เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 316 ราชินีของประเทศแห่งความมืด

316 ราชินีของประเทศแห่งความมืด

“ฉันเป็นราชินีของลาโฟเอจ แห่งประเทศของความมืด ชื่อของฉันคือฟูเรีย ฉันมีความสุขจริงๆ ที่ได้คุยกับทุกคนในวันนี้”

ตาที่ส่องสว่างเหมือนอเมทีสต์

เสียงที่ใสดั่งนางฟ้า

รอยยิ้มที่สว่างสดใส ดุจดอกไม้

คำพูดของราชินีแห่งความมืด เสน่ห์แบบนั้น ที่ทำให้ทุกคนหลงใหล

(ไม่ นี่คือ…) (มาโกโตะ)

ตาของฟูเรียซัง ส่องสว่างสีทองบางๆ

ผมรู้สึกได้ถึงคำสาปเสน่ห์บางๆจากเสียงของเธอ

มันเป็นเพราะ ผมเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด ดังนั้นผมแทบไม่รู้สึกโดนเสน่ห์

“ฟูริวันนี้สวยจัง…” (ลูซี่)

“ฟูจัง น่ารักมาก….” (อายะ)

ลูซี่และซาซังปลื้มปิติ

นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกัน กับคนทั่วๆ

พวกเขามองดูฟูเรียซังเหมือนชอบจนป่วยไข้

คนเดียวที่ไม่มีผล ดูเหมือนจะเป็นซากุไรคุง และราชินีโนเอล

แต่มันไม่่ได้ดูเหมือนพวกเขาสังเกตฟูเรียซัง

ราชินีแห่งความมืด โปรยเสน่ห์ใส่ผู้เข้าร่วมและผู้ชมพิธี

ผมควรจะพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีล่ะ?

(…โนอาห์ซามะ? ไอราซามะ? ท่านดูอยู่มั้ยครับ?) (มาโกโตะ)

ผมถามเทพธิดา

แต่ไม่มีคำตอบ

ผมจะอยากได้คำแนะนำอะไรบางอย่างที่นี่

พิธีนี้ มีคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในทวีปนี้รวมตัวกันอยู่

เพราะเรื่องนั้น การรักษาความปลอดภัยนั้นเข้ม มีบาเรียหลายชั้นถูกตั้งอยู่

มันอาจจะยากสำหรับการสื่อสารทางจิตใจที่จะเชื่อมต่อ

“เรา -ผู้คนของประเทศแห่งความมืดด- ต้องการความเจริญรุ่งเรืองกับทุกคน เพื่อที่สันตินี้ จะคงอยู่ตลอดกาลไปนานแสนนาน”

ฟูเรียซังพูดต่อ

ผมไม่ได้ฟังอย่างจริงจังว่าเธอพูดอะไร

ผมฟังมันซักพักและ…

(…มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น หือห์) (มาโกโตะ)

นั่นคือข้อสรุปที่ผมคิด

มันไม่ได้อยู่ในระดับล้างสมอง

นี่คือไฮแลนด์ และไม่ใช่ถิ่นบ้านของฟูเรียซัง

ถ้าเราคิดว่าเธอใช้เวทมนตร์เสน่ห์ของเธอ เพื่อทำให้ความประทับใจของประเทศแห่งความมืดดีขึ้น มันอาจจะเป็นเพียงการทำเพื่อการเมือง

เมื่อคิดอย่างนั้น ผมฟังการพูดคุยของฟูเรียซังอย่างเชื่อฟัง

“ฮีโรแห่งแสงซามะ หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงซามะ ยินดีด้วยกับการแต่งงาน”

ฟูเรียซังพูดต่อ

“ท้องฟ้าที่ครามที่ชัดเจน และแสงอาทิตย์ สาดลงมา ดั่งจะอวยพร ให้กับอนาคตทั้งสองท่าน” (ฟูเรีย)

“ขอบคุณมาก ราชินีฟูเรีย” (โนเอล)

“…ขอบคุณพระนางฟูเรีย” (ซากุไร)

ราชินีโนเอลตอบตรงๆ

…ซากุไรคุงทำสีหน้าสงสัยนิดหน่อย

เขาต้องได้สังเกตว่าฟูเรียซัง ทำตัวแปลกๆ

“อาา ไม่ว่าจะอย่างไร {บาเรีย} ของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงซามะ ช่างมหัศจรรย์ ไม่เพียงแค่เมืองหลวงนี้ แต่เป็นบาเรียยักษ์ ที่จะสามารถปกคลุมไปทั้งทวีปตะวันออกนี้ได้ ที่คงอยู่ไว้ต่อต้านกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่; บาเรียที่อยู่ระดับนี้ ไม่เคยถูกพบเห็น แม้แต่ใน 1,000 ก่อน มันเป็นบาเรียที่งดงาม ที่ไม่มีรอยเชื่อมอยู่เลย เป็นภาพดั่งกระจกของเทพธิดาแห่งแสง อัลเธน่าซามะ” (ฟูเรีย)

ฟูเรียซัง อ้าแขนของเธอกว้าง และโพสท่าที่ดูเยอะไป

“แต่…” (ฟูเรีย)

ที่นี่ สีหน้าเปลี่ยน เป็นเศร้าโศก

“บาเรียนี้ มันอึดอัดสำหรับเรา จากประเทศแห่งความมืด เรา กึ่งปีศาจ เป็นเผ่าพันธุ์ผสม ของมนุษย์และปีศาจ บาเรียอันศักดิ์สิทธิ์นี้ กัดกินร่างกายของเรา ฉันอยากจะขอท่าน หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงซามะ เพือสันติสุขของประเทศแห่งแสง และประเทศแห่งความมืด ได้โปรดปรับแต่งบาเรียเล็กน้อยได้ไหม?” (ฟูเรีย)

“ปรับแต่ง…บาเรีย…?” (โนเอล)

ราชินีโนเอล แสดงสีหนน้าที่ปั่นป่วน กับคำพูดของฟูเรียซัง

“ใช่ มันมิใช่อะไรที่ซับซ้อน มันโอเค ที่จะทำจังหวะเดียวกันกับฉัน เพียงแค่เวลาเท่าลมพัดผ่าน เราทั้งสองนั้นเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ ถ้าท่านแค่ให้ฉันได้ทำจังหวะเดียวกันกับท่าน และอนุญาตให้ฉัน ทำให้บาเรียนี้ เหมาะสมกับกึ่งปีศาจ นั่นโอเคไหม?” (ฟูเรีย)

“นั่น…” (โนเอล)

ราชินีโนเอลและซากุไรคุง มองหน้ากัน

“ฉันเพียงแค่อยากจะให้โลกนี้ เป็นที่ที่ประเทศแห่งความมืดอยู่ได้อยางจรรโลง” (ฟูเรีย)

“…เข้าใจแล้ว” (โนเอล)

ราชินีโนเอล พยักหน้าเงียบๆ กับคำพูดของฟูเรียซัง

“อาา! ฉันขอเสนอความขอบคุณ ในฐานะตัวแทนของประเทศแห่งความมืด!” (ฟูเรีย)

“ถ้าเช่นนั้น…ให้ฉันทำสิ่งใด?” (โนเอล)

“ฟุฟุ ได้โปรด รับมือของฉันไป มันจะจบในไม่นาน” (ฟูเรีย)

ฟูเรียซังและราชินีโนเอล จับมือกัน พันนิ้วหากัน

ทันทีต่อมา แสงอ่อนๆปกคลุมทั้งสอง และระเบิดออกไป

แค่ชั่วเวลาพริบตา แสงที่มีชีวิตชีวา ที่พราวตา โดนเรา

“…โออ้!!!”

ผมได้ยินการเอะอะของผู้เข้าร่วม และคนดูพิธี

ท้องฟ้าส่องแสงสีรุ้งอ่อนๆ

ฉากที่เหมือนฝัน แพร่ไปต่อหน้าเรา และในท้ายที่สุด กลับมาสู่อากาศดีๆ

“ขอบคุณ โนเอลซามะ” (ฟูเรีย)

“นั่นคือ…ทั้งหมด?” (โนเอล)

ฟูเรียซังยิ้ม และราชินีโนเอลดูเหมือนจะสับสน และไม่ปล่อยมือเธอไป

‘เธอสามารมารถไปทำอะไร ในแค่เวลาสั้นๆแบบนี้?’ …คือสิ่งที่ผมคิด และ…

“ชั้นรู้สึกดี…” (ลูซี่)

“ใช่ ชั้นด้วย ชั้นรู้สึกเหมือนตัวชั้นเบาขึ้นเลย” (อายะ)

ลูซี่และซาซัง มองดูร่างกายตัวเอง ด้วยสายตาของความสงสัย

“ใช่ เธอมีเลือดปีศาจ ไม่ใช่เหรอ ลูซี่? แล้วก็ ซาซังเป็นมมมอนสเตอร์…” (มาโกโตะ)

ดูเหมือนผลของการปรับแต่งบาเรียของฟูเรียซังแสดงออกมา

“ไม่รู้สึกอะไรเหรอ มาโกโตะ?” (ลูซี่)

“ไม่มีเลย” (มาโกโตะ)

“แล้วเธอล่ะ โซฟีจัง?” (อายะ)

“ชั้นก็ไม่รู้สึกอะไรเหมือนกัน” (โซเฟีย)

ลูซีและซาซังถาม และผมตอบ

มันดูเหมือนมันไม่มีผลกับเรา เหล่ามนุษย์

(…แม้อย่างนั้น วิธีการพูดของฟูเรียซังมัน…) (มาโกโตะ)

มันต่างจากปรกติ

มันเป็นงานทางการ ดังนั้นคุณพูดได้ว่าเธอจะสร้างความแตกต่าง แต่ผมรู้สึกว่าบางอย่างผิดไป

มันดั่งว่า…เธอคือคนนั้น

“ฮีโร่แห่งแสงสามะ ท่านโชคดีอย่างแท้จริงที่ได้เป็นคู่สมรสกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ที่งดงามเช่นเธอ อย่างที่คาด กับผู้กอบกู้ซามะที่ช่วยโลกไว้ได้มาจุติ ฉันมั่นใจว่านามของท่านจะถูกเอ่ย แม้แต่ 1,000 ปีข้างหน้าและต่อๆไป” (ฟูเรีย)

“ขอบคุณมากครับ…พระนาง…ฟูเรีย” (ซากุไร)

ซากุไรคุงตอบสั้นๆ

ตอนนี้เมื่อผมคิดดูแล้ว เธอจะเรียกซากุไรคุงว่าเรียวซูเกะตลอด

ไม่ นี่อาจจะเป็นเพราะมันเป็นงานทางการ ดังนั้นนั่นมันปรกติ… มันควรจะเป็นปรกติ

ไม่มีอะไรแปลกไปจริงๆเกี่ยวกับเรื่องนั้น

“มันไม่มากมาย แต่ให้ฉันได้มอบเวทมนตร์อวรพรให้ได้ไหม” (ฟูเรีย)

พูดอย่างนั้นฟูเรียซังยื่นมือออกไป

ซากุไรคุงลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายจับมือของฟูเรียซัง

“ขอให้ฮีโร่แห่งแสงซามะที่รุ่งโรจน์ มีโชคดีตลอดกาล…” (ฟูเรีย)

แสงสีรุ้งบางๆ ปกคลุมร่างกายของซากุไรคุง พร้อมกัน กับคำพุดของฟุเรียซัง

แสงมันสว่างขึ้นมาแค่ 2-3 วินาทีครู่เดียว และไม่นานก็หายไป

“ประเทศแห่งความมืด ขออวยพรการสมรสของฮีโร่แห่งแสง ซากุไรซามะ และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงโนเอลซามะ จากก้นบึ้งของหัวใจเรา ทุกท่าน ได้โปรดแสดงความยินดีเพื่ออวยพรสองท่านนี้!” (ฟูเรีย)

ฟูเรียซังเปิดแขนกว้าง และคนดูและผู้เข้าร่วม ปรบมื่อร้องยินดีดุจสายฟ้าลงมา

เมื่่อผมมองไปที่ข้างผม ลูซี่ ซาซัง และเจ้าหญิงโซเฟีง ปรบมืออย่างหลงใหล

(นี่มันผลของเสน่ห์…?) (มาโกโตะ)

เธอโปรยเสน่ห์ใส่คนดู เพื่อที่จะทำให้ที่นี่เฮฮาขึ้นเหรอ?

เสียบปรบมือที่ดังสนั่น ดำเนินไปซักพัก

เพราะเรื่องนั้น…เราสายเกินไป ที่จะสังเกตเสียงแปลกๆ

*《บู้ม!!》*

เสียงของระเบิดสะท้อนขึ้นมา และพื้นสั่นไหวเบาๆ

“อะ?! ศัตรูโจมตีเหรอ?” (อายะ)

“ลูจัง ทากัตซูกิคุง ระวังด้วย!” (ลูซี่)

“ซาซัง โปรดปกป้องเจ้าหญิงโซเฟีย!” (มาโกโตะ)

ลูซีรีบนำไม้เท้าเล็กๆที่เธอถือออกมา

ซาซังมือเปล่า แต่เธอแข็งแกร่งพอแล้วแบบนั้น

และจากนั้น ผมใช้เงี่ยหู เพื่อดูสถานะของรอบข้าง!

“ความรุ่งโรจน์สู่โบสถ์งู!”

เสียงเหล่านั้นมาถึงหูของผม

และจากนั้น ระเบิด

ระเบิดก่อการร้ายอีกแล้วเหรอ?!

…แต่ได้ยังไงกัน

พวกเขาามารถที่จะไหลผ่านเข้ามาในตาข่ายรักษาความปลอดภัยที่เข้มนี้ได้ และรุกรานสถานที่จัดงานพิธี

ไม่นาน ผมก็ได้คำตอบกับเรื่องนั้น

“ระวังตัว! โบสถ์งูปลอมตัวเป็นผู้มีอิทธิพลของประเทศแห่งความมืด!”

สถานที่จัดงานเริ่มเสียงดัง

แต่ที่นี่มันไม่วุ่นวายเป็นพายุได้มากไปกว่านั้นแล้ว

“สะอาดแล้วตรงนี้!”

“เราได้จับคนที่อยู่ตรงนี้ด้วย!”

“เราจับตัวผู้ร้ายแล้ว!”

ผมได้ยินเสียงของโอลก้าซัง แม็กซิมิเลียนซัง และเจ้าชายเลนเนิร์ด

ดูเหมือนผู้ก่อการร้ายที่เหลือ ถูกทำให้ขยับไม่ได้ ก่อนจะระเบิด

(ใช่นี่ มีคนที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปและฮีโร่รวมกันอยู่ที่นี่…) (มาโกโตะ)

เทมพลาร์และอัศวินแห่งแสง ที่ประจำการอยู่ในสถานที่จัดงานถูกส่งออกมา

ดูเหมือนการระเบิดก่อนหน้า จบที่การมีแค่ผู้บาดเจ็บเล็กน้อย

ความตึงเครียดยังอยู่นี่นั่น แต่การโจมตีของศัตรู ถูกระงับอย่างรวดเร็ว

คือที่ผมคิด เมื่อ…    

*《โบ่น!!!》*

เงาผ่านมาจากด้านบน

ใบมีดสีดำขนาดยักษ์

มันตัดอากาศ และคนที่อยู่ที่นั่นคือ…

“[ดาบแห่งแสง]!” (ซากุไร)

ซากุไรคุงตะโกน ขณะที่เขายิงใบมีดแสง และขจัดใบมีดสีดำ

เป้าหมายของการโจมตีนั้นคือซากุไรคุง หรือราชินีโนเอล หรือฟูเรียซัง ที่อยู่บนเวที

“ยังไงซะ มันไม่เหมือนว่าการโจมตีนั้นจะสามารถกำจัดนายได้…หือห์?”

ผมได้ยินเสียงที่ห่างเหิน

เจ้าของของเสียง คือคนที่ยิงใบมีดสีดำ

ตรงไปข้างบนสถานที่จัดงานพิธี

ชายที่หล่อเหลา ที่มีเคียวสีดำ และชุดพิธี

ความงามที่ไม่ใช่มนุษย์ และพิษที่มาจากตัวเขา มันทำให้ชัดเจน ว่าเขาไม่ใช่มนุษย์

มากไปกว่านั้นผมได้ {เห็นชายคนนี้มาก่อน}

แต่…ชายคนนั้น…ลอร์ดปีศาจ ควรจะถูกกำจัดไปโดยฮีโร่แห่งแสงคนก่อน แอนนาซัง

มันเป็นตัวจริงมั้ย? ผมไม่รู้

มายืนยันเถอะ

“เดีย” (มาโกโตะ)

“ค่ะ ราชาของเรา” (เดีย)

สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ตอบการเรียกหาของผม

นักเวทย์และนักดาบคนอื่นในสถานที่จัดงาน กำลังจะโจมตีเขา แต่ผมเร็วกว่าเล็กน้อย

“เวทย์น้ำ: [หนึ่งพันใบมีดน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

ดาบน้ำแข็งพันเล่ม ปรากฏรอบชายที่ถือเคียว ดั่งจะล้อมเขา

และจากนั้น ดาบเน้นไปที่จุดเดียว เพื่อที่จะแทงเขา

แต่ดาบเหล่านั้น ไม่โดนชาย และถูกพัดกระเด็นไป โดยการเหวี่ยงเคียวดำครั้งเดียว

ไม่ มันดูเหมือนมีเล่มนึงไปเฉี่ยวเขา

รอยขีดข่วนเล็ก เกิดขึ้นในแก้มของเขา

แผลนั้นไม่ได้มีเลือด

ชายถูแผลด้วยนิ้ว และส่งสายตา ไปหาคนที่ร่ายเวทย์ -พูดอีกอย่าง ผม

“…นายอีกแล้วเรอะ? นายใช้เวทย์ที่ไม่น่าพอใจเหมือนเคยนะ แต่มาดีใจกั

ผบการพบกันใหม่ของเราหลังจาก 1,000 ปีเถอะ ผู้ใช้สปิริตคุง!”

ท่าทางที่ไม่ได้ใส่ใจมากมาย แต่ด้วยสายตาทีคมดุจหมาป่า

และจากนั้น กันเวทย์สปิริตน้ำดั่งมันไม่มีอะไร และทำท่าท่างดั่งเขาเป็นเพื่อนเก่าของผม

ดูเหมือนไม่ต้องสงสัยเลย ว่าเขาเป็นคนที่ผมรู้จัก

“คนรู้จักของนายเรอะ ทากัตซูกิคุง?” (อายะ)

“…ลอร์ดปีศาจ บาร์บาทอส นายยังมีชีวิตอยู่เหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมตอบคำถามของซาซังในเสียงที่ดัง ที่ทุกคนได้ยินได้

ลอร์ดของปีศาจ บาร์บาทอส

หนึ่งในลอร์ดปีศาจ ที่รับใช้เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ 1,000 ปีก่อน

แล้วก็เป็นลอร์ดปีศาจ ที่แอนนาซังกำจัด

ผมเห็นด้วยตาตัวเอง ว่าเขาถูกฟันด้วยดาบแห่งแสงของแอนนาซัง และพินาศไป แต่…มันดูเหมือนเขาไม่ตาย

สถานนที่จัดงานเสียงดังในทันที

มันดูเหมือนเทมพลาร์อพยพผู้คน

ผมชำเลืองมองเวที และที่นี่ มีเทมพลาร์หลายคน ได้ล้อม ซากุไรคุง เจ้าหญิงโซเฟีย ฟูเรียซัง เพื่อปกป้องพวกเขาแล้ว

“ล้อมไอ้ชั่วนั่น!”

“อย่าโจมตีอย่างไม่ระวัง เรารับมือกับลอร์ดปีศาจอยู่ที่นี่!”

“”อัญเชิญดาบศักดิ์สิทธิ์!””

อัศวินแห่งแสงลองราชาปีศาจ เพื่อที่จะไม่ให้เขาหนี

โอลก้าซังและแมกซิมิเลียนซัง เรียกดาบศักดิ์์สิทธิ์แล้ว และตั้งท่ายืนแล้ว

มือขวาของเกราซัง ถือคาลิเบิร์นที่หุ้มไปด้วยมานา ที่มันปลดปล่อยแสงที่พราวตา

ด้วยคนที่ล้อมเขามากมายขนาดนี้ ไม่มีทางที่ราชาปีศาจจะชนะ

แต่ราชาปีศาจไม่แม้แต่จะลบการแสยะยิ้ม

“แย่จัง ชั้นอยากจะมาก่อนเพื่อฆ่าฮีโร่อย่างน้อยก็ซักคน แต่…พวกเค้ามาแล้ว หือห์” (บาร์บาทอส)

(ใคร?) (มาโกโตะ)

ไม่ได้จำเป็นต้องถาม

เงาปกคลุมสถานที่จัดงาน

มีมอนสเตอร์สิงโตยักษ์ที่ขนาดประมาณร้อยเมตร และคนยักษ์ ที่ใหญ่กว่าปรกติหลายเท่า

(ราชาสัตว์…และราชายักษ์…) (มาโกโตะ)

ลอร์ดปีศาจที่เราได้กำจัดในอดีตและปัจจุบัน

นี่มันภาพลวงตาเหรอ?

แต่พิษที่ออกมาจากพวกเขากระแทกใส่คามเป็นจริงของเรื่องนี้

คนดูตื่นตกใจ และกำลังจะกระจายกันออกไป

“ได้โปรดรอเดี๋ยว!”

คนที่หยุดพวกเขาคือฟูเรียซัง

“ไม่มีความจำเป็นต้องตื่นตกใจ เรามีบาาเรียของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ ที่กันการโจมตีของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และฮีโร่แห่งแสงซามะ ที่กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกลัว” (ฟูเรีย)

เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น คนที่ตื่นตกใจ ได้ความสงบกลับมา

คนที่กำลังจะวิ่งหนีหยุดเท้าของเขา และฟังคำพูดของฟูเรียซัง

(ไม่ พวกเธอไม่ควรทำอย่างนั้น!) (มาโกโตะ)

มันแย่ที่จะวิ่งหนีในความตื่นตกใจ แต่มันก็แย่ด้วยที่จะอยู่ที่นี่

ที่นี่จะเป็นสนามรบ ดังนั้น พวกเขาต้องอพยพ

“โซเฟีย! ออกจากที่นี่ด้วยกันกับลูซี่และซาซัง—” (มาโกโตะ)

“””……”””

หน้าของเจ้าหญิงโซเฟีย ลูซี่ และซาซัง ว่างเปล่า

พวกเขาโดนเสน่ห์

อีกครั้งที่ผมมองฟูเรียซัง

ตาของเธอส่องแสงสีทอง

ตอนนี้เมื่อผมดูดีๆ แม้แต่อัศวินแห่งแสงที่ล้อมราชาปีศาจ ก็โดนเสน่ห์

นี่มันแย่แล้ว!

เมื่อเวลาที่ผมรีบร่ายเวทย์บนราชาปีศาจ ผมสังเกตว่าเขาไม่มีแรงจูงใจ

เขามีทั้งมืออยู่ที่หลังหัว และมองลงมาทางนี้ ด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว

“นายต้องปล่อยการสังหารฮีโร่ ให้กับ {ผู้เชี่ยวชาญ}”

ผมได้ยินเสียงกระซิบ

ผมมีความรู้สึกที่แย่

*แคล๊ง*

เสียงเล็กๆถูกสร้าง และอัศวินสีดำ ลงพื้นที่เวที

อัศวินสีดำ ปกคลุมในชุดเกราะสีดำ พุ่งเข้าใส่ซากุไรคุงโดยไม่ลังเล

“ซากุไรคุง! วิ่ง!” (มาโกโตะ)

ผมตะโกนดังๆ ระหว่างที่สับสน

เสียงของผม ควรจะไปถึงเขา

แต่ ซากุไรคุงไม่หนี

ราชินีโนเอล และฟูเรียซังอยู่ข้างหลังเขา

ซากุไรคุงที่ใจดีต้องคิดว่า มันจะอันตรายกับทั้งสองคน ถ้าเกิดเขาได้หนีไป

แล้วก็ มีอัศวินและนักเวทย์หลายสิบคนยืนข้างหน้าซากุไรคุง ดั่งจะปกป้องทั้ง 3

ในทางกลับกัน อัศวินดำมาคนเดียว

เมื่อชำเลืองมอง มันดูเหมือนไม่ใช่ภัยที่มากมาย

อัศวินดำพุ่งเข้าใส่ ดั่งว่าเขาเตรียมพร้อม สู้การพายแพ้ที่ทรงเกียรติ

แต่มันไมใช่แบบนั้น

“หยุด เคน!” (มาโกโตะ)

ผมตะโกน

ราชีนีโนเอล ทำสีหน้าตกใจ

นักเวทย์ ยิงเวทย์ระดับกษัตริย์และระดับนักบุญ แต่มันไม่แม้แต่จะทิ้งร่องรอย

ดาบเวทย์ของอัศวินแห่งแสง ทั้งหมดเด้งจากเกราะของอัศวินดำ

สมบัติศักดิ์สิทธิ์ ที่เทพธิดาโนอาห์ซามะสร้าง; เกราะเต็มตัวของลอร์ดปีศาจเคน มีการลบล้างกายภาพ และการลบล้างเวทย์

มันคือคำว่าเกราะโกง

บอสไว้ฆ่าคนเล่นครั้งแรกที่แย่ที่สุด

การโจมตีของนักเวทย์แยะอัศวินข้างหน้าของซากุไรคุง ไม่ได้ผลเลยซักนิด และอัศวินดำ ผ่านพวกเขาไป ด้วยความเร็วที่มองไม่ทัน

ดาบของอัศวินดำ เข้าหาซากุไรคุง

“[ดาบแห่งแสง]!” (ซากุไร)

ซากุไรคุงใช้งานสกิลฮีโร่แห่งแสง และยิงเวทย์ไม้ตายของเขา

ดาบ ที่ควรจะกำราบได้แม้แต่ลอร์ดปีศาจ ไม่ได้ผลกับเกราะของอัศวินดำ

(แสงมัน…อ่อนแอ) (มาโกโตะ)

มันไม่ใช่สกิลฮีโร่แห่งแสงที่พลังตื่นขึ้นมาแล้ว เหมือนที่ผมรู้จัก

ดาบแห่งแสงที่ไม่ส่องสว่างสีรุ้ง

มันจะฟันเกราะของลอร์ดปีศาจเคนไม่เข้า

ไม่มีอะไร ที่จะขัดขวางการโจมตี ของอัศวินดำ อีกต่อไป

เสียงกรีดร้องของราชินีโนเอล สะท้อนขึ้นมา

ดาบของเคน ที่แทงทะลุออกของซากุไรคุง เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาผม ในภาพช้า ทีละเสี้ยววินาที เสี้ยววินาที

 เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook