เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 67 ทากัตซูกิมาโกโตะ และ ฟูจิ-ยังเผชิญกับเมืองยามค่ำคืน

67 ทากัตซูกิมาโกโตะ และ ฟูจิ-ยังเผชิญกับเมืองยามค่ำคืน

 

“โฮ่ห์, มีย่านเริงรมย์ในท้ายสุดของเมืองหลวง, หือห์” (มาโกโตะ)

 

ผมคิดว่ามันจะไม่มีที่แบบนั้นเนื่องจากเจ้าหญิงที่ดูตึงเครียด

 

มันมีบาร์และซ่องเรียนกันขณะที่เราผ่าน

 

“ทั้งหมดเพราะมันมีความต้องการพักผ่อนหลังจากทุกอย่าง” (ฟูจิวาระ)

 

อาหารเย็นวันนี้, ฟูจิ-ยังบอกว่ามีอะไรจะพูดกับผม, ดังนั้นมันมีแค่เราสองคน

 

ฟูจิ-ยังดูเหมือนจะคุ้นเคยกับแถวนี้, เราเข้าไปลึกขึ้นและลึกขึ้น

 

เรามาบาร์เหมือนที่-ซ่อนที่มีบรรยากาศที่ดี

 

เมื่อเราเข้าไปในร้าน, ร้านที่มืดด้านในได้มีควัน

 

บุหรี่? …ไม่, ซิการ์, น่าจะ?

 

ผมชินกับกลิ่นของซิการ์ที่แผงของมักกาเรนแล้ว, แต่ซิการ์ในร้านนี้กลิ่นหวานมากกว่าที่นั่น

 

“…ทักกิ-โดโนะ, อย่าไปที่ร้านนี้เลย” (ฟูจิวาระ)

 

ฟูจิ-ยังพูดด้วยคิ้วที่ขมวด

 

“ชั้นไม่ถือกลิ่นบุหรี่นะ” (มาโกโตะ)

 

เขาเกรงใจผมเหรอ?

 

“ไม่, มันจะดีกว่าถ้าเราไม่อยู่ที่นี่นาน” (ฟูจิวาระ)

 

ฟูจิ-ยังไม่บอกเหตุผลและแค่เปลี่ยนสถานที่

 

ที่ต่อไปมีบรรยากาศที่สงบคล้ายๆ กัน

 

แต่ผมไม่ถือสถานที่เมื่อกี้นะ

 

“““เชียส”””, พวกเราพูดขณะที่เราชนแก้วและผ่อนคลาย

 

พวกเราสั่งอาหาร, และระหว่างที่เราพูดและดื่ม, จู่ๆฟูจิ-ยังก็พูดออกมา

 

“ร้านก่อนหน้านี้, มันมีควันรอบๆ, ใช่มั้ย?” (ฟูจิวาระ)

 

“มันมีคนหลายคนสูบซิการ์” (มาโกโตะ)

 

“ไม่ใช่กลิ่นมันแปลกไปหน่อยเหรอ?” (ฟูจิวาระ)

 

“ใช่, มันค่อนข้างหวานน่ะ” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้สึกว่ามันจะเข้ากันได้ไม่ดีกับอาหาร, แต่มันไม่ใช่กลิ่นที่สร้างความไม่พอใจ

 

ฟูจิ-ยังขยับหน้าเข้ามาใกล้และกระซิบใส่หูผม

 

“ซิการ์นั้นเรียกว่า ‘กัญชา’…มันเป็นยาเสพติด-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

ผมสร่างเมาในทันที

 

“ชั้นไม่รู้ว่าเพราะมันความไม่สบายใจของการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่รึเปล่า…แต่มันได้รับความนิยมมากขึ้น หลังๆนี่” (ฟูจิวาระ)

 

“…อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่รู้เรื่องนั้นเลย

 

“ยังไงซะ, ถ้านายได้รับการแนะนำให้ใช้, โปรดปฏิเสธมัน, ทักกิ-โดโนะ ผลของมันที่กระทบต่อร่างกายอาจจะแก้ได้ จากเวทมนตร์ล้างพิษ, แต่อาการเสพติดมันรักษาไม่ได้” (ฟูจิวาระ)

 

“ชั้นว่าชั้นโอเค” (มาโกโตะ)

 

พูดจากใจ, ผมไม่สนใจมั้น, หรือเหมือนกับ, มันน่ากลัวมากกว่า

 

ผมว่าผมจะไม่ไปเข้าใกล้ของแบบนั้น

 

“ว่าแต่, ไม่ใช่ว่านายมีอะไรจะบอกชั้นเหรอวันนี้?” (มาโกโตะ)

 

“ช-ใช่…จริงๆแล้ว, มันเกี่ยวกับคริส-โดโนะและนีน่า-โดโนะน่ะ” (ฟูจิวาระ)

 

“อ้าา, สองคนนั้นไม่ถูกกันหนิ, ใช่มั้ย” (มาโกโตะ)

 

มากกว่านั้น, เขาถูกขอแต่งงานโดยคริส-ซัง

 

“แล้วถ้าแต่งทั้งสองคนล่ะ” (มาโกโตะ)

 

การมีภรรยาหลายคนถือเป็นเรื่องที่ยอมรับโดยทั่วไป ยังไงก็ตาม

 

ฟูจิ-ยังยังมีพอเรื่องทรัพย์สินด้วย

 

“พอมาคิดดูเรื่องสถานะทางสังคมแล้ว, ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้…” (ฟูจิวาระ)

 

ขุนนางและกึ่งสัตว์ไม่ถูกกันเลย

 

หรือเหมือนกับ, ฟูจิ-ยัง, นายไม่ได้ซ่อนความปรารถนาที่อยากจะสร้างฮาเร็มเลยมากกว่า, หือห์

 

“นายพูดอะไรน่ะ?! นั่นมันฝันของผู้ชายนะ, ไม่ใช่เหรอ?!” (ฟูจิวาระ)

 

“ช่างแมนจริง” (มาโกโตะ)

 

ผมโอเคถ้ามีแค่หนึ่ง

 

“นายพูดอะไรน่ะ?! ไม่ใช่ว่านายตรงไปสายฮาเร็มแล้วเหรอ, ทักกิ-โดโนะ?!” (ฟูจิวาระ)

 

“…แค่ถามนะ, แต่นายพูดเกี่ยวกับลูซี่และซา-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ยังไงซะ, แต่ผมรู้สึกได้ว่าพวกเขามีความรู้สึกดีๆ กับผมนะ

 

“ฟุฟุฟุ, ชั้นอยากจะมีการคุยที่ยาวเหยียดในเรื่องแบบนั้นนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

 

“เออ๋, เราไม่ได้จะมาคุยเรื่องนายเหรอ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)

 

ผมโอเคที่จะได้ฟังคนอื่นบ้าง, แต่พูดกับตัวเองอย่างเดียวค่อนข้างน่าอาย, ไม่, มันน่าอายมาก

 

“คิดซะว่านี่เป็นผลของเหล้าและพูดจากใจออกมาซี่!” (ฟูจิวาระ)

 

“ยังไงซะ, แม้ชั้นจะไม่พูดมัน, มันจะถูกเปิดโปงอยู่ดีแหละ” (มาโกโตะ)

 

มายอมแพ้ที่จะซ่อนอะไรจากเพื่อนคนนี้กันเถอะ

 

ช่วยไม่ได้ วันนี้จะเป็นวันที่ผมพูดจากใจละกัน

 

กลางคืนมันยาวนาน

 

 

◇◇

 

-มุมมอง นีน่า-

 

“ฮ่าาห์…”

 

โกชูจิน-ซามะออกไปกับทากัตซูกิ-ซามะ

 

พวกเขาเห็นได้ชัดว่ามีการคุยที่สำคัญระหว่างผู้ชาย

 

ดูเหมือนเขาจะรอคอยมัน

 

“โกชูจิน-ซามะ, นายจะเป็นขุนนางแล้วเหรอ…?” (นีน่า)

 

เมื่อฉันอยู่คนเดียว, ฉันจำที่คริสเตียน่าพูดเมื่อตอนอาหารเย็นได้

 

การรับโกชูจิน-ซามะมาเป็นส่วนหนึ่งของมักกาเรน

 

ในการที่จะรับึความสำเร็จในฐานะพ่อค้าในประเทศแห่งน้ำ, คุณจำเป็นต้องมีจุดยืนที่สูง

 

การที่เขาปฏิเสธตำแหน่งขุนนางจากเจ้าหญิง ต้องเป็นเพราะเขามีแผนที่จะรับมันจากคริสเตียน่า

 

เมื่อนั่นเกิดขึ้น, อะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน

 

“ชั้นต้องกลับไปเป็นนักสู้ใน เกรธ คีธเหรอ…?” (นีน่า)

 

ฉันรู้สึกหนักอึ้ง…ฉันจะกลับไปวันที่เต็มไปด้วยบาดแผลเหรอ

 

การปฏิบัติต่อกึ่งสัตว์ในร้านฟูจิวาระนั้นดี

 

กึ่งสัตว์แย่ในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ, ดังนั้นร้านอื่นจะจ่ายแค่ 70% ของที่มนุษย์จะได้รับ

 

ในร้านที่แย่ๆ, ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจ่ายแค่ครึ่งเดียว

 

นั่นทำไมกึ่งสัตว์ถึงมารวมกันที่ร้านฟูจิวาระ, และทุกคนทำงานด้วยรอยยิ้ม

 

นี่มันอะไรที่เกิดขึ้นในอดีต, แต่…

 

“นีน่า-โดโนะ, ความจริงที่ว่ากึ่งสัตว์มีหูสัตว์ควรจะหมายความว่าเค้าได้รับการจ่ายเพิ่มสองเท่า” (ฟูจิวาระ)

 

“โกชูจิน-ซามะ, ชั้นไม่เข้าใจตรรกะนั่น” (นีน่า)

 

เรื่องนี้, ฉันหยุดมัน

 

มันจะเป็นปัญหาถ้าร้านต้องขาดทุนเพราะจ่ายค่าจ้างกึ่งสัตว์มากไป

 

ยังไงซะถ้าโกชูจิน-ซามะเข้าร่วมกับขุนนางที่มักกาเรน, เราจะอยู่แบบเดิมๆไม่ได้แล้ว

 

โดยเฉพาะที่ฉันถูกเกลียดโดยคริสเตียน่า

 

ฉันจะไม่มีที่อยู่อีกแล้ว…

 

ลมถอนหายใจได้ออกมา

 

*ก๊อก ก๊อก*

 

บางคนได้เคาะประตู

 

“ค่ะ ค่ะ, ใครคะ?” (นีน่า)

 

ซาซากิ-ซามะมาเพื่อฝึกศิลปะการต่อสู้เหรอ?

 

ใช่, ถ้าฉันขยับร่างกาย, จิตใจฉันอาจจะโล่งขึ้นนิดหน่อย

 

“คริสเตียน่าน่ะ นีน่า-ซัง, เธอมีเวลามั้ย?” (คริส)

 

“…”

 

ฉันควรจะเล่นบทว่าฉันไม่อยู่ที่นี่

 

ฉันทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว, ดังนั้นฉันจึงเปิดประตู

 

มันไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงให้โกชูจิน-ซามะ, แต่เป็นคริสเตียน่าที่ไร้สีหน้า

 

“มีอะไร?” (นีน่า)

 

“มีอะไรที่ชั้นอยากจะคุยด้วยน่ะ ชั้นเข้าไปนะ” เธอพูดนี่และนั่งลงบนเตียงโดยไม่ถาม

 

เธอไม่มีผู้คุ้มกันมา ไม่ใช่ว่านั่นเลินเล่อไปเหรอ

 

“ได้โปรด นั่งลง” (คริส)

 

ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องและหันหน้าเข้าหาลูกสาวของขุนนางศักดินา

 

เธอพูดตั้งแต่เริ่มต้น

 

“เธอเกลียดชั้น, ใช่มั้ย?” (คริส)

 

“…แล้วยังไงล่ะ?” (นีน่า)

 

มันจะดีกว่ามั้ยถ้าฉันปฏิเสธมัน

 

ไม่, มันไม่มีจุดหมายหลังจากนานมาขนาดนี้แล้ว

 

“ชั้นก็เกลียดเธอ” (คริส)

 

“ชั้นรู้ งั้น, เธอจะมาบอกให้ชั้นไปหรืออะไรซักอย่างเหรอ?” (นีน่า)

 

ผู้หญิงตรงหน้าฉันไม่พูดอะไร

 

เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วสไลด์มาใกล้ฉัน

 

หน้าของเธอใกล้ ฉันไม่ชอบเธอ, แต่เธอมีใบหน้าที่งดงาม

 

อย่างที่ฉันคิด โกชูจิน-ซามะต้องปรารถนามนุษย์มากกว่ากึ่งสัตว์

 

“นีน่า-ซัง, แต่งงานกับฟูจิวาระ-ซามะซะ” (คริส)

 

“หือห์?”

 

ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรน่ะ?

 

“แต่ชั้นจะเป็นภรรยาคนแรกของเค้า เธอจะเป็นคนที่สอง ชั้นไม่ยอมเรื่องนั้น” (คริส)

 

“ไม่ใช่ว่าเธอบอกให้เป็นเมียน้อยหรือทาสเหรอ?” (นีน่า)

 

ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับขุนนางที่มีกึ่งสัตว์เป็นภรรยา

 

“ฟูจิวาระ-ซามะ จะไม่ยอมรับเรื่องนั้น เราต้องอยู่ในจุดยืนที่เท่าเทียมกัน” (คริส)

 

“…เธอจะกลายเป็นเรื่องตลกในเหล่าขุนนางรอบประเทศ, รู้มั้ย?” (นีน่า)

 

แม้ว่าฉัน, ผู้ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับโลกนี้, ก็บอกเรื่องนั้นได้

 

ขุนนางอย่างคริสเตียน่า, และกึ่งสัตว์อย่างฉัน อยู่ในจุดยืนเดียวกันไม่ได้

 

ยังไงก็ตาม, หน้าของเธอได้เปลี่ยนไปเป็นหมดหวังที่จุดนั้น

 

“ถ้าเป็นแบบนี้, ฟูจิวาระ-ซามะจะรับตำแหน่งขุนนางด้วยตัวเอง! สิ่งที่ชั้นเสนอให้ฟูจิวาระ-ซามะได้ มีแค่ตำแหน่งขุนนางของชั้น!” (คริส)

 

“นั่นไม่จริง…” (นีน่า)

 

ลูกสาวคนที่สองของขุนนางศักดินามักกาเรน

 

เธอควรจะมีเงินและคอนเนคชั่นเยอะ

 

แต่คริสเตียน่าหัวเราะอย่างไร้พลัง

 

“ฟูจิวาระ-ซามะคือผู้ชายที่ทำโปรเจคใหม่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกในมักกาเรน, และสนิทกับคนที่จะขึ้นเป็นประธานของบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในทวีป, บริษัท ฟรานซ์ ทรัพย์สินและคอนเนคชั่นที่ชั้นมีจะกลายเป็นไร้ค่า…” (คริส)

 

นี่มันน่าตกใจ

 

ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและยิ้มตลอดเวลา

 

พอมาคิดว่าเธออ่อนแอลงขนาดนี้

 

“แต่แต่งงานพร้อมกันมัน…” (นีน่า)

 

“มันไม่ใช่เงื่อนไขที่เลวร้ายนี่, ใช่มั้ย? มันไม่น่าจะมีข้อเสียอะไรสำหรับเธอนะ” (คริส)

 

นั่นก็จริง

 

โกชูจิน-ซามะจะกลายเป็นขุนนาง, และฉันจะยังสามารถอยู่ข้างคนที่ฉันรักได้

 

ไม่มีปัญหาอะไรเลย

 

แต่…

 

“เธอมีเป้าไปที่โชคลาภและอำนาจของโกชูจิน-ซามะ…” (นีน่า)

 

แต่งงานกับชายที่เธอไม่ได้ชอบ, เพื่อความเจริญของตระกูลเธอ

 

มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติสำหรับขุนนาง, แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันยอมรับมันยาก

 

“นั่นแหละ! นั่นแหละที่ชั้นไม่ชอบ!”, คริสส่งเสียงดัง

 

“เอ๋?!” (นีน่า)

 

“ทำไมเธอปฏิเสธความรักที่ชั้นมีต่อฟูจิวาระ-ซามะล่ะ?” (คริส)

 

“…เธอรักเค้าจริงๆเหรอ?” (นีน่า)

 

“…ใช่” (คริส)

 

ฉันเป็นกึ่งสัตว์

 

กึ่งสัตว์ตกหลุมรักคนที่แข็งแกร่ง

 

โกชูจิน-ซามะไม่มีกำลังที่จะสู้, แต่เป็นชายที่สำเร็จมากที่สุดในมักกาเรน

 

มองเผินๆ, เขาอาจจะดูเหมือนหนุ่มผู้มีอัธยาศัยดี แต่พ่อค้ามารที่พยายามจะเข้าหา และหลอกลวงเขาทั้งหมดต้องวิ่งหนีโดยไม่มีเหลือแม้แต่เหรียญ

 

ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นนักต้มตุ๋นที่แยบยลเพียงใน, ตัวร้ายที่มืดสนิท, โกชูจิน-ซามะจะไม่ถูกหลอก

 

ตรงข้ามกับรูปลักษณ์ของเขา, เขาเป็นผู้บริหารที่เก่ง และประสบความสำเร็จที่สุดในมักกาเรน

 

หัวใจของฉันถูกขโมยไปด้วยสิ่งนี้

 

อย่างไรก็ตาม, แล้วคริสเตียน่าตกหลุมอะไรล่ะ?

 

“ว่าแต่, ส่วนไหนเหรอ?” (นีน่า)

 

คริสเตียน่าไม่ได้ดูโกชูจิน-ซามะทำงานในระยะใกล้

 

“ในตระกูลชั้น, พี่สาวน้องสาวได้แต่สู้กัน มันเป็นธรรมเนียมของตระกูลชั้นที่คนที่ทำให้มักกาเรนเจริญที่สุด จะเป็นคนสืบทอดต่อไป” (คริส)

 

“นั่นทำไมชั้นถึงต้องโชว์หน้าไปในเมืองให้ประชาชนในเมืองเห็น, และหาการสนับสนุนจากผู้คน, แล้วก็หามิตร” (คริส)

 

“แต่มันมีคนมากมายที่เข้าหาชั้นและใช้งานชั้น…” (คริส)

 

“ที่ชั้นไม่ชอบที่สุดคือคู่หมั้นที่แม่ชั้นเตรียมมา” (คริส)

 

ฉันได้ยินเรื่องนั้นมา

 

ว่าเขาเป็นขุนนางจากประเทศแห่งไฟ เกรธ คีธ, และเขาเป็นลูกชายคนที่สองที่มากับนิสัยที่แย่

 

มันไม่มีคนดีๆในหมู่ขุนนางของประเทศแห่งไฟ…

 

“ฟูจิวาระ-ซามะเป็นคนที่ช่วยชั้นจากเรื่องนั้น” (คริส)

 

“เค้าทำลายผู้ร้ายที่เข้าหาชั้น, และจัดเรียงโปรเจคที่มันย่ำอยู่กับที่ใหม่” (คริส)

 

“เค้ายื่นมือให้ชั้นตอนที่คู่หมั้นชั้นมองเหยียดหยามชั้นและชั้นรู้สึกหดหู่” (คริส)

 

“เค้าเป็นเจ้าชายของชั้น!” (คริส)

 

คริสเตียน่าพูดอย่างหลงไหล

 

“จ-เจ้าชาย?” (นีน่า)

 

ฉันอ้าปากกว้างด้วยความตกใจ

 

ฉันไม่ได้ไปไกลขนาดที่คิดว่าโกชูจิน-ซามะเป็นเจ้าชาย

 

ไม่ใช่ว่าเจ้าชายจะพูดถึงเจ้าชายอย่างเจ้าชายเลนเนิร์ดที่เราพบวันนี้เหรอ

 

ยังไงซะ, คนนั้นคือเจ้าชายจริงๆ

 

“มีปัญหาเรอะ?” (คริส)

 

“…ไม่” (นีน่า)

 

ทุกคนมีการตีคุณค่าที่ต่างออกไป

 

ดูเหมือนฉันจะเข้าใจอะไรผิดบางอย่าง

 

คริสเตียน่าไม่ใช่ผู้หญิงสกปรกที่เล็งไปที่โชคลาภของโกชูจิน-ซามะ

 

เธอเป็นแค่อริทางความรักที่ตกหลุมรักผู้ชายคนเดียวกับฉัน

 

มากกว่านั้น, เธอบอกว่าเธอจะยอมรับกึ่งสัตว์ไปอยู่จุดยืนเดียวกันในการแต่งงาน

 

พวกนั้นเป็นเงื่อนไขที่พิเศษ

 

ฉันพยายามจะพูดสิ่งที่กวนใจฉันออกไป

 

“แต่…ถ้าเราทั้งสองคนถูกปฏิเสธล่ะ?” (นีน่า)

 

“อออุ…” (คริส)

 

คริสเตียน่าสะดุ้ง

 

พูดจากใจ, ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของโกชูจิน-ซามะเลย

 

แม่ว่าฉันพยายามจะยั่วยวนเขา, เขาก็ไม่สานต่อแม้แต่น้อย

 

“ถ้าเราสองคนถูกปฏิเสธ…เราจะจมอยู่กับเหล้าจนถึงเช้า! เธอจะไปด้วยกับชั้น, ใช่มั้ย, นีน่า-ซัง?!” (คริส)

 

ได้ฟังสิ่งนั้น, ฉันจบที่การหัวเราะ

 

“โอเค, คริสเตียน่า-ซามะ” (นีน่า)

 

ขุนนางสาวคนนี้อะไรน่ะ

 

เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นขุนนางแบบนี้

 

“เรียกชั้นว่าคริส! มา, เรามารอฟูจิวาระ-ซามะในห้องของเค้าจนกว่าเค้าจะกลับกัน! เราจะขอเค้าในเวลาเดียวกันเลย!” (คริส)

 

“ว-วันนี้เหรอ?!” (นีน่า)

 

“เรื่องแบบนี้มันควรจะทำเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้!” (คริส)

 

ว้าว, คนนี้นี่สุดยอด

 

ถ้ามันเป็นกับคนนี้, มันอาจจะไปได้สวยก็ได้

 

นั่นคือที่ฉันรู้สึก

 

-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-

 

ฟูจิ-ยังที่อยู่ข้างผมได้สั่น

 

“เกิดอะไรขึ้น? หนาวเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“…มันมีอะไรบางอย่าง, อยู่ดีๆก็เสียวสันหลังวาบหน่ะ” (ฟูจิวาระ)

 

“กลับกันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

มันค่อนข้างดึกแล้ว

 

วันนี้ก็สนุกเหมือนกัน

 

ผมเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นเมื่อพรุ่งนี้มาถึง

 

 

 

TLN ขอบคุณครับสำหรับเงินจำนวน 100 บาท

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน