เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 96 ทากัตซูกิ มาโกโตะมีการพบที่เป็นความลับกับเจ้าหญิงโซเฟีย

96 ทากัตซูกิ มาโกโตะมีการพบที่เป็นความลับกับเจ้าหญิงโซเฟีย

 

ชุดของเจ้าหญิงโซเฟียที่ได้รออยู่ลึกข้างในห้องนั้นสีแดงสดใส

 

แม้ปรกติเธอจะใส่ชุดสีฟ้าหรือสีอ่อน เกิดอะไรขึ้น?

 

“ขอโทษที่ทำให้รอ, เจ้าหญิงโซเฟีย” (มาโกโตะ)

 

ผมนั่งทีเก้าอี้ตรงหน้าผมระหว่างที่ขอโทษ

 

“ชั้นไม่ได้รอนานขนาดนั้น ชั้นก็เพิ่งมา” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียก็เย็นวันที่ด้วย

 

“มีอะไรเหรอ, เรียกชั้นมาที่นี่วันนี้?” (มาโกโตะ)

 

“น-นายบอกว่าเราควรจะกินข้าวด้วยกัน, ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

 

“เอ๋? ชั้นคิดว่าจะชวนเธอ…” (มาโกโตะ)

 

เธอพูดถึงเวลานั้นที่ผมบอก ‘มากินข้าวด้วยกันบางเวลาเถอะ’ เหรอ?

 

ไม่ดีเลย, พอมาคิดว่าสาวเป็นคนที่จบที่การชวนผม

 

แต่เจ้าหญิงโซเฟียยิ้มและพูดว่า “ครั้งหน้า, นายชวนชั้น”

 

ใช่, ผมขาดคุณภาพที่จะเป็นที่นิยม

 

คุห์, ผมไม่มีประสบการณ์ที่จะจัดการกับเรื่องแบบนี้อย่างชาญฉลาด!

 

เมื่อผมมาถึงที่นั่งคิดถึงเรื่องโง่ๆ, แทนที่จะเป็นอาหารเป็นคอร์ส, อารหารหลายจานเข้ามาข้างในทั้งหมดทีเดียว

 

เครื่องดื่มและแอลกอฮอล์และน้ำอัดลมทั้งหมดเรียงกัน

 

“ถ้ามีอะไรที่คุณต้องการ, โปรดบอกพวกเรา”

 

เด็กเสิร์ฟคำนับหนึ่งครั้งและจากไป

 

เจ้าหญิงโซเฟียและผมเท้านั้นที่เหลืออยู่ในห้อง

 

“มีแค่ราชวงศ์ที่อนุญาตให้ใช้ที่นี้ เจ้าหญิงโนเอลและชั้นใช้ที่นี้บ่อยเมื่อเราคุยกัน” (โซเฟีย)

 

พูดอีกอย่างคือ, เพื่อมีการพูดอย่างเป็นความลับ

 

ข้างบนโต๊ะ, มีอาหารหลายอย่างสำหรับอาหารกลางวัน

 

เจ้าหญิงโซเฟียพูดระหว่างที่เรากินกันอย่างเงียบๆ

 

“เราได้จับตัวผู้นำของกบฏกึ่งสัตว์แล้ว” (โซเฟีย)

 

“ใช่, ชั้นก็ได้ยินเรื่องนั้น” (มาโกโตะ)

 

มันเป็นข้อมูลที่แม้แต่คาสเตอร์แฟมิลี่ก็รู้

 

ผมได้ยินนั่นมาจากฟูจิ-ยัง

 

“มันยังอยู่ในระหว่างการสืบสวน, แต่คอนเนคชั่นของพวกเขากับโบสถ์งูยังไม่รู้” (โซเฟีย)

 

“มันไม่มีความคืบหน้าในการสืบของเราด้วย มาเฟียก็ไม่รู้อะไรเลย” (มาโกโตะ)

 

ผมดื่มนิดหน่อยจากเครื่องดื่มโฟมจากแก้วของผม

 

นี่มันแชมเปญ? มันดูแพง

 

“ยังไงก็ตาม, เห็นได้ชัดว่ามอนสเตอร์ได้รวมกันทีละนิดทีละนิดรอบๆซิมโฟเนีย มันมีโอกาศที่มอนสเตอร์ได้ถูกควบคุมโดยโบสถ์งู อัศวินแห่งแส่ง และคณะอัศวินอากาศทั้งสี ได้ป้องกันประตูรั้วของปราสาทตอนนี้” (โซเฟีย)

 

“อะไรคือคณะอัศวินอากาศทั้งสี่?” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้สึกว่าพวกเขาได้ถูกพูดขึ้นมาในการประชุมกับขุณนาง

 

“คณะอัศวินอากาศทิศตะวันออกของตระกูลโรแลนด์, คณะอัศวินอากาศทิศตะวันตกของตระกูลไวท์เฮาส์, คณะนะอัศวินอากาศทิศใต้ของตระกูลเบลีซ, และคณะอัศวินอากาศทิศเหนือของตระกูลวาเลนไทน์” (โซเฟีย)

 

“อ้า, งั้นกองกำลังทหารของขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า ถ้างั้น” (มาโกโตะ)

 

“ใช่, ด้วยพิธีเปิดตัวกัปตันของฮีโร่แห่งแสง, ซากุไร-ซามะ, เมืองหลวงปัจจุบันมีทหารของขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้ารวมอยู่” (โซเฟีย)

 

โบสถ์งูจะโจมตีเวลานี้จริงๆเหรอ?

 

ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดที่จะโจมตีซิมโฟเนีย เป็นเมื่อคณะอัศวินอากาศทั้งสี่ได้กลับไท่ที่พื้นที่ของเขาเองเหรอ?

 

“ไม่ใช่ว่าโบสถ์งูจะไม่โจมตีหลังพิธีเปิดตัวจบเหรอ?”

 

“ใช่, เจ้าหญิงโนเอลคิดอย่างเดียวกัน นั่นทำไมเราได้มุ่งเป้าไปที่การทำให้กบฏกึ่งสัตว์สงบลง” (โซเฟีย)

 

ถ้ามันเป็นกรณีนั้น, นั่นจะง่าย, แต่…มันจะง่ายขนาดนั้นเหรอ?

 

หลังจากนั้น, เธอได้บอกขอมูลใหม่สองอย่างกับผม, แต่มันไม่มีอะไรที่ใหญ่

 

ทิวทัศน์จากหน้าต่างของร้านอาหารนั้นดี, และเราเห็นเมืองหลวงทั้งหมดจากที่นี่

 

แสงแดดนั้นอุ่น, ผมสามารถได้ยินเสียงร้องเพลงของนกจากข้างนอก

 

มันเป็นเวลาที่สงบ

 

ผมเทไวน์ลงไปในแก้ว, และเทมันให้เจ้าหญิงโซเฟียด้วย

 

“ว่าแต่, ชั้นได้ถามบางอย่างกับเทพธิดาแห่งน้ำ เออร์-ซามะที่มันกวนใจชั้นนิดหน่อย” (โซเฟีย)

 

การสนทนาเปลี่ยนกระทันหัน

 

มันมีอะไร?

 

“เกี่ยวกับเทพธิดาที่ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ มาโกโตะ, ได้ติดตาม” (โซเฟีย)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

คำพูดที่คาดไม่ถึงทำให้ผมปล่อยเสียงที่ตะลึงโดยไม่ตั้งใจ

 

เกี่ยวกับโนอาห์-ซามะ?

 

ทำไมเจ้าหญิงโซเฟียทำอย่างนั้น?

 

ใจเย็น, ใส่[โล่งจิต] เต็มพลัง

 

“ชื่อของเทพธิดาคือโนอาห์…ชื่อของเทพเจ้าเก่าแก่ที่โผล่ขึ้นมาในตำนาน” (โซเฟีย)

 

เหงื่อได้ไหลจากหลังผม

 

ผมรู้สึกเหมือนลมหายใจผมจะหยุด

 

“อืม…เจ้าหญิงโซเฟีย…นั่นคือ…” (มาโกโตะ)

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้ไร้สีหน้าเหมือนเคย

 

นี่มันแย่นี่มันแย่นี่มันแย่!

 

เจ้าหญิงโซเฟียเป็นออราเคิลของหนึ่งในเทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหก

 

ถ้ามันถูกพบว่าผมเป็นผู้ศรัทธาของเทพมาร, แย่ที่สุด, ผมจะถูกประหาร

 

ความคิดนั้นปรากฏขึ้นในใจของผม

 

“นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นนายมีสีหน้าที่ตกใจ” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียหัวเราะ

 

ผมได้เยือกแข็งและไม่ขยับ

 

“นายไม่ต้องเครียดมาก ชั้นได้ยินจากเออร์-ซามะว่ามันไม่มีปัญหาสำหรับฮีโร่มาโกโตะ ที่จะเป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำต่อไป” (โซเฟีย)

 

“…เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

“หรือเหมือนกับ, ชั้นได้ถูกบอกว่านายรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วมากกว่า ชั้นได้ยินว่าเออร์-ซามะและโนอาห์-ซามะเป็นเพื่อนเก่า และในเวลาของการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ครั้งนี้, พวกเขามีแผนจะรวมพลังกัน” (โซเฟีย)

 

“อ-อย่างนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

(และนั่นเป็นอย่างนั้น, มาโกโตะ) (โนอาห์)

 

น-โนอาห์-ซามะะะะะะะ!

 

ผมคิดว่าหัวใจผมจะหยุดเต้น!

 

แต่มันจริงที่ว่าผมรู้เกี่ยวกับโนอาห์-ซามะได้ไปคุยกับเออร์-ซามะนะ

 

(ถ้านายถามชั้นเพิ่มในรายละเอียด, ชั้นจะบอกนาย, นายรู้มั้ย? ชั้นคิดว่านายไม่สนใจ) (โนอาห์)

 

ผมแน่นอนว่าไม่ได้ถือมันมาก

 

ผมได้ดีใจเกินไปนิดหน่อยเกี่ยวกับการเป็นฮีโร่ และจบที่การเหม่อลอยในหลายเรื่อง

 

“ฮีโร่มาโกโตะ?” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียมองผมอย่างเป็นกังวลเพราะผมได้เงียบ

 

“อา, มันโอเค เจ้าหญิงโซเฟีย…เธอไม่ถือแม้ว่าชั้นเป็นสาวกของเทพมารเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

อำนาจของโบสถ์ในประเทศแห่งน้ำนั้นแข็งแกร่ง

 

มันโอเคสำหรับที่ออราเคิลแห่งน้ำจะยอมรับสิ่งนี้ แม้ว่าเธอสมควรที่จะเป็นแกนกลางของพวกเขาเหรอ?

 

“ถ้าเออร์-ซามะอนุญาต, ชั้นจะเคารพ แล้วก็, ชั้นได้ยินว่าเทพธอดาโนอาห์ไม่สามารถเพิ่มผู้ติดตามได้ในปัจจุบัน ตอนนี้, เราต้องการคนมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้สำหรับเมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ฟื้นคืนชีพ” (โซเฟีย)

 

หลังจากพูดอย่างนั้น เจ้าหญิงโซเฟียยิ้มด้วยสีหน้าเศร้า

 

“พวกนั้นคือคำพูดของเออร์-ซามะทั้งหมด ชั้นคงไม่สามารถตัดสินใจเช่นนั้นได้ด้วยตัวชั้นเอง เมื่อชั้นได้ยินว่านายเป็นสาวกของเทพมาร, ฮีโร่มาโกโตะ, หัวชั้นได้โล่งโดยสิ้นเชิง” (โซเฟีย)

 

“…”

 

เป็นไปได้มั้ยว่าเหตุผลที่เธอไม่กระฉับกระเฉงหลังๆเป็นเพราะผม?

 

เจ้าหญิงโซเฟียยืนขึ้นและวางมือที่เรียวของเธอบนของผม

 

“ฮีโร่มาโกโตะ…ชั้นไม่ได้มอบการปกป้องจากพราะเจ้าที่วิหารแห่งน้ำ, ดังนั้นนายมาจบที่การเป็นสาวกของเทพมาร, ใช่มั้ย? โปรดอภัยให้ความโง่เขลาของชั้นด้วย” (โซเฟีย)

 

เธอขอโทษในเสียงที่มันรู้สึกเหมือนว่ามันจะหายไปกับลม

 

หือห์?

 

เธอยังกวนใจเรื่องนั้นอยู่?

 

“อ-อืม, ผมไม่ได้กวนใจโดยเรื่องนั้นซักนิดอีกแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ผมตอบด้วยความประหม่าที่ต่างออกไปจากก่อนหน้านี้

 

ผมจับมือของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

“ในเวลานั้น, ทำไมชั้นไม่ฟังคำพูดของนาย…? ออราเคิลแห่งน้ำมีแม้แต่ตามั้ย? มันช่วยไม่ได้ที่คนจะพูดสิ่งนั้นกับชั้น” (โซเฟีย)

 

“นั่น…” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้ข่าวลือนั้น

 

ฟูจิ-ยังบอกผม

 

งั้นเจ้าหญิงโซเฟียก็รู้เกี่ยวกับมันด้วย

 

ผมควรจะพูดอะไรดี…?

 

เมื่อผมมองหน้าเจ้าหญิงโซเฟียอย่างดี ผมสามารถเห็นความเหนื่อยข้างในมัน

 

“เธอดูไม่ค่อยสบายนะ” (มาโกโตะ)

 

“…ช่วงนี้ชั้นแทบไม่ได้นอนเลย แต่ราชวงศ์ของประเทศแห่งน้ำ จะไม่สามารถไร้กังวลได้เมื่อประเทศแห่งแสงได้อยู่ในอันตราย ทั้งหมดเพราะพวกเค้าได้ช่วยเราจำนวนหลายครั้ง

 

คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง

 

เธอเป็นเจ้าหญิงคนนึงที่สง่างามจริงๆ

 

แม้ว่าเธอได้ทำงานหนักขนาดนี้

 

เจ้าหญิงโซเฟียควรจะได้รับการพักผ่อนบ้าง

 

“มีแผนอะไรหลังจากนี่?” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นมีแผนกินอาหารเย็น 1 ที่, และ 2 การนัด” (โซเฟีย)

 

“งั้น, พักจนถึงตอนนั้นในห้องของเธอ ชั้นจะพาเธอไป” (มาโกโตะ)

 

เมื่อผมกำลังจะปล่อยมือของเธอไป, เธอจับมันกลับอย่างแน่น

 

“…ได้โปรดอยู่ด้วยกันกับชั้น” (โซเฟีย)

 

เธอพูดด้วยสายตาที่มองขึ้นมาและเสียงที่อ่อนแอ

 

เอ๋, สาวคนนี้อะไรน่ะ? น่ารักจัง

 

ผมปฏิเสธนี่ไม่ได้

 

หรือเหมือนกับ, แก้มของเจ้าหญิงโซเฟียได้แดงเล็กน้อย

 

เธอเมาเหรอ?

 

ด้วยแค่หนึ่งแก้วของแชมเปญ?

 

ไม่, เรายังมีไวน์ขวดนึงด้วย, หือห์

 

“งั้น, เรามานั่งตรงนั้นกันมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่รู้ว่าเหตุผลมันคืออะไร, แต่มันมีโซฟาใหญ่ที่มุมของห้อง

 

ผมให้เจ้าหญิงโซเฟียนั่งตรงนั้น, และหลังจากลังเลนิดหน่อย, ผมก็นั่งข้างเธอด้วย

 

เอ่อ, นี่มันนุ่มนิ่ม

 

ประมาณครึ่งตัวของผมจมเข้าไปในมัน

 

“ให้ชั้นยืมไหล่หน่อยได้มั้ย?” (โซเฟีย)

 

พูดสิ่งนี้, เจ้าหญิงโซเฟียวางหัวของเธอบนไหล่ของผม

 

เหมือนกับสาวมัธยมปลายที่เป็นคนนั่งข้างกันในรถไฟ, พิงคุณและหลับไป

 

ผมยาวของเธอจั๊กจี้แก้มผม และกลิ่นหอมหวานมาถึงจมูกผม

 

“นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นพิงบางคนแบบนี้ นอกจากพ่อกับแม่ชั้น” (โซเฟีย)

 

“…อ-อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

 

“นี่มันผ่อนคลาย” (โซเฟีย)

 

แต่ผมผ่อนคลายไม่ได้ซักนิดนะ

 

อืม, ผมควรทำอะไรดี?

 

ผมต้องทำอะไรในเวลาแบบนี้?!

 

โปรดบอกผม, ฟูจิ-ยัง, ซากุไร-คุง!

 

(กดเธอลงเลยซี่, มาโกโตะ!) (โนอาห์)

 

หุบปากเลย, โนอาห์-ซามะ!

 

เวรเอ๊ย, เทพธิดาของผมไม่ได้เรื่องเลย!

 

มือของผมได้ถูกจับอย่างแน่น

 

นิ้วของเจ้าหญิงโซเฟียพันกันระหว่างนิ้วของผม

 

นี่คือที่เขาเรียกกัน…จับมือแบบคู่รักเหรอ?

 

“ฟุฟุ, มือของเธออุ่นนะ” (โซเฟีย)

 

น้ำเสียงของเจ้าหญิงโซเฟียเปลี่ยนเป็นเด็กเล็กน้อย

 

มันเหมือนกับเธอเมานิดหน่อย, และเหม่อ-ลอยนิดหน่อย

 

“…นายจะ…อยู่ในประเทศแห่งน้ำจากตอนนี้ไปด้วยมั้ย?” (โซเฟีย)

 

“ใช่, ชั้นจะอยู่” (มาโกโตะ)

 

“แน่ใจนะ?” (โซเฟีย)

 

“มันโอเค” (มาโกโตะ)

 

“มัน…คือ…การสัญญานะ…โอเคมั้ย?” (โซเฟีย)

 

เสียงของเธอได้เบาลงอย่างช้าๆ

 

“คคคุห์…” (โซเฟีย)

 

ผมได้ยินเสียงหายใจของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

เธอหลับไป, หือห์

 

ผมควรให้เธอหลับซักพัก

 

เธอดูเหมือนเหนื่อย

 

(ฮ่าาห์…นั่นทำให้ผมประหม่า แต่พฤติกรรมนี้ของเจ้าหญิงโซเฟีย…) (มาโกโตะ)

 

ผมคิดว่าเธอไม่ได้เกลียดผม, แต่…

 

นี่มันได้เป็นอย่างนั้น…ไปแล้ว, ใช่มั้ย?

 

ผมไม่ได้คิดไปเองเกินไปที่นี่, ใช่มั้ย?

 

ผมดูภาพลักษณ์ใบหน้าที่งดงามของเจ้าหญิงที่พิงผม

 

ผมตรงและเงาของเธอที่อยู่บนผิวสีขาว

 

ขนตาที่ยาวและริมฝีปากที่เล็ก

 

ใบหน้าหลับที่สวยงาม

 

(อย่ามามองหน้าที่หลับของสาวเถอะ) (มาโกโตะ)

 

ผมได้เริ่มฝึกเวทมนตร์น้ำโดยใช้ฝั่งที่เจ้าหญิงโซเฟียไม่ได้พิง และฆ่าเวลาไปแบบนั้น

 

◇◇

 

หลังจากซักพัก, ผมได้สังเกตุสายตาและดูที่ไหล่ขวาของผม

 

…ดวงตาทั้งสองจ้องผมมาอย่างเข้มขน

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้เปิดตา

 

“เจ้าหญิงโซเฟีย, เธอตื่นแล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

มันไม่มีการตอบ

 

มุมของปากของเจ้าหญิงโซเฟียได้ยกขึ้นมาอย่างช้าๆ

 

ความเยือกเย็นวิ่งไปที่หลังผม

 

เจ้าหญิง-โซเฟียยิ้ม

 

(…ไม่, นี่ไม่ใช่เจ้าหญิงโซเฟีย) (มาโกโตะ)

 

“เธอ…เป็นใคร” (มาโกโตะ)

 

ด้วยหน้าของเจ้าหญิงโซเฟีย, ด้วยเสียงของเจ้าหญิงโซเฟีย, เธอพูด

 

“ยินดีที่ได้รู้จัก, เด็กน้อยของโนอาห์ ชั้นคือเทพธิดาแห่งน้ำ, เออร์”

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน