เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 14 สู้กับกริฟฟอน 2

14 สู้กับกริฟฟอน 2

 

“ต่อไป, ทุกคน, ก้าวแรกของการเรียนเวทมนตร์ก็คือการรู้สึกถึงมานา”

 

นี่คือเรื่องตอนที่ผมเรียนรู้อยู่ที่วิหารแห่งน้ำ

 

“เอามือทั้งสองมาข้างหน้า, แล้วพูดตามครู พระเจ้าที่อยู่บนสวรรค์…”

 

“”””พระเจ้าที่อยู่บนสวรรค์…””””

 

(นี่คือที่เค้าเรียกว่าการสวดเพื่อร่ายเวทย์เหรอ?)

 

ในฐานะนักเรียนมัธยม, นี่มันน่าอายมาก

 

แต่มันดูเหมือนว่าการสวดเพื่อใช้เวทมนตร์เป็นเรื่องปรกติในโลกนี้

 

ทนไว้

 

“เป็นยังไงบ้าง? รู้สึกถึงมานารึยัง?”

 

“ไม่นะครับ…” (มาโกโตะ)

 

เด็กรอบๆตะโกนบางอย่างเช่น ‘มันร้อน’ หรือ ‘มันส่องแสง’ และดูมีความสุข, แต่ผมไม่รู้สึกอะไร

 

เอ๋? ไม่ใช่ไม่ดีหรอกเหรอนี่?

 

เป็นไปได้มั้ยว่า ผมแพ้แม้แต่เต็ก?

 

ครูที่หน้าซีดได้มาหาผม

 

“มาโกโตะ-คุง, นี่มันอาจไม่ช่วยเพราะเธออายุมากกว่าแบบนี้ เด็กจะความรู้สึกไวต่อเรื่องแบบนี้มากกว่า”

 

“จริงเหรอครับ…?” (มาโกโตะ)

 

“อย่าทำสีหน้าไม่สบายใจแบบนั้นสิ มาทำด้วยกันมา”

 

เมื่อพูดแบบนี้, เธอจับแขนผม

 

“โปรดตั้งสมาธิไปที่บนฝ่ามือ”

 

“อ-โอเค” (มาโกโตะ)

 

มันมีความรู้สึกเย็นอยู่ที่มือผม

 

น-นี่มัน

 

“เป็นยังไงบ้าง, มาโกโตะ-คุง?”

 

“ผมน่าจะรู้สึกได้” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นชั้นทำเป็นจังหวะเดียวกันกับเธอตอนนี้, มาโกโตะ-คุง มันเป็นความสามารถที่จะไปแทรกแซงมานาระหว่างนักเวทย์ โดยการสัมผัสพวกเขา”

 

“งั้นอะไรแบบนี้ก็สามารถทำได้” (มาโกโตะ)

 

“นักเวทย์ทุกคนที่เกรดสูงและมากกว่า สามารถทำได้ มันมีหลายกรณี ที่นักเวทย์เกรดสูงมีลูกศิษย์น่ะ นี่คือวิธีที่เร็วที่สุดที่จะให้คนเรียนวิธีใช้เวทมนตร์”

 

“ซักวันนึงผมจะใช้มันได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“เธอทำได้เมื่อความเชี่ยวชาญเวทมนตร์เธอสูงกว่าเลเวลของเกรดสูง แต่มันจะทำได้ไม่ดี ยกเว้นเธอจะมีความสัมพันธ์กับธาตุ, ดังนั้นโปรดระวังด้วยนะ”

 

“อาจารย์จังหวะเดียวกับผมได้เพราะอาจารย์ใช้เวทมนตร์น้ำได้ด้วยใช่มั้ยครับ, อาจารย์?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่, ชั้นใช้ทั้งหมด 6ธาตุได้ยกเว้นธาตุมืด”

 

ครูคนนี้สุดยอดมาก…

 

นี่คือบทสนทนาที่ผมจำได้

 

และดังนั้น, ต้องขอบคุณการใช้เวทมนตร์น้ำที่มากมาย, ความเชี่ยวชาญของผมก้าวไปถึงขั้นเกรดสูง, นั่นคือสิ่งที่ครูผมบอก

 

◇◇

 

ผมวิ่งไปที่ที่ยีนและลูซี่อยู่

 

“ยีน! ซื้อเวลาให้หน่อยนะ! ชั้นจะใช้เวทย์ใหญ่!” (มาโกโตะ)

 

“ข-เข้าใจละ!” (ยีน)

 

ยีนโยนดาบของเขาทิ้งและตั้งท่าด้วยโล่, ขาทั้งสองข้างจับพื้นไว้

 

ขากริฟฟอนโจมตียีน

 

เขาสามารถทนได้

 

ชั้นฝากความหวังไว้ที่นายนะ, ยีน

 

“ลูซี่, เร่งมานาขึ้น” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?! อะ?” (ลูซี่)

 

“ดันแขนขวาออกไป, สร้างบางอย่างด้วยมานาก่อนตอนนี้! ชั้นจะเป็นคนควบคุมมันเอง!” (มาโกโตะ)

 

“บางอย่างเหรอ, ที่พูด ชั้นใช้ได้แต่เวทย์ไฟนะ, รู้มั้ย?!” (ลูซี่)

 

“งั้นใช้ไฟ เต็มที่เลย!” (มาโกโตะ)

 

ผมจับมือขวาของลูซี่, และอ้อมมืออีกข้างไปที่เอวของเธอ

 

เหมือนตอนที่ครูทำ

 

“ฮิ้ยะ! ท-ที่ไหนที่จับน่ะ?!” (ลูซี่)

 

“เร็วๆเข้าเหอะ!” (มาโกโตะ)

 

“เออ๋?! เข้าใจแล้ว, งั้นอย่าอยู่ใกล้ให้มากซี่” (ลูซี่)

 

(อะไรแบบนี้?) (มาโกโตะ)

 

แทนที่จะเป็นความรู้สึกว่ามานารวมกันที่ตัว, จินตนาการว่าเป็นหนึ่งเดียวกันกับร่างกายของลูซี่เพื่อรวมมานา

 

จังหวะเดียวกันกับมานาของลูซี่

 

มันดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ยกเว้นว่าคุณจะมีความดึงดูดกับธาตุ, แต่มันไม่มีทางอื่น

 

ถ้าเราทำไม่ได้, งั้นเราจะเป็นอาหารของกริฟฟอน

 

ผมรู้สึกเหมือนโดนพายุดูด

 

และจากนั้น, ผมสังเกตุได้ว่าสิ่งนี้มาจากข้างในตัวของลูซี่

 

(นี่คือมานาของลูซี่, หือห์) (มาโกโตะ)

 

“ฮึ้งห์!” (ลูซี่)

 

ลูซี่ส่งเสียง-ลามกออกมา, แต่ผมไม่มีเวลาจะไปใส่ใจกับมัน

 

นี่มันต่างจากมานาน้อยๆที่ผมมี, นี่มันมานาจำนวนมากดั่งพายุ

 

งั้นนี่ก็คือมานาของเกรดกษัตริย์, หือห์

 

ลูซี่พยายามจะควบคุมสิ่งนี้อยู่ตลอดเวลางั้นเหรอ

 

นี่มันยาก

 

ผมควรจะใจดีกว่านี่นิดนึงตอนที่ฝึกเธอ

 

ลูซี่ยังคงเพิ่มเวทมนตร์ของเธอ

 

ผมพยายามจะเปลี่ยนมันจากเวทมนตร์ไฟเดิมๆ

 

ตัวเลือกได้โผล่ขึ้นมาตรงหน้าผม

 

เฮ้ย! นี่อะไรตอนนี้ยุ่งๆ?

 

[คุณจะใช้เวทมนตร์จังหวะเดียวกันกับลูซี่?]

 

{ใช่} ←

 

{ไม่}

 

แน่นอนว่าใช่

 

[จริงๆเหรอ?]

 

{ใช่} ←

 

{ฉันมาคิดมันดูแล้ว, ไม่}

 

…มันถามผมอย่างไม่ลดละ

 

ผมไม่มีแผนอะไรอื่นอีกแล้ว

 

ผมไม่มีทางเลือกนอกจากทำ

 

ผมรวมมานาจำนวนมหาศาลที่มาจากลูซี่มาสู่มือขวาของผม

 

“[ไฟร์สตรอม]!” (มาโกโตะ)

 

พายุทอร์นาโดไฟยักษ์ได้ปรากฏต่อหน้าของเรา

 

“ยอดเยี่ยม, มันใช้งาน! มากกว่านั้น, เวทมนตร์เกรดสูง!” (ลูซี่)

 

“แต่ชั้นคิดว่าชั้นจะบ้าไปถ้าชั้นลดการป้องกันลง…นะ…!” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้สึกเหมือนปั่นจักรยานความเร็วสูงสุดท่ามกลางพายุไต้ฝุ่น

 

เหงื่อได้ไหลออกมาไม่หยุด

 

ตัวผมร้อน

 

ดั่งว่ามันถูกเผา

 

“ยีน! ถอยไป!” (มาโกโตะ)

 

“ได้!” (ยีน)

 

ยีนไปป้องกันตัวที่ใกล้ๆที่เอมิลี่อยู่

 

‘กรรรร’ กริฟฟอนคำรามและถอยกับเหมือนกับว่าระวังตัว

 

“ออ้า, มันจะหลบแล้ว!” (เอมิลี่)

 

เอมิลี่ร้อง

 

ไฟร์สตรอมจะไม่ไปถึงกริฟฟอน

 

กริฟฟอนหลบไปสู่ท้องฟ้า

 

“เฮ้ย! มาโกโตะ, เราจะทำไง?!” (ยีน)

 

ไฟร์สตรอมกำลังจะผ่านไปด้านข้างของกริฟฟอร

 

(นึกภาพมัน เหมือนน้ำ กริฟฟ่อนลดการป้องกันแล้ว ถ้ามันเป็นตอนนี้, เรายิงมันโดนแน่) (มาโกโตะ)

 

“แพร่กระจาย!” (มาโกโตะ)

 

พายุทอร์นาโดไฟเปลี่ยนเป็นลมหมุนลูกใหญ่ในทันที

 

ความร้อนได้แผ่มาตลอดทางจนถึงตรงนี้

 

‘กกกกกกกี๊’ กริฟฟอนถูกกลืนไปด้วยไฟ

 

“เอออออ๋ห์?! นายเปลี่ยนไฟร์สตรอมระหว่างมันใช้งาน?!” (ลูซี่)

 

“ชั้นได้ฝึกมันมาเผื่อว่าซักวันชั้นจะทำแบบนี้ได้” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมไม่ได้คาดว่ามันจะเป็นเวทมนตร์ที่กว้างขนาดนี้แหะ

 

กริฟฟอนดิ้นรนพยายามจะออกมาจากไฟ, แต่เสาที่ทำด้วยไฟไล่ตามมัน

 

“เหมือนชั้นจะปล่อยแก” (มาโกโตะ)

 

ผมเริ่มที่จะชินกับมานาที่เหมือน-พายุของลูซี่

 

(แต่มันร้อนจริงๆแหะ มันยังมีกลิ่นเหมือนอะไรไหม้ด้วย) (มาโกโตะ)

 

ผมรู้สึกเหมือนร่างกายเต็มไปด้วยหนาม

 

เหงื่อผมหยุดไหล?

 

“ด-เดี๋ยว, มาโกโตะ!” (ลูซี่)

 

“เฮ้ย, นายไหม้แล้ว!” (ยีน)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

ผมมองเห็นไม่ชั้นเพราะไฟร์สตรอม, แต่ร่างผมไหม้?

 

“นี่มันอะไร?” (มาโกโตะ)

 

“มาโกโตะ! หยุดเวทย์ซะ! มากกว่านี้มันจะแย่แล้ว!” (ลูซี่)

 

ลูซี่เริ่มเป็นห่วง

 

“เธอโอเคมั้ย, ลูซี่?” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นโอเค! ยังไงเถอะ, หยุดเวทย์ซะ!” (ลูซี่)

 

[ปล่อย]

 

ผมหยุดเวทมนตร์

 

“เอ๋? ไฟรอบๆชั้นไม่หายไป” (มาโกโตะ)

 

“ทำไมนายยังใจเย็นอยู่?! นายไหม้แล้ว, รู้ป่าว?!” (ลูซี่)

 

“ออา, ใช่” (มาโกโตะ)

 

แม่ว่าเธอจะบอกผมแบบนั้น แต่โล่งจิตทำให้ผมไม่ตื่นตระหนกนะ

 

มันเป็นสกิลที่มีประโยชน์จริงๆ

 

“กริฟฟอนกำลังร่วง!” (เอมิลี่)

 

กริฟฟอนตกมาตรงๆ ตรงที่เอมิลี่ชี้

 

ปีกของมันไหม้, และส่วนนั้นส่วนนี้ของร่างมันกลายเป็นคาร์บอน

 

มันบาดเจ็บสาหัส

 

“ยีน, ไป!” (มาโกโตะ)

 

“ปล่อยชั้นได้! หรือเหมือนว่า, ดับไฟที่ตัวก่อนเหอะ!” (ยีน)

 

ดาบที่ยีนถือส่องแสง

 

“[เต็มพลัง, วินด์เบลด]!” (ยีน)

 

ดาบของยีนถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีเขียว, และได้ตัดหัวของกริฟฟอน

 

“ร-เราทำได้ป่าว?” (ยีน)

 

ยีนทรุดไปอย่างเซื่องซึม

 

ลูซี่เซอยู่ข้างผม

 

ผมต้องดูดมานาเยอะเกินไปเฉียบพลันแน่

 

“อัศจรรย์, อัศจรรย์! ยีน, พวกเรากำจัดกริฟฟอน!” (เอมิลี่)

 

เอมิลี่ได้กอดยีน

 

“ฮ่าาาห์, โล่งใจแหะ” (มาโกโตะ)

 

ความโล่งใจที่กำจัดกริฟฟอนได้ ได้ถอนโล่งจิต

 

พูดตรงๆ, ผมไม่ระวัง

 

ผมพึ่งพาโล่งจิตมากเกินไป

 

มันดูเหมือน ‘รู้สึกร้อน’ ที่คิดก่อนหน้าที่ ที่จริงแล้วรุนแรง

 

“อ๊าาห์…!!” (มาโกโตะ)

 

ความเจ็บปวดจู่โจมทั้งร่างกายผม

 

วิสัยทัศน์แคบลง แคบลง

 

“มา-มาโกโตะ!” (ลูซี่)

 

วิสัยทัศน์ผมได้มืดขึ้นระหว่างที่ฟังเสียงของลูซี่

 

ไม่ดี

 

ผมครองสติไว้ไม่ได้

 

เวทมนตร์จังหวะเดียวกันกับลูซี่

 

แม้ว่ามันจะเป็นการต่อสู้จริง, เราสามารถเอาชนะกริฟฟอนที่เราคิดว่าน่ากลัวอย่างสิ้นหวัง ได้อย่างยอดเยี่ยม

 

มันคือการโจมตีที่ค่อนข้างรุนแรงสำหรับระดับทองแดงเหมือนเรา

 

แต่เพื่อแลกเปลี่ยน, เนื่องจากไม่มีความสัมพันธ์ของเวทมนตร์, ผมถูกเผาด้วยมานาของลูซี่

 

งั้นนั่นคือสิ่งที่มันหมายความถึงตอนที่เธอบอกว่าทำไม่ได้ถ้าไม่มีความสัมพันธ์

 

ผมควรจะถามครูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

วิธีนี้ไม่ได้ผลอีกแล้ว

 

แต่ผมคิดว่ามันทำงานได้อย่างดีนะ

 

…แล้วโลกก็มืด

 

โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน