เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 120 ทากัตซูกิ มาโกโตะและโซเฟีย

120 ทากัตซูกิ มาโกโตะและโซเฟีย

 

ห้องรับแขกของโบสถ์ที่นับถือเทพธิดาแห่งน้ำ เออร์-ซามะ

 

ผมได้ถูกเรียกมาที่นี่โดยเจ้าหญิงโซเฟีย, และผมนั่งที่เก้าอี้ที่นุ่มนิ่ม

 

ผมได้อยู่ที่มักกาเรนมานานแล้ว, แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาที่โบสถ์

 

มีแค่เจ้าหญิงโซเฟียและผมอยู่ในห้อง

 

“~♪”

 

เจ้าหญิงโซเฟียเทน้ำชาในอารมณ์ที่ร่าเริง

 

เธอได้เริ่มเก่งกับมันแล้ว

 

(ชั้นง่วงอ่ะ…) (มาโกโตะ)

 

ผมได้คุยกับซากุไร-คุงตลอดคืน, ความต้องการที่จะนอนนั้นสูงอย่างบ้าคลั่งตอนนี้

 

ตอนแรกเราคุยเกี่ยงกับความมุ่งมั่นของฮีโร่, ลอร์ดปีศาจแบบไหนที่อยู่ในทิศเหนือ, และเกี่ยวกับงาน, แต่มันเปลี่ยนไปเป็นการคุยเรื่องอดีตอย่างช้าๆ, และครึ่งหลัง, มันเป็นการคุยเกี่ยวกับการแกล้งที่เป็นที่นิยมในเวลาของเราเมื่อตอนประถม, ข้อพิพาทที่เรามีกับนักเรียนโรงเรียนเขตข้างเคียงเรื่องสนามเด็กเล่น, และเมื่อถึงเวลาที่ผมสังเกต, กลางคืนได้หมดไปแล้ว

 

มันค่อนข้างเป็นเวลาที่สนุก

 

แต่ทำไมซากุไร-คุงจำอดีตได้ในรายละเอียดขนาดนั้น

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, ขอบคุณที่รอ” (โซเฟีย)

 

แก้วของชาที่มีกลิ่นผลไม้บางๆได้วางอยู่ตรงหน้าผม

 

ข้างมัน, มีคุกกี้ช็อคโกแลตชิพ

 

“ขอบคุณ” (มาโกโตะ)

 

ขอบคุณเธอ, ผมได้จิบชา

 

อร่อย

 

ระหว่างที่อยู่กับมัน, ผมหยิบคุกกี้

 

“หืม?” (มาโกโตะ)

 

“มีอะไรเหรอ, ฮีโร่มาโกโตะ?” (โซเฟีย)

 

คุกกี้ได้นุ่มเมื่อกัด, และมันแตกอย่างง่ายดายข้างในปากผม

 

พื้นผิวแบบนี้…ผมจำมันได้จากที่ไหนซักแห่ง…

 

“ไปเอาคุกกี้นี้มาจากไหนเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“มันได้เป็นที่นิยมในโรเซสเมื่อเร็วๆนี้ มันเป็นผลิตภัณฑ์ที่บริษัทฟูจิวาระขาย” (โซเฟีย)

 

จากฟูจิ-ยัง?! งั้น, นี่เป็นผลิตภัณฑ์จากญี่ปุ่น?

 

“ว่าแต่, มันชื่อว่าอะไร?” (มาโกโตะ)

 

“อืม, คันทรี่มาม่า” (โซเฟีย)

 

อย่างที่ผมคาด

 

พวก, มันเลียนแบบได้ดีอย่างที่สุด

 

ผมจบที่การกินมันอีก 3 ชิ้นทันที

 

“ดูเหมือนนายจะชอบมันนะ” (โซเฟีย)

 

เธอยิ้มให้ผม

 

อุ้บซ์, ผมทำนั่นต่อหน้าเจ้าหญิง

 

“ชั้นขอโทษสำหรับมารยาทที่เสียๆ, เจ้าหญิงโซเฟีย” (มาโกโตะ)

 

เมื่อผมพูดอย่างนั้น, เธอทำสีหน้าเสียใจ

 

“…มีอะไรเหรอ, เจ้าหญิงโซเฟีย?” (มาโกโตะ)

 

“อืม…นายได้โปรดหยุดเรียกชั้นอย่างสุภาพขนาดนั้นได้มั้ย?” (โซเฟีย)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

“ได้โปรดเรียกชั้นว่าโซเฟีย เหมือนเมื่อตอนที่ประเทศแห่งแสง” (โซเฟีย)

 

(?!)

 

ผ-ผมเรียกเจ้าหญิงโซเฟียโดยไม่มีคำให้เกียรติเหรอ?

 

(นายทำ เมื่อตอนที่โบสถ์งูโจมตี) (โนอาห์)

 

(จริงเหรอ, โนอาห์-ซามะ?) (มาโกโตะ)

 

(นายช่างเป็นชายที่ร้าย~ แม้ว่าโซเฟีย-จังจำมันได้ตลอดเวลา) (โนอาห์)

 

ผมจำไม่ได้จริงๆ

 

เพราะทั้งหมดมีหลายอย่างเกิดขึ้นในเวลานั้น

 

เจ้าหญิงโซเฟียมีสีหน้ากังวลอยู่ตรงหน้าผม…ไม่, นั่นไม่ใช่

 

“โซเฟีย” (มาโกโตะ)

 

“คะ, มาโกโตะ!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียมองผมด้วยรอยยิ้ม, และผมมองกลับไปที่เธอ

 

““……””

 

พวกเราเลี่ยงสายตาในเวลาเดียวกัน

 

มันน่าอาย

 

“เมื่อมันมีแค่เราสองคน, ชั้นไม่ถือถ้านายเรียกชั้นโดยไม่ต้องมีคำให้เกียรติ” (โซเฟีย)

 

“อ-โอเค” (มาโกโตะ)

 

ผมได้รับอนุญาตจากเธอแล้ว!

 

มันโอเคจริงๆเหรอ?

 

พูดถึงแล้ว, ชั้นได้ยินมาว่านายพูดกับฮีโร่แห่งแสง-ซามะเกี่ยวกับการเดินทางทางเหนือ” (โซเฟีย)

 

“ใช่ มันดูเหมือนชั้นต้องเข้าร่วมทีมพันธมิตรฮีโร่หรืออะไรบางอย่างแบบนั้น” (มาโกโตะ)

 

“…เกี่ยวกับเรื่องนั้น…” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียพูดด้วยสีหน้าขอโทษขอโพย

 

ประเทศแห่งแสงพูดว่ามันโอเคสำหรับประเทศแห่งน้ำ ที่จะเลือกไม่ว่าเป็นเจ้าชายเลนเนิร์ด หรือผมเพื่อไปปราบลอร์ดปีศาจ

 

แทนที่จะอย่างนั้น, มีความต้องการจากกัปตันอัศวินแห่งแสงให้ผมเข้าร่วม

 

แล้วก็, กัปตันอากาศทิศเหนือ, เกราลท์ วาเลนไทน์, พูดอย่างเร่าร้อนว่า: “ให้ทากัตซูกิ มาโกโตะเข้าร่วมไม่ว่าจะยังไง! ไม่ว่าจะยังไง, โอเคมั้ย?!”

 

อออุ…เกราลท์-ซังนั่น…

 

“ยังไงซะ, ชั้นจะเข้าร่วม” (มาโกโตะ)

 

ด้วยคอนเนคชั่นของผมผ่านซากุไร-คุง, ตำแหน่งของผมควรจะอยู่ที่ฝั่งทะเล

 

ไม่มีปัญหาที่นั่น! (ทิ้งงานไว้ให้คนอื่น)

 

“…ไม่, เลโอก็จะเข้าร่วมด้วย” (โซเฟีย)

 

“หนึ่งคนก็โอเคแล้ว, ใช่มั้ย? เจ้าชายเลนเนิร์ดยังเด็กอยู่, มันเลยไม่โอเคเหรอที่จะให้เค้าอยู่ด้านหลังน่ะ?” (มาโกโตะ)

 

โซเฟีย-โอเน่ซังเป็นสปาร์ตัน?

 

“ราชวงศ์โรเซสเป็นสัญลักษณ์ของความสงบสุขในประเทศแห่งน้ำ ไม่ว่าฮีโร่ต่างโลกจะแข็งแกร่งแค่ไหน, พึ่งพาแค่เค้าอย่างเดียวและเริ่มอิ่มเอมใจจะต้องไม่เกิดขึ้น แล้วก็, ถ้าเราพ่ายแพ้การต่อสู้นี้, พวกเราจะถูกปกครองโดยปีศาจ ไม่มีที่ไหนให้หนี” (โซเฟีย)

 

คำพูดของโซเฟียนั้นเข้มแข็ง

 

มันแค่นั่น…

 

“พูดจากใจแล้ว, เค้าได้ค่อนข้างกลัวเมื่อเวลาที่เราสู้กับฝูงของมอนสเตอร์ที่ประเทศแห่งแสง…” (มาโกโตะ)

 

ทั้งหมดเพราะเขา 9 ขวบ นั่นปรกติ

 

ผมรู้สึกว่า, แม้ว่าพวกเราบังคับเขามา, เขาจะไม่ได้เป็นกำลังต่อสู้มากขนาดนั้น

 

“นั่นทำไม ชั้นอยากให้เลโอไปกับนาย พูดจากใจ, เขาจะไม่สามารถได้รับประสบการณ์การต่อสู้จริง ถ้าเขาแค่ฝึกในโฮรันต่อไป แล้วก็, เลโอได้ติดนาย” (โซเฟีย)

 

“…ชั้นเป็นนักผจญภัยนะ, รู้มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่คิดว่านั่นเป็นงานสำหรับให้เจ้าชายทำ

 

“นายเป็นฮีโร่ของประเทศของเรา จริงๆแล้วชั้นอยากให้นายทำอย่างเดียวกันกับฮีโร่แห่งแสง แล้วไปพบฮีโร่ของประเทศอื่น โดยเฉพาะประเทศเพื่อนบ้านนอกจากประเทศแห่งแสง; สปริงล็อก และเกรทคีธ พวกเค้าเป็นประเทศที่เราจะต้องร่วมมือในกรณีที่บังเอิญว่ากองทัพปีศาจได้โจมตี” (โซเฟีย)

 

“เรื่องทางการเมืองเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมเข้าใจนั่น

 

ผมไม่รู้เกี่ยวกับมารยาทในประเทศอื่น, ดังนั้นการได้มีเจ้าชายเลนเนิร์ดมากับผมจะช่วยผมได้

 

(แม้อย่างนั้น…) (มาโกโตะ)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดที่ยังเด็ก จะทำหน้าที่เป็นทูตเมื่อไปที่ประเทศอื่น, และเป็นส่วนหนึ่งของฮีโร่ที่จะช่วยกอบกู้โลก, หือห์

 

ธุรกิจฮีโร่มันแรงงานทาสจริงๆ

 

“ชั้นไปตรวจสอบเมืองรอบๆในไม่กี่วันนี้, ทั้งหมดได้รับความเสียหายเพิ่มขึ้นโดยมอนสเตอร์ มันไม่มีช่องว่างในกองกำลังของประเทศเรา…” (โซเฟีย)

 

น้ำเสียงของเจ้าหญิงโซเฟียได้หนักอึ้ง ขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง

 

มันน่าจะทำให้เธอเจ็บ ที่เธอต้องใส่ความรับผิดชอบที่หนักไปบนเจ้าชายเลนเนิร์ด

 

ผมต้อบอะไรไม่ได้ และมองออกไปนอกหน้าต่างเมื่อ…{ตรวจจับได้ตอบสนอง}

 

มอนสเตอร์? ในเมือง?

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, ดูทางนั้นสิ!” (โซเฟีย)

 

“นั่น…ไวเวิร์น?” (มาโกโตะ)

 

ที่ที่เจ้าหญิงโซเฟียได้ชี้ไป, มีไวเวิร์นบินอยู่ข้างบนเมือง

 

มอนสเตอร์หลงที่มาจากป่าที่ยิ่งใหญ่เหรอ?

 

มันดูเหมือนคนเฝ้าระวังของมักกาเรนยังไม่สังเกตมัน

 

“นี่มันแย่แล้ว มันจะแย่มากถ้ามอนสเตอร์โจมตีเด็ก เราต้องบอกทหารทันที” (โซเฟีย)

 

“เดี๋ยว มาจัดการกับมันตอนนี้เลยเถอะ” (มาโกโตะ)

 

ผมเรียกเจ้าหญิงโซเฟียที่รีบให้หยุด

 

“ชั้นยืมมานาเธอหน่อยได้มั้ย, โซเฟีย?” (มาโกโตะ)

 

“…อีกแล้วเหรอ? ถ้ามันเป็นนาย, โอเค” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียแก้มแดงเล็กน้อย ขณะที่เธอพยักหน้า

 

ทำไมแก้มแดงล่ะ?

 

ยังไงซะ, โอเค

 

ผมง่วงอยู่นี่, งั้นมาจัดการมันอย่างเร็วเลยเถอะ

 

ผมจับมือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

{—เมื่อผมมองกลับไปหามัน, ผมไม่ได้คิดถึงมันทั่วๆในเวลานั้น}

 

เพราะการอดนอนของผม, ผมไม่ระวัง

 

[คุณจะทำจังหวะเดียวกันกับเจ้าหญิงโซเฟีย?]

 

ใช่ ←

 

ไม่

 

แม้แต่ผูเล่นอาร์พี่จีซังก็เตือนผม

 

ถามผมว่า: แน่ใจแล้วเหรอ?

 

พอมาคิดวามันจะพาสถานการณ์แบบนี้มา…

 

“เวทย์น้ำ: [ร้อยศรน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

 

“ฮึ้ง!” (โซเฟีย)

 

ผมทำจังหวะเดียวกันกับเจ้าหญิงโซเฟียและยิงเวทมนตร์น้ำ

 

ผมได้ยินเสียงคราญเบาๆข้างผม

 

ลูกธนูน้ำแข็งหลายร้อยโจมตีไวเวิร์น

 

“กย้าาาาาาห์!!”

 

มันร่วงลงไปนอกเมืองระหว่างที่ส่งเสียงร้อง

 

มันใช้งานได้ยอดเยี่ยม

 

ความเข้ากันกับเวทมนตร์น้ำแข็งกษัตริ์ของเจ้าหญิงโซเฟียนั้นสมบูรณ์แบบเหมือนเคย

 

“ขอบคุณ, โซเฟีย” (มาโกโตะ)

 

“ใช่, ทำได้ดีมาก, มาโก—” (โซเฟีย)

 

ผมมองไปที่ข้างผม

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้ยืนอยู่ที่นั้นด้วยสีหน้ามึนตึง

 

“? มีอะ—?!” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ถูกผลักล้มลงโดยเจ้าหญิงโซเฟียแล้วหล่นไปกับพื้น พัวพันไปกับเธอ

 

พรมของพื้นนั่นนุ่มนิ่ม, ดังนั้นมันไม่เจ็บ, แต่เจ้าหญิงโซเฟียได้อยู่บนผม

 

“โซเฟีย, มีอะไรเหรอ?!” (มาโกโตะ)

 

“มาโกโตะ…ฮึ้นนน” (โซเฟีย)

 

เธอมอบจูบที่เร่าร้อนให้ผม

 

(เอ๋?) (มาโกโตะ)

 

แขนทั้งสองของเธออยู่รอบหัวผม, และผมไม่สามารถแยกจากเธอไปได้

 

น-นี่มันอะไร?

 

นี่มันกระทันหันเกินไป!

 

เกิดอะไรขึ้น…

 

(มาโกโตะ! โซเฟีย-จังโดนโปรยเสน่ห์! ปล่อยเวทย์ของนายซะ!) (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะ?! เวรเอ๊ย!

 

(ป-ปล่อย!) (มาโกโตะ)

 

ผมได้รีบปิดตาและหยุดเวทมนตร์

 

ผมใช้งานเวทมนตร์เสน่ห์ในความง่วงเหรอ?!

 

ตาของผมสบกับเจ้าหญิงโซเฟียที่ตาเบิกกว้าง

 

เธอลุกขึ้นและแยกอย่างรวดเร็ว

 

และจากนั้น, เธอได้ซีดลงทันที

 

“ช-ชั้น…ชั้นทำอะไรลงไปนี่…” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียแยกจากผมและมองมือของเธอเอง เหมือนกับเธอไม่สามารถเชื่อมันได้

 

“…จ-เจ้าหญิงโซเฟีย…?” (มาโกโตะ)

 

“…ไม่มีทางน่า แม้ว่ากายของออราเคิลต้องบริสุทธิ์เมื่อพูดกับเทพธิดาแห่งน้ำ เออร์-ซามะ…” (โซเฟีย)

 

เธอโซเซแล้วเธอทรุดลงไปที่เข่าอยู่กับที่

 

“ได้โปรดยกโทษให้หนูด้วย…เออร์-ซามะ ได้โปรดยกโทษให้หนูที่โง่เขลาด้วย…” (โซเฟีย)

 

เธอจับมือของเธอแล้วเริ่มอธิษฐานระหว่างที่หันตัวขึ้นไป

 

(นี่มันมีปัญหาแล้ว…) (มาโกโตะ)

 

ผมเป็นเหตุผลของมัน, แต่ผมรู้สึกว่ามันเป็นสถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ได้แล้ว

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้อธิษฐานต่อไปและผมยืนอยู่ตรงนั้น ตะลึง

 

บรยากาศที่หนักอึ้งที่รู้สึกเหมือนมันไม่มีที่สิ้นสุดได้ผ่านไป, และ…เจ้าหญิงโซเฟียได้เงียบ

 

ผมหยุดได้ยินการอธิษฐานของเธอ

 

มานารอบๆในอากาศได้เริ่มสั่นไหว

 

ที่จุดหนึ่งของเวลา, สปิริตน้ำได้หายไป

 

แทนสิ่งนั้น, มีมานาศักดิ์สิทธิ์เติมเต็มทั้งห้อง

 

“…ฮ่าาห์, เธอทำอะไรของเธอ, มา-คุง?”

 

คนที่พูดกับผมแบบที่ไม่สุภาพคือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

เสียงของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

แต่นั่นไม่ใช่ นั่นไม่ใช่เจ้าหญิงโซเฟีย

 

หน้าของเธอทำรอยยิ้มที่โกรธ

 

ตาของเธอได้ส่องสว่างสีทอง

 

“…อ-เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

“ช่า~ย, ชั้นมาแล้ว☆” (เออร์)

 

เจ้าหญิงโซเฟีย(เออร์) ได้ชูสองนิ้วและขยิบตาให้ผม

 

มันรู้สึกไม่ใช่มาก

 

“แม้อย่างนั้น, ใช้เสน่ห์กับโซเฟีย-จัง, นั่นยกโทษให้ไม่ได้” (เออร์)

 

“《ผมขอโทษ!》” (มาโกโตะ)

 

ผมคุกเข่าทันที

 

“อ-อืม…เจ้าหญิงโซเฟียได้เสียคุณสมบัติในฐานะออราเคิลไปมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ถ้าเป็นแบบนั้น, ไม่ใช่ว่าผมทำบางอย่างที่สมควรถูกประหารเหรอ?

 

แต่ผมได้ถูกมอบคำตอบที่คาดไม่ถึง

 

“ไม่, มันไม่เหมือนกับว่าออราเคิลต้องบริสุทธิ์นะ, รู้มั้ย?” (เออร์)

 

“เอออ๋?! จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

เจ้าหญิงโนเอลพูดว่าพวกเธอต้องเป็นอย่างนั้น

 

“นั่นเป็นกฎที่มนุษย์ตัดสินใจกันเอาเอง” (เออร์)

 

“ทำไมถึงทำกฎแบบนั้นล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

เออร์-ซามะ หัวเราะคิดคักกับคำถามนั้น

 

“เพราะถ้าออราเคิลมีคนรัก, มันจะแค่เพิ่มปัญหาให้โบสถ์เทพธิดา, ใช่มั้ย? ถ้ามันไปจบที่การเป็นคนประหลาด, มันจะมีผลกับชื่อเสียงของโบสถ์ มนุษย์ช่างน่าปวดหัว, ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ~?” (เออร์)

 

เออร์-ซามะพูดนั่นเหมือนมันเป็นธุระคนอื่น

 

ไม่, จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่ธุระท่าน, หือห์

 

เทพเจ้าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น, มันเป็นกดที่สร้างโดยความสบายของสังคมมนุษย์

 

“ยังไงซะ, นั่นเป็นอย่างนั้น, นายเลยสนิทกับโซเฟีย-จังได้มากมายกว่านี้, มาโกโตะ-คุง! ชั้นอนุญาตมัน!” (เออร์)

 

“…”

 

ผมได้รับอนุญาตจากเทพธิดาแห่งน้ำ

 

“ใช่ ใช่, มาโก-คุง, แต่เตือนอย่างนึงนะ เมื่อนายใช้จังหวะเดียวกันกับนักเวทย์น้ำจริงจัง ด้วยความเชี่ยวชาญน้ำของนาย, มันมีผลข้างเคียงด้วย, ดังนั้นพยายามให้มันน้อยที่สุด ตั้งแต่ตอนนี้ไปนะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)

 

“ผลข้างเคียง?” (มาโกโตะ)

 

“เมื่อใช้จังหวะเดียวกัน, นายผสมมานาของนายกับอีกคนชั่วคราว, แต่ด้วยความเชี่ยวชาญของนาย, มันผสมกันมากเกินไปและจบที่ ‘รู้สึกดี’ ครั้งนี้, มันใช้ได้ผลเป็นสองเท่ากับเวทมนตร์เสน่ห์” (เออร์)

 

“…ผมจะระวังต่อจากนี้ครับ” (มาโกโตะ)

 

จริงเหรอ…?

 

ผมได้ใช้จังวะเดียวกันอย่างไร้กังวลกับเจ้าหญิงโซเฟียตลอดเวลาเลย!

 

ผมต้องให้มันน้อยที่สุดแล้วจริงๆตอนนี้

 

“แต่นั่นยังชดใช้ไม่พอที่ทำให้โซเฟีย-จังที่น่ารักของชั้นร้องไห้~” (เออร์)

 

เธอยิ้ม เป็นรอยยิ้มแบบที่โนอาห์-ซามะทำเมื่อเธอคิดบางอย่างที่ชั่วร้าย

 

(ช่างหยาบคาย) (โนอาห์)

 

“โอ้ชั้น, โนอาห์ เธอดูอยู่เหรอ?” (เออร์)

 

(เฮ้, เธอมีแผนจะทำอะไรกับมาโกโตะของชั้น?) (โนอาห์)

 

“ชั้นคิดว่าจะทำให้เค้ามาเป็นคู่หมั้นของโซเฟียจัง เพราะทั้งหมดโซเฟีย-จังเป็นพวกบานช้า” (เออร์)

 

(โอ้, นั่นฟูงดูดี ไม่ใช่ว่ามันยอดเยี่ยมเหรอ, มาโกโตะ? นายสามารถหมั้นกับคนที่มีอิทธิพลสูงที่สุดในประเทศแห่งน้ำ) (โนอาห์)

 

“ด-เดี๋ยว, เทพธิดา-ซามะ?!” (มาโกโตะ)

 

นี่มันพัฒนาไปด้วยความเร็วเป็นมัค

 

“นายไม่มีแผนจะปฏิเสธ, ใช่มั้ย? ชั้นจะทำ{สวรรค์ลงทันฑ์}สำหรับบาปที่เสน่ห์ใส่ออราเคิลของชั้นนะ, รู้มั้ย?” (เออร์)

 

(มาโกโตะ, นายเป็นผู้ชาย, ใช่มัั้ย? รับผิดชอบด้วย) (โนอาห์)

 

“อ-เอิ่ม…แล้วความรู้สึกของเจ้าหญิงโซเฟียล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

ตัวเธอเองนั้นไม่อยู่นะ, รู้มั้ย?

 

“อ้าา, มันโอเค, มันโอเค ชั้นจะมอบคำทำนายให้เธอ” (เออร์)

 

ช่างไม่ใส่ใจ!

 

มันโอเคที่คำทำนายจะถูกมอบแบบนั้นเหรอ?

 

“ยังไงซะ งั้น, ชั้นจะไปคุยเล็กๆกับโซเฟีย-จังในความฝันของเธอ, โอเคมั้ย?” (เออร์)

 

หลังจากพูดสิ่งนั้น, เจ้าหญิงโซเฟียกำลังจะทรุดลงไป

 

ผมได้รีบเข้าไปจับเจ้าหญิงโซเฟีย

 

ผมให้เธออยู่ในแขนผมตลอดเวลาไม่ได้, ผมเลยนอนเธอลงที่โซฟาใกล้ๆ

 

◇◇

 

ผมได้รอเจ้าหญิงโซเฟียตื่นประมาน 15 นาที, ผมคิดว่านะ?

 

ตาของเธอเปิด, และสีของตานั้นเป็นสีฟ้า

 

มันคือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

เธอค่อย…มองมาที่ผม

 

““……””

 

พวกเรามองหน้ากันซักพัก

 

ผมพูดกับเธออย่างลังเล

 

“โซเฟีย…เธอรู้สึกโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“…ชั้นจะอยู่ในมือของนายแล้ว, คู่หมั้นของชั้น, มาโกโตะ” (โซเฟีย)

 

ดูเหมือนเออร์-ซามะสรุปฝั่งเธอแล้ว

 

 

 

TLN ว้าว

ขอบคุณสำหรับเงิน 28 บาท

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord