เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)

86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)

 

“ทักกิ-โดโนะ, นี่คือเขต 7 เขตของกึ่ง-มนุษย์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

“โฮ่ห์…ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์คือเขต 7, หือห์” (มาโกโตะ)

 

“ทิวทัศน์ของเมืองต่างออกไปจากเขต 6 ที่ได้จัดระเบียบอย่างมาก

 

ความประทับใจแรกคือมันเละเทะ

 

พื้นไม่ได้ปู, มันเป็นดิน

 

มีคนหลายคน, และมันฝุ่นเยอะ

 

มีหลายคนคุยกันและมันเสียงดัง

 

มนุษย์, กึ่งสัตว์, เอลฟ์, ดวอร์ฟ, กึ่งกิ้งก่า, และเผ่าอื่นๆมากมาย

 

มีมนุษย์เป็นพ่อค้าหลายคน

 

ในหลายที่มีแผงไม้และสิ้นค้าหลายอย่าง

 

“ทากัตซูกิ-ซามะ~, ระวังอย่าหลงทางนะ” (นีน่า)

 

“นีน่า-ซัง, ชั้นไม่ใช่เด็กนะ” (มาโกโตะ)

 

วันนี้ผมอยู่กับฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง

 

เมื่อมนุษย์ที่ไม่ใช่พ่อค้าหลงไปรอบ เขต 7 และ 8, เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเจอกับปัญหา

 

เขตของกึ่ง-มนุษย์ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนคนไม่ดีเหรอ?

 

“ชั้นเอานี่ 3 อันได้มั้ย?” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังซื้อแซนวิชทำจากผักและเนื้อนกจากแผง

 

“อ่ะนี่, นี่น่าโดโนะ, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)

 

“ขอบคุณมากค่ะ, ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)

 

“ขอบใจ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

ขนมปังเหมือนกับขนมปังฝรั่งเศษและมันแข็ง

 

ผมเคี้ยวมันขณะที่เราเดิน

 

น้ำของเนื้อซึมเข้าไปในขนมปังและมันผสมกับซอสที่เข้มข้น, มันอร่อย

 

“นายมาที่เขต 7 บ่อย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

“ราคาของสินค้ามันถูกกว่าเทียบกับ เขต 6 เดสุ-โซ แล้วก็, มันมีของให้ขุดออกมาจากที่นี่ได้” (ฟูจิ)

 

“ทั้งหมดนี่มันมีขโมยหลายคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงดันนะ-ซามะนะ” (นีน่า)

 

“ดีที่สุดคือเติมของในเขต 7 และขายมันในเขตขุนนางที่เขต 3” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังหัวเราะและนีน่า-ซังหัวเราะเบาๆ

 

โฮ่ห์, งั้นราคามันต่างออกไปจากย่านมนุษย์สู่ย่านกึ่ง-มนุษย์

 

ซื้อของถูก, และขายแพง; พื้นฐานของการตลาด

 

ถ้ามันเป็นฟูจิ-ยังกับสกิลประเมินเหนือกว่าของเขา, การขุดหาของขึ้นมาอยู่ในแนวของเขาเลย

 

อีกครั้งที่ผมมองดูรอบๆ

 

นี่มันดูคล้ายกับตลาดในเอเชียตะวันออก-เฉียงใต้

 

บรรยากาศนั้นดี

 

“ว่าแต่, โซเฟีย-ซามะบอกชั้นว่าคืนนี้จะมี ‘การฉลองของการมาของฮีโร่คนใหม่ของโรเซส’ ในปราสาทไฮแลนด์ ผู้จัดคือเจ้าหญิงโนเอล” (ฟูจิ)

 

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่ใหม่? อ้า, ผม

 

“แต่ที่นี่คือประเทศแห่งแสงนะ” (มาโกโตะ)

 

ผมเข้าใจถ้ามันเป็นการฉลองในโรเซส

 

“ทากัตซูกิ-ซามะ, การมาของฮีโร่ใหม่ถูกประกาศใหม่ทุกรุ่น ในเรื่องที่เป็นเรื่องสดใสเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ผู้คน มันปรกติ” (นีน่า)

 

นีน่า-ซัง อธิบาย

 

เข้าใจแล้ว

 

ฮีโร่เป็นเครื่องมือของการเมือง

 

“แต่ไฮแลนด์มีความจุกจิกในการตกแต่ง เทียบกับโรเซส, ดังนั้นระวังตัวด้วย…” (นีน่า)

 

นีน่าซังมองผมด้วยความเป็นห่วง

 

“เค้าได้จบที่การสู้กับหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าหลังจากที่มาถึงซิมโฟเนียพอดีเลยทั้งหมดอ่ะ” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆ

 

เอ่อ, ใช่ แต่ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ร้อนนะ

 

 

นี่มันไม่ดูเลย ภาพลักษณ์ของผมได้แย่

 

เราจะไปที่ไหนตอนนี้?” (มาโกโตะ)

 

มาเปลี่ยนเรื่องเถอะ

 

“มีคนที่นี่ทีดูแลชั้นในอดีต, เห็นมั้ย ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเจรจาธุรกิจ และบอกพวกเค้าเรื่องการแต่งงานของชั้น” (นีน่า)

 

นีน่า-ซัง หัวเราะ ‘นุฟุฟุ’

 

ดูหน้าที่มีความสุขของเธอทำให้ผมรู้สึกอุ่นและฟู

 

“งั้น, ไปกันเถอะ” (ฟูจิ)

 

เราไปที่เป้าหมายนำไปโดย ฟูจิ-ยัง

 

-มุมมอง ลูซี่-

 

มาโกโตะออกไปกับฟูจิยัง-ซังและนีน่า-ซัง

 

พวกเขาไประหว่างพูด: ‘เมื่อมาที่เมืองใหม่, อย่างแรกคือการสำรวจ! นั่นเป็นสามัญสำนึก!’

 

เขาได้เต็มไปด้วยพลังงาน

 

แม้ว่าเขาสู้กับฮีโร่สายฟ้าเกราลท์แค่เมื่อวาน

 

ตัวเขาโอเคมั้ย?

 

“อายะ, มันโอเคเหรอที่ไม่ไปกับมาโกโตะ?” (ลูซี่)

 

“ทากัตซูกิ-คุงและฟูจิวาระ-คุงบอกว่าพวกเค้าจะไปดูร้านอาวุธและชุดเกราะ ชั้นคิดว่านั่นมันน่าเบื่อ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)

 

“ชั้น…ขอให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะฝึกชั้น” ลูซี่)

 

“โออ้! นั่นฟังดูสนุก ชั้นไปด้วยได้มั้ย?” (อายะ)

 

“เออ๋? …ชั้นไม่ถือนะ” (ลูซี่)

 

ฉันได้บอกอายะว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคือแวมไพร์และคนในตำนานเมื่อ 1,000 ปีก่อน

 

ความจริงที่ว่ามาโกโตะถูกดูดเลือดด้วย

 

เธอเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของมาโกโตะ, ดังนั้นไม่ควรจะมีปัญหา

 

แต่อายะไม่กลัวที่จะไปเจอเธอเหรอ?

 

มาโกโตะพูดว่าเขาจะไม่ไปเจอปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะซักพัก

 

“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นอยากจะสำรวจนิดหน่อย~ ไปมะ?” (อายะ)

 

ดูเหมือนอายะอยากไปช้อปปิ้ง

 

เธอคล้ายกับมาโกโตะในส่วนที่ว่าเธอชอบสำรวจ

 

“โอเค, ชั้นจะไป” (ลูซี่)

 

นี่เป็นครังแรกในเมืองหลวงของไฮแลนด์

 

เอลฟ์ที่เดินไปรอบๆย่านของมนุษย์ได้เด่น, ดังนั้นมันช่วยที่อายะอยู่ด้วยกับฉัน

 

พวกเราสองคนไปที่เมือง

 

◇◇

 

“น-นั่นแพง…” (ลูซี่)

 

“ใช่…แต่ดีไซน์ของเสื้อผ้าที่นี่น่ารักนะ” (อายะ)

 

อายะและฉันมองกัน

 

ราคาในซิมโฟเนียนั้นสูง

 

เมืองหลวงโฮรันได้แพงเมื่อเทียบกับมักกาเรน, แต่ที่นี่แพงยิ่งกว่าที่นั่น

 

พูดถึงแล้ว, ฉันซ่อนหูด้วยหมวก

 

เอลฟ์ดูว่าเป็นมนุษย์ได้ตราบใดที่คุณซ่อนหู

 

“ไปกินอะไรกันหน่อยเป็นไง?” (ลูซี่)

 

ฉันเริ่มหิวนิดหน่อย

 

“มันโอเคที่จะไม่ไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)

 

“มันยังเที่ยงอยู่ ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนตอนเช้า, ดังนั้นเธอบอกว่าเธอชอบให้มันเป็นตอนเย็นหน่อย” (ลูซี่)

 

“เข้าใจแล้ว…แต่ฟุจิวาระ-คุงบอกว่าจะมีปาร์ตี้วันนี้ในปราสาทไฮแลนด์” (อายะ)

 

งานเลี้ยงฉลองฮีโร่ใหม่, มาโกโตะ

 

แต่พวกเขาจุกจิกเรื่องมารยาท, และมันเป็นงานทางสังคมในไฮแลนด์ที่ที่วางมนุษย์ไว้เหนือกว่า

 

เอลฟ์เหมือนฉัน…

 

“บางทีฉันไม่ควรจะไป…” (ลูซี่)

 

“เอ๋?! นีน่า-ซังก็บอกว่าเธอก็ไม่ไป! ชั้นไปคนเดียวด้วยตัวชั้นเองจะทำให้ชั้นไม่สบายใจ~” (อายะ)

 

อายะดึงแขนเสื้อฉัน

 

“คริส-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียจะไปที่นั่น” (ลูซี่)

 

“ไม่, ชั้นไม่สนิทกับสองคนนั้น…” (อายะ)

 

ยังไงซะ, ชั้นก็ด้วย

 

ระหว่างที่เราพูดกันแบบนี้…

 

“เธอสองคนนั้น เธอค่อนข้างมีโชคชะตาที่แปลกประหลาด”

 

พวกเราถูกเรียกกระทันหัน

 

เจ้าของเสียงมีฮูดและเสื้อคลุมสีม่วง, ดังนั้นชั้นไม่อาจเห็นหน้าเธอ, แต่ชั้นบอกได้จากเสียงว่าเธอเป็นผู้หญิง

 

เธอมีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะเล็ก

 

…หมอดูเหรอ?

 

เธอได้ส่งอากาศที่น่าสงสัยออกมา

 

“คุยกับเราเหรอ?” (อายะ)

 

อายะตอบสนอง

 

“เดี๋ยว, อายะ, ไม่ดีกว่า” (ลูซี่)

 

หมอดูเป็นที่นิยมกับบางกลุ่มของผูหญิงมนุษย์

 

แต่มันเห็นได้ชัดว่ามีนักต้มตุ๋นอยู่ในหมอดูที่พูดเก่งและต้องการเงินจำนวนมากเกินไป

 

ตั้งแต่ทีแรก, ผูใช้ ‘เวทมนตร์โชคชะตา’ ที่อ่านอนาคตหายากอย่างไม่น่าเชื่อ

 

พบกับนักเวทย์แบบนั้นอยู่บนมุมถนนแบบนี้…เธอน่าจะเป็นนักเวทปลอมที่อ่อนแอ

 

“งั้นมันมีหมอดูอยู่ในโลกนี้ด้วย” (อายะ)

 

อายะดูอย่างสนใจ

 

“โอ้ชั้น, เธอมาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่เหรอ? เธอมีชะตาที่ลึกลับ”

 

“คุณบอกได้เหรอ?” (อายะ)

 

อายะกระโดดหย๋องๆไปหาเธอ

 

ออา, เธอโดนดึงไปแล้ว

 

มันช่วยไม่ได้, ชั้นเลยไปที่หมอดูด้วย

 

“อยากรู้เรื่องอะไร?”

 

หมอดูยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเธอทั้งไปเนื่องจากเงาของผ้าคลุม, แต่บางทีเธอค่อนข้างสวย

 

“หืมม, แต่, เธอบอกชะตาแม่นจริงๆเหรอ?” (อายะ)

 

อายะยิ้ม

 

“โอ้ชั้น, นั่นทำอารมณ์เสียนะ ชั้นถือความภาคภูมิใจที่เป็นหมอดูหมายเลขหนึ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงนะ, รู้มั้ย?”

 

หมอดู-ซังหัวเราคิดคักอย่างกล้าหาญ

 

“งั้น, ลองบอกอะไรเกี่ยวกับตัวชั้น ถ้าเธอทำได้, บางทีชั้นอาจจะดูดวง~” (อายะ)

 

โออ้, เธอเก่ง, อายะ

 

ถ้าเธอไม่ทายโดนเลยซักอย่าง, จากนั้นเราก็ไม่เสียอะไร

 

มีนักต้มตุ๋นที่จะใช้สกิลประเมินเพื่อทำให้ดูเหมือนเค้ารู้เกี่ยวกับคุณ

 

ในความเป็นจริง, สกิลประเมินสามารถได้ข้อมูลระดับพื้นฐาน

 

มันแน่นอนว่า ไม่สามารถอ่านอนาคตหรือใจของคนได้

 

ในแบบนั้น, มีสกิลเวทมนตร์โชคชะตา และอ่านใจในตำนาน

 

“ฟุฟุ, งั้น, มาดูกัน…”

 

หมอดูมองเข้าไปที่ลูกบอลคริสตัลของเธอ

 

(เฮ้ เฮ้, ลูซี่-ซัง, การอ่านอนาคตเป็นเวทมนตร์เหรอ?) (อายะ)

 

อายะถามชั้นอย่างกระซิบ

 

(ใช่, มันเป็นเวทมนตร์ชะตาธาตุโลหะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นผู้ใช้มัน) (ลูซี่)

 

ถ้สเธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆ, เธอเป็นตัวตนที่หายาก

 

ฉันได้ยินมาว่าราชวงศ์จะจ้างหมอดูบนเงินเดือนที่แพง

 

“โอ้ชั้น โอ้ชั้น, ผลที่น่าสนใจได้แสดงออกมา”

 

หมอดูเงยหน้าขึ้น

 

ทันทีที่ฉันเห็นตาของเธอ, หัวใจชั้นเต้น

 

“เธอ…มีปัญหาเรื่องความรัก, ใช่มั้ย?”

 

“…เอิ่ม, ใช่” (อายะ)

 

อายะตอบคำถามของหมอดู

 

แต่มันเป็นเรื่องทั่วไปสำหรับสาวอายุเท่าเธอ

 

ทุกคนก็พูดได้

 

เมื่อฉันมองอายะ, เธอดูผิดหวัง

 

ฉันรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น

 

“ฟุฟุ, ความกังวลนั้นของเธอ…มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอรักคนเดียวกันกับเธอ ชั้นทายถูกมั้ย?”

 

“?! ม-มันอาจจะ” (อายะ)

 

นั่น…

 

คนนี้เป็นผูใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆเหรอ

 

“และ, เกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น…”

 

ปากหมอดูเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหย่

 

“คือสาวเอลฟ์ข้างเธอนี่, อาจจะ?”

 

““?!””

 

มันทำเราตกใจ

 

ห-หมอดูคนนี้

 

พูดอะไรออกมา!

 

เธอพูดตรงจุด, เธอพูดตรงจุดแต่…!

 

“ฮ-โฮฮ่ห์…นั่นน่าประทับใจ, โอเน่-ซั่ง” (อายะ)

 

ตา…ของอายะซีเรียสขึ้นมา

 

“ชั้นพูดถูกใช่มั้ย? งั้น, ราคาบอกชะตาคือ 5,000จี จ่ายล่วงหน้า

 

“เธอขอค่อนข้างเยอะนะ” (ลูซี่)

 

“แต่คนนี้เหลือเชื่อไปเลยนะ, ลูซี่-ซัง” (อายะ)

 

อายะนำเงินออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้หมอดู

 

“งั้น, ชั้นจะบอกชะตาเธอ อยากให้ชั้นบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักเหรอ?”

 

(เดี๋ยว! หัวใจชั้นยังไม่พร้อม! อย่า!) (ลูซี่)

 

คือที่ฉันคิด, แต่คำพูดของอายะเป็นอะไรที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

 

“…ตำแหน่งของพี่สาวที่ทรยศครอบครัวชั้น” (อายะ)

 

“……”

 

เข้าใจแล้ว

 

อายะสูญเสียครอบครัวของในลาเบรินทอส

 

เธอกำจัดหนึ่งในเป้าหมายเธอ, ราชินีฮาร์พี, แต่อีกคน, พี่สาวอายะ, ยังหายไปอยู่

 

“ดูเหมือนเธอจะมีสถานการณ์ของเธอ รอเดี๋ยว”

 

อีกครั้งที่หมอดูมองลงไปในลูกบอลคริสตัล

 

ลูกบอลคริสตัลปล่อยแสงสลัวหลายสี

 

“…ได้แล้ว พี่สาวเธออยู่ในทวีปทางเหนือ, ทวีปปีศาจ…แต่ชั้นไม่รู้ว่าตรงไหนนะ”

 

“เข้าใจแล้ว…งั้นเธอก็ยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)

 

อายะกำหมัดอย่างแน่น

 

“ด้วยเธออยู่ในทวีปอื่น, การรับรายละเอียดมากกว่านี้จะเป็นการยาก”

 

หมอดูพูดอย่างขอโทษขอโพย

 

“มันโอเค, ขอบคุณ ชั้นโอเคแค่ได้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)

 

“โอเค ชั้นพูดสิ่งนี้เพราะชั้นรู้สึกถึงคว่ามเกลียดชังที่แข็งแกร่งในมานาเธอตอนนี้แต่ …การแก้แค้นนั้นเหมือนคำสาป, รู้มั้ย?”

 

เธอพักคางไว้บนมือข้างหนึ่งและพูด

 

“เธอจะบอกให้ชั้นหยุดเหรอ?” (อายะ)

 

คำพูดของอายะนั้นหนักแน่น

 

อายะไม่มีเจตนาจะยกโทษให้พี่สาวของเธอที่เป็นเหตุผลให้เธอสูญเสียครอบครัวไป

 

“ชั้นแค่พูดว่าเธอควรจะให้มัน {พอดีๆ} ว่าแต่, ถ้าเธอจ่ายชั้น, ชั้นก็สามารถบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักด้วย, รู้มั้ย”

 

“เอ๋?” (ลูซี่)

 

ฉันเป็นคนที่ส่งเสียงนั่น

 

นั่นจะมีปัญหา

 

การบอกชะตาของคนนี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแม่น

 

“ชั้นไม่ดีกว่า คนที่ชั้นรักเกลียดการสปอยสิ่งต่างๆจริงๆ” (อายะ)

 

อายะตอบด้วยสีหน้าที่คลายลงมา

 

น-นั่นโล่งใจ…

 

งั้นมาโกโตะก็เป็นแบบนั้น

 

“แล้วเธอละ, สาวผมแดง?”

 

“ช-ชั้นก็โอเคแล้ว!”

 

แต่ชั้นสนใจ! ชั้นสนใจอย่างเหลือเชื่อนะ!

 

ในขณะนั้น, เสียงดังจากข้างหลังของเรา

 

“เฮ้ย, หมอดูนั่น เธอได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจตรงนี้เหรอ?”

 

คนที่มาเป็นอัศวินให้ชุดเกราะสีขาว

 

ตราที่หน้าอกของเขาคือ สาวน้อยมอบการอธิษฐาน, สาวน้อยศักดิ์สิทธิ์แอนนา

 

หมายความว่าเขาคือเทมพลาร์?

 

ถ้าฉันจำไม่ผิด, คืออัศวินที่ปกป้องซิมโฟเนีย

 

“ออา, คนมีปัญหาได้มาแล้ว ชั้นเดาว่าชั้นจะปิดร้านสำหรับวันนี้แล้ว”

 

หมอดูยืนขึ้นและเริ่มเก็บลูกบอลคริสตัลของเธอ

 

“คนนอกศาสนา, เธอทำธุรกิจโดยไม่ได้รับอนุญาติ, ไม่ใช่เหรอ?! ชั้นต้องให้เธอมากับชั้น”

 

อัศวินพยายามจะเข้ามาใกล้หมอดูด้วยก้าวที่ยาว, แต่…

 

“เทมพลาร์-ซัง, มั้นโอเค ชั้นได้รับอนุญาติ {ตอนนี้}”

 

พูดสิ่งนี้, เธอแตะชุดเกราะของอัศวินเบาๆ

 

“…ออา, ใช่ เธอพูดถูก มันไม่มีปัญหา”

 

เสียงของอัศวินเบาลง, สีหน้าของเขาดูเหมือนเหม่อลอยตอนนี้

 

เขาคลำทางกลับไปที่ที่เขามา

 

“นั่นเมื่อกี้นี้…” (ลูซี่)

 

“เฮ้, ลูซี่-ซัง! หมอดูเมื่อกี้นี้…!” (อายะ)

 

เมื่อฉันหันกลับไป, หมอดูได้จากไปแล้ว

 

“ช่างเป็นคนที่แปลก” (อายะ)

 

“อายะ…มันดีกว่าถ้าเธอสงสัยคนมากกว่านี้” (ลูซี่)

 

“หืมม, แต่เธอบอกชั้นว่าพี่สาวชั้นอยู่ที่ไหนนะ” (อายะ)

 

อายะดูเหมือนจะพอใจ

 

แต่มันจริงที่ว่าสกิลเธอดูเหมือนจะเป็นของจริงนะ

 

ความรู้สึกของคน ไม่สามารถอ่านได้ด้วยสกิลประเมิน

 

…ความรู้สึกของคน

 

“ว่าแต่, ที่เค้าบอกเกี่ยวกับคนที่เธอชอบ, อายะ…” (ลูซี่)

 

ฉันต้องยืนยันสิ่งที่มันกวนใจฉัน

 

เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเราชอบคนเดียวกัน

 

“ยังไงซะ, มันเห็นได้ชัดมากระหว่างเราสองคน” (อายะ)

 

“ช-ใช่” (ลูซี่)

 

เธอบอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเหรอ?

 

ฉันได้ฝึกตลอดเวลาหลังๆ และพยายามจะไม่คิดเกี่ยวกับมันมาก

 

อายะทำสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อยขึ้นมากระทันหัน

 

“พูดจากใจ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเวลาที่จะมีปัญหากันในปาร์ตี้นะ, รู้มั้ย” (อายะ)

 

“เธอหมายความว่ายังไงนั่น?” (ลูซี่)

 

“ท่าทางของเจ้าหญิงโซเฟียที่มีต่อทากัตซูกิ-คุงได้น่าสงสัยหลังๆ” (อายะ)

 

“ชั้นก็เห็นนั่น! เธอดูเหมือนไร้สีหน้าเมื่อมองผิวเผิด, แต่ตาของเธอเมื่อมองมาโกโตะนั้นใจดี!” (ลูซี่)

 

“สกิลสัญชาติญานชั้นได้ ‘บิ๊บิ๊บิ๊บิ๊’, ดังนั้นมันไม่ต้องสงสัยเลย!” (อายะ)

 

“ชั้นรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อมาโกโตะอยู่ใกล้!” (ลูซี่)

 

“…ลูซี่-ซัง, เธอทำอะไรแบบนั้นเหรอ?” (อายะ)

 

ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นครึ่ง-เอลฟ์

 

ฉันมั่นใจในหูของฉัน

 

อายะ, อย่ามองฉันด้วยสาตาที่เย็นชา

 

อายะและฉันได้คุยเกี่ยวกับมาโกโตะอย่างมีชีวิตชีวาซักพักหนึ่ง, และจากนั้น, จบที่การไปที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสายและถูกดุ

 

“ทำไมเธอไม่พาผู้ใช้สปิริตมา?!”, เธอพูด

 

เป็นไปได้มั้ยว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็รักมาโกโตะ?

 

เธอมีเป้าหมายที่เลือดของเขา, ใช่มั้ย?

 

-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-

 

ที่ที่เราไปไม่ใช่แผงลอยหรือรถเข็น, แต่เป็นร้านที่งดงาม

 

“ฮัลโหล, อ้ตจัง <ลุง/ตา>! มันเป็นซักพักแล้วนะ!” (นีน่า)

 

นีน่าซังทำไฮ-ไฟว์กับเจ้าของร้าน

 

เจ้าของร้านคือ เสือกึ่งสัตว์ด้วยหน้าที่หน้ากลัว

 

เขาตัวใหญ่, และความสูงเกือบถึง 2 เมตร

 

มันยากที่จะบอกอายุของเขา, แต่มันมีผมขาวปนอยู่, ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาได้มีอายุพอสมควร

 

“โออ้, เธอดูสบายดีนะ, นีน่า มันเป็นซักพักแล้วด้วยนะ, ฟูจิวาระ-ซัง”

 

“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าของ มีสินค้าดีๆมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)

 

“มี, ชั้นมีหลายสิ่ง มันไม่มีการหลอกตาของนาย, แต่ของวันนี้ทีเราขุดมาเลยจะหายไปนะ”

 

พวกเขาสองคนหัวเราะดัง

 

นั่นมันทักทายแบบพ่อค้า?

 

“และคนตรงนั้นล่ะ?”

 

“คนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ-ซามะ” (นีน่า)

 

“…โฮฮ่ห์”

 

เจ้าของร้านตาเบิกกว้างกับคำพูดของนีน่า-ซัง

 

“แต่เขาดูไม่แข็งแกร่งเลยนะ…อ้า, ขอโทษ ชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้ โทกีร์ ชั้นเป็นนักผจญภัยในอดีต, และชั้นดูแลนีน่าในเวลานั้น”

 

“ผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ นีน่า-ซังได้ผจญภัยกับผมหลายครั้งและช่วยเหลือผม” (มาโกโตะ)

 

“อะไรน่ะ?! นีน่านั่นอยู่ในปาร์ตี้ของฮีโร่?! เธอได้ไต่ไปไกลนะ”

 

โทกีร์-ซังขึ้นเสียงชื่นชม, และนีน่า-ซังรีบแก้เขา

 

“มันไม่ใช่แบบนั้น, อ้ตจัง ชั้นจะเป็นภรรยาของฟูจิวาระ-ซามะ! ชั้นมาเพื่อรายงานเรื่องนี้” (นีน่า)

 

“เธอพูดอะไรนะ?!” (โทกีร์)

 

หน้าของโทกีร์-ซังได้เปลี่ยน

 

“ฟูจิวาระ-ซัง, ชั้นได้ยินมาว่านายหมั้นกับขุนนางในมักกาเรน ถ้านายจะทำให้นีน่าเป็นภรรยาน้อย, ชั้นไม่รู้สึกเหมือนอยากจะมอบคำอวยพรให้นะ…” (โทกีร์)

 

“อ้ตจัง, คุณข้ามไปสรุปแล้ว ชั้นเป็นภรรยาคนที่สอง, แต่ชั้นจะถูกปฏิบัติในจุดยืนเดียวกันกับลูกสาวของขุนนางศักดินาในมักกาเรน, คริสเตียน่า” (นีน่า)

 

“…เธอพูดอะไรน่ะ? นั่นไม่มีทางเป็นไปได้” (โทกีร์)

 

โทกีร์-ซังส่งตาที่สงสัย

 

ดูเหมือนถ้าคุณทำธุรกิจมานานในไฮแลนด์, เรื่องเกี่ยวกับกึ่งสัตว์และขุนนางถูกปฏิบัติเหมือนกันมันยากที่จะเชื่อ

 

ระบบระดับชั้นทางสังคมในประเทศนี้ดูเหมือนจะฝังรากลึก

 

“เชื่อไม่ได้…ขุนนางชื่อคริสเตียน่า-ซามะ ฟังดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้านะ” (โทกีร์)

 

“ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับชั้น” (นีน่า)

 

“…เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (โทกีร์)

 

นีน่า-ซังมีสีหน้าที่ร่าเริง, และโทกีร์ซังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อย

 

มันกวนใจเขาเหรอที่นีน่า-ซังจะเข้าเป็นขุนนาง?

 

“ว่าแต่, จะอยู่ที่เมืองหลวงนานเท่าไหร่ล่ะ?” (โทกีร์)

 

“ซักพักหลังจาก พิธิเข้ารับตำแหน่งของกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นเดาว่า ในเวลานั้น, เห็นว่าจะมีการชมเชยสำหรับทักกิ-โดโนะ ในการปราบมังกรต้องห้าม” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังตอบให้เรา

 

“…เข้าใจแล้ว” (โทกีร์)

 

โทกีร์-ซังดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรซักอย่าง, แต่กลืนมันลงไป

 

มันคืออะไร?

 

พวกเขาสามคนมีการพูดคุยที่มีชีวิตชีวาซักพัก, ดังนั้นผมดูรอบๆร้าน

 

อย่างที่คาดกับที่ที่ฟูจิ-ยังมา, มีไอเท็มหลากหลายดี

 

มีสินค้าหลายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเรียงกัน

 

จูๆ, ผมได้กลิ่นที่กวนใจผม

 

ผมมองยาสูบที่อยู่มุมของเคาน์เตอร์

 

นั่น

 

หลังจากนั้น, นีน่าซังพูดว่าเธอจะมาอีก, และเราออกจากร้านของโทกีร์-ซัง

 

หลังจากที่ออกจากร้านซักครู่, ฟูจิ-ยังพูด: ‘ออกจากเขต 7 กันเถอะ’

 

“ดันนะ-ซามะ, ไม่ใช่ว่าเรามีแผนที่จะไปร้านอื่นอีกเหรอ?”

 

“ถ้านายมีธุระด่วน, ชั้นเดินไปรอบๆนิดนึงด้วยตัวเองได้” (มาโกโ๖ะ)

 

ถ้าผมใช้แปลงรูปและแปลงเป็นกึ่งสัตว์, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีปัญหา

 

“ไม่, ชั้นมีอะไรสำคัญจะบอกนายสองคน แต่พูดมันตรงนี้นั้นไม่ดี” (ฟูจิ)

 

บอกเราด้วยหน้าที่ซีเรียส, นีน่า-ซังและผมมองกัน

 

ในที่สุดพวกเราก็กลับมาที่เขต 6

 

เราเข้าห้องส่วนตัวของร้านอาหารใกล้ๆ

 

ฟูจิ-ยัง เบาเสียงของเขาลง และตรวจรอบๆก่อน ก่อนจะพูด:

 

“นีน่า-โดโนะ, ทักกิ-โดโนะ, โปรดฟังอย่างสงบ มันดูเหมือนว่า กึ่ง-มนุษย์ของเขต 7 และเขต 8 วางแผนที่จะก่อกบฏครั้งใหญ่ โดยเน้นกึ่งสัตว์เป็นหลัก” (ฟูจิ)

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน