เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล - ตอนที่ 317 (II)

Sign in Buddha’s palm 317 (II)

ซูฉิน : แข็งแกร่งไม่เลว ถึงกับผลักดันร่างอวตารของข้าให้จนมุม

“งั้นหรือ?”

ซฉินกําหมัดและฉวยโอกาสที่เหลยเฉียนจือชะลอการโจมตีกระแทกเข้าใส่ดาบสายฟ้าโดยตรง ทันใดนั้นดาบสายฟ้าของเหลยเฉียนจือก็ส่งเสียงร้องออกมากลิ่นอายของมันเริ่มอ่อนแอลง

แม้ว่าดาบสายฟ้าจะหล่อหลอมด้วยสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้า แต่หลังจากผ่านการต่อสู้มาเป็นเวลานานกับซูฉินปะทะเข้ากับเลือดเนื้อของซูฉินมันย่อมได้รับความสูญเสียเช่นกันตอนนี้ที่มันรับหมัดของซูฉินเข้าไปความเสียหายก็ยิ่งมากขึ้น

“มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถัง เจ้าบังคับข้าเองนะ!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เหลยเฉียนจือก็โกรธจัด

รู้หรือไม่ ดาบสายฟ้าไม่ใช่อาวุธสําหรับตัวเขาเท่านั้น สายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าภายในดาบเล่มนี้นับเป็นสมบัติในสายตาของเซียนเทพปฐพีที่เดินทางในวิถีสายฟ้าและอาจทําให้เซียนเทพปฐพี่ฝึกฝนต่อไปได้ในอนาคต

หมัดของซูฉินไม่เพียงแต่สร้างผลกระทบต่อดาบสายฟ้าเท่านั้น แต่ยังกระทบต่อเส้นทางในอนาคตของเหลยเฉียนจือด้วย สิ่งนี้จะไม่ทําให้เหลยเฉียนจือโกรธได้อย่างไร?

“ในเมื่อเจ้าไม่รู้ว่าสิ่งใดดีไม่ดี แม้ข้าจะต้องบาดเจ็บ แต่ข้าก็จะจัดการเจ้าให้สาสม”เหลยเฉียนจือมองตรงมาและดาบสายฟ้าที่ถืออยู่ก็เปล่งประกายแสงสีม่วงออกมามันพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้าอย่างตระการตา

แม้ว่าดาบสายฟ้าจะมีพลังน้อยกว่าเมื่อก่อนมาก แต่ในตอนนี้พลังสายฟ้าก็ควบแน่นจนสุดขั้วอันตรายพอที่จะฉีกเฉือนอากาศ ภายใต้คมดาบนี้ เซียนเทพปฐพีธรรมดาย่อมไม่กล้าต่อต้านทําได้เพียงล่าถอยกลับไป

“ไป”

เหลยเฉียนจือสะบัดข้อมือ

ดาบสายฟ้าทะลวงผ่านระยะหนึ่งพันเมตรในทันที เร็วเหนือเสียง ช่างเป็นความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวคมดาบนี้เหมือนกับสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าจริงๆเหล่าเซียนเทพปฐพจะต้องหนาวสั่นเมื่อได้เห็นมัน
กระบวนท่านี้ถือเป็นที่สุดของเหลยเฉียนจือ

และกระบวนท่านี้ได้ใช้พลังดั้งเดิมของดาบสายฟ้าด้วย หากใช้หลายครั้งติดต่อกันในช่วงเวลาสั้นๆ สายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าภายในดาบสายฟ้าจะสุ่มเสี่ยงต่อการพังทลายได้

หากไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย เหลยเฉียนจือจะไม่ใช้กระบวนท่านี้

และในขณะนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับคมดาบของเหลยเฉียนจือ ดวงตาของซูฉินก็ดูเหมือนจะมีแสงอาทิตย์แผดเผาออกมา พลังศักดิ์สิทธิ์พวยพุ่ง ร่างกายของเขาเริ่มลุกไหม้เปลวไฟอันร้อนแรงคอยเสริมกําลังเขาราวกับเป็นเทพอัคคี

ซูฉินยกมือขึ้น รวบรวมพลังทั้งหมดภายในร่าง ใช้สองมือประกบเข้ากับดาบสายฟ้าที่เหลยเฉียนจือฟาดฟันเข้ามา

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง เจ้าถูกหลอกแล้ว”

เมื่อเห็นฉากนี้ เหลยเฉียนจือก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และดาบสายฟ้าอันที่สองก็ปรากฏขึ้นฟาดฟันอย่างรุนแรงไปทางซูฉิน

ครีด

สายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าสีม่วงนั้นเดือดพล่านทันที เปลี่ยนเป็นประกายแสงวาววับตัดผ่านอากาศฟาดเข้าใส่ระหว่างคิ้วของซูฉินโดยตรง

ฟิว!!!

ร่างของซูฉินกะพริบวูบไหว และปรากฏขึ้นอีกที่ห่างออกไปหลายลี้ภายในพริบตา แต่ก็สาย เกินไปแล้ว ท้ายที่สุดคมดาบสีม่วงนี้ก็ถูกฟันออกมาแล้วทว่าการหลบเลี่ยงเมื่อครู่ไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างน้อยก็สามารถใช้ไหล่และหน้าอกต้านทานคมดาบเอาไว้ได้

ฉีก!!!

เลือดจํานวนมากทะลักออกมา บาดแผลขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนร่างกายของซูฉินยาวกว่าหนึ่งเมตร ผ่าตั้งแต่ไหล่ ผ่านหน้าอก เฉือนต่อไปจนถึงท้องด้านซ้าย

เขาเกือบถูกผ่าครึ่งด้วยดาบเพียงเล่มเดียว!

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังกําลังจะพ่ายแพ้แล้ว”

หัวใจของบรรพชนทั้งหลายที่ดูการต่อสู้อยู่จมดิ่งลงทันที

อาการบาดเจ็บของซูฉินนั้นรุนแรงเกินไป หากไม่ใช่เพราะช่วงสุดท้ายหลบออกมาได้เกรงว่าทั้งร่างคงถูกผ่าออกเป็นสองส่วนไปแล้แต่กระนั้นกลิ่นอายของซูฉินก็ลดลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

อันที่จริง หากมันถูกเปลี่ยนเป็นตํานานยุทธขั้นสูงสุดคนอื่นๆ ร่างกายคงจะพังทลายลงไปนานแล้วด้วยอาการบาดเจ็บเช่นนี้คงไม่เหลือลมหายใจไว้ได้เหมือนซุฉิน

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง ดาบของข้าแข็งแกร่งหรือไม่เล่า?”

ใบหน้าของเหลยเฉียนจือซีดลงและไอพลังของเขาก็ลดลงไปหนึ่งระดับ เห็นด้ชัดว่าการฟันดาบสองครั้งติดต่อกัน ทําให้เขาต้องทิ้งแก่นพลังของดาบสายฟ้าไปส่วนหนึ่งซึ่งก่อผลกระทบต่อตัวเขาไม่น้อย

“ความสามารถไม่เลว”

“แต่มันไร้ประโยชน์ต่อตัวข้า”

ซูฉินพยักหน้าเล็กน้อยและมองไปที่เหลยเฉียนจือ

ช่วงเวลาต่อมา

ท่ามกลางสายตาเหลือเชื่อของทุกคน ร่างกายของซูฉันก็เริ่มฟื้นตัว เลือดจํานวนมหาศาลกลายเป็นละออง ผสานเข้ากับร่างกาย

ภายในไม่กี่วินาที เขาก็กลับสู่สภาพเดิม

นี่คือทิพยอํานาจ กายเนื้อกําเนิดใหม่

“มันเป็นไปได้อย่างไร?”

ตํานานยุทธจํานวนนับไม่ถ้วนล้วนตกตะลึงไม่เชื่อถือ

พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าซูฉินจะฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วหลังจากเกือบถูกผ่าออกเป็นสองส่วน

แม้ว่าร่างของเซียนเทพปฐพี่จะผ่านการขัดเกลาจากทะเลปราณมาจนกลายเป็นกายแห่งธรรมชาติ แต่ยิ่งร่างกายแข็งแกร่งเท่าไหร่ก็ยิ่งฟื้นตัวได้ช้าเท่านั้นยิ่งกว่านั้นคมดาบของเหลยเฉียนจือนั้นประกอบด้วยสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าตัดเข้าใส่ร่างของซูจินกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ของสายฟ้าประเภทนี้เป็นเหมือนกับหนอนชอนไชเข้าไปทําลายร่างกายของซูฉินอย่างต่อเนื่อง

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังผู้นี้ อาจจะเป็นภูตอสูรหรือไม่?

มีเสียงสั่นเครือมาจากบรรพชนตํานานยุทธขั้นสูงสุด ร่างกายของซูฉินไม่เพียงแต่ทรงพลังได้เปรียบแต่ตอนนี้ยังมีความยืดหยุ่นที่น่ากลัว นอกจากเผ่าภูตอสูรในตํานานที่ครอบครองร่างกายเช่นนี้แล้ว บรรพชนเหล่านี้ก็ไม่สามารถนึกถึงความเป็นไปได้อื่นเลย

ขณะที่บรรพชนและตํานานยุทธทั้งหลายกําลังตกตะลึง

เหลยเฉียนจือก็ต้องการจะสังหารซูฉินอีกครั้งหนึ่ง

คราวนี้เหลยเฉียนจือมีโทสะเล็กน้อย เขาใช้พลังต้นกําเนิดของดาบสายฟ้าออกไปหลายครั้งอย่างไม่คิดชีวิต

“สายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ให้ข้าได้ชักนําพลังออกมา”

เหลยเฉียนจือพ่นเลือดออกมาทันที ชโลมลงไปบนใบดาบ ท้องฟ้าพลันมืดครื้มเมฆสีดําขนาดใหญ่เข้ามารวมตัวกันและในระหว่างนั้น มังกรสายฟ้าสีม่วงก็ลอยอยู่เหนือเมฆดํา

เหลยเฉียนจือไม่ลังเลที่จะใช้เลือดส่วนหนึ่งในกาย และดาบสายฟ้าเป็นแนวทางเรียกสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่แท้จริงออกมา

“มันจบแล้ว”

“วิ่งเร็ว!”

เมื่อเหล่าบรรพชนเห็นฉากนี้ หนังศีรษะของพวกเขาก็ชาหนีบ
ต่อหน้าสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่แท้จริงแม้มันจะกระจายออกมาเพียงเล็กน้อยแต่ก็เพียงพอที่จะส่งพวกเขาไปสู่จุดจบ

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง”

“ข้าอยากจะรู้นักว่าคราวนี้เจ้าจะฟื้นตัวได้อย่างไร”

เหลยเฉียนจือหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ด้วยการโจมตีจากสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าร่างกายของซูฉันจะสลายเป็นผุยผงทันทีเหลยเฉียนจือไม่เชื่อว่าภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวซุฉินจะยังฟื้นตัวได้อีก

“พี่สาม”

จักรพรรดิถังยืนอยู่หน้าโถงไท่จู่ด้วยกันกับซูเยวหยุน มองขึ้นไปยังซูฉินซึ่งราวกับเป็นเม็ดฝุ่นภายใต้มังกรสายฟ้าสีม่วงพวกเขามีใบหน้าที่สิ้นหวัง

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลขนาดนี้ก็ยังแทบจะหายใจไม่ออก นับประสาอะไรกับซูฉินที่ต้องประสบกับแรงกดดันระดับนั้น?

“มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังเจอปัญหาใหญ่เสียแล้วครานี้”

บรรพชนทั้งหลายที่ถอยออกไปอย่างกะทันหันล้วนมีความคิดนี้ในใจภายใต้สายฟ้าสวรรค์เก่าชั้นฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวแม้จะเป็นเซียนเทพปฐพีแต่หากประมาทก็อาจจะถูกทําลายร่างและแม้แต่จิตวิญญาณแรกกําเนิดก็คงได้รับผลกระทบ

อย่างไรก็ตาม

ขณะที่เหลยเฉียนจือกําลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และเหล่าบรรพชนที่มองมาด้วยความสงสาร

มีอีกเสียงที่สงบนิ่งดังก้องขึ้นภายในโสตประสาทของทุกคน ฟังดูใจเย็นไม่รีบร้อน

“ความแข็งแกร่งนั้นไม่เลว ถึงกับสามารถผลักดันร่างอวตารของข้าให้จนมุม”

ทันทีที่คําพูดนี้กล่าวจบ ร่างสูงเพรียวก็ลอยพุ่งขึ้นมา โผล่มาอยู่ไม่ไกลจากเหลยเฉียนลือ

และนั่นก็คือซูฉิน

ในตอนนี้ รัศมีพลังของซูฉินแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า ราวกับยืนอยู่บนทะเลปราณอันกว้างใหญ่แม้แต่เหลยเฉียนจือซึ่งอยู่ในขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ก็ยังรู้สึกหายใจไม่ออก

“เจ้า?!”

เหลยเฉียนจือตกตะลึง ดาบสายฟ้าแทบจะหลุดออกจากมือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