เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 315 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เข้าร่วมพิธีแต่งตั้งเกียรติยศ

315 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เข้าร่วมพิธีแต่งตั้งเกียรติยศ

“เฮ้ เราจะไปกันแล้ว มาโกโตะ!” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิคุง โซฟีจังรออยู่นะ~!” (อายะ)

“โทษที โทษที” (มาโกโตะ)

ผมขอโทษลูซีและซาซัง ขณะที่ผมขึ้นไปบนรถม้า ด้วยก้าวเท้าที่เร่งรีบ

พิธีแต่งตั้งเกียรติยศ การปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และลอร์ดปีศาจ: วันพิธี

เรามุ่งหน้าไปสถานที่จัดงาน เกือบจะไม่ทันเวลา

เหตุผลสำหรับเรื่องนั้น…คือผม

“ให้ตายเถอะ พอมาคิดว่านายจะพยายามไปที่นั่น ในเสื้ออยู่บ้าน” (ลูซี่)

ลูซี่พูด งงงัน

ตอนนี้ผมใส่ชุดเช่า ที่เราสั่งมาจากฟูจิยัน

…มันอึดอัดหายใจไม่ค่อยจะออก

เนคไทมันจำเป็นจริงๆเหรอ?

“แต่มันไม่มีระเบียบการใส่เสื้อผ้าบอกไว้นะ?” (มาโกโตะ)

อย่างน้อยๆ พิธิตอนปราบลอร์ดปีศาจก่อนหน้า ผมเข้าร่วม ในเสื้อผ้าธรรมดา

“นั่นไม่ดีหรอก ทากัตซูกิคุง นายเป็นผู้นำของเขี้ยวสีแดง มันมีเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับสถานที่ ที่มีราชวงศ์และขุนนางอยู่” (อายะ)

“หืมม…” (มาโกโตะ)

ซาซังที่ตักเตือนผม เหมือนผมเป็นน้องชายที่ซน ใส่ชุดธุรกิจสบายๆอย่างน่ารัก

ลูซี่ใส่ชุดพิธี และชุดนี้เหมาะกับเธอสุดขีดเลย

องคนเป็นบุคคลที่เหนือสุดของนักผจญภัของโรเซส ดูเหมือนจะชินกับงานพิธีสาธารณะแล้ว

“แต่มีความจำเป็นต้องขึ้นรถม้าด้วยเหรอ? เธอมีเทเลพอร์ตนะ ลูซี่” (มาโกโตะ)

ผมรู้สึกว่านี่มันเสียเงินเปล่า

“ฟังเลยนะ คนใหญ่คนโตของทุกประเทศ จะเขาร่วมในพิธีที่ถูกจัดครั้งนี้ และการรักษาความปลอดภัย มันเข้มสุดขีด รู้ป่าว?” (ลูซี่)

“มันมีบาเรียถูกกางหลายชั้น ดังนั้นชั้นคิดว่ามันยากที่จะเทเลพอร์ตไปที่นั่น ทากัตซูกิคุง” (อายะ)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ข้อเสนอของผม ถูกปฏิเสธอย่างง่ายดาย

แต่ทันใดนั้น ผมก็จำได้

“แต่โมโมะและโรซาลีซัง เห็นว่าใช้เทเลพอร์ตในโอกาสพวกนี้โดยไม่สงวนตัวเลยนะ?” (มาโกโตะ)

นี่เป็นบางอย่างที่ผมได้ยินจากโมโมะมาก่อน

“นายไม่ควรจะเอาชั้นไปอยู่เคียงพลังกันกับหม่าม๊า… ปรกติมันจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะเทเลพอร์ต ระห่างที่เมินบาเรียทั้งหลาย” (ลูซี่)

“ตั้งแต่ทีแรก นั่นมันเสียมารยาทนะทากัตซูกิคุง เราไม่ควรจะเลียนแบบพวกเธอหรอก” (อายะ)

ลูซี่และซาซังส่งสายตางงงันมาใส่ผม

แม้แต่ระหว่างคุยกันแบบนั้น รถม้ามุ่งหน้าไปที่สถานที่จัดงาน ด้วยเสียงเกือกม้ากระทบถนน

“พูดถึงแล้ว นายจะเป็นนักผจญภัยต่อไปมั้ย มาโกโตะ? พูดตรงๆ นายมีเงินและชื่อเสียงมากกว่าพอนี่ ใช่มั้ย?” (ลูซี่)

ลูซี่ถามอย่างนั้น

ช่างเป็นคำถามที่โง่เขลา

“แน่นอนว่าชั้นจะไปท้าทายวิหารทะเลลึก…ถึงจะว่างั้น ชั้นไม่รู้วิธีที่จะเคลียร์มันเลย ชั้นเลยไม่รู้ว่าชั้นควรจะทำอะไร” (มาโกโตะ)

“ถ้ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับทากัตซูกิคุง ที่เอาชนะราชามังกรโบราณได้ ไม่มีใครทำได้แล้วแหละ…” (อายะ)

ซาซังทำสีหน้าสลดใจกับคำพุดของผม

“ไม่ ปัญหาน่ะมันคือเวทมนตร์สปิริตไม่ได้ผลเลยซักนิด มันมีบาเรียระดับพระเจ้าอยู่ในวิหารทะเลลึก แล้วชั้นทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าชั้นทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้…” (มาโกโตะ)

“หืมม สำหรับนาย การใช้เวทมนตร์สปิริตไม่ได้มันลำบากแฮ๊ะ…” (ลูซี่)

“เพราะทั้งหมด ชั้นไม่เข้าใจเวทมนตร์เลยอ่ะ…” (อายะ)

พวกเรา 3 คนทำสีหน้าที่ซับซ้อน

“ถ้ามันมีแค่เงื่อนไขที่เชื่อมไปถึงการเคลียร์… เหมือนอุปกรณ์เวทมนตร์ระดับโกงอะไรแบบนั้น” (มาโกโตะ)

ลูซี่และซาซังมองหน้ากันกับคำพูดของผม

“มีบางอย่างมั้ยลูจัง?” (อายะ)

“หืมม มีอาวุธและอุปกรณ์เวทมนตร์จำนวนมาก นอนกองกันทั่วในปราสาทเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ แต่ไม่มีอาวุธในตำนาน…” (ลูซี่)

“ใช่มะ มันมีของหายากอื่นอะไรอีกมั้ย? นักวิชาการได้เอะอะกันนี่ ใช่มั้ย?” (อายะ)

“อ้าา เกี่ยวกับที่มีศศพของลอร์ดปีศาจรุ่นก่อนๆที่ถูกรักษาไว้ใช่มั้ย? นั่นมันงานอดิเรกที่ไร้รสนิยมจริง” (ลูซี่)

“ใช่ ใช่ มันมีมัมมี่เป็นตันเลยล่ะ มันน่าขยะแขยง” (อายะ)

“ทั้งหมดนั่นมันอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมแทรกที่ลูซี่และซาซังคุยกัน

ทั้งสองไปสำรวจปราสาทเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่ตก เนื่องด้วยคำร้องของสมาคมนักผจญภัย

ผมได้ยินมาว่ามันไม่ได้อันตรายมาก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเกี่ยวกับศพของลอร์ดปีศาจ

“อืม เห็นว่ามีศพของลอร์ดปีศาจเมื่อ 1,000 ปีก่อน และแม้แต่ศพของรุ่นที่นานกว่านั้น” (ลูซี่)

“แต่นักวิชาการพูดว่าไม่มีความจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับที่พวกเค้าจะฟื้นคืนชีพมั้ย แล้วก็เทมพลาร์พูดว่า พวกเค้าจะไปผนึกพวกลอร์ดปีศาจหรือทิ้งพวกเค้า” (อายะ)

“…หืมม เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมคิดอย่างแน่นอน ว่าพวกเขามีแผนให้พวกลอร์ดปีศาจฟื้นคืนชีพเหมือนราชาอมตะ แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นอย่างนั้น

นั่นหมายถึงพวกเขาใช้ที่นั่นเป็นปิรามิดกันเหรอ?

แต่มันควรจะเป็นปราสาทของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อเวลาที่ผมคิดเช่นนั้น

*ปั้ง ปั้ง!*

เสียงเหมือนปืนถูกได้ยินได้จากไกลๆออกไป

ควันขาวขึ้นไปบนท้องฟ้า

“นั่น…พลุไฟเหรอ?” (มาโกโตะ)

“เทศกาลวันนี่น่ะ มันเป็นการประกาศเทศการนั้นแน่เลย” (ลูซี่)

“การแต่งตั้งเกียรติยศคือเทศกาลเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมเอียงหัวเพราะผมไม่ค่อยเข้าใจมัน

“ไม่ใช่อย่างนั้น ทากัตซูกิคุง วันนี้ไม่ใช่แค่งานฉลองนะ แต่มันเป็นงานแต่งงานของราชินีโนเอลและฮีโร่แห่งแสง ซากุไรคุง ดังนั้นประเทศแห่งแสงฉอลงกันน่ะ” (อายะ)

“จากวันนี้ถึง 3 วันต่อไป จะเป็นวันหยุดแห่งชาติ และเทศกาล” (อายะ)

“เฮฮฮ๋…” (มาโกโตะ)

เข้าใจแล้ว

ด้วยกันกับฉลองการปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาจะแสดงให้ต่างประเทศดู ว่าฮีโร่ในตำนาน ที่กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ จะแต่งงานกับราชินีของประเทศแห่งแสง

ช่างมีประสิทธิภาพ

มันจริงที่ว่า ขณะที่เราเข้าหาปราสาทไฮแลนด์ ถนนหลัก มีพลังงานมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ

นอกจากร้านที่ผมเห็นบ่อยๆ ยังมีร้านที่ขายของแปลกๆ เรียงกันถึงระดับที่มันมีมากมาย

แล้วก็ เพราพวกเขาน่าจะได้อิทธิพลมาจากบรรยากาศของเทศการ เด็กๆร่าเริงสุดขีด

“ดีจัง…” (มาโกโตะ)

ผมอยากจะไปดูร้านต่างๆด้วย

ถ้าผมลงจากรถม้าซัก 10 นาที และไปดูซัก 2-3 ร้าน…

“มาโกโตะ” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิคุง” (อายะ)

ลูซี่และซาซังจับแขนทั้งสองข้างของผม

“ม-มีอะไร?” (มาโกโตะ)

“นายรู้ใช้มั้ยว่าเราจวนจะไปไม่ทันแล้วน่ะ ใช่มั้ย?” (ลูซี่)

“นายรู้ป่าวว่าพิธีนี้มันเพื่อใครกัน?” (อายะ)

“ซากุไรคุง ใช่มะ?” (มาโกโตะ)

“แล้วของนายด้วย! ใครที่นายคิดว่าเป็นฮีโร่ในตำนาน ที่กำจัดแอสทารอธกัน!” (ลูซี่)

“เรามาใช้เวลาเอ้อระเหยตรวจดูร้านต่างๆได้ดีหลัง โอเคมั้ย ทากัตซูกิคุง?” (อายะ)

“โอเค” (มาโกโตะ)

แผนผมถูกพบอย่างง่ายๆ

ผมเหม่อลอยมองฉากบนทางไปปราสาทไฮแลนด์อย่างเชื่อฟัง จากหน้าต่างของรถม้า

◇◇

“ฮีโระในตำนานแห่งโรเซส ทากัตซูกิ มาโกโตะซามะ! และเขี้ยวสีแดง ลูซี่ เจ วอร์คเกอร์ซามะ และซาซากิ อายะซามะ ได้มาถึงแล้ว!”

ทันทีที่เราไปถึงปราสาทไฮแลนด์ เราถูกขานชื่อในเสียงที่ดัง

“ทางนี้ครับ! {ทุกคนรออยู่} !”

“”……””

ลูซี่และซาซัง จำเลืองมองผมหลังจากที่คนนำทางพูด

ใช่ มันเป็นความผิดผมที่เรามาสาย

เราไม่ได้ถูกนำทาง ไปข้างในปราสาทไฮแลนด์ แต่เป็นลานฝึกที่กว้างขวางของอัศวินแห่งแสง

ปรกติแล้วมันจะแค่เป็นลานฝึก แต่ตอนนี้ มันถูกใช้ประโยชน์เป็นที่จัดงานพิธี

คนที่มีอิทธิพลของหลายๆประเทศ ได้นั่งเก้าอี้กันแล้ว

บนเรื่องนั้นอีก ดูเหมือนจะมีเก้าอี้คนดู และเก้าอี้ที่บันได ดูมองลงมาที่สถานที่จัดงาน

มีคนเป็นพัน หรือแม้แต่เป็นหมื่นเลย ที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่

เราถูกนำไปที่เก้าอี้ ที่ขุนนางและราชวงศ์ของประเทศแห่งน้อยู่กัน

เจ้าหญิงโซเฟีย และเจ้าชายเลนเนิร์ด นั่งกันอยู่ที่นั่นแล้ว

“มาโกโตะซัง เรารออยู่เลยครับ!” (ลีโอ)

“ในที่สุดนายก็มานะ ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

รอบยิ้มของเจ้าชายเลนเนิร์ด และรอยยิ้มเบี้ยวๆ ของเจ้าหญิงโซเฟีย

“เธอเร็วกันนะ พิธีมันเริ่มตอนเที่ยงนี่ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

เมื่อผมพูดอย่างนี้ ไมใช่แค่สองคน แต่ทุกคนในประเทศแห่งน้ำพูด ‘เอ๋?’

หืม? …ผมพูดอะไรแปลกๆที่นี่เหรอ?

“ฮีโร่าโกโตะ คนเดียวที่มาตรงเวลา เมื่อพิธีประเภทนี้จัดคือเหล่าคนที่เป็นศูนย์กลางของประเทศแห่งแสง ประเทศอื่นมากัน 1 ชั่วโมงก่อนหน้า และประเทศที่อ่อนแอ เหมือนประเทศแห่งน้ำต้องรอพ้อมเป็นหลายชั่วโมงก่อนเวลา” (โซเฟีย)

“ห-หลายชั่วโมง?!” (มาโกโตะ)

เฮ้ย เฮ้ย เจ้าหญิงโซเฟียอยู่ที่นี่ จากเวลาที่นานขนาดนั้นเหรอ?

ผมมองดูลูซีและซาซัง และทั้งสองส่ายหัวไปด้านข้าง

“ชั้นไม่เคยได้ยินกฎแบบนั้นเลย!” (ลูซี่)

“นั่นใช่แล้ว เราแค่ถูกบอกให้มาที่นี่ ก่อนมันเริ่ม 30 นาที!” (อายะ)

“มันช่วยไม่ได้ ลูซี่ซังและอายะซัง ปรกติแล้วจะเข้าร่วมงานแบบนั้นเป็นแขกหลัก” (ลีโอ)

เจ้าชายเลนเนิร์ดบอกเรา

ดูเหมือนสองคนของเขี้ยวสีแดง ไม่รู้มากมายเกี่ยวกับเรื่องกฎของขุนนาง

ไม่ว่าจะแบบไหน มันเป็นซักพักแล้ว ตั้งแต่ที่ผมเจอคนใหญ่คนโตของประเทศแห่งน้ำ

ราชาและราชีนีก็อยู่ที่นี่ด้วย

…ผมมาหลังจากคนเหล่านี้ทั้งหมด

ไม่ดีแล้ว

“โซเฟีย ชั้นควรจะไปทักทายราชามั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมกระซิบอย่างซ่อนๆกับเจ้าหญิงโซเฟีย

“โอ้? ทักทายพ่อเหรอ? มันโอเคไม่ว่าจะแบบไหน แต่ถ้านายจะไป ให้ชั้นไปด้วยกับนาย” (โซเฟีย)

เข้าหญิงโซเฟียจับแขนของผม และนำผมไป ที่ที่พระองค์อยู่

“เอ๋?! เดี๋ยว เดี๋ยว หัวใจชั้นยังไม่พร้อมเลย…” (มาโกโตะ)

“พ่อ ฮีโร่มาโกโตะอยากจะแสดงการทักทาย” (โซเฟีย)

ราชาอยู่โต๊ะข้างๆ ดังนั้นเรามาถึงหน้าพวกเขาในไม่นาน

นี่มันแย่แล้ว ผมไม่ได้คิดเลยว่าจะพูดอะไรดี

สำหรับตอนนี้ ผมตัดสินใจที่จะคุกเข่า

“…อืม ผมเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแ่งน้ำ ชือของผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ…เดี๋ยว หรือผมเป็นอดีตฮีโร่แล้วนะ?” (มาโกโตะ)

ผมแนะนำตัวเละเทะอย่างสิ้นเชิง และ…

“ด-ได้โปรดยกหัวของท่าน ฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ! การที่ท่านสังหารราชามังกรโบราณนั้นเป็นความสำเร็จที่ช่างนำพาโชคลาภ!”

แม้แต่ราชาก็ลนลานมากกว่าผมอีก

…นี่มันอะไร?

ผมมองดูเจ้าหญิงโซเฟียเพื่อขอความช่วยเหลือ

“มาจากเรื่องการทายไว้ก่อนสำหรับวันนี้ งั้นกลับไปที่เก้าอี้เราเถอะ ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

เธอดึงแขนผมอีกครั้ง และเรากลับไปที่เก้าอี้ของเรา เหมือนลากกลับมา

“นั่นอะไรน่ะ โซเฟียซัง?” (มาโกโตะ)

“ช่วยไม่ได้ นายกำจัดราชามังกรโบราณ ใกล้ชิดกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ ใกล้ชิดกับฮีโร่แห่งแสงซามะ และเหนือเรื่องนั้น เราถูกบอกในคำทำนายจากเออร์ซามะว่า ‘ทำให้มั่นใจว่าทำเหมือนคำพูดของฮีโร่มาโกโตะ นั้นเป็นของชั้น’…” (โซเฟีย)

“เออร์ซามะทำอะไรเนี่ย?!” (มาโกโตะ)

แน่นอนราชาจะลน!

(เอ๋? เธอไปพูดบางอย่างแบบนั้นเหรอ เออร์?) (โนอาห์)

เสียงของโนอาห์ซามะสะท้อนออกมา

ดูเหมือนท่านฟังอยู่

(เออ๋ แต่นั่นแปลกนะ ชั้นบอกพวกเค้าไปวา ‘คำพูดของมาโกะคุงนั้นแน่นอนที่สุด! ถ้าเค้าบอกให้พวกเธอไปตาย เธอตาย☆ นะ) (เออร์)

คำพูดจริงๆสุดขีดมากขึ้นไปอีก

ได้โปรดหยุดเลยท่าน เออร์ซามะ

(ไม่ใช่นั่นดีแล้วเหรอ มาโกโตะ นายไปสร้างฮาเร็มมากแค่ไหนก็ได้ ในประเทศแห่งน้ำ!) (โนอาห์)

(ทิ้งลูกหลานไว้ให้เยอะๆเลยนะ มาโกะคุง~) (เออร์)

ได้โปรดท่านอย่าพูดอะไรที่มันอุกอาจได้มั้ยครับ?

ช่างเป็นเทพธิดาที่ไม่น่าเชื่อ

“มีอะไรเหรอ มาโกโตะ? ทำหน้าแปลกๆ” (ลูซี่)

ลูซี่เหลียวมองหน้าผม

“อ้าา เทพธิดาน่ะ…” (มาโกโตะ)

“ทากัตซูกิคุง ลูจัง! พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว” (อายะ)

แค่เมื่ซาซังพูด เพลงพิธีสะท้อนมาจากเครื่องเป่า ในวงดนตรีใหญ่ จากหน้าสถานที่จัดงาน

ตามนั่นมาคือเครื่องดนตรีอื่น

“พระนาง ราชินีโนเอล ได้มาถึงแล้ว!”

ในเวลาเดียวกันกับที่คำนั้นดัง ทุกคนยืนขึ้น

…ยกเว้นคนของลาโฟรเอจ

“พระนางมีอะไรจะกล่าวเล็กน้อยครับ!”

สายตาทุกคนมองไปที่ราชินีโนเอล

“ฉันมีความสสุขเต็มหัวใจ เมื่อได้รับรู้ว่า ฉันจะได้ต้อนรับวันที่สงบสุขเช่นนี้ กับทุกคน หลังจากที่ได้กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่…” (โนเอล)

คำพูดเหล่านั้นคือคำพูดเปิดของราชินี

รอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้น และการพูดที่อ่อนโยนกับทุกคน นั้นเป็นภาพของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

(เธอต่างจากแอนนาโดยสิ้นเชิงเลย…) (มาโกโตะ)

แม้วว่าเมื่อพวกเธอดูเหมือนกัน เพราะความผิดปรกติของแอนนาซัง นิสัยและสีหน้าของเธอ มีฝั่งออกชายๆอยู่กับมัน

เธอต่างจากราชินีโนเอลอย่างสิ้นเชิง ผู้ที่เอ่อล้นไปด้วยความสง่างาม

ราชีนีโนเอล เป็นตัวแทนของประเทศแห่งแสง แล้วก็มีการพูด จากตัวแทนของหลายๆประเทศ

พูดอีกอย่าง มันน่าเบื่อ

ผมเมินความเกร็ง และคำพูดยินดีต่อความสุขที่ยาวยำแย่ ว่าโลกได้ถูกช่วยแล้ว และตรวจดูอย่างซ่อนๆ ว่ามีคนรู้จักอยู่มั้ย ในหมู่เก้าอี้ใกล้ๆ

ไม่นาน ผมก็เจอตัวใหญ่ของฮีโร่ของสปริง ล็อก แม็กซิมิเลียนซัง

ฮีโร่ของเกรท คีธ โอลก้าซัง หลับไปแล้ว

เอสเธอร์ซังนั่งด้วยท่าทางที่งดงาม แต่เมื่อผมส่งสายตาไปที่นั่น เธอยิ้มให้ผม

ผมจะโบกมือก่อนสำหรับตอนนี้

“ฮีโร่มาโกโตะ?” (โซเฟีย)

“ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้น” (มาโกโตะ)

เจ้าหญิงโซเฟีย มองดูผมทำอย่างนั้น ศอกเขี่ยผม

ที่ทำให้ผมสงสัย คือเก้าอี้แฟนซีใหญ่ๆที่อยู่ตรงหน้า

ผมคิดว่ามันสำหรับคนใหญ่คนโตสุดๆ แต่มันอยู่ตรงนั้นและว่างเปล่า

“โซเฟีย เก้าอี้นั้นไว้สำหรับใคร?” (มาโกโตะ)

“เมื่อผมถามอย่างนี้ คำตอบถูกมอบทันที

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะและแม่มดสีแดงซามะน่ะ” (โซเฟีย)

“อ้าาา…” (มาโกโตะ)

มีเหตุผล

และดังนั้นผมส่งสายตาไปให้ลูกสาวของแม่มดสีแดงซัง

“ในท้ายที่สุด แม่มาไม่ตรงเวลาสำหรับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจ ดังนั้น แม่อาจจะรู้สึกอึดอัดใจเกี่ยวกับมัน” (ลูซี่)

ลูซี่ยักไหล่ของเธอ

ผมมองดูไปรอบๆ เพื่อท่จะดูว่ามีนรู้จักอีกมั้ย และที่เวลาที่มีตัวแทนของประเทศแห่งความมืด พูดความยินดี

แต่คนที่พูดไม่ใช่ฟูเรียซัง

“เอ๋? แล้วเจ้าหญิงล่ะ?” (มาโกโตะ)

“สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ฟูจังดูเหมือนจะไม่อยู่” (อายะ)

“จริง” (ลูซี่)

เป็นไปได้มั้ยว่าเธอจะไม่ร่วมงาน? คือที่ผมคิด แตะที่โต๊ะตรงกลางของฝั่งประแห่งแสง ผมเห็นหลังของฟูเรียซัง

สำหรับประเทศอื่น ผู้ปกครองประเทศคือคนที่ทำการพูด

มีแค่ประเทศแห่งความมืดที่ไม่ทำอย่างนั้น และนั่น สร้างความอื้ออึงเล็กน้อยรอบๆ

คนของประเทศแห่งแสงโกรธเรื่องนี้ ผมได้ยินนั่นด้วยเงี่ยหู

แต่ ในท้ายที่สุด พิธีดำเนินต่อไป โดยไม่มีปัญหาอะไรใหญ่โต

มีละครเริ่มบนเวที

มันเป็นเรื่องราวของฮีโร่ผู้ที่มาจากโลกคู่ขนาน และช่วยโลกนี้ไว้

แนอนว่า ตัวเอกคือฮีโร่แห่งแสง ซากุไรคุง

มันเริ่มจาก ซากุไรคุงผู้ที่ไม่ค่อยสบายใจ ที่มาจากโลกคู่ขนาน และได้อยู่ภายได้ความดูแลของโบสถ์เทพธิดาของไฮแลนด์ และนำความสามารถที่เป็นฮีโร่ออกมา

และจากนั้น ฮีโร่แห่งแสงได้พลังเรื่อยๆอย่างมั่นคง ในประเทศแห่งแสง

“เอ๋? ไม่ใช่ซากุไรคุงอยู่ใต้การดูแลของโรเซสตอนแรกเหรอ?” (มาโกโตะ)

“…อืม ใช่…” (โซเฟีย)

เมื่อผมถามอย่างนี้ เจ้าหญิงโซเฟียตอบอย่างพึมพำ

“นั่นลำลึกความหลังนะ เจ้าหญิงโซเฟียมาที่วิหารแห่งน้ำ และชั้นร้องขอเกี่ยวกับการอยากได้การปกป้องจากพระเจ้าของเทพธิดาแห่งน้ำ ถูกปฏิเสธ และหลังจากนั้น ลุงอัศวินผู้คุ้มกันตะโกนใส่ชั้น” (มาโกโตะ)

“อืม…ชั้นขอโทษนะ ฮีโร่มาโกโตะ ได้โปรดอย่าทำให้ชั้นจำเรื่องนั้นได้มั้ย…?” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียลดหัวด้วยหน้าแดงสด

“มาโกโตะรังแกโซเฟียแล้ว” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิคุง ล่วงละเมิดศีลธรรม~” (อายะ)

“ไม่ใช่อย่างนั้น!” (มาโกโตะ)

ผมรีบคัดค้านที่ลูซี่และซาซังพูด

“มันเพราะเจ้าหญิงโซเฟียปฏิเสธชั้น ชั้นถึงทำงานหนัก ในการฝึกที่วิหารแห่งน้ำ และชั้นสามารถเจอโนอาห์ซามะหลังจากนั้น! ทุกอย่างมันต้องขอบคุณช่วงเวลานั้น ชั้นแข็งแกร่งขึ้น เพราะเจ้าหญิงโซเฟีย เย็นชาใส่ชั้น!” (มาโกโตะ)

“””……”””

เจ้าหญิงโซเฟียดูไม่พอใจจริงๆ และลูซี่และซาซังส่งสายตาให้ผมว่า ‘ไม่ใช่อย่างนั้น’

(นาย…นายมันงี่เงาบางเวลานะ รู้มั้ย?) (ไอรา)

แม้แต่ไอราซามะก็ตอบโต้

ดูเหมือนผมจะผิด

ระหว่างที่เราคุยกันแบบนั้น การแสดงดำเนินต่อไป

ตอนนี้ มันเป็นเมื่อฮีโร่แห่งแสงคุง มีการต่อสู้ที่ลำบากกับราชาสัตว์ซากัน

อ้าา นั่นเกิดขึ้นจริงแฮ๊ะ

และในทันใดนั้น ปราซญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะผ้าคลุมขาว…และนักแสดงที่เป็นนักดาบเวทมนตร์สูงๆปรากฏตัว

ใครล่ะนั่น?

“คนที่ปรากฏอย่างกล้าหาญ ณ ช่วงเวลานั้น คือมิตรผู้ใกล้ชิดกับฮีโร่แห่งแสงซามะ ทากัตซูกิ มาโกโตะ!”

เสียงดังของคนที่บรรยายสะท้อนออกมา

ผมได้ยินเสียงคนดูเร่าร้อนขึ้น

นักดาบเวทมนตร์หล่อๆนั่น เห็นว่าเป็นบางคนที่เรียกว่า ทากัตซูกิ มาโกโตะ

……ผม?!

“…พรืด!”

“…คุห์!”

ผมได้ยินลูซี่และซาซังกลั้นหัวเราะ

เฮ้ย หัวเราะอะไรกัน?

“โซเฟีย…นั่นอะไรน่ะ?” (มาโกโตะ)

“มันคือฮีโร่มาโกโตะ คนที่เล่นที่นั่น เป็นนักแสดงที่ตอนนี้เป็นที่นิยม ชั้นอนุญาติเองเลยล่ะ” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียทำหน้าที่ภาคภูมิใจ และพูด ‘ฮึ่มพ์!’

ไม่ แต่ผมไมม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยนะ?!

“เอิ่ม…แต่ชั้นไม่ได้มีดาบใหญ่ๆแบบนั้น และชั้นก็ไม่ได้ใส่เกราะด้วยนะ” (มาโกโตะ)

“มันไม่น่าดูที่มีมีดและชุดเดินทาง ใช่มั้ย? ดูนั่นสิ การแสดงนี้จะถูกบันทึกไว้ในวีดีโอด้วย และจะถูกส่งต่อไปรุ่นต่อๆไปในอนาคต เป็นตำนานแห่งการผจญภัยและความกล้าหาญ… ชั้น ภาคภูมิใจจริงๆ ว่าความสำเร็จของฮีโร่แห่งน้ำมาโกโตะ จะถูกส่งต่อไปในรูปแบบนี้…” (โซเฟีย)

ผมพูดอะไรกลับไปกับโซเฟียที่ทำหน้าปลาบปลื้มไม่ได้

งี้นี่มันก็เป็นวิธีที่ประวัติศาสตร์มันบิดเบี้ยว หือห์…

นักดาบเวทมนตร์ ทากัตซูกิ มาโกโตะ รับการโจมตีเพื่อฮีโร่แห่งแสงคุง และออกจากเวทีไป

ความเป็นจริงคือ หลังจากนั้น ผมสู้กับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซานเดอร์ และไป 1,000 ปีในอดีต แต่นั่นแน่นอนว่าไม่ถูกแสดง

นักดาบเวทมนตร์ผู้หล่อเหลา ทากัตซูกิ มาโกโตะ เป็นอีกครั้งที่เขาปรากฏตัว ในการต่อสู้กับราชามังกรโบราณ

บนเวที มีนักดาบเวทมนตร์ ทากัตซูกิ มาโกโตะ และราชามังกรโบราณแลกเปลี่ยนเวทมนตร์กันอย่างฉูดฉาด

และก็มีกองทัพพันธมิตรเป็นที่แนวหนา นำโดยนายพลเกราลท์ สูกับกองทัพของมังกรโบราณ

(แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆคือ หลังจากที่ป้องกันป้อมปราการ ผม ลูซี่ และซาซัง บุกรังมังกรนะ…) (มาโกโตะ)

การต่อสู้ที่ฐานที่มั่นและการโจมตี มันมาอยู่ในเหตุการณ์เดียว

และบนเวที นักดาบเวทมนตร์ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ได้การสนับสุนจากฮีโร่สายฟ้า และกำจัดราชามังกรโบราณ

มนเป็นการกระทำ ที่ไปเพิ่มเติมความสำเร็จปลอมๆ ของประเทศแห่งแสงจริงๆ

เมื่อผมมองเกรา-ซัง เขาดูเหมือนจะหงุดหงิดโดยเรื่องนี้ และกระดีกเท้าตีพื้นเบาๆ

เขาต้องสังเกตสายตาของผม เขาเปลี่ยนหน้า และพึมพำ ‘ขอโทษ’ ซึ่งผมได้ยินด้วยเงี่ยหู

ดูเหมือนเกราซังไม่ได้มีความสุขกับละคร

สำหรับฮีโร่คนอื่นที่อยู่ที่นี่ โอลก้าซัง…เธอหลับอยู่ตลอดเวลานี้

ส่วนตัวแล้วผมได้ไม่พอใจกับละครนี่มากขนาดนั้น แต่…ผมอยากจะให้พวกเขาเติมส่วนที่พวกเขาพูดว่าผมได้การนำทาง จากโนอาห์ซามะ

และจากนั้นการแสดงเข้าสู่ช่วงตื่นเต้นที่สุด

โดยไม่มีอะไรเหลืออยู่ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ มาโจมตีเมืองหลวงไฮแลนด์โดยไม่ทันตั้งตัว

คนที่อยู่ที่นั่นคือฮีโร่แห่งแสง และพันธมิตรฮีโร่ ของหลายๆประเทศ

เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่มีพลังที่เหลือเชื่อ

พวกเขาถูกดันถอยหลังไปก่อน แต่ด้วยการมาถึงของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์โนเอลและหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ฟูเรีย…

หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์โนเอล วางบาเรียเพื่อทำให้พลังของปีศาจตัวอื่นๆอ่อนแอลง

หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ฟูเรียเสริมความแข็งแกร่งของพวกพ้องด้วยเสียงเพลง

และด้วยนั่น ฮีโร่แหงแสง ทำการโจมตีปลิดชีพ กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และเราได้การจบอย่างมีความสุข

เมื่อการแสดงจบลง เสียงปรบมือโห่ร้องสะท้อนดั่งสายฟ้า

ผมก็ทำตาม และปรบมือด้วย

หลังจากนั้นรายการของคนที่ให้ความร่วมมือเรียงลำดับอยู่ ที่มีกับการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และลอร์ดปีศาจถูกประกาศ

คนแรก แน่นอนว่าคือฮีโร่แห่งแสง ซากุไรคุง

คนที่สองคือ…ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ ทากัตซูกิ มาโกโตะ

ประเทศแห่งน้ำส่งเสียงโห่ร้องยินดีกับคำนี้

แล้วก็ยังมีคนที่เอะอะด้วย

หรือเหมือนกับ ราชาร้องไห้

“อืม…โซเฟีย?” (มาโกโตะ)

“เพราะทั้งหมด ประเทศแห่งน้ำ อยู่ในเงามาตลอด นี่เป็นครั้งแรก ที่เราได้แสงของเวทีหลักแบบนี้ ทุกคนน่ะ คิดถึงนายว่าเป็นความภาคภูมิใจและความสุข ดังนั้น โปรดรับมันไว้ด้วย” (โซเฟีย)

“…โอเค” (มาโกโตะ)

มันคันๆนิดหน่อย

ยังไงซะ มันไม่ใช่บางอย่างที่แย่

ระหว่างนั่นเกิดขึ้น ชื่อถูกเรียกทีละชื่อตามๆกัน

การแต่งตั้งเกียรติยศที่ยาวแสนยาว จบลงไปแบบนี้

เราไปต่อที่งานต่อไป

“และด้วยนี่ เราจะให้ฮีโร่แห่งแสง ซากุไรซามะ ใส่แหวนบนหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์โนเอลซามะ!”

ทุกคนส่งเสียโห่ร้องยินดีอย่างดัง

งานเองมันเหมือนกับการประชุมคนเลย

ทุกคนตื่นเต้น เพราะพวกเขาาเป็นพยาน กับช่วงเวลาที่ผู้กอบกู้อาเบลเกิดใหม่ และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนาเกินใหม่ จะผูกความสัมพันธ์ของพวกเขา

ซากุไรคุงใส่แหวนลงไปบนนิ้วของราชินีโนเอลอย่างช้าๆ บนเวที

“เฮ้ มาโกโตะ…” (ลูซี่)

“นั่นมันน่าฝันถึงจังเลย…ทากัตซูกิคุง” (อายะ)

ลูซี่และซาซัง ดึงแขนเสื้อของเสื้อผม พร้อมหน้าที่ดูเคลิบเคลิ้ม

(เวลาเก็บมาถึงแล้ว มาโกโตะ)

(มาโกะคุง อย่าหนีนะ โอเค๊~☆?) (เออร์)

ผมได้ยินเสียงแหย่ๆของเทพธิดา

…ผมจะไม่หนีจริงๆ ท่านรู้มั้ยครับ?

“และจากนั้น เราจะมีการกล่าวคำยินดี ของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ ฟูเรียซามะ สู่ทั้งสองท่าน!”

เสียงของคนที่บรรยายการแสดงก่อนหน้า สะท้อนออกมา

ดูเหมือนเราจะได้ยินการพูดของฟูเรียซังที่นี่

ฟูเรียซัง ที่นั่งอยู่ตลอดเวลาจนถึงตอนนี้ ลุกขึ้นไปที่เวทีอย่างช้าๆ

และจากนั้น ประสานมือทั้งสองเข้าด้วยกัน ฟูเรียซัง หันมา อย่างช้าๆ

และจากนั้น เธอแสดง {รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ที่ผมไม่เคยมีวันได้เห็นมันมาก่อน}

…โฮฮฮ่

ผมได้ยินการถอนหายใจชื่นชมเหล่านั้น จากสถานที่จัดงาน

นั่นคือที่รอยยิ้มของฟูเรียซังมีเสน่ห์มากเท่าใด

ผมไม่คัดข้านเรื่องนั้น

อย่างไรก็ตาม…ผมรู้สึกถึงบางอย่าง ไม่ชอบมาพากล

ผมดำยาวที่เงางาม และดวงตาสีม่วงเข้ม

ความงดงาน ที่คุณจะพบว่ามันเชื่อได้ยาก ว่ามาจากโลกนี้

แล้วก็ รอยยิ้มไร้ความกังวล

มันต่างจากรอยยิ้มประชดประชันของฟูเรียซัง มันดั่ง…

แค่เมื่อผมกำลังจะสังเกต ว่าความรู้สึกที่ไม่ชอบมาพากลนี้มันคืออะไร ราชินีแห่งความมืด เปิดปากของเธออย่างช้าๆ และพูด

—–

ช่วงที่สองของการแนะนำ เกี่ยวกับภาพที่ขึ้นบนเว็บไซต์ของโอเวอร์แลพซัง

แผนที่ของทวีปตะวันตก (จากเล่ม 8)

เมื่อผมบอกผู้วาดซังแค่ตำแหน่งของแต่ละประเทศ พวกเขาวาดมันอย่างดีแบบนี้ครับ

การแนะนำตัวะครที่ปรากฏตัว (นี่ก็เป็นเล่ม 8)

 เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook