เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 334 การคุยกันของเทพธิดา

334 การคุยกันของเทพธิดา

◇มุมมอง เทพธิดาแห่งน้ำเออร์◇

“อ่ะ นี่” (โนอาห์)

เมื่อพูดอย่างนี้ สิ่งที่โนอาห์เอาให้ดู คือโซลบุคของมาโกะคุง และเราแอบดูมัน

นยาลาโทเทป ผู้ที่ไกลออกไปนิดหน่อยมาแอบดูด้วยกันกับเราอย่างฉล้าดฉลาด

“เดี๋ยว นี่อะไรน่ะ?!” (ไอรา)

คนนึงที่สามารถที่จะเจอมันด้วยสายตาที่คม นั้นคือไอราจัง

ฉันมองที่ที่น้องเค้าชี้และ…

[■■■■■■■■■■■] จำนวนครั้งที่ใช้งาน (XX)

ฉันอ่านไม่ได้

ทุกอย่างเกี่ยวกับชื่อสกิล ถูกย้อมเป็นสีดำ

“เฮ้ โนอาห์ มาโกโตะคุงมีสกิลนี้อยู่ตลอดเหรอ?” (เออร์)

ฉันถาม

ฉันได้เห็นโซลบุคของมาโกะคุง มาหลายครั้งแล้ว แต่มันไม่มีอะไรแบบนี้เลย ที่ถูกเขียนอยู่ข้างใน

“เค้ามีมันตั้งแต่เวลาที่เค้าเป็นผู้ศรัทธาของชั้น -แต่ชั้นซ่อนมันนะ” (โนอาห์)

“ทำไมเธอทำอย่างนั้น?! แล้วก็ ไอ้ดำๆนี่มันอะไรกัน?! ชั้นอ่านมันไม่ได้!” (ไอรา)

ไอราจังร้อง ‘กกกกกี้!’ และบ่นใส่โนอาห์

ดูเหมือนไอราจังไม่เห็นสกิลในโซลบุคของมาโกะคุง

“โนอาห์คุง โนอาห์คุง ไม่ต้องพูดให้เราอยากแล้วบอกเราว่าอะไรเขียนอยู่” (ไนอา)

“ใช่ ไม่มีจุดหมายที่จะซ่อนมันตอนนี้” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งความมืดและอัลเธน่าเน่ซามะ

“…”

โนอาห์ยิ้มอย่างยั่วๆใส่เรา

และจากนั้น เปิดปากของเธอ

“{ชั้นไม่ได้ซ่อนมันอีกแล้ว} นี่คือที่มันแสดงออกมา” (โนอาห์)

“ไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้น! ชั้นอ่านมันไม่ได้?!” (ไอรา)

ไอราจังคัดค้านทันที

“ชั้นอ่านมันได้… เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว ชั้นแค่สามารถที่จะอ่านมันได้ทั้งหมด แค่ไม่นานมานี้ หลังจากที่ชั้นได้ทำให้มาโกโตะเป็นเทพรับใช้ น่ะนะ” (โนอาห์)

“ยิ่งความสัมพันธ์ลึกกับผู้ศรัทธาที่เกี่ยวข้องมากแค่ไหน ตัวอักษรยิ่งแสดงออกมากเท่านั้นเหรอ…? ชั้นอ่านได้แค่ 2 ตัวอักษร” (อัลเธน่า)

“เหมือนกันที่นี่ พูดจากใจ ชั้นบอกไม่ได้ว่าพลังอะไร แค่จากการมองเรื่องนี้

ตัวอักษรที่แม้แต่อัลเธน่าเน่ซามะ และเทพธิดาแห่งความมืดอ่านไม่ได้…

สองคนเหล่านี้ ที่มีความเป็นพระเจ้าสูงสุด?

นั่นมันเป็นไปได้ด้วยเหรอ?

มาโกะคุง แค่สกิลอะไรที่นายมีกัน?

“และงั้น ในท้ายที่สุดน่ะ สกิลอะไรที่ทากัตซูกิ มาโกโตะ มี?” (อัลเธน่า)

อัลเธน่าซามะถามด้วยสายตาที่คมกริ้บ

“ใช้งานอวสานหลายแบบ… คือที่มันเขียนอยู่ตรงนั้น” (โนอาห์)

“อวสานหลายแบบ…? สกิลที่ชั้นไม่เคยได้ยินเลย” (ไอรา)

ไอราจังเอียงหัวของน้องเค้า

นั่นหมายถึง มันไม่ใช่พลังมาจากโลกนี้เหรอ?

“พลังพิเศษที่ไม่เหมือนใคร จากคนต่างโลก หือห์ หายากที่มมันจะเกิดขึ้น แต่…” (อัลเธน่า)

อัลเธน่าเน่ซามะกอดอก และคิดบางอย่าง และเททพธิดาแห่งความมืด คะยั้นคะยอให้พูดกันต่อ

“ผลมันคือ {เพิ่มจำนวนอนาคต} นั่นคือมันทั้งหมด” (โนอาห์)

เพิ่มจำนวนอนาคต…?

นั่นหมายถึง…

ฉันมองดูหน้าของไอราจัง

ดูเหมือนน้องเค้าก็มาถึงข้อสรุปเดียวกัน

“เป็นไปได้มั้ยว่า…เหตุผลที่ชั้นพลาดในการทำนายอนาคต มันเพราะ…” (ไอรา)

ไอราจังสั่น

“อาจจะเป็นเพราะมาโกโตะ” (โนอาห์)

โนอาห์พูดเหมือนไม่มีอะไรเลย

“เจ้านั่น!! งั้นมันเป็นอย่างนั้นเหรอ?! รู้มั้ยว่าชั้นต้องเจอเรื่องปวดหัวมากแค่ไหน?! มันยกโทษให้ไม่ได้!!” (ไอรา)

“น่า น่า ใจเย็นๆ ไอราจัง เฮ้ โนอา มาโกะคุงรู้เกี่ยวกับสกิลนี้มั้ย” (เออร์)

“เค้าไม่รู้ มาโกโตะพูดว่าเค้า ‘เพียงแค่เลือกตัวเลือก'” (โนอาห์)

“อ้าา แน่นอนว่าเค้าพูดบางอย่างแบบนั้นจริงด้วย” (เออร์)

มาโกะคุง มาที่วิหารแห่งน้ำบ่อย ในฝันของเขา

ฉันรู้สึกว่าฉันได้ยินบางอย่างแบบนั้นจากเขา ในหนึ่งในที่เราคุยกัน

“เออร์…น้องรู้เกี่ยวกับมันเหรอ?” (อัลเธน่า)

“เอ๋?” (เออร์)

วู้ปส์!

ฉันสมควรเป็นคน ที่จะต้องจับตามองโนอาห์

ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันโดนดุแน่เลย!

“เฮ้ โนอาห์คุง แม้ว่าเค้าจะเพิ่มอนาคต มันไม่ได้หมายถึง นั่นมันจะไปอย่างที่เธอต้องการ ใช่มั้ย? เธอแม้แต่พูดได้ว่า อัศวินคุงน่ะลำบากมา มันมีแม้แต่ความดีจริงๆในพลังอวสานหลายแบบนี้เหรอ?” (ไนอา)

“ชั้นสงสัย พูดกันตรงๆ ชั้นจะพูดว่ามันใช้งานได้ยาก” (โนอาห์)

“ก็ว่างั้น… งี้ ทำไม่เธออุสาห์ทำมาก ขนาดที่มอบความเป็นพระเจ้าให้อัศวินคุง เพื่อที่จะทำให้เค้าเป็นเทพรับใช้ล่ะ?” (ไนอา)

ความสนใจของทุกคน ชี้ไปที่นั่น ที่คำพูดของเทพธิดาแห่งความมืด

สวย ไนอา!

“ใช่ ชั้นก็คิดอย่างเดียวกัน เธอพาทากัตซูกิิ มาโกโตะเข้ามา เพราะเธออยากได้พลังนี้เหรอ? เธอเสียความเป็นพระเจ้าไปนะ แม้จะนิดเดียวก็เถอะ รู้มั้ย?” (อัลเธน่า)

“แม้ว่าเธอจะบอกชั้นอย่างนั้น ไม่มีความหมายลึกอยู่กับมัน” (โนอาห์)

โนอาห์ทำแค่ยักไหล่ ใส่คำถามของอัลเธน่าเน่ซามะ

เทพธิดาแห่งความมืด สังเกตเรื่องนี้อย่่างตั้งใจ

โนอาห์นั้น…ยังซ่อนบางอย่างอยู่

มันดูเหมือนนั่นคือที่เทพธิดาสองคนที่สูงกว่าชั้น คิดอยู่

พูดจากใจ ฉันไม้รู้ว่าโนอาห์คิดอะไรเลยซักนิด

แม้ว่าฉันจะมาที่วิหารทะเลลึกมากขนาดนั้น…

ฉันไม่ได้แม่แต่จินตนาการเลย ว่าเธอจะพยายามทำลายโลก

นี่นั้นเศร้าใจนิดหน่อยนะ

โนอาห์ อัลเธน่าเน่ซามะ และเทพธิดาแห่งความมืดปลดปล่อยบรรยากาศที่เป็นขวาหนาม

“เฮ้ ไอราจัง” (เออร์)

“หืม…ชั้นไม่เห็นจริงๆว่าอะไรเขียนอยู่ที่นี่… พี่พูดบางอย่างเหรอ เออร์โอเน่ซามะ?” (ไอรา)

ฉันมองดูโซลบุคของมาโกะคุงจากข้างๆ และพูดกับเทพธิดาน้องสาว ที่ดูมันทั่วๆ

“ทำไมน้องคิดว่าโนอาห์ ทำให้มาโกะคุงเป็นเทพรับใช้ล่ะ?” (เออร์)

“เอ๋? ไม่ใช่นั่นมันชัดๆอยู่แล้วเหรอ เออร์โอเน่ซามะ?” (ไอรา)

“โอ้ชั้น เธอรู้เหรอ ไอราจัง?” (เออร์)

ฉันได้คำตอบที่ไม่ได้คาดไว้

“แน่นอน!” (ไอรา)

เมื่อฉันถาม น้องสาวของฉันพูดด้วยความมั่นใจเต็มที่

“มันเพราะ โนอาห์ได้ {ตกหลุมรัก} กับทากัตซูกิ มาโกโตะ! เธอแม้แต่พยายามจะหยุดหนูอย่างสิ้นหวัง เมื่อหนูกำลังจะจูบเค้า ไม่ต้องสงสัยเลย ว่านั้นมันความอิจฉา! นั่นทำไมเธอได้ทำให้เค้าเป็นเทพรับใช้ เพื่อที่ว่าเทพธิดาคนอื่นน่ะ จะได้เอาเค้าไปจะเธอไม่ได้ เออร์โอเน่ซามะ!” (ไอรา)

ไอราจังพูดระหว่างที่ ‘หืมหืม!’

“ฮ่าาาา” (เออร์)

ฉันถอนหายใจ

ยังไงซะ ฉันว่าแล้วมันต้องเป็นคำตอบแบบนั้น

อัลเธน่าเน่ซามะและเทพธิดาแห่งความืด ที่ฟังเราอยู่อย่างเงียบๆ ถอนหายใจด้วยเหมือนกัน

ให้ตายซี่

เทพธิดาโนอาห์ ผู้ที่ทำให้เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดในดินแดนสวรรค์ และแม้แต่แนวหน้า ของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์สับสน แม้แต่นางฟ้าก็ชี้หอกของพวกเธอใส่โนอาห์ไม่ได้เพราะความสวยงามของเธอ

มีมากมายหลายคน ที่ตกหลุมรักกับโนอาห์ แต่การที่โนอาห์จะไปตกหลุมรักใครนั้น มันเป็นไปไม่ได้

นั่นเป็นความรู้ทั่วไปของดินแดนสวรรค์

ให้ตายซี่ แม้แต่โนอาห์ก็จะส่งเสียออกจมูกใส่คำตอบนั้น

คิดอย่างนั้น ฉันส่งสายตาไปที่นั่น

—อะไรที่อยู่ที่นั่น คือโนอาห์ลดหัว พร้อม {หน้าที่แดงฉาน}

“…หือห์?”

ฉันไม่รู้้ว่าฉันเป็นคนที่ปล่อยเสียงตกตะลึง คือฉันหรืออัลเธน่าซามะ

(ม-มัน…กรแสดง ใช่มั้ย?) (เออร์)

โนอาห์โกหกเก่ง

มีคนหลายคนที่ได้ถูกหลอกโดยเธอ ในดินแดนสวรรค์

แต่…ตัวฉันเเองเป็นเทพธิดา ตาของพระเจ้า เห็นเธอว่าอายจริงจังที่นี่

ความเงียบงันควบคุมที่นี่

ไม่ ไอราจังคนเดียวเท่านั้น ท่ดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจบรรยากาศที่นี่…

คนที่ทำลายความเงียบ คือไนอา

“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!! มันเจ็บ! ชั้นจะขำตาย! โนอาห์คุง…! พอมาคิดว่าโนอาห์คนนั้น จะตกหลุมรักกับมนุษย์ขยะๆ!” (ไนอา)

“ฮ๋าา? ชั้นจะฆ่าเธอ” (โนอาห์)

ตาของโนอาห์ส่องแสงอย่างอันตราย ใส่เทพธิดาแห่งความมืดที่หัวเราะ และเธอจับคอเสื้อของเทพธิดาแห่งความมืด

แม้ว่าจะทำอย่างนั้น เธอไม่หยุดหัวเราะ

“โทษที โทษที โนอาห์คุง ขออวยพรให้ ชั้นต้องไปขอโทษอัศวินคุงด้วย เพราะมันเป็นซักพักแล้ว ตั้งแต่ชั้นหัวเราะมากเท่านี้ พวก~ โนอาคุงตอนนี้เลย เป็นภาพที่น่าดูโคตรๆ ชั้นหัวเราะได้ไปอีก 100 ปีเลย” (ไนอา)

“ยัยนี่~~~!! แค่หายๆไปได้แล้ว!” (โนอาห์)

โนอาห์กำมือที่คอเทพธิดาแห่งความมืดแน่นขึ้น

มันส่งเสียงเสียดสีที่ฟังแล้วเย็นวูบวาบ

ไม่ใช่นั่นอันตรายเหรอ…?

