เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) - ตอนที่ 102 ความโกลาหลในเมืองหลวงของซิมโฟเนีย (2)

102 ความโกลาหลในเมืองหลวงของซิมโฟเนีย (2)

 

“ชั้นคือไอแซค ลูกชายของผู้ปรกครองผู้ยิ่งใหญ่, เอเวลิส, และอาร์คบิชอปของโบสถ์งู”

 

ลูกชายของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เอเวลิส…?

 

พูดอีกอย่าง…

 

“ลอร์ดปีศาจ?” (มาโกโตะ)

 

“ไม่, มาโกโตะซัก ผู้บริหารของโบสถ์งูทุกคนเรียกตัวเค้าว่าลูกชายของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่” (เลนเนิร์ด)

 

“ไม่มีลอร์ดปีศาจอื่นนอกจาก 3 คนในทวีปของปีศาจ” (โซเฟีย)

 

เจ้าชายเลนเนิร์ดและเจ้าหญิงโซเฟียตอบโต้

 

ขอโทษที, ผมพวกไม่รู้เรื่อง

 

“ไอโง่! ชั้นไม่รู้ว่านายเป็นอาร์คบิชอปหรืออะไรก็ตาม, แต่สหายของนายได้ถูกกำจัดไปแล้ว!”

 

เจ้าชายคนแรกมีจุดยืนที่แข็งแกร่ง

 

ยังไงซะ, ทั้งหมดเพราะการโจมตีล้มเหลว

 

ไอแซคไม่ตอบสิ่งนั้นและแค่ยกแขนขวาของเขาขึ้นมา

 

มือของเขาถืออะไรบางอย่าง

 

งานเงินที่มีงูรัดอยู่รอบแอปเปิ้ล?

 

“ระวัง!” “เค้ามีแผนจะทำอะไรบางอย่าง!”

 

อัศวินตะโกน

 

แต่จากที่ผมเห็น, อุปกรณ์เวทมนตร์นั้นไม่มีมานา

 

มันเป็นเปลือกที่ว่างเปล่า {มันได้ถูกใช้งานไปแล้ว}

 

“สิ่งนี้, นายเห็นมั้ย, เป็นอุปกรณ์เก็บรักษาเหมือนอันที่เราใช้ในเมืองหลวงของประเทศแห่งน้ำ ที่มันอนุญาตให้เรารักษาเสียงของพ่อผู้ยิ่งใหญ่ของเรา” (ไอแซค)

 

“อะไร…?”

 

“เขาพูดอะไร…?”

 

ทหารของไฮแลนด์สับสน

 

นั่นมันเป็นไปได้มั้ยว่า…

 

“ไอเท็มที่สร้องมอนสเตอร์ต้องห้าม?” (มาโกโตะ)

 

ในเวลาที่ยักษ์ที่เกือบตายเปลี่ยนเป็นยักษ์ต้องห้าม

 

เมื่อเขาพูดถึงเสียงของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, เขาพูดถึงเสียงในตอนนั้น, ใช่มั้ย?

 

“ฮีโร่มาโกโตะ! นั่นจริงเหรอ?!” (โซเฟีย)

 

“โฮ่ห์…ชั้นตกใจที่นายบอกนั่นได้”

 

เจ้าหญิงโซเฟียส่งเสียงตกใจ, และไอแซคดูเหมือนจะประทับใจ

 

“ก่อนยักษ์ต้องห้ามจะลุกขึ้นมา, ชั้นได้ยินเสียงเด็ก ชั้นคิดว่ามันได้พูด ‘มาต่อต้านโชคชะตาเถอะ’, ‘นักรบที่กล้าหาญ’” (มาโกโตะ)

 

“…นั่นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเสียงของเอเวลิส”

 

มันดูเหมือนคำว่า ‘ชะตา’ เป็นคำโปรดของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ตามที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะบอก

 

“ตอนนี้ มอนสเตอร์ที่โบสถ์งูของเราฝึกมา ทุกตัวได้มุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงตอนนี้” (ไอแซค)

 

เหมือนกับจะเข้ากับคำพูดของไอแซค…

 

*กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น…*

 

เสียงของระฆังจากประตูใหญ่ของซิมโฟเนีย

 

“รายงานครับ! มอนสเตอร์ได้รวมกันข้างหน้าประตูใหญ่ในทุกทิศทาง!”

 

“ทุกทิศทางเหรอ, นายพูด?!”

 

“เป็นไปไม่ได้ มอนสเตอร์ควรจะรวมกันแค่ฝั่งป่า”

 

“มันไม่มีปัญหา พวกเราอัศวินแห่งแสง และคณะอัศวินอากาศทั้งสี่ได้ประจำการในทุกประตูใหญ่เมื่อคืนนี้ เรายังได้ส่งเทมพลาร์เพื่อปกป้องประตูใหญ่ นอกเหนือจากรักษาความสงบเรียบร้อยในเมืองขั้นต่ำ พวกเราจะไม่ปล่อยให้มอนสเตอร์โจมตี”

 

นายพลของอัศวินได้อธิบายอย่างใจเย็นให้ราชวงศ์และขุนนางที่กังวล

 

นายพลยูเวอิน, ใช่มั้ย? หัวหน้าของซากุไร-คุง

 

อย่างที่คาดกับต่ำแหน่งบนสุดของกำลังทหารอัศวิน

 

“โฮ่ห์…ชั้นได้ซ่อนความจริงอย่างมั่นใจที่เรามีมอนสเตอร์อยู่ฝั่งทะเล นายเตรียมการมาอย่างดีนี่” (ไอแซค)

 

ไอแซครักษาท่าทางที่สงบของเขา

 

“ฮ่า! นายแค่เป็นพวกที่รวบรวมกึ่งปีศาจที่งี่เง่าในท้ายที่สุด ไม่มีทางที่ทายจะทำลายการป้องกันของประเทศแห่งแสง!”

 

“ทำได้ดีมาก, ยูเวอิน-โดโนะ โบสถ์ที่สกปรกของกึ่งปีศาจนั้นไม่มีอะไรต้องกลัว!”

 

ขุนนางของประเทศแห่งแสงได้ใจเย็นลงดูเหมือนว่า

 

“หืมม, มีมอนสเตอร์ต้องห้ามผสมอยู่ในกลุ่มนะ, รู้มั้ย? ชั้นได้ใช้สิ่งนี่เพื่อปลุกมันจำนวนนึง” (ไอแซค)

 

พูดสิ่งนี้, ไอแซคโยน งานเงินงูเบาๆในอากาศและรับมันคืน

 

“มอนสเตอร์ต้องห้าม…”

 

“ไม่ต้องกังวล! เรามีฮีโร่แห่งแสง-โดโนะที่นี่ เขาได้กำจัดมังกรต้องห้าม 3 ตัวในลาเบรินทอสไปแล้ว!”

 

“ตั้งแต่ทีแรก, พวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่แม้แต่ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำสามารถกำจัด”

 

“นั่นใช่แล้ว! พวกเราจะเอาชนะมันกลับ!”

 

ไม่ใช่พวกนายดูถูกผมเหมือนมันธรรมชาติเหรอ?

 

“พวกเขาพูดแบบนั้นเกี่ยวกับนาย, มาโกโตะ” (ลูซี่)

 

“พวกเค้าหยาบคายจัง ไม่คิดอย่างนั้นด้วยเหรอ, ทากัตซูกิ-คุง?!” (อายะ)

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, มันดูเหมือนว่าเราต้องเตือนพวกเค้า” (โซเฟีย)

 

“…ไม่, อย่าไปใส่ใจมันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

ทิ้งลูซี่กับซา-ซังไว้, แม้แต่เจ้าหญิงโซเฟียก็ได้โกรธโดยสิ่งนั้น

 

น่า น่า, ใจเย็น

 

“มันโอเคที่จะไม่จับตัวไอแซคนั่นเหรอ, ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

“ให้เขาพูดอีกหน่อยเถอะ เขาดูเหมือนจะชอบพูด”

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะกอดอกของเธอและดูอยู่

 

ถ้าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดอย่างนั้น, ผมคิดว่ามันโอเคที่จะยืนเตรียมพร้อมซักพัก

 

“แต่มันโอเคที่จะปกป้องแค่ประตูใหญ่เหรอ? ชั้นได้ยินมาว่ากึ่งสัตว์มีแผนจะกบฏนะ, รู้มั้ย?” (ไอแซค)

 

อาร์คบิชอปพูดด้วยรอยยิ้ม

 

ช่างไร้ยางอาย นายเป็นคนที่ชักใยจากเงามืด, ใช่มั้ย?

 

“แย่หน่อยนะ! ผูนำของกึ่งสัตว์ทั้งหมดได้ถูกจับแล้ว!”

 

เจ้าชายคนแรกพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ

 

แต่ฟูจิ-ยังเป็นคนที่สืบส่วนใหญ่ของมันนะ, รู้มั้ย

 

แล้วเจ้าหญิงโนเอลก็เป็นคนที่จับพวกเขา

 

ผมชำเลืองไปที่เจ้าหญิงโนเอล, และเธอมีสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน, ไม่พูดอะไร

 

“ฮ่าฮ่า! เข้าใจแล้ว, เข้าใจแล้ว นั่นโล่งใจ” (ไอแซค)

 

เขาหัวเราะเหมือนกับสนุกสนาน

 

“นายหัวเราะอะไร?”

 

เจ้าชายคนทีสองพูดไม่พอใจ และสั่งลูกน้องเขาพูดว่า ‘เราควรจะฆ่าเค้าได้รึยัง?’

 

*กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น…*

 

ระฆังสำหรับเรื่องฉุกเฉินได้ดังต่อไป

 

“ร-รายงานครับ! กบฏใหญ่ได้เกิดขึ้นใน เขต 7 และ 8! กลุ่มส่วนใหญ่เป็นกึ่งสัตว์”

 

ทหารไฮแลนด์โดดเข้ามา

 

ความวุ่นวายได้ใหญ่ขึ้น

 

ปากของไอแซคได้บิดเบี้ยวอย่างมาก

 

“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! โอ้? นี่มันแปลก! แม้ว่าพวกนายจะจับผู้นำของกึ่งสัตว์! แค่มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่?!” (ไอแซค)

 

“ไอเวรตะไล! แกทำอะไร?!”

 

“สัตว์พวกนั้นจะไม่สร้างการกบฏในเวลาที่ยากลำบากเหมือนตอนนี้!”

 

ราชวงศ์และขุนนางเสียการผ่อนคลายก่อนหน้าและได้ตื่นเต้น

 

พวกเขาได้เปลี่ยนจากมั่นใจไปเป็นลนมากมายตอนนี้

 

(…ยังไงก็ตาม…) (มาโกโตะ)

 

นั่นน่าประทับใจ

 

{ทุกอย่างเหมือนที่ฟูเรีย-ซังบอกเรา}

 

ผมชำเลืองมองเธอ, แต่ฮู้ดได้ปิดลงมาข้างล่างและผมไม่สามารถเห็นสีหน้าของเธอ

 

“ชั้นจะทำนายอนาคตของพวกนายที่นี่! วันนี้, ซิมโฟเนีย เมืองหลวงของไฮแลนด์มีชะตาที่จะล่มสลาย!” (ไอแซค)

 

อาร์คบิชอป-ซังของโบสถ์งูได้อ้าทั้งสองแขนกว้างๆ และประกาศ

 

เขาตั้งใจกับมันจริงๆ

 

“ม-ไม่มีทาง…” “ไร้สาระ!” “ไม่มีทางที่เมืองหลวงไฮแลนด์จะล่มสลาย…” “ต-แต่…ทัพของมอนสเตอร์และกบฏของกึ่งสัตว์ในเวลาเดียวกัน” “ร-เราต้องหนีแล้ว”

 

ความไม่สบายใจและความวุ่นวายได้มาถึงจุดสูงสุด

 

ไอแซคมองลงมาหาเรา

 

คนที่ใจเย็นนอกจากเราจะเป็นนายพลยูเวอิน

 

“มันจะไม่ออกมาเป็นอย่างนั้น”

 

เสียงที่ใส

 

เจ้าของของเสียงที่สะท้อนที่มันเหมือนออกมาจากลำโพง คือเจ้าหญิงโนเอล

 

จังหวะของเธอได้สมบูรณ์แบบ

 

เธอเป็นผู้กำกับหนังเหรอ?

 

“โอ้? เธอเป็นออราเคิลแห่งแสง ไม่, การเกิดใหม่ของนักบุญแห่งความรอดแอนนา, เจ้าหญิงโนเอล?” (ไอแซค)

 

อาร์คบิชอปพูดเหมือนเขาเพิ่งสังเกตตอนนี้

 

“คนที่อยู่ข้างเธอคือฮีโร่แห่งแสง-คุง? เราจะจัดการกับพวกเธอที่หลัง จนถึงตอนนั้น, รอระหว่างที่สั่นเทา แล้วก็, เธอหมายความว่ายังไง ‘มันจะไม่ออกมาเป็นอย่างนั้น’?” (ไอแซค)

“ตรงตามที่ชั้นพูด ซิมโฟเนียจะไม่ล่มสลาย” (โนเอล)

 

ไอแซคไม่เสียท่าทางสบายๆของเขา, และเจ้าหญิงโนเองยังใจเย็นอยู่

 

“โนเอล, หมายความว่ายังไงของเธอ?!”

 

“อธิบาย, โนเอล”

 

เจ้าชายคนที่สองและเจ้าชายคนแรกได้ต้องการคำอธิบาย

 

“กบฏกึ่งสัตว์นั้นเกี่ยวข้องกับกัญชาที่ได้แพร่ไปรอบเขต 7 และ 8” (โนเอล)

 

“โฮ่ห์…” (ไอแซค)

 

ไอแซคแสดงสีหน้าที่สนุกสนานกับคำพูดของเจ้าหญิงโนเอล

 

“พวกเราเรียนรู้มาว่า, โดยการแพร่กัญชา, พวกเขาได้อ่อนแอมากขึ้นเพื่อจะโดนเวทมนตร์แห่งความมืด: ล้างสมอง” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้พูดต่อ

 

“อะไร? นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้ยินเรื่องนี้!”

 

“ผ่อนคลายระเบียบสำหรับกัญชาใน เขต 7, 8, และ 9 เพื่อทำหน้าที่เป็นทางออกสำหรับความไม่พอใจ มาจบที่กัดเราแทน, หือห์…”

 

“แต่พอมาคิดว่ามันจะถูกใช้แบบนั้น”

 

“ทั้งหมดเพราะไม่มีใครคนคว้าเวทมนตร์ความมืด…”

 

ผู้คนของไฮแลนด์ส่งเสียงตกใจ

 

ยังไงซะ, เราเรียนนั่นเมื่อวานนี้ด้วย

 

“มันใช้ 10 ปี ล้างสมองของกึ่ง-มนุษย์ของซิมโฟเนีย ที่ละน้อยเพื่อทำให้พวกเขาก่อกบฏ เวทมนตร์คำสาปใช้เวลาเพื่อใช้งาน, แต่มันไม่ง่ายต่อการลบออก คำสาปที่ถูกใช้งานไปแล้วทีนึงจะไม่หายไป จนกว่ามันจะบรรลุวัตถุประสงค์ คำสาปทำชั้นใส่คือ ‘ถ้านายเกลียดมนุษย์ที่กดขี่นาย, ทำลายซิมโฟเนีย’ ไม่มีกึ่ง-มนุษย์ในประเทศแห่งแสง ที่ไม่มีประสบการณ์การกดขี่จากมนุษย์ คำสาปนี้มีผลกับกึ่ง-มนุษย์ทั้งหมด และสัญญานการใช้งานคือ ‘ระฆังที่เตือนเหตุฉุกเฉิน’ ระฆังที่เตือนเหตุฉุกเฉินที่ไม่ได้ดังแม้แต่ครั้งเดียวใน 10 ปี” (ไอแซค)

 

ไอแซค-ซัง อธิบายด้วยใบหน้าที่แปลกประหลาดของเขา

 

มันจริงที่เขาเป็นนักพูด

 

เขาบอกเราทุกอย่าง

 

*กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น…*

 

“ใครก็ได้, หยุดเสียงระฆัง!” “พวกเราส่งคนส่งสาส์นทันที!”

 

ผู้คนของไฮแลนด์ได้ลน

 

“อ่ะฮ่าฮ่า, มันสายไปแล้ว คำสาปที่มีผลจะไม่หยุดอีกต่อไป!” (ไอแซค)

 

อาร์คบิชอปดูเหมือนจะสนุก

 

“แต่มันโอเคที่จะบอกเราขนาดนั้นเหรอ, อาร์คบิชอป-ซัง?” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่มีอะไรให้ทำมากเงียบอยู่ตลอดเวลานี้, ดังนั้นผมตอบโต้

 

“โอ้, ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-คุง แผนนี้ได้สำเร็จไปแล้ว ไม่ใช่ชั้นพูดไปแล้วเหรอ? ซิมโฟเนียนั้นมีชะตาที่จะล่มสลาย ไม่มีใครจะพลิกนี่กลับได้” (ไอแซค)

 

ดูเหมือนไอแซค-ซังมีศรัทธาที่แท้จริงในแผนของเขา

 

(แต่เราได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้จากฟูเรีย-ซังเมื่อวานนี้นะ, รู้มั้ย…) (มาโกโตะ)

 

◇ย้อนกลับไปสู่วันก่อนหน้า◇

 

“ชั้นมีเงื่อนไข” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังยิ้มอย่างน่าสงสัย

 

“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นจะอธิบายว่าซิมโฟเนียจะล่มสลายยังไง” (ฟูเรีย)

 

ออราเคิลแห่งความมืดอธิบายแผนของโบสถ์งู

 

มันเป็นทุกอย่างที่ไม่มีใครคาดถึง

 

“เวทมนตร์คำสาปล้างสมองจากกัญชา…”

 

“สร้างมอนสเตอร์ต้องห้าม…”

 

“เงื่อนไขของการใช้งานคือเสียงจากระฆังสำหรับเหตุฉุกเฉิน, หือห์”

 

“ถ้าเราหยุดเสียงของระฆังก่อนหน้าล่ะ?”

 

“ถ้าเราทำ, เราจะบอกพลเมืองไม่ได้ว่ามอนสเตอร์ได้เข้ามา”

 

“แล้วก็, แม้เราจะหยุดมันพรุ่งนี้, เราไม่สามารถแก้รากของปัญหา…”

 

“ใช่, นี่มันมีปัญหา…”

 

มีความเห็นหลายอย่าง, แต่มันไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ชัดเจน

 

“ฟูเรีย-ซัง, เธอมีมาตรการตอบโต้, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมพูดกับออราเคิลแห่งความมืดที่เงียบ

 

“ใช่ ชั้นสามารถลบเวทมนตร์คำสาป ทั้งหมดเพราะชั้นมีเวทมนตร์แห่งความมืดระดับนักบุญ” (ฟูเรีย)

 

โออ้…เวทมนตร์ระดับนักบุญ

 

มันพูดว่าเป็นระดับสูงสุดที่มนุษย์สามารถได้มา

 

“แล้วก็, เกี่ยวกับเงื่อนไข” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังมองผม

 

“ฮีโร่ของโรเซส-ซัง, มาเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น” (ฟูเรีย)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

นั่นกระทันหัน อัศวินผู้คุ้มกันของเธอเหรอ?

 

“เธอพูดอะไรน่ะ?!” (โซเฟีย)

 

คนที่ตอบสนองมากที่สุดคือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

“ออราเคิลแห่งความมืด, ฟูเรีย-โดโนะ…โปรดอธิบายเหตุผลให้กับทุกคน” (ฟูจิ)

 

หน้าของฟูจิ-ยังคือหน้าที่เข้าใจแล้ว

 

เขาได้อ่านใจเธอแล้ว

 

“อนาคตจะเปลี่ยนด้วยการช่วยของชั้น ถ้าความวุ่นวายไม่เกิดขึ้นในเมืองหลวง, ชั้นจะไม่สามารถหนีได้ ชั้นต้องมีตัวประกัน, ใช่มั้ย? ถ้านายมาเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน, นายต้องปกป้องออราเคิล” (ฟูเรีย)

 

“ต-ตัวประกัน, เธอพูด…” (ลูซี่)

 

ลูซี่พูดด้วยความช็อก

 

ออ้า, ตัวประกัน, หือห์ เข้าใจแล้ว

 

เดี๋ยว, หือห์

 

“ทำไมการเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืดหมายความว่าเป็นตัวประกันล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

“เมือนายเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน, ถ้านายทิ้งออราเคิล, อายุขัยจะเหลือครึ่งเดียว ถ้าออราเคิลตาย, นายจะเสียสกิลทั้งหมดไป” (โซเฟีย)

 

คนที่ตอบคือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

“อย่าบอกเค้าแค่ข้อเสียสิ ด้วยการเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน, นายสามารถได้การปกป้องของพระเจ้าของเทพธิดาแห่งความมืด” (ฟูเรีย)

 

“เวทมนตร์แห่งความมืด, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“หรือมันอาจจะเป็นเวทมนตร์คำสาปหรือคาถา” (ฟูเรีย)

 

เมื่อผมถามฟูเรีย-ซัง เธอตอบมาในแบบนั้น

 

ผมอยากได้เวทมนตร์แห่งความมืด…ถ้าผมเลือกได้

 

“แต่ทำไมมาโกโตะ-ซัง?!” (เลนเนิร์ด)

 

“นั่นใช้แล้ว! มีคนอื่นอีกนี่!” (อายะ)

 

ฟูเรียซังเพียงแค่ยิ้มกับคำพูดของเจ้าชายเลนเนิร์ดและซา-ซัง

 

เธอไม่ตอบ

 

ไม่ว่าอย่างไร, ผมไม่ควรเป็นคนที่ฟูเรีย-ซังอยากได้ในฐานะอัศวินผู้คุ้มกัน

 

“ฟูเรีย-ซัง, ไม่ใช่ว่าจริงๆแล้วเธออยากได้ซากุไร-คุงเพื่อไปเป็นอัศวินผู้คุ้มกันเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“อ-อย่าโง่น่า! ไม่มีทางที่นั่นจะเป็นไปได้! เรียวซุเกะคือฮีโร่แห่งแสง!” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังตอบสนองมากเกินไปกับการโต้ตอบของผม

 

ผมไม่รู้ว่าเธอมีความสงบหรือไม่มี

 

(ฮีโร่มาโกโตะ…ออราเคิลแห่งความมืดชอบฮีโร่แห่งแสงซากุไร-ซามะเหรอ?) (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียกระซิบกับผม

 

(ใช่, แล้วมันก็ดูเหมือนซากุไร-คุงก็ชอบฟูเรีย-ซัง…น่าจะนะ) (มาโกโตะ)

 

(น-นี่เป็นไปได้ยังไง…) (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียเกือบจะทรุด, และผมได้พยุงเธอ

 

ฮีโร่แห่งแสงและออราเคิลแห่งความมืดอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องไม่ดีอย่างชัดเจน, หือห์ มันจะเป็นอย่างนั้นแน่นอนกับผู้คนของโลกนี้

 

“ตอนนี้, นายจะทำอะไรล่ะ?” (ฟูเรีย)

 

“มาโกโตะ…” (ลูซี่)

 

“ทากัตซูกิ-คุง…” (อายะ)

 

ฟูเรีย-ซังยังยิ้มอยู่, และทุกคนรอบๆได้มองมาอย่างกังวลที่ผม

 

ผมตกอยู่ในห้วงความคิดซักพัก

 

ทำอะไรดี…

 

[คุณจะเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด?]

 

ใช่

 

ไม่ ←

 

หืมม…

 

ผมไม่ได้คาดหวังถึงตัวเลือกนี้จากใจ

 

แล้วก็, ฟูเรียซักมองผมและถอยหลังไป

 

มันเกิดขึ้นก่อนหน้าด้วย

 

แต่ครั้งนี้, มันทางเลือกธรรมดานะ?

 

(มาโกโตะ, ชั้นไม่แนะนำให้นายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด) (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะ, ท่านต่อต้านมันเหรอ?

 

(ไม่ถึงกับต่อต้านมัน, แต่…ไม่มีการรู้ว่าเทพธิดาแห่งความมืดไนอาคิดอะไร, และออราเคิลแห่งความมืดเป็นตัวตนที่ถูกเกลียดโดยทั้งทวีป มันจะมีผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของนายตั้งแต่ตอนนี้, รู้มั้ย?) (โนอาห์)

 

ใช่…

 

ประเทศแห่งแส่งนั้นชัดเจน, แต่ดูการตอบสนองของเจ้าหญิงโซเฟีย, การเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งกับออราเคิลแห่งความมืดจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี

 

ผมมองฟูเรีย-ซังอีกครั้ง

 

เธอเป็นคนที่งดงาม

 

มองเธอแบบนี้, เธอไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นออราเคิลต้องสาป

 

แต่เธอมีโชคร้ายนิดหน่อยนะ

 

(ฟูเรีย-ซังสั่นอยู่?) (มาโกโตะ)

 

มือของออราเคิลแห่งความมืดสั่นเล็กน้อย

 

เธอดูเหมือนเธอได้สบายๆมาก, แต่จริงๆแล้วเธอได้ใส่ฉากหน้าที่แข็ง

 

เธอได้บอกว่าเธอไม่มีพวกเลยในโลกนี้

 

แล้วก็…

 

(ซากุไร-คุงได้ขอชั้น…) (มาโกโตะ)

 

“ตอนนี้, นายจะทำอะไร? ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-ซัง” (ฟูเรีย)

 

เธอพยายามจะไม่แสดงการสั่นของเธอ และพยายามจะพูดสิ่งนี้อย่างใจเย็น

 

แต่ตาของเธอได้ชื้นเล็กน้อย, คือสิ่งที่มีแค่ผมที่เห็นจากตรงหน้าสามารถบอกได้…

 

ผมอ่อนแอกับสิ่งนี้…

 

“เข้าใจแล้ว, ออราเคิลแห่งความมืด-ซัง” (มาโกโตะ)

 

ผมตัดสินใจ

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

Pdfไว้อ่านตอนกลางคืน