เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 121 ทากัตซูกิ มาโกโตะได้รับประสบการณ์ฉากสังหาร

121 ทากัตซูกิ มาโกโตะได้รับประสบการณ์ฉากสังหาร

 

“““……”””

 

ความเงียบปกคลุมทั้งห้อง

 

…อึดอัด

 

ลูซี่ได้คิ้วขมวดพร้อมคางของเธอพักอยู่กับมือข้างหนึ่ง

 

ซา-ซัง, ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ยิ้มระหว่างที่ลูบแมวดำ

 

แมวดำ, นายเข้ามาในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่

 

แล้วก็, เจ้าหญิงโซเฟียด้วยหน้าที่ไร้อารมณ์มากกว่าครั้งแรกที่ผมได้พบเธอเสียอีก

 

นั่น…คือหน้าที่เธอแสดงเมื่อเธอประหม่า

 

คนสวย 3 คนนี้มองมาที่ผม

 

ท้องผมปวด

 

ฟูเรีย-ซังมองมาทางนี้อย่างตื่นเต้นพูดว่า: ‘นี่มันสังหาร? ฉากสังหาร?’

 

ได้โปรดช่วยผมได้มั้ย

 

{5 นาทีที่แล้ว}

 

“ชั้นได้เป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงโซเฟีย…” (มาโกโตะ)

 

ทันทีที่ผมพูดอย่างนั้น, อากาศในห้องได้เยือกแข็ง

 

ลูซี่ถาม: ‘ทำไมเจ้าหญิงโซเฟียอยู่ที่นี่?’, ที่โต๊ะทานอาหารเดิมของเรา, ผมเลยตอบด้วยนั่น

 

ใช่, ผมรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น

 

“มาโกโตะ, ที่หมายความว่ายังไง? นายหมั้นไม่กี่วันหลังจากที่มอบจูบแรกให้ชั้นเหรอ?” (ลูซี่)

 

“ฮ่าาห์…แม้ว่านายบอกว่านายรักชั้นตั้งแต่สมัยมัธยมต้น และเราสองคนรักกันตั้งแต่ตอนนั้น…” (อายะ)

 

ประเด็นตรงๆที่ไฟลุกทั้งสองโดนผมติดต่อกัน!

 

จ-ใจเย็น, ผม

 

โล่งจิตใช้งานอยู่มั้ย?

 

แย่แล้ว! ผมบอกไม่ได้!

 

(น-โนอาห์-ซามะ! เอสโอเอส! เอสโอเอส!) (มาโกโตะ)

 

(ทำเต็มที่นะ☆!) (โนอาห์)

 

เทพธิดาไม่นำทางผมเลย!

 

“…ฮีโร่มาโกโตะ, สองคนนี้เป็นแฟนสาวนายเหรอ?” (โซเฟีย)

 

สีหน้าของเจ้าหญิงโซเฟียไม่เปลี่ยน

 

แต่เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย

 

“นั่นใช่แล้ว 《{เรา}》เป็นแฟนสาวของมาโกโตะ, เจ้าหญิงโซเฟีย!” (ลูซี่)

 

““เอ๋?””

 

ซา-ซังและผมมองลูซี่อย่างตกใจ

 

“เข้าใจแล้ว…สหายหายในปาร์ตี้ฮีโร่เป็นแฟนสาวของนายจริงๆ, หือห์…” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียหน้าบูดบึ้ง

 

“ย-ยังไงซะ…แต่ถ้าพูดให้ถูก, มันเหมือนกับว่าอายะและชั้นได้รอคำตอบจากเค้าอยู่นะ” (ลูซี่)

 

ลูซี่สารภาพในทันที

 

ได้ยินสิ่งนี้, เจ้าหญิงโซเฟียขมวดคิ้วของเธอ

 

“ฮีโร่มาโกโตะ…นายจะจูบสาวที่นายไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกด้วย, และนายจะยืนยันความรักที่มีต่อกันเหรอ?” (โซเฟีย)

 

โว้, คู่หมั้นของผมเริ่มจะสงสัยว่าผมเป็นไอเหี้ยที่ไม่แสดงการยับยั้งชั่งใจกับผู้หญิง

 

“มันโอเค, เจ้าหญิงโซเฟีย ทากัตซูกิ-คุงยังบริสุทธิ์ เค้าไม่เคยมีแฟนสาว, รู้มั้ย?” (อายะ)

 

“ซา-ซัง?!” (มาโกโตะ)

 

ทำไมเธอพูดออกมาในที่เปิดเผยอย่างนี้ล่ะ?!

 

“เออ๋, แต่นายพูดตลอดว่านายอยากได้ได้แฟนสาวเร็วๆ, ใช่มั้ย?” (อายะ)

 

“นั่นมันตอนสม้ยมัธยมต้น!, มากกว่านั้น, ชั้นบอกนั่นกับเธอ, ซา-ซัง!” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋…? จ-จริงเหรอ? อะไร~, ชั้นจะโอเคกับนายตอนไหนก็ได้, รู้มั้ย?” (อายะ)

 

ซา-ซังห่อแขนของเธอรอบหัวผมและหน้าของเธอใกล้เข้ามา

 

…เอ๋, เดี๋ยว, เธอทำอะไรน่ะ?

 

“อายะ, เจ้าหญิงโซเฟียแข็งเย็นยะเยือกไปแล้ว, ดังนั้นทำนั่นทีหลัง” (ลูซี่)

 

ลูซี่จับหลังคอของอายะและดึงเธอไป

 

“แล้วก็, ธุระคู่หมั้นกระทันหันอะไรนี่ล่ะ?” (ลูซี่)

 

ลูซี่ถามผม

 

คนที่ตอบคือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

“ชั้นได้เป็นคู่หมั้นของมาโกโตะเนื่องมาจากคำทำนาย” (โซเฟีย)

 

“เอ๋? เธอเป็นคู่หมั้นของเค้าเพราะมันเป็นคำสั่งของเทพธิดาเหรอ?” (ลูซี่)

 

ลูซี่ส่งเสียงด้วยความตกใจ

 

“อะไร งั้น, เธอสองคนก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน, ใช่มั้ย?!” (อายะ)

 

ซา-ซังแสดงความโล่งใจในเสียงของเธอ

 

คิ้วของเจ้าหญิงโซเฟียกระตุก

 

“งั้น, มาโกโตะ, นั่นมันหมายความว่านี่เป็นงานของฮีโร่ด้วยเหรอ?” (ลูซี่)

 

“ซากิ-จังพูดว่า, เพื่อที่จะให้ผู้คนสงบลง, พวกเค้าประกาศการหมั้นของฮีโร่และออราเคิล, และแพร่ภาพของผู้กอบกู้และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์” (อายะ)

 

“ถ้ามันใช้ได้, มันก็ช่วยไม่ได้” (ลูซี่)

 

“ไม่ใช่นั่นยอดเยี่ยมเหรอ, ลู-จัง?” (อายะ)

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง, วิธีที่อายะเรียกลูซี่ได้เปลี่ยนไป

 

“เธอก็โล่งใจด้วย, อายะ” (ลูซี่)

 

ดูเหมือนสองคนจะยอมรับการหมั้นของผมกับเจ้าหญิงโซเฟีย ในฐานะมาตรการทางการเมืองจากประเทศ

 

“……………..นั่นไม่ใช่อย่างนั้น” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียพึมพำ

 

““เอ๋?””

 

“ช-ชั้นรักฮีโร่มาโกโตะ!” (โซเฟีย)

 

““?!””

 

ลูซี่และซา-ซังมองเจ้าหญิงโซเฟียด้วยตาที่เบิกกว้าง

 

แต่พวกเขาสองคนพูดออกมาตรงๆ

 

“ช-ชั้นได้อยู่ในความรักกับมาโกโตะตลอดเวลาตั้งแต่เวลาที่เรามีกันแค่สองคน!” (ลูซี่)

 

“เราแข่งกันที่นี่เหรอ, ลู-จัง? เพราะชั้นรักมาโกโตะ-คุงตั้งแต่สมัยโรงเรียนมัธยมต้น” (อายะ)

 

พวกเธอสามคนจ้องกันระหว่างที่พยายามซ่อนความอายของพวเธอ

 

ฟูเรีย-ซังได้พูด: ‘อัศวินของชั้นเป็นที่นิยม~’

 

เวรเอ๊ย, เล่นเป็นคนดูเหรอ?

 

ฟูเรีย-ซังได้กินอาหารเย็นด้วยตัวเธอเอง

 

ไม่, แมวดำต้องสังเกตบรรยากาศอันตราย, มันย้ายจากซา-ซังไปที่ฟูเรีย-ซัง

 

“นาววว~, นาววว~”

 

“โอ้? อยากได้ปลาทอดของชั้นเหรอ? แกช่างเป็นแมวที่โลภมาก” (ฟูเรีย)

 

เธอพูดระหว่างที่เธอแบ่งอาหารให้กับมัน

 

เวรเอ๊ย, ที่เดียวเท่านั้นที่สงบสุข!

 

“แล้วก็, อัศวินของชั้น, นายชอบใครมากที่สุดล่ะ?” (ฟูเรีย)

 

“เดี๋ยว, ฟูเรีย-ซัง?!” (มาโกโตะ)

 

การจ้องของทั้งสามคนได้สวมกันที่นี่

 

และมันรวมมาที่จุดเดียว

 

“มาโกโตะ…” “ทากัตซูกิ-คุง…” “ ฮีโร่มาโกโตะ…”

 

การจ้องของทั้งสามได้แรงขึ้นและแรงขึ้น

 

พวกเขาเข้าหาผมอย่างมั่นคง

 

เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว, ผมได้ถูกต้อนจนมุม

 

ตาของผมไปปรอบๆเป็นวงกลมระหว่างหน้าของลูซี่, ซา-ซัง, และเจ้าหญิงโซเฟีย

 

นี่มันเป็นไปไม่ได้

 

ถามผมให้เลือกหนึ่งคนจากพวกเธอ!

 

“ได้โปรดมอบเวลาให้ชั้นหน่อย!” (มาโกโตะ)

 

ผมคุกเข่าขอโทษเป็นครั้งที่สองในวันนั้น

 

…ช-ช่างน่าสงสาร

 

ผมได้มองขึ้นไปอย่างลังเล และลูซี่, ซา-ซัง, และเจ้าหญิงโซเฟียได้มองกันเอง

 

“…เราควรทำยังไงดี?” (โซเฟีย)

 

“เราสร้างปัญหาให้เค้าแล้ว…” (ลูซี่)

 

“อืม…เจ้าหญิงโซเฟีย-ซามะ, ถ้าทากัตซูกิ-คุงหมั้นกับเธอ, เธอจะพาเค้าไปที่เมืองหลวงมั้ย?” (อายะ)

 

“ไม่, ชั้นอยากให้ฮีโร่มาโกโตะไปเยี่ยมเยียนประเทศแห่งไม้และประเทศแห่งไฟด้วยกันกับเลโอ แม้ว่าเค้าเป็นคู่หมั้นชั้น, มันไม่เหมือนกับว่าเค้าจะต้องอยู่ด้วยกันกับชั้นตลอด…ไม่, เค้าอาจจะไม่อยู่ด้วยกันกับชั้นในเวลาส่วนใหญ่…” (โซเฟีย)

 

“เข้าใจแล้ว…นั่นลำบากนะ” (อายะ)

 

สีหน้าของลูซี่และซา-ซังได้แสดงความสงสารกับคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

“เฮ้, แล้วถ้าเธอมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่กับเราด้วยล่ะ, เจ้าหญิง-ซามะ?” (ลูซี่)

 

“อ้า, นั่นดีเลย, ลู-จัง” (อายะ)

 

“…อืม, เธอสองคนโอเคกับเรื่องนั้นเหรอ? เธอไม่เกลียดชั้นที่มาบอกเธอว่าชั้นหมั้นกระทันหันเหรอ?” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียถามผมอย่างลังเล

 

“ยังไงซะ, ถ้ามันเป็นคำขอของเทพธิดา, มันช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ว่านั้นถูกเหรอ, อายะ?” (ลูซี่)

 

“ใช่ พูดถึงแล้ว, เจ้าหญิงโซเฟีย-ซามะ, เธอยังไม่ได้ทำอะไรกับทากัตซูกิ-คุง, ใช่มั้ย?” (อายะ)

 

“นั่นงี่เง่าน่า, อายะ เธอเป็นเจ้าหญิงนะ, รู้มั้ย? มันไม่มีทาง…” (ลูซี่)

 

“…..”

 

หน้าของเจ้าหญิงโซเฟียแดงฉานแล้วมองไปทางอื่น

 

““เอ๋?””

 

(นี่มันแย่แล้ว!) (มาโกโตะ)

 

*กิ๊ กิ๊ กิ๊!*

 

หน้าของลูซี่และซา-ซังมองลงมาที่ผม

 

“เฮ้, มาโกโตะ, นายทำอะไรกับเจ้าหญิงโซเฟีย?” (ลูซี่)

 

“อ้าา…นายเหมือนกันกับซากุไร-คุง, หือห์ พวกเขาได้บอกว่าชายต่างโลกมือไวด้วยนะ…” (อายะ)

 

เดี๋ยว!

 

นั่นมันอุบัติเหตุ

 

แล้วก็, มีการพูดแบบนั้นด้วยเหรอ?!

 

“เดี๋ยว! นั่นมันจากชั้น!…ชั้นเป็นคน…ที่ทำนั่นกับฮีโร่มาโกโตะ…” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียพยายามจะหักล้างด้วยหน้าที่แดงฉาน

 

ครึ่งหลังมันแทบจะไม่ได้ยิน

 

“ม-มาโกโตะ, แค่เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหญิงน้ำแข็งแกะสลักที่ทำให้เธอดูเป็นแบบนี้…?” (ลูซี่)

 

“เจ้าหญิงที่รักทากัตซูกิ-คุงมากมาย…นี่มันแย่แล้ว, ลู-จัง” (อายะ)

 

ลูซี่และซา-ซังจับมือกันแล้วมองผม

 

“ส-สำหรับตอนนี้, สิ่งต่างๆจะปรกติซักพัก, ดังนั้นมามีสมาธิกับธุระของฮีโร่ และมอบที่ให้หายใจเพื่อให้ใจเย็นลงและคิด, โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมพยายามปิดหัวข้ออย่างรวดเร็ว

 

สายตาของสมาชิกปาร์ตี้ทั้งสองยังเย็นชาอยู่

 

*แค่ก*

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้ความใจเย็นกลับคืนมา

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, ชั้นจะอยู่ด้วยกันจนกว่าเลโอจะมาถึง นั่นโอเคมั้ย?!” (โซเฟีย)

 

“…ครับ” (มาโกโตะ)

 

แล้วก็, การอยู่ร่วมกันที่แปลกได้เริ่มขึ้น

 

◇มุมมอง โซเฟีย◇

 

ฉันได้ไปๆมาๆจากบ้านของฮีโร่มาโกโตะ

 

ด้วยคำทำนายจากเทพธิดา, ฉันตอนนี้ได้หมั้นกับฮีโร่มาโกโตะ, และใช้เวทมนตร์สื่อสารเพื่อบอกพ่อและแม่

 

ในโรเซส, คำพูดของเทพธิดาเออร์-ซามะ เป็นสิ่งแท้จริง

 

แม้ว่าพ่อของฉันก็ต่อต้านคำทำนายไม่ได้

 

แม้พ่อของฉันจะตะโกนอย่างข่มขู่: ‘เค้าเป็นชายแบบไหนกัน?! พาเค้ามาที่ปราสาทเมื่อลูกกลับมานะ!’

 

แม้ว่าพ่อฉันได้เจอเขาครั้งหนึ่งแล้วที่พิธีประกาศเกียรติคุณฮีโร่…

 

ยังไงซะ, พวกเขาจริงๆแล้วไม่ได้คุยกันเลย, ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ที่พ่อจำเขาไม่ได้

 

ฉันได้บอกเขาเพื่อที่จะให้เลโอมาที่มักกาเรน

 

เมื่อเลโอได้ยินว่าเขาจะไปประเทศอื่นกับฮีโร่มาโกโตะ, เขาได้มีความสุข

 

เขาน่าจะมาที่นี่ในไม่กี่วัน

 

เมื่อนั่นเกิดขึ้น, ฉันจะต้องแยกกับฮีโร่มาโกโตะอีกครั้ง

 

แล้วก็, ฉันเป็นเจ้าหญิงของโรเซส

 

ฉันอยู่ที่บ้านตลอดเวลาไม่ได้

 

ฉันต้องทำงานที่โบสถ์ตอนกลางวัน

 

และมันเป็นแค่ตอนกลางคือที่ฉันกลับมาที่บ้านได้

 

บริษัทฟูจิวาระเป็นคนที่มอบเครื่องใช้ภายในบ้าน

 

ฉันได้ให้เทมพลาร์น้ำปกป้องรอบๆของบ้าน

 

ฉันบอกพวกเขาว่ามันโอเคที่จะมีจำนวนผู้ปกป้องขั้นต่ำเท่าที่จำเป็น, แต่…ดูเหมือนพวกเขาทุกคนได้เฝ้าระวัง

 

ฉันจะต้องไปรอบๆเพื่อทักทายพวกเขาทุกคน

 

มันดูเหมือนบริษัทฟูจิวาระมอบอาหารและที่พักอาซักชั่วคราวให้พวกเขา

 

คนของบริษัทนั้นช่างสามารถจริงๆ

 

อย่างที่คาดกับบริษัทที่ดูแลโดยเพื่อนของฮีโร่มาโกโตะ

 

“โซเฟีย”

 

ฮีโร่มาโกโตะเดินมาหาฉันพร้อมแมวดำบนไหล่ของเขา

 

แค่เมื่ออยู่ในบ้าน, เขาจะคุยกับฉันโดยไม่ต้องมีพิธีรีตอง

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, ทำได้ดีมากที่ฝึกวันนี้” (โซเฟีย)

 

“ชั้นได้ถูกสอนเกี่ยวกับเวทมนตร์ดาบโดยเพื่อนของชั้นเมื่อเร็วๆนี้, และชั้นรู้สึกว่าชั้นใกล้จะเชี่ยวชาญมันแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะเท่ๆคนเดิมได้พูดอย่างมีความสุข

 

“แต่ไม่ใช่ว่าเธอควรพักซักหน่อยเหรอ…?” (โซเฟีย)

 

สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจมากที่สุดหลังจากที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาวันหนึ่งคือ…ฮีโร่มาโกโตะตื่นเร็วกว่าใครๆ, มอบการอธิษฐานให้เทพธิดา, แล้วเริ่มฝึก

 

แล้ว, เขาฝึกมากกว่าใครๆเป็นเวลาส่วนใหญ่

 

แค่การดูเขาทำให้ฉันกังวลว่าเขาจะทำลายร่างกายของเขาด้วยการทำแบบนั้น

 

(…เป็นไปได้มั้ยว่าที่ชั้นบอกเค้าก่อนหน้านี้ว่า ‘นายควรฝึกมากกว่านี้’ มีผลกับเค้า?) (โซเฟีย)

 

เมื่อฉันพูดความกังวลนี้ออกไป, ฉันได้ถูกหัวเราะโดยลูซี่และอายะ-ซัง

 

พูดถึงแล้ว, ชั้นได้ขอให้พวกเธอคุยกับฉันโดยไม่มีพิธีรีตองด้วย

 

“เจ้าหญิงโซเฟีย, การฝึกอย่างบ้าของฮีโร่มาโกโตะเป็นลักษณะที่เค้ามีอยู่แล้ว, ดังนั้นไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น” (ลูซี่)

 

“โซเฟีย-จัง, ทากัตซูกิ-คุงเพียงแต่พบว่าการฝึกนั้นสนุก” (อายะ)

 

“อย่างนั้น…เหรอ?” (โซเฟีย)

 

จากสองคน, ระบบการฝึกของมาโกโตะนั้นจากความตั้งใจของเขาเอง

 

(ชั้นไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับคู่หมั้นชั้นเลย) (โซเฟีย)

 

เวลาที่ฉันอยู่กับเขาได้นั้นสั้น

 

มาพยายามเข้าใจฮีโร่มาโกโตะมากที่สุดเท่าที่ทำได้กันเถอะ

 

◇◇

 

“ล-ลูซี่-ซัง? การแต่งกายที่ไม่เหมาะสมนั่นอะไร?!” (โซเฟีย)

 

“เอ๋?” (ลูซี่)

 

ฉันได้ตะโกนใส่ลูซี่-ซังที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ และเดินไปรอบๆด้วยผ้าเช็ดตัวห่อตัวเธออยู่

 

“เฮ้, มาโกโตะ, ทำไม่เจ้าหญิงโซเฟียตกใจล่ะ?” (ลูซี่)

 

“โซเฟียตกใจกับการขาดสามัญสำนึกของเธอน่ะ” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะพูดสิ่งนี้พร้อมกับการชำเลืองมองข้างในน้ำเสียงที่โกรธ และเขาฝึกต่อไป

 

“แต่เมื่อชั้นอาบน้ำเสร็จ, มันร้อนแล้วชั้นเหงื่อออก, ชั้นเลยไม่ใส่เสื้อผ้าทันที” (ลูซี่)

 

“อย่างน้อยใส่ชุดชั้นใน อ่ะนี่!” (มาโกโตะ)

 

“เฮ้, หยุดส่งชุดชั้นในให้ชั้นนะ!” (ลูซี่)

 

“เธอวางมันอ้าซ่าเหอะ” (มาโกโตะ)

 

“มันน่าอายที่พวกมันถูกจับ!” (ลูซี่)

 

“มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะ?!

 

ทำไมนายใจเย็นมาก?!

 

แล้วก็, แม้ว่ามันเป็นชุดชั้นในที่สะอาด, ส่งมันแบบนั้นนั้นเหลือเชื่อ

 

ลูซี่-ซังเปลือยอยู่ใต้ผ้านั่น, ใช่มั้ย?!

 

“ธ-เธอต้องไม่ทำ! เธอแสดงเนื้อหนังมากเกินไปต่อหน้าผู้ชาย” (โซเฟีย)

 

“จริงเหรอ? เธออาจจะพูดเกี่ยวกับผู้ชาย, แต่มันมีแค่มาโกโตะที่นี่นะ, รู้มั้ย, เจ้าหญิงโซเฟีย?” (ลูซี่)

 

“นั่นไม่ใช่ประเด็นที่นี่นะ, ลูซี่-ซัง!” (โซเฟีย)

 

“น่า น่า, เปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว” (มาโกโตะ)

 

“กย้า! ผ้าเช็ดตัวจะหล่นถ้านายทำอย่างนั้น…นายอยากจะเห็นมันเหรอ?” (ลูซี่)

 

“นิดหน่อย” (มาโกโตะ)

 

“ฮีโร่มาโกโตะ!” (โซเฟีย)

 

“ล้อเล่นน่ะ” (มาโกโตะ)

 

…ฉันได้เริ่มมึนแล้วที่นี่

 

นี่คือที่เขาเป็นปรกติเหรอ?

 

◇◇

 

“อ-อายะ-ซัง! ทำไมเธอพยายามจะเข้าไปที่ห้องของฮีโร่มาโกโตะล่ะ?!” (โซเฟีย)

 

“ไปเล่น?” (อายะ)

 

“มันได้ดึกแล้วนะ! เธอต้องไม่เข้าห้องของผู้ชายในเวลานั้นก่อนจะแต่งงาน!” (โซเฟีย)

 

“หืมม, แต่ชั้นได้ไปที่นั่นตลอดนะ?” (อายะ)

 

“เอ๋, แต่…” (โซเฟีย)

 

ระหว่างที่อายะ-ซังพูดอย่างนั้น, เธอไหลเข้าไปในห้องของฮีโร่มาโกโตะ

 

ฉันได้ลังเลวินาทีหนึ่งก่อนจะเข้าไป

 

ข้างในห้อง…

 

“ผีเสื้อน้ำ?” (โซเฟีย)

 

มีผีเสื้อสีน้ำเงินมากกว่าร้อยบินไปรอบๆห้อง

 

เขาควบคุมเวทมนตร์น้ำมากขนาดนี้

 

ฉันได้มองเจ้าของห้องระหว่างที่ลนลายและ…

 

“อ้า, แล้วชั้นก็สงสัยว่าแกอยู่ไหน ซุย, มานี่~” (อายะ)

 

“ซา-ซัง, เธอมอบชื่อให้แมวดำเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

แมวดำได้ทำเสียงร้อง ‘นาวว~’ ขณะที่เขาลูบมัน

 

“ใช่ น่ารัก, ใช่มั้ยล่ะ?” (อายะ)

 

“ทำไมเขาขื่อซุยล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

“มันร้อง นาว นาว, ชั้นเลยให้เธอชื่อซุยเตอร์ สั้นๆคือซุย!” (อายะ) <ทวิตเตอร์ แต่ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันครับ>

 

“…ชั้นเรียกร้องการเปลี่ยนชื่อ” (มาโกโตะ)

 

“เออ๋, แต่ชั้นเรียกเธออย่างนั้นไปแล้วนะ” (อายะ)

 

“เธอเป็นคนเดียวที่เรียกแมวอย่างนั้น” (มาโกโตะ)

 

(พวกเค้าพูดเรื่องอะไรกัน…? นั่นเป็นคำจากโลกของเค้าเหรอ?) (โซเฟีย)

 

เขาได้คุยกับอายะ-ซัง

 

ระหว่างที่ควบคุมผีเสื้อน้ำเวทมนตร์หลายร้อย

 

ไม่ร่าย, โดยไม่แม้แต่มองพวกัน

 

ตอนนี้ฉันเข้าใจอย่างดีที่เลโอพูดเมื่อนานมาแล้ว

 

ความสามารถในการควบคุมเวทมนตร์ของมาโกโตะ ไกลจากคนธรรมดา

 

แม้ว่าฉันก็บอกได้ว่าภาพที่ฉันเห็นตรงหน้านั้นแปลก

 

“โซเฟีย, มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นขอโทษที่รบกวนระหว่างฝึก อายะ-ซัง, เธอต้องไม่รบกวนเค้าระหว่าง—” (โซเฟีย)

 

ฉันมองไปที่อายะ-ซังระหว่างพูดสิ่งนี้, และ…

 

อายะ-ซัง?!

 

“ทำไมเธอนอนที่เตียงของฮีโร่มาโกโตะล่ะ?!” (โซเฟีย)

 

“อาา, กลิ่นของทากัตซูกิ-คุง~” (อายะ)

 

กกกุห์, เป็นกลินแบบไหนกัน—ฉันคิดอะไรอยู่?!

 

“ฮ่าาห์…นอนในห้องเธอเองซี่วันนี้, ซา-ซัง” (มาโกโตะ)

 

“ได้, ชั้นจะพยายาม” (อายะ)

 

“ได้โปรดรอเดี๋ยว นายหมายความว่ายังไงเมื่อกี้นี้?” (โซเฟีย)

 

นี่เป็นบางอย่างที่ฉันปล่อยผ่านไปไม่ได้ในฐานะคู่หมั้นของเขา

 

“มีหลายครั้งที่ซา-ซังจะแค่มาโยนตัวเธอลงบนเตียงของชั้นแล้วหลับไปหลังจากนั้น” (มาโกโตะ)

 

“น-นั่นหมายความว่านายนอนด้วยกันกับเธอเหรอ…?” (โซเฟีย)

 

ม-ไม่มีทางน่า!

 

งั้น, พวกเขาก็เป็นคู่กันจริงๆ…

 

“ชั้นนอนคนเดียวบนพื้น” (มาโกโตะ)

 

“นายนอนกับชั้นได้นี่” (อายะ)

 

“คงจะทำได้หรอก!” (มาโกโตะ)

 

(งั้นนายก็อายที่นั่น…) (โซเฟีย)

 

นี่เป็นชีวิตประจำวันของฮีโร่มาโกโตะ

 

{ฉันนึกถึงคำพูดของเทพธิดาเออร์-ซามะ}

 

“มาโกโตะ-คุง แน่นและทึบ, เธอเลยต้องเป็นฝ่ายรุกอย่างแรงจริงๆ ไม่งั้นมันจะไม่ได้ผล” (เออร์)

 

“แรงจริง, แบบไหนเหรอ…” (โซเฟีย)

 

“หืมม, มันอาจจะดีที่จะลอกเลียนแบบลูซี-จังและอายะ-จัง มันจะถึงจุดที่ว่าเธอจะตอบสนองด้วย ‘พวกเธอรุกมากขนาดนี้, แต่นายตอบสนองแบบนั้นเหรอ?!’ อะไรแบบนั้น, ชั้นเลยเข้าใจได้ว่าเค้าแม้แต่ป้องกันการยั่วยวนจากโนอาห์~” (เออร์)

 

“ข-เข้าใจแล้ว…” (โซเฟีย)

 

แม้ว่าท่านบอกให้ยั่วยวนเขา, เออร์-ซามะ

 

“เธอควรจะรวมพลังกับฮีโร่มาโกโตะ และช่วยเหลือประเทศแห่งน้ำโรเซส” (เออร์)

 

เออร์-ซามะพูดส่วนสุดท้ายอย่างซีเรียสและจากไป

 

มันจริงที่ว่าฉันไม่มีประสบการณ์ในเรื่องความรัก

 

ถ้าไม่ได้ทำอะไร, ก็ไม่มีอะไรเริ่มต้น

 

ในที่สุดฉันก็สามารถหมั้นกับเขา ต้องขอบคุณคำแนะนำของเทพธิดา-ซามะ

 

{ฉันตัดสินใจจะทำ}

 

◇มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ◇

 

“…ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียเข้ามาที่ห้องผม

 

ผมได้นั่งอยู่บนเตียง, ทำการฝึก

 

สีหน้าของเธอได้เยือกเย็นกว่าปรกติ

 

“อ้าา, โซเฟีย, มันเกือบได้เวลากินข้าวเย็นแล้ว…?” (มาโกโตะ)

 

ดูเหมือนเธอจะมาที่นี่เพื่อเรียกผม

 

ระหว่าที่ผมคิดว่าผมควรไปที่ห้องกินข้าว…

 

*ก่ะชั่น*

 

เสียงของบางอย่างปิดได้ดัง

 

“โซเฟีย…?” (มาโกโตะ)

 

“…ชั้นนั่งข้างนายได้มั้ย?” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียนั่งข้างผมก่อนผมจะตอบได้

 

เธอวางมือซ้ายของเธอข้างบนมือขวาของผม

 

หัวใจผมเต้น

 

ไหล่ของเจ้าหญิงโซเฟียที่หน้าแดงได้สัมผัสกับไหล่ผมเบาๆ ระหว่างที่รักษาความไร้สีหน้า

 

“ฮีโร่มาโกโตะ…” “โซเฟีย…”

 

พวกเรากำลังจะพูดบางอย่างในเวลาเดียวกัน

 

“ถึงนักผจญภัยทุกคนในมักกาเรน! มารวมตัวกันที่ประตูรั้วทิศตะวันตกทันที! ฝูงของมอนสเตอร์ได้ปรากฏขึ้นมา! ระดับความอันตรายเป็นกำหนดภัยพิบัติเมือง ขอย้ำ…”

 

เสียงประกาศฉุกเฉินได้สะท้อนไปทั่วเมืองจากสมาคมนักผจญภัยโดยใช้เวทมนตร์ลม

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord