ยหงฝูรึ”

เด็กพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณชายกำชับไว้ว่าอย่าดูถูกสองคนนี้เด็ดขาด ถึงเจ้ากับข้าจะเป็นสี่หายนะ แต่เจอคนประเภทนี้ หากไม่ระวัง มีโอกาสสูงที่จะถูกฆ่าได้ เบื้องหลังเยี่ยหงฝูมีเขาลั่วเจียทุ่มกำลังบ่มเพาะอย่างเต็มที่ อาจารย์ของนางคือเทพีฝูเหยา แค่ตรงนี้ นอกแปดร้อยลี้เราก็ต้องเดินอ้อมแล้ว ส่วนเฉาหลันมาจากแดนอุดร เรียกตัวเองว่าผู้บำเพ็ญพเนจร แต่ระหว่างทางลงใต้มานี้ ได้ยินว่าร่างแยกดอกบัวม่วงของคุณชายหยวนฉุนกับเจ้ากรมปราบปีศาจใหญ่สองคนตามคุ้มกันมาด้วย เบื้องหลังและศักยภาพ สองคนสูสีกัน ไม่มีใครเหนือกว่าใคร”

ชายร่างใหญ่ขมวดคิ้ว “เราจะล่าหนิงอี้ หากจำไม่ผิด ตอนนี้เขาอยู่อันดับหนึ่งรายนามดารา คนก่อนที่นั่งตำแหน่งนี้คือลั่วฉางเซิง”

เมื่อเอ่ยถึงลั่วฉางเซิง ลึกๆ ในดวงตาชายร่างใหญ่ปกคลุมด้วยเงามืดสามส่วน

คนนี้สร้างภาพจำที่ลึกซึ้งกับเขา

“หากหนิงอี้ได้สักครึ่งของลั่วฉางเซิง เราคงเลิกไล่ล่าไปแล้ว” คุณชายกุ่ยหัวเราะเบาๆ “จะมาเดินเล่นสบายใจอย่างนี้ได้อย่างไร ต่อให้เป็นลั่วฉางเซิงในขอบเขตที่สิบ ตอนนี้เราสองคนก็ล่าเขาไม่ได้”

เขาชะงักไปก่อนจะพูดอย่างเฉยชา “คุณชายบอกข้าว่าตอนนี้หนิงอี้มีพลังบำเพ็ญเพียงขอบเขตที่เจ็ด บุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนส่วนใหญ่อยู่ขอบเขตที่เก้า เขานั่งอันดับหนึ่งรายนามดาราได้ก็แสดงให้เห็นถึงระดับความเป็นปีศาจของเขาแล้ว เกรงว่าพลังบำเพ็ญวิถีกระบี่คงจะสูงมาก คุณชายหยวนฉุนถึงได้ถูกใจเขาขนาดนี้ อาจารย์อาน้อยเขาสู่ซาน มีฐานะสูงศักดิ์ คงจะมีไพ่ตายไม่น้อย แต่ศักยภาพยังด้อยเกินไป หากเราสองคนเข้าประชิดตัวก็จะใช้วิชาสังหารได้ในพริบตา”

คำพูดนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย

ห่างชั้นกันมากเกินไป มีอุบายมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

ชายร่างใหญ่พูดด้วยความกลัดกลุ้ม “ได้ยินว่าครั้งก่อนพี่เถาฮวาเสียเปรียบที่เมืองรากษส ตอนกลับหลอดแก้วสร้างร่างใหม่ยังถูกคุณชายลงโทษหนัก…เรื่องอย่างไรนั้นนางไม่ยอมพูดสักคำเลย”

คุณชายกุ่ยปรายตามองชายร่างใหญ่ “คุณชายให้เรามาฆ่าหนิงอี้ ยังจำที่คุณชายกำชับได้หรือไม่”

ชายร่างใหญ่พูดเสียงต่ำ “อย่ารีบร้อน ค่อยๆ เคี่ยวไป”

เด็กพูดเบาๆ “ยังมีอีก”

ชายร่างใหญ่เกาหูเกาแก้ม พูดไม่ออก เด็กชายที่นั่งบนบ่าเขาจึงตอบแทน “หากจะตาย อย่าโยงไปถึงแดนบูรพาเด็ดขาด”

ชายร่างใหญ่เข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว ในที่สุดก็นึกออก

“ข้าว่าข้างหลังหนิงอี้มีผู้สูงส่งอยู่ คุณชายแค่อยากยืมร่างนี้ของเราสองคนหยั่งเชิงผู้สูงส่งคนนั้น” คุณชายกุ่ยยิ้ม “เถาฮวาเคยถูกผู้สูงส่งคนนั้นเล่นงาน คนที่ทำให้คุณชายระวังตัวเช่นนี้ได้ เจ้าคิดว่าในต้าสุยจะมีสักกี่คนกัน”

คนที่ทำให้หานเยวียยอมแพ้ได้ง่ายๆ มีกี่คนกัน

ขอบเขตราชันดารา มีเพียงคนเฝ้าหุบเขา

ส่วนที่เหลือ…

ก็มีเพียงขอบเขตนิพพาน

ชายร่างใหญ่ตื่นตัวขึ้นมาทันที

เขาขมวดคิ้ว เดินมาถึงสุดทางทะเลทรายใหญ่

ข้างหน้าเป็นเส้นทางที่ไม่กว้างนัก

เหมือนถูกคนใช้ดาบผ่า

ดาบนั้นจะต้องยาวมาก ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะมีคนยืนอยู่บนหุบเขามากขนาดนี้

มองไปที่ผาทางเข้าหุบเขา มีร่างเงาคนมารวมกันบนนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ เด็กชายถอนหายใจเบา “ไม่ว่าคุณชายจะกลัวใคร ก็ไม่มีทางเป็นไอ้กระจอกพวกนี้แน่”

“จะไปต่อหรือว่า?” ชายร่างใหญ่มีสีหน้าลังเล

“รอข้าเดี๋ยว” เด็กชายยกมุมปากเล็กน้อย เขามองโจรที่เป็นเงาไม่ชัดด้านบนทางเข้าหุบเขา หินยักษ์กลิ้งตกลงมาอุดทางเข้าหุบเขาแล้ว…คนแบบนี้ เขาไม่ได้เจอในแดนบูรพามานานมากแล้ว

…………………………..

Project Zyphon Brand Day ลดแรงทั้งแอคเคาท์ สูงสุด 40%!

แฟนนิยายแฟนตาซี-กำลังภายในอย่าพลาดโปรสุดคุ้ม → https://bit.ly/3ya35r2

—

#เจี้ยนกู่ เซียนกระบี่สยบหล้า

ตอนที่เผยแพร่ระหว่างวันที่ 9-15 พ.ค. ลดพิเศษ! เหลือตอนละ 3 เหรียญ

Ch.61-80 ลดเหลือตอนละ 1 เหรียญ

เฉพาะช่วงเวลาแคมเปญ 9 -15 พ.ค. 67 นี้เท่านั้น!

ขอบคุณที่สนับสนุนทีมงานมาตลอดนะคะ