“ยอม! ยอมแพ้แล้ว! ยกโทษให้หน่อยน่ะ โนอาห์คุง ไม่ใช่เราซี้กันอ๋อไง? อยากให้ชั้นเลียเท้าป่าว?” (ไนอา)

เทพธิดาแห่งความมืดไหลออกจากการบีบคอ ของโนอาห์ และเข้าหลังเธอเหมือนงู

“จึ อย่าวิ่งหนีนะ” (โนอาห์)

“ฟุฟุ ทางนี้” (ไนอา)

ไนอากอดโนอาห์จากข้างหลัง แล้วจุ้บแก้มของเธอ

“ทำอะไรน่ะ?” (โนอาห์)

“ฟุฟุฟุ…ฉลองไง เธอเอาความเป็นพระเจ้าให้อัศวินคุง ถูกป่ะ? เติมพลังตัวเธอเองด้วยความเป็นพระเจ้าของชั้น” (ไนอา)

“แต่ชั้นไม่ต้องการความเป็นพระเจ้าขี้เลนของเธอหรอกนะ… ยังไงซะ ไม่เป็นไร ชั้นจะรับมัน” (โนอาห์)

“อ๊าา นั้นมันเป็นการขำที่ดีแฮ๊ะ ชั้นถูกเรียกไปโลกอื่น ชั้นเลยจะไปแล้ว ชั้นจะกลับมา โนอาห์คุง” (ไนอา)

“แกไม่ต้องกลับมาอีกแล้ว” (โนอาห์)

เทพธิดาแห่งความมืดขยิบตา และหายไประหว่างที่หัวเราะ

ดูเหมือนไอราจังก็สังเกตปัญหา ถึงสิ่งที่เธอพูด เมื่อเวลามันสายเกินไป

โนอาห์จ้องไอราจัง

“พูดถึงแล้ว ชั้นต้องกลับไปทำงาน! ชั้นยังต้องยืนยันด้วยว่า ทากัตซูกิ มาโกโตะ ได้กลับไปที่ดินแดนมนุษย์อย่างปลอดภัยรึยัง!” (ไอรา)

เมื่อเวลาที่ฉันได้ยินคำนั้น ไอราจังก็ได้หายไปละ

น-น้องเค้าเอาเสียงของน้องเค้าไว้ที่นี่ และเทพอร์ตก่อนหน้าเหรอ?!

น้องสาวของฉันน่ะป็นที่สุดของชั้นในดินแดนสวรรค์ เมื่อมันเป็นเรื่องความว่องไวในเวทมนตร์ เหมือนเคย

“ม-มันได้เวลาที่ชั้นต้องไปแล้วด้วย….” (เออร์)

ฉันพยายามจะกลับไปแบบซ่อนๆ แต่…

“เออร์ น้องอยู่ที่่นี่” (อัลเธน่า)

“ค่ะ!” (เออร์)

อัลเธน่าเนซามะหยุดฉัน

“โนอาห์” (อัลเธน่า)

“อะไร?” (โนอาห์)

อัลเธน่าเน่ซามะและโนอาห์ จ้องกัน

“ยินดีด้วย” (อัลเธน่า)

“”เอ๋?””

อัลเธน่าเน่ซามะ พูดบางอย่างที่คาดไม่ถึง ดังนั้นฉันกะโนอาห์ส่งเสียงของเรา ในความต้กกะใจ

“คุคุ…แต่พอมาคิดว่าวันนี้จะมา วันที่โนอาห์ซามะ มีรักครั้งแรก…” (อัลเธน่า)

“เธอนี่…” (โนอาห์)

ไหล่ของอัลเธน่าที่เข้มงวด สั่นอยู่

อุว้าาา ช่างเป็นภาพที่หายาก

“แต่ มีบางอย่างที่ชั้นอยากจะถาม” (อัลเธน่า)

“หืม?” (โนอาห์)

โนอาห์มองกลับไปที่อัลเธน่าซามะ ผู้ที่กลับไปสู่สีหน้าปรกติของพี่เค้า

“ชั้นไม่สงสัยนะ ว่าเธอคิดกับทากัตซูกิคุงด้วยความรักมั้ย แต่สกิลนั้น…บอกความจริงมา เกี่ยวกับพลัง ที่เรียกว่าผู้เล่นอาร์พีจี” (อัลเธน่า)

“ชั้นบอกเธอไปแล้วไง” (โนอาห์)

“บอกชั้น ว่าเธอซ่อนอะไรอยู่” (อัลเธน่า)

“…ช่างเป็นผู้หญิงที่เชื่อไม่เป็นเลยนะ” (โนอาห์)

“ชั้นได้รู้จักเธอมานาน หลังจากทั้งหมด” (อัลเธน่า)

“จึ… เมื่อเธอรู้จักบางคน มา 15 ล้านปี มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะซ่อนสิ่งใด หือห์” (โนอาห์)

คนที่ยอมงอคือโนอาห์

ถ้าอย่างนั้น นั้นหมายถึง เธอยังซ่อนบางอย่างอยู่ อย่างที่อัลเธน่าซามะเดางั้นเหรอ?

“แค่ให้ชัดเจนนะ สิ่งที่ชั้นกำลังจะพูด นับตั้งแต่ตอนนี้ มันเป็นการสร้างทฤษฎีโดยไม่มีหลักฐานอย่างบริสุทธิ์” (โนอาห์)

“…หมายถึงยังไงที่ว่า?” (อัลเธน่า)

“เธอได้ทำมาโกะคุงเป็นเทพรับใช้ ดังนั้นเธอควรจะรู้เกี่ยวกับทุกอย่าง เกี่ยวกับพลังนั้น ใช่มั้ย?” (เออร์)

ฉันเอียงหัว แต่โนอาห์ยังมีสีหน้าที่จริงจัง

“เกี่ยวกับสกิลอวสานหลายแบบของมาโกโตะ… ผลของมันน่าจะส่งผลกับแมแต่ {ชั้นและเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์}” (โนอาห์)

“ไม่ ไม่ ไม่…” (เออร์)

“ไม่มีทางที่เรื่องนั้นจะเป็นไปได้ สกิลที่ {ถูกมอบ} ให้มนุษย์ มีพื้นฐานจากอุปกรณ์ ที่เราเทพเจ้าบางคน ในดินแดนสวรรค์ใช้ เวทมนตร์และสกิล ที่มนุษย์ใช้ทั้งหมดมันเป็นเวอร์ชั่นที่ด้อยกว่า ของปาฏิหาริย์ที่เราใช้ ไม่มีทางเลยที่บางอย่างแบบนั้น จะสามารถมาสงผลกับเรา เทพเจ้า ได้” (อัลเธน่า)

ฉันก็พยักหน้ากับอะไรที่อัลเธน่าเน่ซามะพูด

นี่นั้นชัดเจน

คนของดินแดนมนุษย์ ไม่สามารถที่จะทำให้เทพเจ้าบาดเจ็บได้ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม

“ถ้้าอย่างนั้นทำไมชั้น -เทพธิดา- ตกหลุมรัก กับทากัตซูกิ มาโกโตะ?” (โนอาห์)

“”…””

สิ่งที่โนอาห์ซามะพูด ทำให้คำพูดของเราติดคอ

“พวกเธอก็ด้วยเหมือนกัน มาโกโตะ ควรจะเป็นสาวกของเทพเจ้าเก่าแก่ ที่พวกเธอรังเกียจ และแม้อย่างนั้น พวกเธอทั้งหมด แต่ละคนมองเค้าดีๆกันทั้งนั้น ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

“นั่น…” (อัลเธน่า)

“นั่นมันเพราะมาโกะคุงคือคู่หมั้น ของโซเฟียจัง และเค้าช่วยประเทศแห่งน้ำ…” (เออร์)

“นั่นมันเหมือนกันสำหรับนยารุด้วยเหมือกัน มันคิดยังคิดไม่ได้เลย ว่าเธอจะให้มนุษย์ยืมมือ” (โนอาห์)

“…จริง” (อัลเธน่า)

มันจริงที่ว่าเทพธิดาแห่งควมมืด ปรกติแล้วจะไม่มีความสนใจอะไรในตัวมนุษย์เลย

เธอเป็นพวกเทพธิดา ที่จะพาพวกเขาไปสู่ความตาย

“ถ้าอย่างน้น เธอจะพูดว่า ทากัตซูกิ มาโกโตะ เคลื่อนไหวโลกได้อย่างนั้นเหรอ? ไม่มีทาง ที่บางอย่างที่อุกอาจแบบนั้น—” (อัลเธน่า)

“ไม่มีทางที่มันจะเป็นอย่างนั้น แค่กี่ครั้งกันที่เธอคิด วามาโกโตะ อยู่ในความเกือบตาย?” (โนอาห์)

โนอาห์ปฏิเสธคำพูดของอัลเธน่าเน่ซามะ

“ในท้ายที่สุด อะไรคือสกิลของทากัตซูกิ มาโกโตะ?” (อัลเธน่า)

“เหมือนที่ชั้นพูด มันเป็นการสร้างทฤษฎีโดยไม่มีหลักฐานของชั้น เพราะทั้งหมด นี่เป็นพื้นฐานที่ชั้น ตัวชั้นเอง โดนผลจากมัน” (โนอาห์)

“”…””

ฉันและอัลเธน่าเน่ซามะ พยักหน้าในความเงียบงัน

“พลังของมาโกโตะ -อวสานหลายแบบ- แสดงตัวเลือกขึ้นมา ในการตัดสินใจที่สำคัญ เมื่อมันเป็นเรื่องของอนาคต เมื่อเค้าเลือก {อนาคต} เพิ่มขึ้นในทันทีตอนนั้น ยังไงก็ตาม มันไม่มั่นใจ ว่าอนาคตพวกนั้นน่ะไม่ได้จำกัดเสมอไป ว่ามันจะสะดวกสบาย สำหรับมาโกโตะ…” (โนอาห์)

“แม้ว่ามันจะเป็นพลังของมาโกะคุงน่ะเหรอ?” (เออร์)

“เห็นมั้ย มาโกโตะ ไม่ได้เลือกจากพื้นฐานที่ว่า ‘มันดูปลอดภัย’ หรือ ‘มันถูกต้อง’ เขาเลือกด้วยแนวคิดที่ว่า ‘มันดูสนุก'” (โนอาห์)

“อาา แน่นอนว่านั่นฟังดูเหมือนมาโกะคุง” (เออร์)

ฉันเห็นด้วยกับเรื่องนั้นได้

“มาโกโตะ น่าจะรอดชีวิตทุกครั้งตลอดทาง จนถึงตอนนี้ ด้วยโชคที่มองข้ามไม่ได้เลย…หรือไม่ก็ งานที่หนักอย่างบ้าคลั่ง อวสานหลายแบบน่าจะใช้งาน เมื่อไหร่ก็ตาม ที่มันมีช่องให้ผิดพลาดมากกว่า ชั้นไม่สงสัย ว่ามันจะนำผลเดียวกันมากับใครอื่นก็ตาม นอกจากมาโกโตะ” (โนอาห์)

“ฟังดูเหมือนสกิล ที่มีตัวตน สำหรับเพื่อมาโกะคุง” (เออร์)

“แต่ยังมีความลึกลับอยู่ แค่ใครกันบนโลกนี้ ที่มอบสกิลให้เค้า ที่แม้แต่เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ก็ตรวจจับไม่ได้? เทพเจ้านอกเหมือนเทพธิดาแห่งความมืด เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มั้ย?” (อัลเธน่า)

“น่าจะไม่ นยารุน่าจะไม่มีอะไรที่มาเกี่ยวกับเรื่องนี้” (โนอาห์)

“ถ้าอย่างนั้นแค่ใคร…” (อัลเธน่า)

“มันเพราะเธออัญเชิญพวกเค้า มาที่โลกนี้ ใช่มั้ย อัลเธน่า?” (โนอาห์)

โนอาห์พูดบางอย่างที่คาดไม่ถึง

“นั่นมันมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?” (อัลเธน่า)

“คนต่างโลก ถูกมอบสกิลสุ่มๆ นั่นเป็นเมื่อสกิลบังเอิญสร้างมา” (โนอาห์)

“แต่มันมีผลได้แม้แต่กับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ และเราไม่สังเกต…” (อัลเธน่า)

“{เทพเจ้าผู้ให้กำเนิด}” (โนอาห์)

“เอ๋?” (อัลเธน่า)

“ถ้ามันเป็นสกิล ที่มีดั้งเดิมมาจากสรรพสิ่งที่พูดกันว่า เป็นคนสร้างเรา เหล่าพระเจ้า มันอาจจะเป็นไปได้” (โนอาห์)

“นั่น…พวกเค้ามีตัวตนอยู่จริงเหรอ?” (อัลเธน่า)

“ชั้นไม่รู้ แม้แต่เทพเจ้าเก่าแก่ ก็ไม่เคยได้เห็นพวกเค้า” (โนอาห์)

“ถ้าอย่างนั้น นั่นเเป็นการพูดที่ไม่ได้คิดน่ะสิ” (อัลเธน่า)

“นั่นทำไมชั้นถึงบอกเธอไง ว่านี่เป็นทฤษฎีที่ไม่มีหลักฐานของชั้นเองอย่างบริสุทธิ์” (โนอาห์)

“”…””

เราพูดอะไรกับคำพูดของโนอาห์ไม่ได้

“ในท้ายที่สุด เรายังไม่รู้อะไรซักอย่างเลย หือห์” (อัลเธน่า)

อันเธน่าเน่ซามะ ส่ายหัวของเธอ มีปัญหา

“มีความจำเป็นต้องพิจารณาการการใช้อัญเชิญจากโลกคู่ขนาน ในอนาคตด้วย ไม่มีรับประกัน ว่าทากัตซูกิ มาโกโตะคนที่สองจะไม่ปรากฏตัว” (อัลเธน่า)

“แต่ชั้นไม่คิดว่า มีคนมากหรอกที่เหมือนกับมาโกะคุง…” (เออร์)

“มันโอเคที่คิดเกี่ยวกับอนาคต และทั้งหมดนั่น แต่มีบางอย่างที่กดดันอยู่มากกว่านั้น รู้มั้ย?” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะพูดบางอย่าง ที่เป็นลางไม่ดีออกมา

“มันคืออะไร โนอาห์?” (อัลเธน่า)

“เธอรู้…{วัตถุประสงค์ต่อไป} ของมาโกโตะมั้ย?” (โนอาห์)

“เอ๋? เค้าช่วยเธอจากวิหารทะเลลึก ดังนั้นมันอวสานแบบดีนี่ ใช่ม้ย?” (เออร์)

“เธอควรจะรู้ เออร์ มาโกโตะเป็นพวกประเภทของเด็กหนุ่ม ที่ตั้งวัตถุประสงค์ และพุ่งเข้าไปทางนั้น โดยไม่หยุด” (โนอาห์)

“นั่น…จริง แต่…” (เออร์)

มนุษย์ได้เอาชนะวิหารทะเลลึก ช่วยโนอาห์ และเข้าร่วมกับหมู่พระเจ้า

มันแม้แต่อะไรกัน ที่มากกว่านี้ที่เขาจะปรารถนาได้?

“มาโกโตะนั่น…พูดว่า เค้าอยากจะก่อสงครามดินแดนสวรรค์ และนำเทพเจ้าเก่าแก่กลับมา ไททัน กลับมา…เพื่อชั้น…” (โนอาห์)

“”…””

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ฉันเกิด ที่ฉันได้เห็นอัลเธน่าเน่ซามะ ขมวดคิ้วบนหน้ามากเท่านี้

หน้าของฉันต้องมากกว่านั้นเข้าไปอีก

“เค้ายังไม่รู้ตัวถึงมัน แต่เมื่อโลกสงบสุข นั่นจะเป็นเมื่อมาโกโตะจะคิด ยังไงก็ตาม นิดหน่อยนะที่นั่นมัน…” (โนอาห์)

“โนอาห์! เธอมีแผนที่จะทำอะไร?! เธอคิดเหมือนกันเหรอ?!” (อัลเธน่า)

“ไม่ ชั้นคิดว่ามันยังเร็วไป หรือว่า ชั้นแค่เพิ่งจะกลับมาไม่นาน… แต่ ถ้ามาโกโตะ มากดันชั้นเรื่องนั้น ชั้นไม่มีความมั่นใจ ว่าชั้น จะปฏิเสธได้…” (โนอาห์)

มันหายาก ที่เห็นโนอาห์อยู่ไม่สุข

มัน-น่ารัก แต่น่ากลัว

“เออร์…” (อัลเธน่า)

เสียงต่ำของอัลเธน่าเน่ซามะ ดัง

“ค-คะ…?” (เออร์)

“ชั้นขอสั่งเธอ ให้คอยจับตามองทากัตซูกิ มาโกโตะ ถ้าชั้นจำไม่ผิด เค้าได้หมั้นหมายกับออราเคิลแห่งน้ำ ใช่มั้ย? เราต้องทำให้มันเป็นทางการ ไม่ว่าจะทำยังไง และหลังจากเค้าจบอายุขัยธรรมชาติ เราจะยินดีต้อนรับเค้า เข้ามาสู่ดินแดนสวรรค์ อย่าปล่อย ให้สงครามดินแดนสวรรค์ได้เกิดขึ้น ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม!” (อัลเธน่า)

“ร-รับทราบ” (เออร์)

อุว้าาา ฉันมีงานเพิ่มมม!!

“เพราะทั้งหมดมาโกโตะจะทำงานหนัก แม้ว่าเค้าจะรู้ ว่าเค้าคือเทพเจ้าที่อ่อนแอที่สุด” (โนอาห์)

“ถ้าเธอรู้เรื่องนั้น ถ้าอย่างนั้นหยุดเค้าซี่!” (อัลเธน่า)

“เด็กคนนั้น ไม่ฟังชั้นเลยซักนิด” (โนอาห์)

“แม้ว่ามาโกะคุง เป็นคนที่อ่อนแอที่สุด ในหมู่เด็กๆ ที่มาจากโลกคู่ขนาน…” (เออร์)

“แต่เค้าแซงพวกเค้าไปในพริบตา” (โนอาห์)

ฉันรู้

และนั่น น่ากลัว

การที่เขาอ่อนแอที่สุด ไม่ได้ทำให้ฉันสบายใจ

มันจะเป็นแรงจูงใจ ให้เขาทำเต็มที่; นั่น คือมาโกะคุง

มากกว่านี้ มันยังเป็นความลึกลับอยู่ ว่าแค่อิทธิพลมากเท่าไหร่ ที่มาโกะคุงมี

“ต้องเฝ้าดูเค้า 24/7 เมื่อเค้านอน กิน อาบน้ำ และแม้แต่เค้านัดพบกัน กับคนรักของเค้า…อย่าให้สายตา ห่างไปจากเค้าแม้แต่วินาทีเดียว” (อัลเธน่า)

“…โอเคค่ะ” (เออร์)

ไม่อยากจริงๆอ่า

แต่คำสั่งของอัลเธน่าเน่ซามะ แน่นอนที่สุด

ฉันจะให้ไอราจัง ช่วยฉันด้วย

เธอดูเหมือนจะชอบเรื่องนั้น

ฉันตัดสินใจเรื่องนั้นอย่างลับๆ

◇มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ◇

—ผมรู้สึกถึงความเย็นวาบ วิ่งลงสันหลังของผม

ตัวของผมสั่น

“มีอะไรเหรอ มาโกโตะซัง?” (โนเอล)

“หืมม มันเป็นลมเหรอ? ชั้นรู้สึกหนาวนิดหน่อยที่นี่น่ะ” (มาโกโโดตะ)

“นายเป็นพระเจ้านี่ ใช่มั้ย? เป็นหวัดได้ด้วยเหรอ…?” (โนเอล)

“ตอนนี้เมื่อเธอมาพูดถึงมันแล้ว นั่นจริงด้วย” (มาโกโตะ)

ตอนนี้เราเคลื่อนไหวในท้องฟ้า ที่ทวีปตะวันตก ข้างบนมังกรน้ำ

ผมก็คิดเกี่ยวกับการเรียกสปิริตลมผู้ยิ่งใหญ่ ซิลฟ์ เพื่อที่จะขนเราไปที่นั่น แต่ทอร์นาโดประมาณ 100 ลูก ปรากฏขึ้น และมันเปลี่ยนเป็นวุ่นวาย

…ผมไม่อยากจะฝึกเวทมนตร์ลมเลยซักนิด

ผมยอมแพ้ กับการใช้มันก่อน สำหรับตอนนี้

แล้วก็ บางทีมันเป็นเพราะ ผมได้เป็นเทพเจ้า เวทมนตร์น้ำนั้นรู้สึกดีสุดขีด

เราเคลื่อนที่ เหมือนเราขี่เครื่องบิน

ผมให้ราชินีโนเอล หยุดลมพัดสวนมาด้วยเวทมนตร์ของเธอ

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราจะไปถึงเมืองหลวง ของประเทศแห่งแสง ในกระพิบของดวงตา

แต่มันนจะน่ากลัว ที่จะไปเจอศัตรู โดยไม่มีแผน

เราต้องพัก ที่ไหนซักที่ และก่อแผนให้เกิด แต่…

“โนอาห์ซามะ~?” (มาโกโตะ)

ผมได้เรียกท่านมาซักพักแล้ว แต่ไม่มีการตอบ

ท่านยุ่งเหรอ?

“มีการที่ไม่มีการตอบมาของเทพธิดาซามะมั้ย? ชั้นก็เรียกอัลเธน่าซามะที่นี่เหมือนกัน แต่…” (โนเอล)

ราชินีโนเอล ดูเหมือนจะสลดใจ

โนอาห์ซามะและอัลเธน่าซามะ อาจจะคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่างอยู่ตอนนี้

พวกท่านทั้งสอง เป็นเทพธิดาที่สำคัญ ดังนั้น พวกท่านต้องมีหลายอย่างในหัวของพวกท่าน

แต่ทันทีที่ผมคิด ว่านั่นมีปัญหา

—{ทากัตซูกิ มาโกโตะ!!}

เสียงดัง จากสวรรค์

เสียงนี้คือ…

“เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอราซามะ” (มาโกโตะ)

ผมและราชินีโนเอล มองกัน

“มีอะไรบางอย่างเหรอ ไอราซามะ?” (มาโกโตะ)

ผมตะโกนไปที่ท้องฟ้า

—”นายมีปัญหา ใช่มั้ย เด็กหนุ่มที่เพิ่งเป็นพระเจ้า ชั้นจะช่วยนายเอง!” (ไอรา)

“โออ้!” มาโกโตะ

นั่นทำให้มั่นใจ แต่ในเวลาเดียวกัน สะกิดผมด้วยความไม่สบายใจ แต่ไอราซามะ มาด้วยข้อเสนอนั้น

——

■ตอบความคิดเห็น

มีหลายความคิดเห็นว่า ‘มีไอราซามะรูทมั้ย?!’

ผู้คนหวังถึงมันเหรอครับ…?

■ข้อความจากผู้แต่ง

ผมรู้สึกว่าความคิดเห็นจะออกนักเลงๆหน่อยครั้งนี้ ดังนั้นผมจะอธิบายมันให้ถูกต้องที่นี่

◇เกี่ยวกับความรู้สึกของโนอาห์

มันถูกเขียนไว้ว่า ‘ฉันได้ตกหลมรัก กับมาโกโตะ เพราะสกิลของเขา’ แต่เธอแค่อายน่ะครับ

เธอตกหลุมรักกับเขาอย่างถูกต้อง

รักแรกของเธอ

เพิ่มเติมสิ่งนั้น จริงๆแล้วแผนของโนอาห์ คือสั่งให้มาโกโตะ {ทำลายโลก} แต่นั่นจนกว่าเธอ จะเจอเขาโดยตรง ในวิหารทะเลลึก

 เป้าหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook