เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 298 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เข้าร่วมประชุมแผนการ

298 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เข้าร่วมประชุมแผนการ

ตอนสปอนเซอร์โดยคุณ phisut

“งั้นตอนนี้ เราจะเริ่มการปรึกษาเกี่ยวกับการเดินทางทางเหนือครั้งที่ 3”

เสียงของกัปตันหน่วยที่ 5 ของอัศวินแห่งแสงสะท้อนออกมา

นี่คือห้องประชุมของปราสาทไฮแลนด์

ห้องขนาดยักษ์ ที่มีคนได้มากกว่า 100 คนอยู่ข้างใน

คนสำคัญของแต่ละประเทศ เรียงรายแออัดกันที่นี่

มีหน้าที่คุ้นเคยมากมาย และหน้าที่ไม่คุ้นเคยมากมาย

ยังมีโมโมะอยู่ให้กลุ่มคนเหล่านั้นด้วย

มันดูเหมือนเธอเอาหัวพิงที่พักแขน ของเก้าอี้ที่ใหญ่ที่สุด และหลับอยู่

ไม่มีใครจะว่ากล่าวเธอเหรอ?

มันมีจอเวทมนตร์หลายจอลอยอยู่ในอากาศ

พวกมันเป็นอุปกรณ์ถ่ายทอดสด จากอุปกรณ์เวทมนตร์ ที่เรียกว่าระบบดาวเทียม ที่เชื่อมต่อกับทุกฐานกองทัพ ในทั้งทวีป

ขอบคุณเรื่องนั้น จำนวนผู้เข้าร่วมมันขึ้นไปเป็นหลายร้อย

ผมนั่งอยู่เก้าอี้ที่มุมของห้อง

เจ้าหญิงโซเฟียนั่งอยู่ข้างผม

“ตั้งแต่ทีแรก เหตุผลที่เราล้มเหลว ในการสังหารราชามังก็โบราณ มันเป็นความผิดพลาดของไฮแลนด์ พวกเขาควรจะล้างความเสียเกียรตินั้นไป”

“นั่นถูกแล้ว นั่นทำไม ชั้นพูดว่า 7 ประเทศควรจะร่วมมือกัน”

“พวกเราเพิ่งถูกค้นพบ และพวกเราไม่มีคนว่างที่จะไปเสนอการช่วยเหลือ”

“กึ่งปีศาจจำนวนมากได้รวมกันอยู่ที่นั่น และชั้นได้ยินวาพวกเค้าฝึกกองทัพทั้งวันทั้งคืน”

“โอ้? ไปได้ข่าวลือนั้นได้ยังไงกัน? เป็นไปได้มั้ยว่านายส่งสายลับเขามาในประเทศของเรา -ประเทศที่เป็นพวกเดียวกัน? นั่นมีปัญหานะ”

“นายกรัฐมนตรีของลาโฟรเอจ อย่ามองไฮแลนด์เป็นศัตรูมากเกินไป…”

“นายพลทาริสก้าของประเทศแห่งไฟ ได้กลายเป็นใจเท่ามดไปแล้ว”

“พูดอย่างนั้นมันเป็นการดูหมิ่นนายพลเราอย่างหนัก ถอนคำพูดด้วย”

“ขออภัย ออราเคิลแห่งไฟดาเลีย-ซามะ”

บรรยากาศในห้องประชุมไม่ค่อยดี

เหตุผลมันชัดเจน

นั่นเพราะประเทศแห่งความมืด เลือกที่จะออกความคิดเห็นที่ตรงกันข้าม กับความคิดเห็นของประเทศแห่งแสง ทั้งหมด

“ตัวแทนของสปริง ล็อกและคาลีรัน มีอะไรที่อยากจะพูดมั้ย?” (เอสเธอร์)

คนที่พูดอย่างนั้น เพื่อที่จะเปลี่ยนหัวเรื่อง คือออราเคิลแห่งโชคชะตา เอสเธอร์-ซัง

“ไม่มีอะไรจากเรา”

“ไม่มีอะไรจากเราด้วยจริงๆ…”

แต่มันจบที่การเป็นกระสุนด้าน

พวกเขาน่าจะไม่อยากพูดในบรรยากาศนี้

〈มันเป็นขวากหนามกันจังเลยนะ…〉 (มาโกโตะ)

ผมกระซิบกับเจ้าหญิงโซเฟียข้างผม

〈หลังๆ มันเป็นอย่างนี่ตลอดเวลา…〉 (โซเฟีย)

เสียงของเจ้าหญิงโซเฟียมืดมน

องค์ประกอบของการประชุม เป็นแบบนี้

คนที่นำการประชุม คือไฮแลนด์

ลาโฟรเอจ ต่อต้านพวกเขา

ประเทศแห่งแสง เป็นประเทศที่มีชนชั้น ที่เชื่อว่ามนุษย์นั้นเหนือกว่า

กึ่งปีศาจถูกกดขี่มาเป็นหลายปีมากๆ ภายในพวกเขา

ประเทศแห่งความมืด เป็นประเทศที่รวบรวมกึ่งปีศาจ

แน่นอนว่าพวกเขามีความแค้นมาเป็นปีๆ

เกรท คีธและคาเมลอน พยายามที่จะจตัดสิน การเผชิญหน้าของสองประเทศนี้

ตัวแทนของสปริง ล็อก ประเทศแห่งดิน และโรเซส ที่มีอำนาจกองทัพต่ำ แทบไม่พูดอะไร

ถ้ามันเป็น 1 ปีก่อน ประเทศแห่งแสง จะอยู่เหนือพวกเขาทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม เพราะความพ่ายแพ้ กับราชามังกรโบราณ จุดยืนได้อ่อนแอลงอย่างยิ่งใหญ่

และบนเรื่องนั้นเข้าไปอีก ฝ่ายของราชินีโนเอลที่ยังเด็กอยู่ และพี่ชายเธอ -เจ้าชายคนแรก- สร้างปัญหาภายในประเทศ ให้กลายเป็นเละเทะ

ผมคิดว่าราชินีโนเอล ควรจะขับไล่ฝ่ายที่ต่อต้าน ในฐานะผู้ปกครอง แต่มันดูเหมือนเธอทำไม่ได้

เจ้าหญิงโซเฟียพูดว่า: ‘เพราะทั้งหมด ราชินีโนเอลมีเมตตา…’ แต่ ความเป็นจริง คือประเทศอื่นๆดูถูกเธอ และเรียกเธอว่า ‘ไร้เดียงสา’

ผมตกใจนิดหน่อย ที่ประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดหมายเลขหนึ่งของทวีป จะปลี่ยนไปมากขนาดนี้ เมื่อเวลาที่ผมไม่อยู่

เมื่อเทียบกัน ประเทศแห่งความมืด เป็นหนึ่งเดียวกัน ภายใต้ธงและการปกครอง ของราชีนีคนใหม่ ฟูเรีย-ซัง

ฟูเรีย-ซังก็เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ด้วย และเธอถูกบูชา เหมือนเทพธิดา โดยผู้คนของประเทศแห่งความมืด

จากเด็กๆสู่ผู้อาวุโส; ทุกๆ ทุกๆ คน เคารพคำพูดของราชินี

“ถ้าจะต่อต้านทุกอย่างที่พูดมา งั้นเสนออะไรบ้าง!”

“แค่เฝ้าดูสถานการณ์ซักพัก”

“มันไร้ความรับผิดชอบและประมาทเลินเล่อ”

รอยแผลระหว่างประเทศแห่งแสง และประเทศแห่งความมืด มันลึก

ราชินีโนเอลฟังเรื่องนี้ และไม่ได้พูดอะไร

แต่ ผมเห็นความเหนื่อยล้า ข้างหลังสีหน้าที่จริงจังของเธอได้

ผมมองดูฟูเรีย-ซัง

เธอไม่ได้ดูเหมือนจะสนใจการประชุม เธอได้ลูบหลังแมวดำตลอดเวลา

พูดถึงแล้ว โมโมะน่าจะหลับลึก

ผมประทับใจ ที่เธอสามารถที่จะหลับในที่ที่น่าหนวกหูแบบนี้

ดูเหมือนพวกเธอสองคน จะไม่ได้สังเกต ว่าผมอยู่ในการประชุมด้วย

การปรึกษา ไม่ได้เดินหน้าไปเลยซักนิด

มันน่าจะไม่มีความหมายมาก ที่ผมเข้าปรึกษาด้วย

〈แม้อย่างนั้น ทำไม่คนของประเทศแห่งความมืด ทำตัวยิ่งใหญ่มีอำนาจจัง?〉 (มาโกโตะ)

ผมไม่มีอะไรทำ ผมเลยพูดกับเจ้าหญิงโซเฟีย

มันเป็นประเทศ ที่เพิ่งกลับมาจากการเป็นซาก แค่ไม่นานมานี้เหรอ?

〈มันช่วยไม่ได้ คนที่ให้ความร่วมมือมากที่สุด ในการปราบลอร์ดปีศาจครั้งล่าสุด -ราชามอนสเตอร์ทะเลฟอร์เนียส- เป็นนักเวทย์ของประเทศแห่งความมืด〉 (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียตอบคำถามผม

〈แต่คนที่กำจัดฟอร์เนียส เป็นฮีโร่แห่งแสง ซากุไร-คุง ไม่ใช่เหรอ?〉 (มาโกโตะ)

นั่นคือที่ผมได้ยินมา

ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นเพียงความสำเร็จของประเทศแห่งความมืดซะหน่อย

〈ปรกติแล้วฟอร์เนียสซ่อนอยู่ลึกลงไปในทะเล คนที่หยุดการล่าถอยของฟอร์เนียส เป็นนักเวทย์ของประเทศแห่งความมืด และบนเรื่องนั้น คนที่เอาเมฆสีดำสนิทออก ก็เป็นนักเวทย์ของประเทศแห่งความมืดด้วย〉 (โซเฟีย)

〈เข้าใจแล้ว〉 (มาโกโตะ)

สกิลฮีโร่แห่งแสงของซากุไร-คุง เป็นพลังที่ไม่มีใครเทียบ แต่เขาอ่อนแอลงอย่างมาก ถ้าไม่มีแสงของประอาทิตย์

เมฆสีดำสนิท คือเวทมนตร์ที่ทรงพลัง ที่กองทัพลอร์ดปีศาจเป็นเจ้าของ

เห็นว่า คนที่ฝ่ามันไปได้ คือนักเวทย์ของประเทศแห่งความมืด

ผมเข้าใจความสำคัญของประเทศแห่งความมืดแล้ว ด้วยเรื่องนั้น

การปรึกษาที่เร่าร้อน ดำเนินต่อไปแม้แต่ตอนนี้

“ถ้าฮีโร่ทั้งหมดนอกจากฮีโร่แห่งแสง สู้กับราชามังกรโบราณ พวกเค้าควรจะสามารถซื้อเวลาได้เป็นอย่างน้อย เรา ประเทศแห่งความมืด และฮีโร่แห่งแสง-โดโนะ จะปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่เอง”

“พูดอะไรไร้สาระออกมาน่ะ!”

“แต่คนที่เอาเมฆสีดำสนิทออก คือนักเวทย์ของประเทศแห่งความมืด แล้วก็ หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ฟูเรีย-ซามะของเรา มองเห็นอนาคตได้ ถ้ามันฮีโร่แห่งแสง และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ฟูเรีย-ซามะด้วยกัน เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ควรจะไม่เป็นอะไรที่ต้องกลัว”

“โนเอล-ซามะก็มีชื่อหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์อย่าได้ลืมเรื่องนั้นสิ…”

“มันมีการกระซิบจากผู้คน ว่าฟูเรีย-ซามะเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ของจริง”

“นั่นข่าวลือที่ไม่มีน้ำหนัก”

“ถ้างั้นชั้นสงสัยเกี่ยวกับมันนะ ถ้าโลกถูกช่วย โดยตาทิพย์ของฟูเรีย-ซามะ หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ ที่จะสลักชื่อของเธอลงในบันทึกประวัติศาสตร์ สุดท้ายจะเป็นฟูเรีย-ซามะ”

“อย่ามาโง่เง่ามากนัก! อนาคตแบบนั้นไม่มาถึงหรอก!”

“นายจะพูดอย่างเดียวกันเมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ถูกกำจัดได้มั้ย? ฮีโร่แห่งแสง-ซามะ จะสรา้งประวัติศาสตร์แห่งความรุ่งโรจน์เป็น 1,000 ปี กับหญิงสาวศักดิ์สิททธิ์ฟูเรีย-ซามะ!”

“ไร้สาระ!”

หัวข้อตกรางไปแล้ว

〈พวกเค้าพูดเรื่องไรกันตอนนี้…?〉 (มาโกโตะ)

การเดินทางทางเหนือหายไปไหน?

ผมจิ้มไหล่เจ้าหญิงโซเฟีย และขอคำอธิบาย

〈ตั้งแต่การกำจัดราชามอนสเตอร์ทะเล มันมีคนอยากให้ฮีโร่และราชินีอยู่ด้วยกันมากขึ้น แต่แน่นอนว่า ฮีโร่แห่งแสง-ซามะเป็นคู่หมั้นของโนเอล-ซามะ ดังนั้น เรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้…〉 (โซเฟีย)

การจับคู่ผู้กอบกู้เกิดใหม่และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องปรกติที่เด้งขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่านี่มันหยายคายไปมากเหรอ เมื่อพูดต่อหน้าราชินีโนเอลน่ะ?

ผมชำเลืองมงราชินีโนเอล และหน้าของเธอแข็ง

ผมรู้สึกว่ามันโอเค ถ้าเธอจะพูดอะไรบางอย่าง แต่มันมีเหตุผลที่เธอพูดไม่ได้เหรอ?

ในทันทีนั้น ซากุไร-คุง -ที่เป็นหัวเรื่องในตอนนี้เลย- เดินเข้าไปหาราชินีโนเอล และกระซิบใส่หูของเธอ

ดูเหมือนเขาจะไปดูว่าเธอเป็นยังไง

ทำดีมาก ซากุไร-คุง

ตอนนี้ ขณะที่ฟูเรีย-ซัง ที่เป็นเป้าหมายของหัวเรื่อง ผมส่งสายตาไป โดยคิดว่าเธอยังถูหลังแมวดำอยู่ แต่…

…อุว้าาา…

เธอจ้องเขม็งมาที่นี้

ดูเหมือน เธอเพิ่งจะสังเกต ว่าผมเข้าร่วมการประชุมนี้

ตาของเธอเปิดกว้าง และเธอจ้องผม

(ทำไมนายอยู่ที่นี่?!) (ฟูเรีย)

ผมไม่ได้ยินเธอ แต่ผมอ่านได้ จากการขยับของปาก

(คนดู) (มาโกโตะ)

ผมพูดตรงๆ

(…จริงเหรอ?) (ฟูเเรีย)

ฟูเรีย-ซังจ้องผมด้วยตาที่ยังสงสัยในตัวผมอยู่

ดูเหมือนเธอคิด ว่าผมจะไปพูดอะไรแปลกๆ

ตั้งแต่ทีแรก ผมไม่มีอำนาจใดๆในการพูดที่นี่เลย

เพราะทั้งหมด ผมเป็นเพียงอดีตฮีโร่

ผมเพียงแค่ฟัง

ผมถูกเตือน ว่าถ้าผมจะออกความคิดเห็น ผมควรจะส่งเรื่องไปที่กัปตันของอัศวินแห่งแสงก่อน

“พูดอะไรน่ะ?!! ระวังปากด้วย! เจ้ากึ่งปีศาจที่ต่ำต้อย!”

“งั้นแกก็เปิดธาตุแท้ออกมาแล้ว ไอ้ปลิงชนชั้น!”

ในที่สุดมันก็ร้อน

นี่มันลดลงไปสู่การต่อสู้แล้ว

(นี่…มันไม่ดีอีกแล้ว…) (มาโกโตะ)

นี่ไม่ใช่การคุยกันของประเทศที่เป็นมิตร

ถ้าพวกเขาไม่มีศัตรูร่วมกัน นั่นก็คือเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ผมรู้สึกว่าประเทศแห่งแสงและประเทศแห่งความมืด จะทำสงครามกัน

ทำไมมันจบแบบนี้เนี่ย…?

ไอรา-ซามะทำอะไรอยู่?

เป็นไปได้มั้ยว่า ไอรา-ซามะฟังอยู่?

ความสัมพันธ์ของชาติ ในทวีปทิศตะวันตกมันเละเทะนะ ท่านรู้มั้ย?

ผมถามไอรา-ซามะ ที่ควรจะอยู่ในดินแดนสวรรค์ แต่มันไม่มีคำตอบ

ผมไม่สามารถที่จะได้คุยกับเธอ ในไม่กี่วันที่ผ่านมา

ท่านยุ่งเหรอ?

เพราะทั้งหมด เทพธิดดาองค์นั้น ดูเหมือนจะยุ่ง

(เฮ้ ทำไมนายพูดกะไอราแทนที่จะเป็นชั้น? ลืมไปแล้วเหรอ ว่านายเป็นสาวกของใครกัน?) (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะตอบผมแทน

ดูเหมือนท่านจะบูดบึ้งเล็กน้อย

(แน่นอนครับ ผมเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ไม่ใช่มันจะเร็วกว่าถ้าไปถามไอรา-ซามะเหรอ?) (มาโกโตะ)

(นายไม่ต้องไปถามไอรา ถ้ามันแค่นั้นน่ะ ชั้นก็บอกนายได้ ฟังนะ นายรู้ว่านั่นมันถูกห้ามโดยดินแดนสวรรค์ ที่จะเข้าไปยุ่งโดยตรงกับประวัติศาตร์ ใช่มั้ย? นายเป็นผู้คนของดินแดนมนุษย์ มันเลยถูกอนุญาติได้ แต่ มันยกโทษให้ไม่ได้ สำหรับเทพธิดาแห่งโชคชะตา ที่จะไปบิดงอประวัติศาสตร์ในทิศทางที่สะดวกสำหรับพวกเธอ นั่นทำไม แม้ว่าพวกเธอจะรู้ ว่าสิ่งต่างๆมันจะจบแบบนี้ พวกเธอทำอะไรเพื่อหยุดมันไม่ได้) (โนอาห์)

(…เข้าใจแล้ว แต่ แล้วไนอา-ซามะล่ะ? ท่านช่วยไม่ได้เหรอ?) (มาโกโตะ)

ผมไม่ได้เจอท่าน แต่ท่านเป็นเทพธิดาองค์ที่ 7 ของโบสถ์เทพธิดา

ถ้ามันเป็นตอนนี้ที่ประเทศแห่งความมืดกลับมาแล้ว ท่านช่วยไม่ได้เหรอ?

(ไนอา หือห์… ชั้นสงสัย) (โนอาห์)

ผมรู้สึกได้จากคำพูดของโนอาห์-ซามะ ว่าเราพึ่งพาท่านไม่ได้

ในท้ายที่สุด ความขัดแข้งระหว่างมนุษย์ ต้องถูกแก้ด้วยมนุษย์

“จะยืดการคุยที่ยืดยาวนี้ไปถึงไหนกัน?”

“ประเทศแห่งแสงแค่ต้องกำจัดราชามังกรโบราณ นั่นเป็นแผนที่ต้องเริ่มก่อน

“มันก็เป็นเพราะพวกเค้าทำไม่ได้ไง เราเลยต้องมารวมกันที่นี่! ทำไม่นายเข้าใจเรื่องนั้นไม่ได้?!”

“นั่นมันก็เหมือนกันกับเรา อย่าไปบีบบังคับประเทศอื่น เมื่อตัวนายเองทำไม่ได้สิ”

“นี่ไม่ใช่การบีบบังคับ! มันเป็นการขอกำลังเสริม!”

“งั้นเราปฏิเสธ”

“ถ้าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้พลังกลับมา โลกจะจบนะ รู้มั้ย?!”

“มันต่างไปจาก 1,000 ปีก่อนนะ มันมีแค่ลอร์ดปีศาจ 1 คนเหลืออยู่ พวกเค้าจะไม่โจมตี”

การประชุมวิ่งไปเป็นเส้นตีขนานกัน

ประเทศแห่งแสงอยากจะกำจัดราชามังกรโบราณ และเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อย่างรวดเร็ว

บนเรื่องนั้น พวกเขาอยากได้ได้จุดยืน ที่อ่อนแอกลับมา ในทวีปทิศตะวันตก

นั่นทำไมพวกเขารีบที่จะสรุป

ประเทศแห่งความมืด เกลียดประเทศแห่งแสง

นั่นทำไมพวกเขาไม่อยากให้ประเทศแห่งแสง เป็นผู้นำของทวีป

แต่พวกเขาไม่มีอำนาจชาติ ที่จะเป็นเหนือสุดของทวีปทิศตะวันตก

นั่นทำไมพวกเขาอยากจะซื้อเวลา และเพิ่มอำนาจกองทัพ

บนเรื่องนั้น คนเดียวที่ต่อต้านเมฆสีดำสนิท ของกองทัพลอร์ดปีศาจ คือนักเวทย์ของประเทศแห่งความมืด

พูดอีกอย่าง คำพูดของประเทศแห่งความมืด มีน้ำหนักมากที่นี่

พวกเขาอยากจะคงสถานะที่เท่าเทียมกันไว้อย่างนี้

นั่นทำไม การพูดคุย มันไม่จบเลย

มันไม่มี แต่…อะไรที่เข้ามาบางครั้งบางคราว และเป็นตรงกลางหัวเรื่องอยู่ตอนนี้ มันกวนใจผม

—ราชามังกรโบราณ แอสทารอธ

เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดที่นี่ คือลอร์ดปีศาจคนนี้

ตราบใดที่ราชามังกรโบราณในทวีปทิศเหนือ พวกเขาลงมือกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้

ความทรงจำเมื่อง 1,000 ปีก่อน ถูกนำกลับมา

ลอร์ดปีศาจที่แม้แต่เวทมนตร์ระดับพระเจ้า โคไซทัส กำจัดไม่ได้

มังกรโบราณที่แข็งแกร่งที่สุด ที่สืบทอดสายเลือดของเทพเจ้ามังกร และเป็นลอร์ดปีศาจคนสุดท้าย

แล้วก็ยังเป็นพ่อของมังกรขาว-ซัง

ผมได้ไปที่ปราสาท ของราชามังกรโบราณ กับเมล-ซัง

ตอนนี้ ผมประหม่าจริงๆ

สิ่งที่เขาบอกผมตอนนั้น…

—”มาสู้กับชั้น ถ้านายชนะ ชั้นจะให้ตราของราชามังกร”

ถ้าผมจำไม่ผิด เขาบอกผมอย่างนั้น

ผมตอบอะไรกลับไปแล้วนะ

—”เข้าใจแล้ว ชั้นสัญญา มาดวลกันซักวันหนึ่ง”

ใช่

ในเวลานั้น ผู้เล่นอาร์พีจีถูกใช้งาน และมันแสดงขึ้นมาว่า [คุณจะสัญญาที่จะสู้กับราชามังกรโบราณ?]

ผมเลือกไปว่าใช่

สงสัยจัง ว่าราชามังกรโบราณ จำที่เราสัญญากันได้มั้ย

มันเป็น 1,000 ปีก่อน

มันมีโอกาสสูง ที่เขาจะลืม

ในท้ายที่สุด ผมไม่ได้เจอราชามังกรโบราณ 1,000 ปีก่อน

ไม่มีโอกาสให้เราเลย เพราะเราไปทวีปทิศใต้และตะวันตก ที่จะเจอราชามังกรโบราณอีกครั้ง เพราะเขาอยู่ในทวีปทิศเหนือตลอดเวลา

เพราะทั้งหมดแอนนา-ซังและผม ไม่ได้เข้าไปร่วมอะไรลึกซึ้ง กับทวีปทิศเหนือ

และจากนั้น ผมหลับไป 1,000 ปี

ผมไม่ได้เก็บสัญญาของผม

แต่มันไม่มีความจำเป็น ที่ต้องบังคับตัวเอง

มันอาจจะโอเค ที่จะเมินมัน

อย่างไรก็ตาม…

(การดวลกับลอร์ดปีศาจทที่แข็งแกร่งที่สุด… ตราของราชามังกร…) (มาโกโตะ)

…ผมลองดีมั้ย?

ถ้าเป็นเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศ ผมจะไม่สามารถสู้ได้อย่างอิสระ

เพราะฮีโร่เป็นศูนย์กลางของการเดินทางทางเหนือ

แน่นอนว่าพวกเขาจะถูกใส่เข้าไปในแผน

แต่ตอนนี้ ผมเป็นอดีตฮีโร่

มันไม่มีความจำเป็นที่จะรั้งมืออีกแล้ว

ในฐานะนักผจญภัย ผมตรงไปที่ทวีปทิศเหนือได้เลย

(โอ้ชั้น มาโกโตะ นายจะไปหาเรื่องสู้กับแอสทารอธเหรอ?) (โนอาห์)

เสียงของโนอาห์-ซามะ ผู้ที่ฟังดูเหมือนท่านไม่ได้คาดไว้ สะท้อนอยู่ในหัวผม

(ผมทำไม่ได้เหรอ โนอาห์-ซามะ?) (มาโกโตะ)

ผมถามเทพธิดาของผม

ท่านขัดมันเหรอ?

ถ้ามันเป็นไอรา-ซามะ ท่านน่าจะขัดมันแน่นอน

‘โง่เหรอไงกัน?! ร่วมมือกับทุกคนสิ!’ คือสิ่งที่ท่านจะพูดอย่างแน่นอน

แต่…

(หืมม~ {ไม่ใช่หรอก} ดูแลตัวเองด้วย) (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะ ไม่ขัดมัน

เทพธิดาองค์นี้ให้ผมทำอะไรตามใจผมเลย

ด้วยเรื่องนี้ ผมได้การเห็นด้วยของเทพธิดาของผม

แน่นอน ว่าผมจะอธิบายเรื่องนี้กับลูซี่ ซา-ซัง และเจ้าหญิงโซเฟีย

ผมรู้สึกว่ามันดีกว่า ที่จะบอกบางคนของประเทศแห่งแแสง

คนที่ผมสนิทด้วยที่สุดในประเทศแห่งแสงคือโมโมะ

แต่เธอหลับลึกอยู่ตอนนี้ อย่างโชคร้าย

ต่อไปจะเป็นซากุไร-คุง แต่ตอนนี้เข้าอยู่ที่ข้างราชินีโนเอล

พูดอีกอย่าง ในทางปฏิบัติเ็นศูนย์กลางของห้องประชุมนี้

มันเด่นเกินไป ดังนั้นนั่นไม่ได้

คนต่อไปที่คุยด้วยได้ง่ายจะเป็น…คนนั้น หือห์

“จะไปไหนเหรอ?” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียหยุดผม ที่พยามจะออกจากเก้าอี้ของผมอย่างซ่อนๆ

“ชั้นจะไปคุยกับกัปตันออร์โธแปปนึงหน่ะ” (มาโกโตะ)

กัปตันของหน่วยที่ 1ที่อยู่ด้วยกันกับผม ในการเดินทางแห่งประเทศแห่งความมืดก่อนหน้า

คนที่เข้าใจคนอื่น

ที่สุดของทั้งหมด เขาอยู่ในโบสถ์ที่ยิ่งใหญ่ เมื่อเวลาที่ผมเดินทางไปที่อดีต ดังนั้นเขารู้เกี่ยวกับสถานการณ์ถึงจุดๆหนึ่ง

“…ชั้นจะถามรายละเอียดทีหลังนะ” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียต้องรับรู้บางอย่าง เธอไม่ได้ถามรายลละเอียดกับผม

“…ดูเหมือนวัตถุประสงค์ จะไม่ถูกตัดสินใจในวันนี้ด้วย หือห์”

“มันถึงเวลาแล้ว มาสรุปเรื่องนี้สำหรับวันนี้เถอะ”

ดูเหมือนการประชุมกลยุทธ์จะจบแล้ว

ผมเข้าหาเก้าอี้ของกัปตันออร์โธ

และจากนั้น ผมกระซิบเข้าไปในหูของเขา

“…กัปตันออร์โธ มีบางอย่างที่ผมอยากพูดเกี่ยวกับนาย” (มาโกโตะ)

“มาโกโตะ-โดนะ…? รับทราบ การประชุมจะจบในไม่นาน ผมจะหาเวลาทีหลังและ—” (ออร์โธ)

“ไม่ ชั้นจะบอกนายถึงสิ่งที่ชั้นจะมาพูดเลย จริงๆแล้ว ชั้นคิดว่าจะมุ่งหน้าไปที่ทวีปทิศเหนือน่ะ” (มาโกโตะ)

“…หืม?” (ออร์โธ)

กัปตันออร์โธขมวดคิ้วของเขากับคำพูดของผม

“มาโกโตะ-โดโนะ การกระทำที่แปลกๆแบบนั้นจากฮีโร่มัน…ไม่…” (ออร์โธ)

ดูเหมือนกัปตันออร์โธสังเกต ระหว่างกลางคำพูดของเขา

“ตอนนี้ชั้นไม่ใช่ฮีโร่ ชั้นคิดเกี่ยวกับการไปที่นั้นในฐานะนักผจญภัย” (มาโกโตะ)

“ใช่ แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้น เราอัศวินแห่งแสง จะให้ความร่วมมือไม่ได้นะรู้มั้ยครับ?” (ออร์โธ)

“มันโอเค ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลหรอก” (มาโกโตะ)

“ไม่ แม้ว่าคุณจะบอกผมว่าไม่ต้องกังวล…” (ออร์โธ)

กัปตันดูเหมือนอยากจะพูดบางอย่าง

ในทันทีนั้น โมโมะ ที่กำลังหลับอยู่บนเก้าอี้ใหญ่ เข้าหาผมกระทันหัน

เธอได้ยินผมเหรอ?

“ผู้ใช้สปิริต-คุงพูดบางอย่างที่น่าสนใจ!” (โมโมะ)

โมโมะตะโกนในเสียงดัง

สายตาของทุกคนในห้องประชุม ชี้มาที่ผม

เดี๋ยว หยุดนะ

“เฮ้ย โมโมะ…” (มาโกโตะ)

“นายไม่มาหาชั้นเลยซักนิด นี่เป็นการเอาคืน” (โมโมะ)

เธอแลบลิ้นออกมาใส่ผม

“โอ้? ไม่ใช่นั้นอดีตฮีโร่-โดโนะ ของประเทศแห่งน้ำเหรอ?”

“แต่ชั้นได้ยินมาว่าเค้าเกษียณเพราะบาดเจ็บนะ”

“ประเทศแห่งน้ำขาดคนมีพรสวรรค์เหมือนเคย พอมาคิดว่าพวกเค้าแม้แต่พาอดีตฮีโร่มาที่นี่”

“มันไม่ใช่ที่ที่นายจะพูดที่นี่นะ!” 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ประเทศแห่งแสงและประเทศแห่งความมมืดส่งคำพูดที่เจตนาไม่ดีมาให้ผม

ดูเหมือนคนจากฝ่ายราชินีโนเอล และคนที่ศรัทธาฟูเรีย-ซังเหมือนเทพธิดาไม่ชอบผม

“ชั้นอยากให้พวกนายหยุดการดูหมื่น ใส่ทากัตซูกิ-โดโนะ!” (ทาริสก้า)

“ชั้นจะไม่อนุญาตคำแบบนั้นให้ออกมา ต่อผู้มีบุญคุณต่อปะเทศของเรา!” (ฟลอน่า)

คนที่เลือกข้างผมคือนายพลทาริสก้า และออราเคิลแห่งไม้ ฟลอน่า-ซัง

ผมซาบซึ้งสำหรับเรื่องนั้น แต่บรรยากาศในห้องประชุมหนักกว่าเดิมเข้าไปอีกเยอะๆเลย

เราจะทำไงกับบรรยากาศนี้ดีล่ะ

แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ไม่รู้สึกกวนใจโดยเรื่องนี้เลย

เธอมันกล้าหาญจริงๆ

“นี่ไง พูดมันในแบบที่ทุกคนได้ยินเลย” (โมโมะ)

“ฮ่าาา…” (มาโกโตะ)

ผมลังเลที่จะพูดมัน

“ชั้นจะไปเจอกับราชามังกรโบราณ” (มาโกโตะ)

“นายจะพูดว่าประเทศแห่งน้ำ จะทำหน้าที่เป็นแนวหน้า และท้าทายราชามังกรโบราณเหรอ?”

บางคนถามขึ้นมา

“ไม่ ชั้น {คนเดียว} …” (มาโกโตะ)

“””””《หือออออ?!》”””””

คำพูดเหล่นั้น เปลี่ยนห้องประชุมให้กลายเป็นความเอะอะโวยวาย

“นั่นมันฆ่าตัวตาย!”

“ไอ้นี้มันงี่เง่าเหรอไงกัน?!”

“ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ มันบ้าจริงๆ!”

“ตั้งแต่ทีแรก เค้าไม่ใช่ฮีโร่!”

ผมได้ยินการตะโกนเหล่านั้น

ก็นั่นแหละ ที่ทำไมผมถึงอยากจะไปที่นั่นอย่างลับๆ

“ทากัตซูกิ-โดโนะ นั่นเป็นเรื่องจริงเหรอ?!” (ทาริสก้า)

“มาโกโตะ-คุง! นายควรจะไปโรงพยาบาลทันที!” (ฟลอน่า)

นายพลทาริสก้าและฟลอน่า-ซัง ที่พูดช่วยผม ตอนนี้สงสัยกับสติของผม

แล้วคนที่นำเรื่องนี้ไปเป็นอย่างนี้ และคนที่สร้างเรื่องนี้ โมโมะ

“ผู้ใช้สปิริต-คุงได้สู้กับราชามังกรโบราณมาก่อน มันภารกิจที่ลับสุดยาด ในทันทีนั้น ถ้าชั้นจำไม่ผิด… {มันเป็นการเสมอ}” (โมโมะ)

ที่นั่นกลายเป็นเงียบงัน กับคำพูด ของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

“ช-ชั้นไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้นเลย…”

ผมได้ยินคำพึมพำของบางคน

เพราะทั้งหมด ก็เพราะนั่น มัน 1,000 ปีก่อนไง

คนเดียวที่อยู่ที่นั่นคือปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

“มันเป็นเรื่องจริง ชั้นได้ยินมันมาจากไอรา-ซามะ ในชื่อของเทพธิดาแห่งโชคชะตา ชั้นสาบานว่านั่น เป็นเรื่องจริง” (เอสเธอร์)

ออราเคิลแห่งโชคชะตา-ซัง พูดตามทันที และไม่มีใครปฏิเสธมันได้อีกแล้ว

แต่เรื่องนั้นมัน ต้องขอบคุณความเป็นพระเจ้าของไอรา-ซามะนะ

เรียกมันว่าเสมอได้จริงๆเหรอ?

แม้อย่างนั้น มันกลายไปเป็นเรื่องใหญ่มาก

“หนูจะไม่ให้พี่แอบไปหรอกนะ” (โมโมะ)

โมโมะกระซิบใส่หูของผม

“ไม่ใช่มันโอเคเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ไม่! พี่ชอบทำตัวซ่อนๆตลอด เมื่อแค่หลับตาแว้บเดียว มาโกโตะ-ซามะ!” (โมโมะ)

เธออ่านผมออกอย่างสมบูรณ์เลยแฮ้ะ

“ท-ทากัตซูกิ-คุง…” (ซากุไร)

“น-นายพูดจริงเหรอ…” (โนเอล)

ซากุไร-คุงและราชินีโนเอล ที่ระงับจากการพูดจนถึงตอนนี้ ได้ยืนขึ้นทำไม่ไม่รู้

ผมพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ผมชำเลืองมองดูฟูเรีย-ซัง และเธอจ้องมาทางนี้ ด้วยหน้าที่โกรธเคือง

(นี่มันเป็นคนดูยังไงกันห้ะ?!) (ฟูเรีย)

คือที่เธอพูดด้วยปากของเะอ

มันต่างจากคนดูไปนิดหน่อยน่ะ

ผมตอบสนองไปด้วยรอยยิ้มที่นี่ด้วย และการจ้องของเธอคมเข้าไปอีก

“ทากัตซูกิ-โดโนะ ถ้าเป็นอย่างนั้น ประเทศแห่งแสง จะทำคำร้องอย่างเป็นทางการ

เหนือสุดของอัศวินแห่งแสง นางพลยูเวอิน พูดอย่างนี้อย่างจริงจัง

ผมมีเจตนาจะมุ่งหน้าไปที่นั่นในฐานะนักผจญภัย แตมันดูเหมือนมันต้องไปผ่านขั้นตอนอะไรก่อน

ไม่ว่าอย่างไร มันได้ถูกตัดสินว่าผมจะมุ่งหน้าไปทวีปทิศเหนือในปัจจุบัน

■ตอบความคิดเห็น:

มันมีหลายความคิดเห็นเลยครับที่พูดว่า: “ฟูเรีย-ซังน่ารัก” “ความรักของฟูเรีย-ซังมันหนักหน่วง”

ใช่ครับ มันน่ารักและหนักหน่วง

■ข้อความจากผู้แต่ง:

ต้นฉบับของเล่มที่ 8 มันเหมือนนรกเลยครับ! มันไม่จบเลย!!

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

 เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 100/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook